Orlen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z PKN Orlen)
Orlen Spółka Akcyjna
Logo
Ilustracja
Siedziba Orlen w Płocku
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Siedziba

Płock

Adres

ul. Chemików 7
09-411 Płock

Data założenia

7 września 1999

Forma prawna

spółka akcyjna

Prezes

Daniel Obajtek

Przewodniczący rady nadzorczej

Wojciech Jasiński

Udziałowcy

Skarb państwa (49,90%)
Nationale-Nederlanden OFE (5,40%)
pozostali (44,70%)[1]

Nr KRS

0000028860

Zatrudnienie

64 494 (2022)[2]

ISIN

PLPKN0000018

Symbol akcji

PKN[3]

Dane finansowe
Przychody

277 564 mln zł (2022)[4]

Wynik operacyjny

13,059 mld zł (2022)

Wynik netto

-6 330 mln zł (2022)

Aktywa

272 327 mln zł (2022)

Kapitał własny

136 959 mln zł (2022)

Kapitał zakładowy

1 451 177 561,25 zł (2023)[1]

Położenie na mapie Płocka
Mapa konturowa Płocka, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Ziemia52°35′13,9″N 19°39′10,8″E/52,587194 19,653000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne w Płocku, lata 70.
Stacja paliw CPN w Modlinie, lata 70.
„Wspieramy Polskę” kampania Fundacji Orlen w czasie pandemii Covid-19 (2020)

ORLEN Spółka Akcyjna[5] (do 3 lipca 2023 Polski Koncern Naftowy ORLEN Spółka Akcyjna) – polski koncern wielobranżowy, operujący na rynkach biopaliw, gazownictwa (poszukiwania i wydobycie, logistyka i dystrybucja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna gazu ziemnego), energii elektrycznej i cieplnej, petrochemii, prasowym, produkcji nawozów sztucznych, poszukiwań, wydobycia i przerobu ropy naftowej oraz sprzedaży detalicznej. W grupie kapitałowej w 2022 roku zatrudnionych było około 65 tysięcy pracowników. W roku 2022 w zakresie przychodów koncern sytuował się na 155. pozycji na świecie[6]. W 2022 roku nastąpiło znaczące zwiększenie skali działalności koncernu w wyniku przejęcia przez połączenie ze spółkami Grupa LOTOS oraz Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo. Zrealizowane przejęcia wpisują się w strategiczną politykę koncernu, dążącego do budowy dużej, zdywersyfikowanej w zakresie źródeł przychodów organizacji, rozwijającej w szczególności niskoemisyjne i zeroemisyjne źródła energii elektrycznej, podobnie jak inne duże podmioty europejskie i globalne, operujące pierwotnie głównie na rynku oil&gas. Spółka deklaruje osiągnięcie neutralności emisyjnej do 2050 roku.

Koncern posiada cztery rafinerie ropy naftowej: w Płocku, w Litvínovie i Kralupach nad Vltavou na terenie Czech oraz w Możejkach na Litwie. Zakłady produkcyjne w Płocku i Litvínovie są zintegrowane z kompleksami petrochemicznymi, w których z wsadów pochodzących z produkcji rafineryjnej m.in. w procesie krakingu parowego produkowane są produkty petrochemiczne, takie jak etylen i propylen (jak również powstałe w wyniku w procesie polimeryzacji polietylen i polipropylen), związki aromatyczne (benzen, toluen, paraksylen, ortoksylen), czy aceton, fenol, PTA i polichlorek winylu (PCW). Od 2022 spółka posiada także 70% udziałów w zarządzającej rafinerią ropy naftowej w Gdańsku spółce joint venture z Aramco Overseas Company B.V. Łączne moce przerobowe rafinerii w 2020 roku wyniosły 35,2 mln ton ropy naftowej rocznie (16,3 mln t w Polsce, 8,7 mln t w Czechach i 10,2 mln t na Litwie)[7]. W ramach spółki ORLEN Południe realizowana jest działalność produkcyjna m.in. w zakresie biopaliw i różnych chemikaliów w zakładach produkcyjnych w Jedliczu i Trzebini, w których na niewielką skalę realizowany jest także przerób ropy naftowej (poniżej 0,3 mln ton surowca rocznie)[8]. W 2021 roku spółka posiadała ponad 2900 stacji paliw w Polsce, Niemczech, Czechach i Słowacji, a w ramach grupy kapitałowej 3,3 GW zainstalowanej mocy elektrycznej i 6,2 GW zainstalowanej mocy cieplnej[9].

