MiG-27

MiG-27

MiG-27 w barwach lotnictwa Indii
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Lotnicze Irkut, Ułan Udejski Zakład Lotniczy
Konstruktor	MiG
Typ	samolot myśliwsko-bombowy
Konstrukcja	półskorupowa duraluminiowa
Załoga	1 pilot
Historia
Data oblotu	1972
Dane techniczne
Napęd	1 × silnik turboodrzutowy Chaczaturow R-29-300
Ciąg	81 kN (123 kN z dopalaniem)
Wymiary
Rozpiętość	13,80 m rozłożone 7,40 złożone
Długość	17,1 m
Wysokość	5 m
Powierzchnia nośna	37,35 m² skrzydła rozłożone 34,16 m² skrzydła złożone
Masa
Własna	11908 kg
Startowa	20670 kg
Osiągi
Prędkość maks.	1885 km/h (1,54 Macha) na pułapie 8000 m
Prędkość wznoszenia	200 m/s
Pułap	14 000 m
Zasięg	2500 km
Promień działania	780 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × działko GSz-6-30 kal. 30 mm z zapasem 260-300 sztuk amunicji 4000 kg uzbrojenia na 7 węzłach podwieszeń
Użytkownicy
Aktualni – kolor niebieski Byli – kolor czerwony Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kuba, Indie, Irak, Iran, Sri Lanka, Syria, Ukraina
Rzuty

MiG-27 (ros. МиГ-27; kod NATO – Flogger D) – radziecki myśliwiec bombardujący o zmiennej geometrii skrzydeł i konstrukcji opartej na szturmowych wersjach (B/BK/BM/BN) MiG-a-23, przystosowany do ataków na cele naziemne oraz lotów na niskim pułapie.

Historia

Prace nad zmodyfikowaną wersją MiG-a-23 rozpoczęto w 1969 r. Pierwszy lot samolotu odbył się w 1972 r.

Nowe cechy samolotu w porównaniu do MiG-a-23:

• ścięty nos samolotu, umożliwiający lepszą widoczność (pozbawiony radaru)
• zainstalowany dalmierz laserowy i wyszukiwacz celów
• dodatkowe opancerzenie kokpitu
• duże i wytrzymalsze podwozie, dostosowane do lotnisk polowych
• uproszczony i przystosowany do lotów na małej wysokości silnik

Zmiana nosa powodowała częste pomyłki, w starszej literaturze można znaleźć fotografie MiG-a-23 w wersjach szturmowych (B/BK/BM/BN). Samoloty można wizualnie odróżnić po braku regulowanych wlotów powietrza w MiG-u-27.

Użytkownicy

MiG-i-27 były używane przez Związek Radziecki, a następnie Rosję i Ukrainę. MiG-i-27 nadal pozostają na wyposażeniu sił zbrojnych Indii, Iranu, Kazachstanu, Kuby i Sri Lanki.

Od 1986 roku MiG-27 był montowany, a od 1988 produkowany na licencji w Indiach, gdzie nosił oznaczenie MiG-27M Bahadur (pl. Dzielny/Odważny). Powstało tam 165 egzemplarzy maszyny, z których część wyeksportowano do Sri Lanki.

Linki zewnętrzne

• Rysunki i zdjęcia samolotu

Bibliografia

• Piotr Butowski: Samoloty MiG. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 258-265, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 34. ISBN 83-206-0606-3. OCLC 69478252.