Henryk Szafrański

Henryk Szafrański

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1905 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1992 Warszawa
Członek Rady Państwa
Okres	od 13 lutego 1971 do 6 listopada 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Henryka Szafrańskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Henryk Szafrański (ur. 1 listopada 1905 w Warszawie, zm. 10 listopada 1992 tamże) – polski inżynier mechanik i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. W latach 1971–1985 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Stanisława i Magdaleny. W latach 1923–1924 pracował jako robotnik w fabryce wagonów Lilpopa. W 1924 podjął pracę w Fabryce Obrabiarek w Pruszkowie oraz (od 1935) w Zakładach „Ursus”, gdzie kontynuował pracę także w okresie okupacji. W latach 1927–1928 odbył służbę w Wojsku Polskim.

W 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Organizował struktury Gwardii Ludowej i PPR w okręgu Warszawa Lewa Podmiejska (m.in. na terenie okręgu żyrardowskiego). Od 1943 funkcjonariusz PPR na powiat warszawski. Od 1945 był pracownikiem aparatu partyjnego KC PPR, m.in. kierownikiem Wydziału Administracyjno-Samorządowego KC PPR. W styczniu 1945 został przewodniczącym Prezydium nowo powołanej Warszawskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej (dla województwa warszawskiego, początkowo z siedzibą w Pruszkowie). W latach 1948–1949 sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, w latach 1949–1950 sekretarz Komitetu Warszawskiego. W latach 1950–1956 zatrudniony w przemyśle, w Warszawskiej Fabryce Maszyn Tytoniowych oraz ponownie w Zakładach „Ursus”. W latach 1956–1967 sekretarz, a w okresie od 26 kwietnia 1967 do 17 lutego 1971 pierwszy sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR.

Inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej (1955). Od 1948 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (1948–1954) oraz członkiem Komitetu Centralnego (1964–1981).

W latach 1971–1985 członek Rady Państwa. Zasiadał także w Wojewódzkim Komitecie Frontu Jedności Narodu. W 1981 był członkiem tzw. Komisji Grabskiego powołanej przez Komitet Centralny PZPR w celu ustalenia odpowiedzialności osobistej członków ekipy Edwarda Gierka.

W latach 1944–1952 i 1961–1985 poseł kolejno do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. W ciągu długiego okresu pełnienia mandatu poselskiego wielokrotnie był przewodniczącym komisji: w latach 1945–1946 Komisji Administracji i Bezpieczeństwa (KRN), w latach 1947–1948 Komisji Organizacyjno-Samorządowej, w latach 1948–1949 komisji Samorządowej (Sejm Ustawodawczy), w latach 1964–1965 Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa (Sejm III kadencji), w latach 1972–1976 Komisji Przemysłu Ciężkiego i Maszynowego (VI kadencja), w latach 1976–1984 Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa (VII i VIII kadencja), a w latach 1984–1985 Komisji Przemysłu (VIII kadencja).

Działał w organizacji kombatanckiej Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, w latach 1974–1990 zasiadając w prezydium Rady Naczelnej (wybierany na kongresach w 1974, 1979 i 1985). W sierpniu 1984 wszedł w skład Obywatelskiego Komitetu Obchodów 40. Rocznicy Powstania Warszawskiego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Eugenią Szafrańską z domu Szoplik (1910–2014). Pochowany 18 listopada w Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 1 m. 26).

Wybrane ordery i odznaczenia

Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1974), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. W 1985 wyróżniony medalami „40. rocznica Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (Czechosłowacja) oraz radzieckim Medalem 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945. Był honorowym obywatelem Żyrardowa.

Bibliografia

• Nekrolog, „Życie Warszawy” z 14 listopada 1992
• V Kongres ZBoWiD Warszawa 8–9 maja 1974, Książka i Wiedza, Warszawa 1976
• VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
• VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
• Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984
• „Za wolność i lud”, 1985, nr 21 (1118), s. 5