Spółka jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W październiku 2017 roku akcje spółki osiągnęły dotychczasową maksymalną wartość 128 złotych za sztukę[10]. W 2021 roku spółka osiągnęła rekordowy zysk netto w wysokości 11,2 mld zł[11], natomiast w roku 2022 agencja ratingowa Moody’s Investors Service przyznała koncernowi najwyższą dotychczasową ocenę ratingu na poziomie A3 z perspektywą stabilną[12].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1944 r. utworzona została instytucja, której zadaniem było zabezpieczenie infrastruktury naftowej zniszczonej w wyniku długotrwałych działań wojennych oraz okupacyjnych i rozpoczęcie działalności dystrybucyjnej. W październiku tego samego roku utworzono organizację której nadano nazwę Polski Monopol Naftowy, po czym jeszcze tego samego miesiąca została ona zmieniona na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych. 3 grudnia 1945 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo pod nazwą „Centrala Produktów Przemysłowych” i od tamtej pory przedsiębiorstwo funkcjonowało pod tą nazwą. W roku 1945 nazwę zmieniono na Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi „CPN”. W roku 1958 przedsiębiorstwo powróciło do wcześniejszej firmy, którą połączono ze skrótem „CPN” – Centrala Produktów Naftowych „CPN”, a w grudniu 1995 roku zostało przekształcone w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

1 lipca 1993 roku przedsiębiorstwo Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne przekształcono w spółkę akcyjną Petrochemia Płock S.A.[13]

W maju 1998 r. Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu koncernu naftowego. Miał on powstać w wyniku połączenia Centrali Produktów Naftowych CPN SA oraz Petrochemii Płock SA. Działania dotyczące utworzenia nowego podmiotu zostały sformalizowane 7 września 1999, kiedy to przyjął nazwę Polski Koncern Naftowy SA. 3 kwietnia 2000 Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło decyzję o nadaniu spółce nazwy handlowej Orlen.

Z początkiem 2018 roku podpisano list intencyjny rozpoczynający proces wchłonięcia Grupy Lotos przez PKN Orlen[14].

W styczniu 2019 Orlen poinformował, że wchodzi na rynek słowacki i otwiera stacje paliw pod marką Benzina[15].

14 lipca 2020 roku spółka PKN Orlen SA i skarb państwa reprezentowany przez Ministerstwo Aktywów Państwowych podpisały list intencyjny w sprawie przejęcia przez PKN ORLEN grupy Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG)[16].

3 listopada 2020 spółka poinformowała, że zgodnie z podpisaną w czerwcu umową do końca 2020 roku PKN Orlen ma stać się większościowym akcjonariuszem Ruchu, z pakietem 65 proc. udziałów. Celem inwestycji jest wzmocnienie segmentu detalicznego Grupy Orlen[17].

7 grudnia 2020 PKN Orlen ogłosił podpisanie umowy przedwstępnej na nabycie całości akcji spółki Polska Press, będącej m.in. wydawcą 20 dzienników regionalnych i serwisów internetowych od niemieckiego holdingu Verlagsgruppe Passau[18]. 5 lutego 2021 nieostateczną[19][a] zgodę na transakcję wydał Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK)[20], jednak decyzją SOKiK z dnia 8 kwietnia 2021 r. przejęcie grupy Polska Press zostało wstrzymane[21][22]. Pomimo tego 1 marca 2021 doszło do podpisania umowy kupna spółki Polska Press pomiędzy Verlagsgruppe Passau i PKN Orlen S.A.[23] 15 września 2021 roku przejęcie Polska Press zostało wpisane do KRS[24].

W marcu 2021 roku PKN Orlen wykupił 100 proc. udziałów spółki transportowej OTP – jednego z największych przewoźników paliw w Polsce[25].

16 marca 2022 roku PKN Orlen uzyskał warunkową zgodę Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK) na fuzję z Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem (PGNiG)[26]. Warunkiem UOKiK-u jest oddanie przez PGNiG kontroli nad spółką Gas Storage Poland niezależnemu inwestorowi w ciągu 12 miesięcy od połączenia ze spółką PKN Orlenem[26]. 26 września 2022 roku Rada Ministrów wydała zgodę na połączenie PGNiG i PKN Orlen SA[27]. 10 października 2022 roku Walne Nadzwyczajne Zgromadzenie akcjonariuszy spółki PGNiG SA zdecydowało o fuzji PKN Orlen z PGNiG[28]. 2 listopada 2022 roku nastąpiło przejęcie PGNiG przez PKN Orlen i połączenie obu spółek[29].

