Front Wołchowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m po czyszczeniu kodu przejrzyj wykonane zmiany!, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
poprawki |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
* [[52 Armia (ZSRR)|52 Armii]] |
* [[52 Armia (ZSRR)|52 Armii]] |
||
* [[59 Armia (ZSRR)|59 Armii]] |
* [[59 Armia (ZSRR)|59 Armii]] |
||
* 26 Armii ( |
* [[26 Armia (ZSRR)|26 Armii]] (przemianowana na [[2 Armia Uderzeniowa|2 Armią Uderzeniową]]). |
||
Po sformowaniu rozwinął się on na odcinku pomiędzy [[Lubań (obwód leningradzki)|Lubaniem]] a [[Nowogród Wielki|Nowogrodem]] przeciwko części [[III Rzesza|niemieckiej]] [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii „Północ”]]. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady [[Petersburg|Leningradu]]. W okresie od stycznia do kwietnia [[1942]] roku wraz z [[Front Leningradzki|Frontem Leningradzkim]] i [[Front Północno-Zachodni (radziecki)|Frontem Północno-Zachodnim]] uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia Niemców rejonie Lubania. |
Po sformowaniu rozwinął się on na odcinku pomiędzy [[Lubań (obwód leningradzki)|Lubaniem]] a [[Nowogród Wielki|Nowogrodem]] przeciwko części [[III Rzesza|niemieckiej]] [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii „Północ”]]. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady [[Petersburg|Leningradu]]. W okresie od stycznia do kwietnia [[1942]] roku wraz z [[Front Leningradzki|Frontem Leningradzkim]] i [[Front Północno-Zachodni (radziecki)|Frontem Północno-Zachodnim]] uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia Niemców rejonie Lubania. |
||
Wersja z 23:36, 11 gru 2016
Front Wołchowski – jedno z wielkich operacyjno-strategicznych ugrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
Po raz pierwszy utworzony został 11 (17?) grudnia 1941 roku. Jego dowódcą został gen. Kirył Mierieckow. Front ten składał się z:
- 4 Armii
- 52 Armii
- 59 Armii
- 26 Armii (przemianowana na 2 Armią Uderzeniową).
Po sformowaniu rozwinął się on na odcinku pomiędzy Lubaniem a Nowogrodem przeciwko części niemieckiej Grupy Armii „Północ”. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady Leningradu. W okresie od stycznia do kwietnia 1942 roku wraz z Frontem Leningradzkim i Frontem Północno-Zachodnim uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia Niemców rejonie Lubania.
Po raz drugi został sformowany 23 kwietnia 1942 roku i został przekształcony w Wołchowską Grupę Operacyjną Frontu Leningradzkiego.
8 czerwca 1942 roku Front Wołchowski został odtworzony ponownie (dowódca gen. armii Kirył Mierieckow). W sierpniu tego roku przeprowadził wraz z Newską Grupą Operacyjną Frontu Leningradzkiego operację w rejonie miasta Siniawino, która związała znaczne siły niemieckie. 12 stycznia 1943 dokonał wraz z Frontem Leningradzkim przełamania niemieckiego frontu na odcinku 18 Armii w pobliżu Szlisselburga, w wyniku czego na południe od jeziora Ładoga powstał korytarz szerokości od 8 do 10 km łączący Leningrad z resztą kraju. W dniach od 14 stycznia do 1 marca 1944 roku razem z Frontem Leningradzkim i 2 Frontem Nadbałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej przeciwko GA ”Północ”. 15 lutego 1944 roku został rozwiązany w związku ze skróceniem linii frontu. Jego jednostki zostały podzielone pomiędzy sąsiedni Front Leningradzki i 2 Front Nadbałtycki.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978,
- Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1971,
- Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 147.