Jak-52

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jak-52
Ilustracja
Jak-52 w trakcie lotu
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Jakowlew

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

jednosilnikowy dolnopłat metalowy

Załoga

1 pilot-instruktor + 1 pilot-uczeń/pasażer

Historia
Data oblotu

1976

Lata produkcji

od 1979

Liczba wypadków
 • w tym katastrof


3

Dane techniczne
Napęd

9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wiedieniejew M-14P

Moc

265 kW

Wymiary
Rozpiętość

9,30 m

Długość

7,75 m

Wysokość

2,70

Powierzchnia nośna

15 m²

Masa
Własna

1015 kg

Startowa

1305 kg

Osiągi
Prędkość maks.

237 km/h

Prędkość wznoszenia

7 m/s

Pułap

4000 m

Zasięg

510 km

Dane operacyjne
Rzuty
Rzuty samolotu

Jak-52 (ros. Як-52) – podstawowy samolot szkolny lotnictwa radzieckiego końca lat 70. oraz 80., skonstruowany przez biuro konstrukcyjne Aleksandra Jakowlewa. Samolot został zaprojektowany jako samolot szkoleniowy z myślą o uczniach radzieckiej organizacji DOSAAF, szkolącej sportowych pilotów cywilnych i pilotów wojskowych. Oblot Jaka-52 miał miejsce w 1976, jest nadal produkowany w firmie Aerostar w Rumunii.

Charakterystyka konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Jak-52 kołujący po pasie lotniska

Jak-52 to następca jednomiejscowej konstrukcji akrobacyjnej – samolotu Jak-50. Całkowicie metalowy dolnopłat napędzany jest 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym Vedeneyev M14P o mocy 360 KM. ponadto samolot został wyposażony w układ zasilania pozwalający na dwuminutowy lot odwrócony. Ze względu na mała masę własną oraz mocną konstrukcję Jak-52 był wykorzystywany jako samolot akrobacyjny. Związane było to z jego nieprzeciętnymi właściwościami – Jak-52 wytrzymywał przeciążenia rzędu +7 / –5 G oraz potrafił obracać się z prędkością do 180 stopni na sekundę. Jak większość radzieckich konstrukcji wojskowych Jak-52 został zaprojektowany do wykorzystywania w przygodnym terenie bez potrzeby dokonywania częstych przeglądów przez mechaników. Ciekawym rozwiązaniem zastosowanym w tej maszynie jest rozbudowany układ pneumatyczny wykorzystywany do uruchamiania silnika, sterowania podwoziem, hamowania oraz poruszania sterami kierunku, wysokości oraz klapami. Trójkołowe podwozie, choć całkowicie chowane, w pozycji schowanej pozostawia lekko wystające koła, co pozwala na awaryjne lądowanie w przypadku awarii systemu pneumatycznego.

W XXI w.[edytuj | edytuj kod]

Po upadku ZSRR wiele egzemplarzy tego samolotu zostało wyeksportowanych na Zachód – do USA, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Australii i innych krajów.

16 kwietnia 2004 w Rosji oblatany został zmodernizowany wariant oznaczony Jak-52M. Napędzany jest zmodernizowanym silnikiem M-14Ch, trójłopatowym śmigłem, posiada fotele z możliwością katapultowania oraz inne modyfikacje.