19 lipca 2022 Rada Ministrów wydała zgodę na połączenie Grupy Lotos i PKN Orlen[30]. 1 sierpnia 2022 PKN Orlen sfinalizował formalne przejęcie Grupy Lotos[31].

Z dniem 3 lipca 2023 spółka zaczęła funkcjonować jako ORLEN, usuwając z nazwy frazę „Polski Koncern Naftowy”.

Rozwój elektroenergetyki[edytuj | edytuj kod]

W latach 2011–2018 PKN Orlen zwiększył istotnie potencjał produkcji energii elektrycznej przez budowę dwóch elektrociepłowni gazowo-parowych zlokalizowanych w Płocku oraz we Włocławku. Bloki te zwiększyły mocy wytwórcze koncernu do 1,5 GWe. Blok gazowo-parowy we Włocławku ma moc 463 MWe. Całkowity koszt inwestycji szacowany jest na około 1,4 mld zł. Wykonawcą projektu było konsorcjum General Electric i SNC Lavalin[32][33]. Moc nowego bloku w Płocku to 596 MWe. Głównym wykonawcą przedsięwzięcia jest konsorcjum firm grupy Siemens. Koszt inwestycji to około 1,65 mld zł[34][35].

Od 2020 roku PKN ORLEN posiada większościowy pakiet udziałów w spółce ENERGA (90,92% w 2022 roku) i dąży do wykupu pozostałych inwestorów mniejszościowych w akcjonariacie. ENERGA realizuje od 2022 roku projekty budowy elektrociepłowni gazowo-parowych w Grudziądzu (563 MWe) i Ostrołęce (745 MWe). Budowa bloku CCGT w Ostrołęce rozpoczęła się w marcu 2022, a szacunkowy koszt inwestycji wynosi 2,5 mld zł. Z kolei prace nad budową bloku CCGT w Grudziądzu zainicjowano w czerwcu 2022 (szacunkowy koszt inwestycji wynosi 2 mld zł). Analizowana jest także budowa elektrociepłowni gazowo-parowej w Gdańsku (ok. 450 MWe), jednak w trzecim kwartale 2022 PKN ORLEN i ENERGA nie podjęły ostatecznej decyzji w sprawie realizacji projektu, która uzależniona jest od podpisania umowy o świadczenie usług w ramach rynku mocy[36].

Przejęcie przez połączenie PKN ORLEN i PGNiG przewidywane w czwartym kwartale 2022 oznacza, że w skład grupy kapitałowej wejdzie także spółka PGNiG Termika, dysponująca aktywami wytwórczymi o 1,0 GWe mocy zainstalowanej. Spółka planuje budowę morskich elektrowni wiatrowych, w tym pierwszej w joint venture z kanadyjską spółką Northland Power w ramach projektu Baltic Power, a w przyszłości także małych i mikro reaktorów jądrowych (SMR, MMR).

Surowce i produkty procesów[edytuj | edytuj kod]

Pozyskiwane surowce odnawialne to woda, powietrze, estry oraz bioetanol, zaś nieodnawialne to ropa naftowa, gaz ziemny oraz surowce pochodzące z grupy tzw. chemikaliów pomocniczych.

Produkty powstające w procesie rafinacji to:

  • produkty paliwowe: benzyny, oleje napędowe lekkie i ciężkie, oleje opałowe, paliwa lotnicze
  • produkty rafineryjne: benzyny lekkie, średnie i ciężkie
  • produkty petrochemiczne: etylen, propylen, paraksylen, kwas tereftalowy, fenol, aceton, benzen, butadien, tlenek etylenu i glikole
  • poliolefiny: polietylen, polipropylen, polichlorek winylu, nawozy i inne (woski, siarka, gips) oraz asfalty, bazy olejowe i nawozy.

W 2015 r. ze sprzedaży olejów napędowych koncern uzyskał przychody w wysokości 37 093 mln zł, a ze sprzedaży benzyn 21 674 mln zł. Te paliwa okazały się być najbardziej dochodowe. Dane dotyczące przychodów z poszczególnych typów paliw zestawiono w tabeli[37].

