Heinkel He 100

Heinkel He 100
	; Fotografia propagandowa He 113D
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Ernst Heinkel Flugzeugwerke A. G.
Typ	jednomiejscowy samolot myśliwski
Konstrukcja	jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie chowane w locie
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	22 stycznia 1938
Lata produkcji	1939–1940
	Dane techniczne
Napęd	Daimler-Benz DB 601Aa (rzędowy, 12 cyl., chłodzony cieczą)
Moc	757 kW (1030 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	9,40 m
Długość	8,20 m
Wysokość	3,60 m
Powierzchnia nośna	14,40 m²
	Masa
Własna	1810 kg
Startowa	2500 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	670 km/h na wysokości 5000 m
Prędkość przelotowa	552 km/h na wysokości 2000 m
Prędkość wznoszenia	16,5 m/s
Pułap praktyczny	11 000 m
Zasięg	1010 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 x działko MG FF kalibru 20 mm, 2 x karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm
	Użytkownicy
	Niemcy, Japonia, ZSRR
	Multimedia w Wikimedia Commons

Heinkel He 100 – niemiecki myśliwiec zaprojektowany w koncernie Heinkla, tuż przed II wojną światową.

Powstał w trakcie poszukiwań podstawowego samolotu myśliwskiego, jednak przegrał w trakcie prób z samolotem Messerschmitt Bf 109. He 100 charakteryzował się nowatorskimi rozwiązaniami zmierzającymi do lepszego wyprofilowania kadłuba w celu poprawy osiągów. Wskazać tu należy: skomplikowany system chłodzenia cieczą, która przepływała przez system rur w kadłubie, skrzydłach i statecznikach (system w formie paneli do łatwej wymiany), brak łoża silnikowego (silnik był mocowany bezpośrednio do poszycia kadłuba – wskutek tego przedział silnikowy był stosunkowo mały), wciąganą chłodnicę pomocniczą (wysuwana podczas startu dla ochrony silnika przed przegrzaniem).

He 100 jako nowatorska konstrukcja wzbudził duże zainteresowanie zagranicy (ZSRR zakupiło 6 egzemplarzy do dalszego badania, Japonia kupiła 3 egzemplarze z zamiarem produkcji seryjnej) – uderzające jest podobieństwo sylwetki japońskiego samolotu Ki 61 Hien. Ostatecznie He 100 nie wszedł do produkcji seryjnej, zaś 12 powstałych maszyn używano do ochrony zakładów Heinkla.

He 100 wykorzystywano w nazistowskich Niemczech w celach propagandowych pod oznaczeniem Heinkel He 113 – wielokrotnie przemalowywane i eksponowane na różnych lotniskach skutecznie wywoływały wrażenie istnienia w Niemczech wielkiej liczby tego typu maszyn bojowych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Seweryn Fleischer: Heinkel 100. Warszawa: Wyd. Militaria, 2002. ISBN 83-7219-149-2.
Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945: Tom II. Warszawa: Wydawnictwo „Lampart”, 1997. ISBN 83-86776-03-X.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

He 100

Karykatura przedstawiająca Udeta i Heinkla po pobiciu rekordu prędkości przez Не 100V2