Kompania Saperów Legionów Polskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz” za pomocą gadżetu CzyWiesz
Belissarius (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 25: Linia 25:
| kolor =
| kolor =
}}
}}
'''Kompania Saperów''' (ksap) – [[pododdział]] [[wojska inżynieryjne|saperów]] [[Wojsko Polskie II RP| Wojska Polskiego II RP]].
'''Kompania Saperów''' (ksap) – [[pododdział]] [[wojska inżynieryjne|wojsk inżynieryjnych]] [[Legiony Polskie 1914-1918|Legionów Polskich]].




Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia [[1914]] r. przez por. [[Mieczysław Dąbkowski|Mieczysława Dąbkowskiego]]. Składała się z dwóch plutonu saperów i grupy telefonicznej. Kompania stacjonowała w [[Kraków|Krakowie]], żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie z musztry, w posługiwaniu się bronią długą służbie wewnętrznej i ćwiczeniach polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego. [[10 września]] [[1914]]r. kompania została skierowana na front w składzie 1 pułku piechoty, z którym rozpoczęła swój szlak bojowy w formacjach legionowych. [[26 lutego]] [[1915]] r. wchodząc w skład organizacyjny [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady Legionów]], została uznana przez dowództwo austriackie jako etatowa kompania saperska, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów. Po przejęciu Legionów przez Niemców, kompania pod koniec grudnia 1916 r. została przebazowana z [[Baranowicze|Baranowicz]] do [[Modlin|Modlina]], celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej numerację na 1 kompania saperów i rozpoczęto szkolenie przy pomocy instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg regulaminów i instrukcji saperskich wzorując się na dokumentach armii niemieckiej. W czerwcu 1917 r. kompania zmieniła rejon dyslokacji i rozmieszczono ją w garnizonie Ostrów - Komorowo. Nie dane jej było dalej walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa złożenia przysięgi w tzw. [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] spowodowała, że [[21 lipca]] [[1917]] r. ją rozwiązano<ref> Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30</ref>
Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia 1914 roku przez por. [[Mieczysław Dąbkowski|Mieczysława Dąbkowskiego]]. Składała się z dwóch plutonów saperów i sekcji telefonicznej. Kompania stacjonowała w [[Kraków|Krakowie]]; żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie w zakresie musztry, posługiwania się bronią strzelecką, służby wewnętrznej i ćwiczeń polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego.
10 września kompania została skierowana na front w składzie 1 pułku piechoty, z którym rozpoczęła swój szlak bojowy w formacjach legionowych. [[26 lutego]] [[1915]] r. wchodząc w skład organizacyjny [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady Legionów]], została uznana przez dowództwo austriackie jako etatowa kompania saperska, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów. Po przejęciu Legionów przez Niemców, kompania pod koniec grudnia 1916 r. została przebazowana z [[Baranowicze|Baranowicz]] do [[Modlin|Modlina]], celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej numerację na 1 kompania saperów i rozpoczęto szkolenie przy pomocy instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg regulaminów i instrukcji saperskich wzorując się na dokumentach armii niemieckiej. W czerwcu 1917 r. kompania zmieniła rejon dyslokacji i rozmieszczono ją w garnizonie Ostrów - Komorowo. Nie dane jej było dalej walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa złożenia przysięgi w tzw. [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] spowodowała, że [[21 lipca]] [[1917]] r. ją rozwiązano<ref> Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30</ref>





Wersja z 20:37, 11 kwi 2014

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| alt=]]
Kompania Saperów
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{motto}}}
UWAGA: Błąd parametru
{{{kategoria wojska}}}=
Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
  • lądowe
  • lotnictwo
  • marynarka
  • paramilitarny
ilustracja
Historia
Państwo

{{{państwo}}}

Sformowanie

1914

Rozformowanie

1917

Nazwa wyróżniająca

{{{nazwa wyróżniająca}}}

Tradycje
Święto

{{{święto}}}

Nadanie sztandaru

{{{nadanie sztandaru}}}

Rodowód

{{{rodowód}}}

Dowódcy
Pierwszy

{{{dowódca pierwszy}}}

Obecny

{{{dowódca obecny}}}

Ostatni

{{{dowódca ostatni}}}

Działania zbrojne
{{{działania zbrojne}}}
Organizacja
Dyslokacja

Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Formacja

{{{formacja}}}

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

{{{podległość}}}

Skład

{{{skład}}}

Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Kompania Saperów (ksap) – pododdział wojsk inżynieryjnych Legionów Polskich.


Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia 1914 roku przez por. Mieczysława Dąbkowskiego. Składała się z dwóch plutonów saperów i sekcji telefonicznej. Kompania stacjonowała w Krakowie; żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie w zakresie musztry, posługiwania się bronią strzelecką, służby wewnętrznej i ćwiczeń polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego.

10 września kompania została skierowana na front w składzie 1 pułku piechoty, z którym rozpoczęła swój szlak bojowy w formacjach legionowych. 26 lutego 1915 r. wchodząc w skład organizacyjny I Brygady Legionów, została uznana przez dowództwo austriackie jako etatowa kompania saperska, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów. Po przejęciu Legionów przez Niemców, kompania pod koniec grudnia 1916 r. została przebazowana z Baranowicz do Modlina, celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej numerację na 1 kompania saperów i rozpoczęto szkolenie przy pomocy instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg regulaminów i instrukcji saperskich wzorując się na dokumentach armii niemieckiej. W czerwcu 1917 r. kompania zmieniła rejon dyslokacji i rozmieszczono ją w garnizonie Ostrów - Komorowo. Nie dane jej było dalej walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa złożenia przysięgi w tzw. kryzysie przysięgowym spowodowała, że 21 lipca 1917 r. ją rozwiązano[1]



  1. Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30

Bibliografia

  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918 – 1939. Wrocław: Wyższa szkoła oficerska, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
  • Adam Szugajew, Saperzy w służbie Polsce, 1985.