Rodzaj paliwa Wartość przychodu (mln zł)
Olej napędowy 37 093
Benzyna 21 674
Ciężki olej opałowy 2860
Paliwo lotnicze (JET-A1) 2000
LPG 1938
Etylen 1577
Olej opałowy lekki Ecoterm 1536
PTA 1532
Propylen 1401
Asfalty 1377

Segmenty działalności[edytuj | edytuj kod]

Downstream[edytuj | edytuj kod]

W tym segmencie koncern prowadzi działalność związaną z rafinacją i przerobem surowców oraz ze wszystkimi kwestiami towarzyszącymi wydobyciu. Podzielony jest na produkcję, sprzedaż, energetykę, logistykę, źródła zaopatrzenia.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Spółka posiada rafinerie w Polsce, Czechach oraz na Litwie. W 2020 roku zdolności w zakresie przerobu ropy naftowej wyniosły 35,2 mln ton surowca rocznie (Płock – 16,3 mln ton, Mažeikiai – 10,2 mln ton, Litvinov – 5,4 mln ton, Kralupy nad Vltavou – 3,3 mln ton)[38].

Od 2022 roku ORLEN posiada także 70% udziałów w spółce Rafineria Gdańska, dawniej LOTOS Asfalt (joint venture z Aramco Overseas Company B.V.), zarządzającej rafinerią w Gdańsku o zdolności do przerobu 10,5 mln ton ropy naftowej rocznie, będącą wcześniej własnością Grupy LOTOS, przejętej przez ORLEN w wyniku połączenia obu spółek.

Rafineria w Płocku[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Rafineria w Płocku.

Zakład produkcyjny ORLEN w Płocku o mocach przerobowych 16,3 mln t/rok jest jednym z największych i najnowocześniejszych zakładów wydobywających surowce petrochemiczne na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Obiekt sklasyfikowany został jako Super-Site. Proces produkcyjny przebiega z wykorzystaniem Instalacji Olefin, o mocach wytwórczych około 700 tys. ton etylenu i około 380 tys. ton propylenu. Modernizacja obiektu rozpoczęła się w 2002 r. i jej wykonawcą była firma ABB Lummus. Koszt modernizacji wyniósł 245 mln euro.

Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu[edytuj | edytuj kod]

Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu, zlokalizowane na południu Polski w 2015 r. zostały połączone i funkcjonują jako Orlen Południe. Głównym obszarem działania rafinerii są usługi związane z magazynowaniem i dystrybucją paliw, produkcją biokomponentów, baz olejowych, olejów opałowych, a także regeneracją olejów przepracowanych[39].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

W dział sprzedaży wchodzi hurt rafineryjny i hurt petrochemiczny. Rynki polski, litewski oraz czeski są rynkami macierzystymi. W 2015 r. hurtowa sprzedaż produktów rafineryjnych prowadzona była, wyłączając tereny Polski, z państwami: Czechy, Niemcy, Słowacja, Węgry, Litwa, Łotwa, Estonia, Finlandia i Ukraina oraz drogą morską do terminali przeładunkowych Europy Zachodniej. W 2015 r. udziały rynkowe utrzymały się na poziomie 59,5% dzięki sprzedaży benzyny i oleju napędowego przez Grupę Orlen na rynku polskim. Swój sukces na rynku sprzedaży zawdzięcza też bogatemu portfolio produktów rafineryjnych, m.in. benzyny, oleju napędowego, paliwa lotniczego, olejów opałowych lekkich i ciężkich oraz szerokiej gamy produktów i półproduktów pozapaliwowych[40].

Logistyka[edytuj | edytuj kod]

Orlen wykorzystuje sieć uzupełniających się elementów infrastruktury: terminali paliw, lądowych i morskich baz przeładunkowych, sieci rurociągów surowcowych. W roku 2015 logistyka produktów w Grupie Orlen była realizowana za pomocą rurociągów, transportem kolejowym oraz cysternami samochodowymi. W 2015 r. łączna długość wykorzystywanych sieci wyniosła 3753 km, z czego długość sieci w Polsce wyniosła 1880 km, w Czechach 1774 km, zaś na Litwie 91 km. Łączna długość wykorzystywanych rurociągów surowcowych wyniosła 1695 km, zaś rurociągów produkcyjnych 2058 km. W Polsce niemal 53% środków transportu stanowią rurociągi, 26% transportu odbywa się drogą kolejową, zaś 21% cysternami[40].

Koncern ma obecnie dostęp do dwóch terminali w Gdańsku i Butyndze.

Terminal naftowy PERN w Gdańsku

Prace przy budowie terminalu naftowego rozpoczęły się 21 lutego 2014 roku. Wartość inwestycji to około 412 mln zł, pojemność magazynowa obiektu 375 tys. m³. I etap budowy: budowa sześciu zbiorników na ropę naftową o pojemności 62,5 tys. m³ każdy (łącznie 375 tys. m³), wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi. Realizacja pozwoli na przeładunek, magazynowanie i inne usługi związane z ropą naftową.

