Horten Ho XIII
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
mieszana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
27 listopada 1944 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12 m |
| Długość |
10 m |
| Wysokość |
1,9 m |
| Powierzchnia nośna |
36 m² |
| Masa | |
| Własna |
250 kg |
| Startowa |
3300 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość dopuszczalna |
180 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza | |
Horten Ho XIII – niemiecki doświadczalny szybowiec zbudowany jako platforma do testowania rozwiązań związanych z przełamaniem bariery dźwięku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Bracia Horten w 1944 r. rozpoczęli prace nad testowaniem rozwiązań mających doprowadzić do opracowania samolotu mogącego osiągnąć prędkość 1800 km/h na wysokości 12 000 m[1]. Konieczne było zbudowanie maszyny, na której można byłoby przetestować zachowanie się płata o skosie 60° w momencie wystąpienia flatteru[2]. Badania miały też służyć jako wstępne testy dla planowanego „Volksjägera”[3].
W trakcie prac koncepcyjnych opracowano profil o grubości 10% u nasady, przechodzący do 8% na końcu. Ponadto profil miał rezerwę grubości wynoszącą ok. 60% i obiecujące charakterystyki dla wartości naddźwiękowych. Na podstawie obliczeń konstruktorów przyjęto, że profil płata pozwala na przekroczenia prędkości dźwięku z użyciem silnika o sile ciągu 1,4 kN[4].
Latem 1944 r. ukończono prototyp, do zbudowania którego wykorzystano skrzydło szybowca Horten Ho IIIb. Pod nim zamontowano gondolę pilota wyposażoną w podwozie złożone z płozy i centralnie umieszczonego koła[4]. Oblotu dokonano 27 listopada 1944 r. Na lotniskach w Getyndze i Göppingen przeprowadzono na nim ok. dwadzieścia udanych lotów po starcie na holu za samolotem Henschel Hs 126. Ho XIIIA był pilotowany przez pilota doświadczalnego Hermana Strebla, za sterami holownika siedział Oberfeldwebel Knöpfte[5].
Na podstawie doświadczeń z pierwszą wersją maszyny przebudowano ją do kolejnej wersji oznaczonej jako Ho XIIIB. Przekonstruowano w niej skrzydło, zachowując skos 60°, wprowadzono chowane trójkołowe podwozie. Do napędu zastosowano silnik odrzutowy BMW 003R, którego działanie uzupełniał silnik rakietowy na paliwo ciekłe BMW 109-718[6]. Prototyp został zniszczony po zakończeniu wojny przez uwolnionych alianckich jeńców wojennych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowarra, t.3 1993 ↓, s. 45.
- ↑ Nowarra, t.3 1993 ↓, s. 45-46.
- ↑ Dabrowski 1996 ↓, s. 38.
- ↑ a b Nowarra, t.3 1993 ↓, s. 46.
- ↑ a b Dabrowski 1995 ↓, s. 76.
- ↑ Nowarra, t.3 1993 ↓, s. 46-47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hans-Peter Dabrowski: Deutsche Nurflügel bis 1945: die Motor- und Turbinenflugzeuge der Gebrüder Horten. Wölfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas, 1995. ISBN 3-7909-0536-4. OCLC 69087584.
- Hans-Peter Dabrowski: Nurflügel: ein Streifzug durch die Geschichte deutscher und internationaler Entwicklungen. Wölfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas, 1996, seria: Waffen-Arsenal. Band 18. ISBN 3-7909-0601-8. OCLC 42727263.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 3: Flugzeugtypen Henschel - Messerschmitt. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5467-9. OCLC 722044453.
| Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
| Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
| Prototypy i projekty |
|
