Ryszard Reiff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Reiff
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 2007
Warszawa

Członek Rady Państwa
Okres

od 12 lutego 1981
do 26 maja 1982

Przynależność polityczna

Stowarzyszenie „Pax”

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Krzyż Partyzancki Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Ryszarda Reiffa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Ryszard Reiff (ur. 4 lipca 1923 w Warszawie, zm. 9 grudnia 2007 tamże[1]) – polski polityk, prawnik, publicysta, przewodniczący Stowarzyszenia „Pax”, poseł na Sejm PRL IV i VIII kadencji, senator I kadencji, członek Rady Państwa (1981–1982).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

Podczas II wojny światowej działał w ruchu oporu. Był członkiem Konfederacji Narodu, dowódcą jednego z pierwszych oddziałów partyzanckich Uderzeniowych Batalionów Kadrowych. Po scaleniu z Armią Krajową dowodził kompanią w III batalionie 77 pp AK walczącym na Nowogródczyźnie. W latach 1944–1946 więziony na terenie Związku Radzieckiego. W 1946 rozpoczął pracę jako dziennikarz w tygodniku „Dziś i Jutro”.

W 1948 nawiązał kontakty z funkcjonariuszami UB. 29 marca 1949 został zarejestrowany jako współpracownik UB, początkowo nadano mu pseudonim „Jack”, funkcjonował też pod pseudonimami „Bliźni” i „Demagog”. W 1949 jako tajny agent prowadził pracę wywiadowczą w środowisku polskiej emigracji w Londynie i Paryżu. W Londynie jego działania nadzorował Marcel Reich-Ranicki[2].

W okresie 1950–1953 był redaktorem naczelnym „Słowa Powszechnego”. Pełnił funkcję sekretarza Komisji Intelektualistów i Działaczy Katolickich[3]. Kierował pracą organizacyjną Stowarzyszenia „Pax” na terenie całego kraju, w latach 1976–1979 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu głównego, a w latach 1979–1982 przewodniczącego.

Od 1981 do 1982 był członkiem Rady Państwa. 13 grudnia 1981 jako jedyny z 14 obecnych na posiedzeniu jej członków sprzeciwił się zatwierdzeniu uchwały o wprowadzeniu stanu wojennego i dekretu o stanie wojennym, za co został odwołany ze stanowiska[4]. W latach 1965–1969 i 1980–1985 sprawował mandat posła na Sejm PRL IV[5] i VIII[6] kadencji, w okresie 1980–1982 przewodniczył Kołu Poselskiemu „Pax”. Jako reprezentant strony solidarnościowo-opozycyjnej był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych. W latach 1989–1991 był senatorem z ramienia Komitetu Obywatelskiego, przewodniczącym senackiej Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą. W trakcie kadencji przeszedł do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej[7]. W 1988 był w gronie osób, które opracowały statut Związku Sybiraków[8], w 1989 został prezesem tej organizacji. W lutym 1989 wszedł w skład Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego, działającej przy Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[9].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954, za zasługi w pracy społecznej)[10], Krzyżem Oficerskim OOP[1], Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP (1998)[11], Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Orderem Sztandaru Pracy II klasy[1] i Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956)[12].

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 9, grób 20)[13].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • O niezależnych samorządnych związkach zawodowych, Warszawa 1980.
  • Wybór jutra, Warszawa 1988.
  • Czas Solidarności, Warszawa 1988.
  • 13 grudzień: wspomnienia, Kraków 1989.
  • Okrągły stół, Warszawa 1989.
  • Gra o życie, Warszawa 1993, ISBN 1-870886-15-1.
  • Rodzina Reiff, Warszawa 2000.
  • Archiwum myślenia politycznego: szkice publicystyczne, Warszawa 2005.
  • Archiwum Stowarzyszenia PAX, tom I, Warszawa 2006, ISBN 83-7473-011-0.
  • Archiwum Stowarzyszenia PAX, tom II, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7473-026-6.
  • Archiwum osobiste, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7473-029-7.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2016-08-26].
  2. Piotr Gontarczyk: Nowe kłopoty z historią: publicystyka z lat 2005–2008. Warszawa: Wydawnictwo Prohibita Paweł Toboła-Pertkiewicz, 2008, s. 173–180. ISBN 978-83-61344-08-7.
  3. Janusz Stefaniak: Komisja Intelektualistów i Działaczy Katolickich. W: Encyklopedia Białych Plam. T. XIX (suplement). Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, 2005, s. 180.
  4. Zmarł Ryszard Reiff – działacz polityczny i publicysta. gazeta.pl, 12 października 2007. [dostęp 2016-08-26].
  5. Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2016-08-26].
  6. Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2016-08-26].
  7. Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2016-08-26].
  8. Mieczysław Brekier: Wspomnienia osób świeckich. Sybiracy. W: Kapłan wielkiej odwagi. Jubileusz 60-lecia kapłaństwa księdza prałata Adama Sudoła. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 144. ISBN 83-919305-6-4.
  9. Rzeczpospolita”. Nr 37 (2171), s. 1–2, 1989. 
  10. Uchwała Rady Państwa z dnia 20 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1481).
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 kwietnia 1998 r. o nadaniu orderu (M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 292).
  12. Lista osób odznaczonych „Medalem 10-lecia Polski Ludowej” (M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27).
  13. Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Grobonet. [dostęp 2021-03-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]