II etap budowy: budowa zbiorników o pojemności 325 tys. m³, które będą służyły do magazynowania produktów ropopochodnych, chemikaliów, paliwa lotniczego JET oraz biokomponentów dodawanych do paliw[41].

Terminal naftowy SPM Buoy w Butyndze (Litwa)

Terminal w Butyndze oddany został do użytku w 1999 roku i jest połączony z rafinerią w Możejkach rurociągiem o długości 91,5 km. Rocznie obiekt pozwala na przyjęcie do 12 mln ton ropy[42].

Bazy paliw[43][edytuj | edytuj kod]

ORLEN bezpośrednio i pośrednio jest właścicielem Podziemnego Magazynu Ropy i Paliw „Góra” oraz następujących terminali paliw:

  • Bolesławiec (woj. dolnośląskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Gdańsk (woj. pomorskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Gutkowo (woj. warmińsko-mazurskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Lublin (woj. lubelskie)
  • Małaszewicze (woj. lubelskie)
  • Mościska (woj. mazowieckie)
  • Nowa Sól (woj. lubuskie)
  • Olszanica [Kraków] (woj. małopolskie)
  • Ostrów Wielkopolski (woj. wielkopolskie)
  • Płock (woj. mazowieckie)
  • Sokółka (woj. podlaskie)
  • Szczecin (woj. zachodniopomorskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Świnoujście (woj. zachodniopomorskie)
  • Trzebinia (woj. małopolskie)
  • Widełka (woj. podkarpackie)
  • Wrocław (woj. dolnośląskie)
  • Żurawica (woj. podkarpackie)

W ramach systemu logistycznego ORLEN w 2021 roku wykorzystywane były także wybrane bazy paliw należące do innych podmiotów: PERN (Boronów, Dębogórze, Emilianów, Koluszki, Nowa Wieś Wielka, Rejowiec), Grupy Lotos (Gdańsk) oraz TanQuid (Radzionków).

Nabywcą terminali paliw zbywanych w ramach warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos będzie spółka Unimot, która będzie także nabywcą zbywanych terminali paliw Grupy Lotos z wyłączeniem terminala paliw w Gdańsku (Czechowice-Dziedzice, Jasło, Piotrków Trybunalski, Poznań, Rypin). Tym samym ORLEN po przekształceniach nadal będzie dysponować terminalem paliw w lokalizacji Gdańsk.

Źródła zaopatrzenia[edytuj | edytuj kod]

Ropa naftowa[edytuj | edytuj kod]

Dostawy surowca realizowane są głównie rurociągiem „Przyjaźń” z Rosji oraz drogą morską rurociągiem Pomorskim. Grupa Orlen Lietuva jest zaopatrywana w surowiec przez terminal w Butyndze. W grupie Unipetrol główne kierunki zaopatrzenia w surowiec stanowią południowy odcinek rurociągu „Przyjaźń” dla rafinerii w Litvínovie oraz rurociągi TAL i IKL dla rafinerii w Kralupach. Rafineria w Litvínovie jest też zaopatrywana przez rurociągi TAL i IKL.

ORLEN zapewnia ropę naftową do rafinerii w Płocku oraz trzech rafinerii z Grupy Orlen zlokalizowanych odpowiednio w Litvínovie i Kralupach w Czechach oraz w Możejkach na Litwie. Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto Grupa Orlen realizuje szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Gaz ziemny[edytuj | edytuj kod]

Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto realizowany jest również szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Działalność wydobywcza[edytuj | edytuj kod]

Działalność w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Działania w zakresie rozpoznawania oraz eksploatacji gazu ziemnego oraz ropy naftowej są obecnie[kiedy?] prowadzone na terenie 8 województw: pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, mazowieckiego, wielkopolskiego, łódzkiego, lubelskiego, podkarpackiego i małopolskiego. Wydobycie gazu ziemnego odbywa się obecnie[kiedy?] we współpracy z PGNiG. Zasoby (potwierdzone lub prawdopodobne) 2P posiadane przez Grupę Orlen w Polsce wyniosły na koniec 2015 roku 8,2 mln baryłek ekwiwalentu ropy naftowej (MM BOE). Liczba koncesji wyniosła 15, zaś liczba odwiertów 14. W 2015 r. koncern prowadził prace, samodzielnie lub z partnerem, na obszarze 29 koncesji.

Działalność w Kanadzie[edytuj | edytuj kod]

Działalność wydobywcza prowadzona jest w prowincji Alberta, przy zastosowaniu technik odwiertów horyzontalnych oraz szczelinowania hydraulicznego. W 2015 roku rozpoczęto 16 takich operacji. W efekcie uzyskano średnią produkcję w 4 kwartale 2015 roku na poziomie ponad 7,3 tys. baryłek ekwiwalentu ropy dziennie (MBOE/D), z czego 45% stanowiły węglowodory ciekłe (ropa oraz kondensat)[44].

Struktura grupy kapitałowej ORLEN[edytuj | edytuj kod]

Spółki zależne grupy kapitałowej ORLEN[45][46][47]:

Dotychczasowi prezesi Zarządu[edytuj | edytuj kod]

Władze spółki[49][50][51][52][edytuj | edytuj kod]

Zarząd[edytuj | edytuj kod]

  • Daniel Obajtek – Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny od 5 lutego 2018
  • Józef Węgrecki – członek Zarządu ds. operacyjnych od 23 marca 2018 (od 5 lutego 2018 członek Rady Nadzorczej oddelegowany do czasowego wykonywania czynności członka Zarządu ds. inwestycji i zakupów)
  • Patrycja Klarecka – członek Zarządu ds. transformacji cyfrowej od 24 czerwca 2018 (do 2023 roku odpowiedzialna za sprzedaż detaliczną)
  • Armen Konrad Artwich – członek Zarządu ds. korporacyjnych od 1 września 2018
  • Michał Róg – członek Zarządu ds. handlu i logistyki od 1 września 2018 (do 2023 roku odpowiedzialny za handel hurtowy i międzynarodowy)
  • Janusz Szewczak – członek Zarządu ds. finansowych od 3 lutego 2020
  • Adam Burak – członek Zarządu ds. komunikacji i marketingu od 3 lutego 2020
  • Piotr Sabat – członek Zarządu ds. rozwoju od 1 marca 2022
  • Krzysztof Nowicki – członek Zarządu ds. produkcji i optymalizacji od 1 września 2022
  • Robert Perkowski – członek Zarządu ds. wydobycia od 3 listopada 2022
  • Iwona Waksmundzka-Olejniczak – członek Zarządu ds. strategii i zrównoważonego rozwoju od 3 listopada 2022

Rada Nadzorcza[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Jasiński – przewodniczący Rady Nadzorczej Spółki
  • Andrzej Szumański – wiceprzewodniczący Rady Nadzorczej Spółki
  • Anna Wójcik – sekretarz Rady Nadzorczej Spółki
  • Barbara Jarzembowska – niezależny członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Andrzej Kapała – niezależny członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Michał Klimaszewski – niezależny członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Roman Kusz – niezależny członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Jadwiga Lesisz – członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Anna Sakowicz-Kacz – niezależny członek Rady Nadzorczej Spółki
  • Janina Goss – członek Rady Nadzorczej Spółki

Orlen Team[edytuj | edytuj kod]

W 2002 spółka stworzyła specjalny zespół rajdowy pod nazwą Orlen Team. W skład ekipy weszli trzej motocykliści Jacek Czachor, Marek Dąbrowski i Jakub Przygoński oraz kierowca rajdowy Szymon Ruta i jego pilot.

Historia projektu:

  • przełom 1999 i 2000 – Jacek Czachor i Marek Dąbrowski – pierwszy start w Rajdzie Dakar 2000 (pierwsi polscy motocykliści, którzy go ukończyli).
  • czerwiec 2002 – powstanie zespołu w obecnej formule (2 motocyklistów + załoga samochodowa Komornicki/Marton) – starty w Mistrzostwach Świata FIM i Pucharze Świata FIA w rajdach terenowych oraz Rajdzie Dakar.
  • wrzesień 2004 – dotychczasową załogę samochodową zastąpili K. Hołowczyc i J.M. Fortin. Marek Dąbrowski był drugim wicemistrzem świata w 2004 oraz pierwszym Polakiem w historii Rajdu Dakar, który ukończył zawody w pierwszej dziesiątce. Jacek Czachor zdobył tytuł wicemistrza świata 2004 i 10. miejsce podczas Dakar 2007 (etapowe miejsca w pierwszej trójce).
  • Dakar 2009 – Krzysztof Hołowczyc 5. miejsce, debiutujący Jakub Przygoński 11. miejsce, Jacek Czachor 20. miejsce, Marek Dąbrowski wycofał się z powodu ciężkiej kontuzji.

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zgodnie z treścią decyzji SOKiK.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Struktura akcjonariatu – PKN Orlen, Orlen [dostęp 2023-07-07].
  2. ↑ ORLEN w liczbach. orlen.pl. [dostęp 2023-08-11].
  3. ↑ PKNORLEN (PKN). Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie. [dostęp 2017-05-20].
  4. ↑ Dane finansowe PKN Orlen. orlen.pl. [dostęp 2023-07-07].
  5. ↑ Statut Polskiego Koncernu Naftowego Orlen Spółka Akcyjna.
  6. ↑ Prezes PKN Orlen o połączeniu z PGNiG: jesteśmy jedną, wielką, silną, polską, narodową firmą (aktualizacja), wnp.pl [dostęp 2022-11-02].
  7. ↑ PKN Orlen: Nasza działalność w 2015 r.. 2016-05-26. [dostęp 2016-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  8. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Orlen Południe przerobi ok. 280 tys. ton polskiej ropy naftowej w 2020 roku, www.money.pl [dostęp 2022-11-02].
  9. ↑ Strona główna, ORLEN Raport Zintegrowany 2021 [dostęp 2022-11-02].
  10. ↑ Polski Koncern Naftowy Orlen SA notowania – Investing.com, Investing.com Polska [dostęp 2019-02-22].
  11. ↑ Komentarz Zarządu do Wyników Finansowych za 2021 rok, ORLEN Raport Zintegrowany 2021 [dostęp 2022-11-02].
  12. ↑ Moody’s podniósł rating Orlenu do najwyższej w historii spółki oceny na poziomie A3, energetyka24.com [dostęp 2022-11-02].
  13. ↑ https://www.orlen.pl/PL/OFirmie/Nasza%20historia/Strony/Historiaslowami.aspx.
  14. ↑ Minister chce pełnej fuzji, a Orlen?, „pb.pl” [dostęp 2018-03-14].
  15. ↑ Słowacy zatankują w PKN Orlen. Spółka otwiera stacje paliw Benzina.
  16. ↑ PKN ORLEN rozpoczyna przejęcie Grupy PGNiG – PKN ORLEN, www.orlen.pl, 14 lipca 2020 [dostęp 2020-10-19].
  17. ↑ Do końca roku PKN Orlen przejmie Ruch, rmf24.pl [dostęp 2020-11-18].
  18. ↑ Polsat News, PKN Orlen przejmuje wydawnictwo Polska Press – Polsat News, polsatnews.pl [dostęp 2020-12-07].
  19. ↑ Polska Press. Sprawa zakupu przez Orlen będzie rozpoznana poza kolejnością. onet.pl, 2021-05-05. [dostęp 2021-05-05].
  20. ↑ UOKiK zgadza się na kupno Polska Press przez Orlen, wirtualnemedia.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-03-02].
  21. ↑ Sąd wstrzymuje przejęcie Polska Press przez Orlen – Wiadomości. onet.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  22. ↑ Przejęcie Polska Press przez PKN Orlen wstrzymane przez sąd. Jaki jest powód? Wnioskował o to RPO Adam Bodnar. tvp.info, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  23. ↑ PKN Orlen właścicielem Polska Press, polskapress.pl [dostęp 2021-03-02].
  24. ↑ Orlen wpisany w KRS jako właściciel Polska Press. Obajtek: dowód na bezzasadność zastrzeżeń. Wirtualne Media, 17 września 2021. [dostęp 2021-09-21].
  25. ↑ PKN Orlen przejął jednego z największych drogowych przewoźników paliw w Polsce, www.tvp.info, 31 marca 2021 [dostęp 2021-04-01].
  26. ↑ a b Kamil Zatoński, UOKiK zgodził się na fuzję Orlenu i PGNiG, pb.pl, 16 marca 2022 [dostęp 2022-03-16].
  27. ↑ Rada Ministrów przyjęła wniosek o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na połączenie spółek PGNiG SA z siedzibą w Warszawie oraz PKN ORLEN SA z siedzibą w Płocku wraz z wnioskiem o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na zbycie pakietu mniejszościowego akcji PKN ORLEN SA siedzibą w Płocku – Kancelaria Prezesa Rady Ministrów – Portal Gov.pl, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 26 września 2022 [dostęp 2022-09-27].
  28. ↑ Akcjonariusze PGNiG niemal jednomyślnie wyrazili zgodę na połączenie z PKN ORLEN – Portal korporacyjny, pgnig.pl [dostęp 2022-10-10].
  29. ↑ Sąd zarejestrował połączenie PKN ORLEN i PGNiG. Powstał największy w regionie koncern multienergetyczny – Gospodarka – polskieradio24.pl, polskieradio24.pl, 2 listopada 2022 [dostęp 2022-11-02].
  30. ↑ Wniosek o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na połączenie spółek Grupa LOTOS Spółka Akcyjna z siedzibą w Gdańsku oraz Polski Koncern Naftowy ORLEN Spółka Akcyjna z siedzibą w Płocku – Kancelaria Prezesa Rady Ministrów – Portal Gov.pl, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 19 lipca 2022 [dostęp 2022-07-20].
  31. ↑ Fuzja ORLEN – LOTOS sfinalizowana, www.orlen.pl, 1 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-01].
  32. ↑ Forbes: Budowa elektrociepłowni PKN Orlen we Włocławku na finiszu. 2015-05-26. [dostęp 2015-05-26].
  33. ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Włocławek – Inwestycje Energetyczne. 2018-01-13. [dostęp 2018-01-28].
  34. ↑ Płock.Nową elektrociepłownię PKN Orlen zbuduje konsorcjum Siemens, Wyborcza.pl, 2 grudnia 2014 [dostęp 2014-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-08].
  35. ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Płock. 2018-01-16. [dostęp 2018-01-28].
  36. ↑ Bierzemy pod lupę gazowe projekty Orlenu, wnp.pl [dostęp 2022-10-17].
  37. ↑ PKN Orlen: Grupa Orlen – główne surowce i produkty. 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  38. ↑ Orlen Raport Zintegrowany 2020 | Segment Rafineria, raportzintegrowany2020.orlen.pl [dostęp 2022-08-24].
  39. ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  40. ↑ a b PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  41. ↑ wyborcza.pl: Terminal naftowy PERN w Gdańsku gotowy. Pomieści aż 375 mln litrów ropy. 2015-12-29. [dostęp 2015-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-04)].
  42. ↑ wnp.pl: Terminal w Butyndze przyjął już 800 tankowców. 2011-06-13. [dostęp 2011-06-13].
  43. ↑ Aktywa logistyczne, ORLEN Raport Zintegrowany 2021 [dostęp 2022-08-24].
  44. ↑ PKN Orlen: Sektor wydobycia PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  45. ↑ Organy i struktura spółki PKN ORLEN, www.orlen.pl [dostęp 2022-10-04].
  46. ↑ GK PGNiG GRUPA ORLEN – Portal korporacyjny, pgnig.pl [dostęp 2022-11-26].
  47. ↑ Lotos Terminale zmieni nazwę na Unimot Terminale, Parkiet [dostęp 2023-04-07].
  48. ↑ a b Zmiana na stanowisku Prezesa Zarządu PKN Orlen. orlen.pl, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-17].
  49. ↑ Zarząd Spółki, orlen.pl [dostęp 2020-02-02].
  50. ↑ Zmiany w Zarządzie PKN Orlen, orlen.pl [dostęp 2018-02-07].
  51. ↑ Rada Nadzorcza – PKN ORLEN, www.orlen.pl [dostęp 2020-12-13].
  52. ↑ Prezes i wiceprezes PGNiG powołani do zarządu Orlenu, TVN24 Biznes [dostęp 2022-10-28].
  53. ↑ a b „Teraz to paliwo może być nawet i po 7 zł”. Krawiec o słowach Tuska po wygranej w 2011, TVN24, 23 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-26].
  54. ↑ Nowe taśmy „Wprost”. Oto najmocniejsze i najciekawsze cytaty, gazeta.pl, 23 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-26].
  55. ↑ Orlen przejmuje Polska Press. Fala komentarzy, Onet Wiadomości, 7 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-15].
  56. ↑ Adam Bodnar, Zakup Polska Press przez PKN Orlen. Rzecznik o zagrożeniach dla wolności słowa, 17 grudnia 2020, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-17].
  57. ↑ Adam Majcherek, Blokujemy Orlen – lista stacji, na których będzie problem z tankowaniem, Autoblog.pl – blog motoryzacyjny, 10 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-01].
  58. ↑ Marcin Wójcik, Kolejka wkurzonych na Orlenach. „Wpadłem na pomysł, że samochody mogą się psuć na stacjach”, wyborcza.pl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu WIG-ESG
Spółki giełdowe indeksu WIG30

Polska

Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu WIG140
Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu WIG
Sponsor Sportu (Nagrody Biznesu Sportowego Demes)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Orlen&oldid=71295404”