Przejdź do zawartości

Mi-26

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mi-26
Ilustracja
Mi-26T
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR
 Rosja

Producent

Rostwiertoł

Konstruktor

Biuro konstrukcyjne im. Michaiła Mila,

Typ

śmigłowiec

Załoga

5 (dwóch pilotów, nawigator, mechanik pokładowy, operator urządzeń desantowych)

Historia
Data oblotu

14 grudnia 1977

Lata produkcji

od 1981

Liczba egz.

318

Dane techniczne
Napęd

2 × Łotariew D-136

Moc

2 × 8501 kW (11 400 KM) każdy

Wymiary
Średnica wirnika

32 m

Długość

40,025 m

Długość kadłuba

33,727 m

Szerokość kadłuba

4,2 m

Wysokość

do głowicy wirnika – 8,14 m
z obracającym się śmigłem ogonowym – 11,6 m

Masa
Własna

28 270 kg

Startowa

normalna – 49 600 kg
maksymalna – 56 000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

295 km/h

Prędkość przelotowa

255 km/h

Pułap praktyczny

4600 m

Pułap zawisu z wpływem ziemi

4500 m

Pułap zawisu bez wpływu ziemi

1800 m

Zasięg

800 km (z dodatkowymi zbiornikami do 1900 km)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
79 (lub 68 spadochroniarzy)
Przestrzeń ładunkowa
długość – 12,00 m
szerokość – 3,25 m
wysokość – 2,91–3,17 m
Użytkownicy
Grecja, Indie, Korea Północna, Laos, Meksyk, Peru, Rosja, Wenezuela
Rzuty
Rzuty samolotu

Mi-26 (ros. Ми-26, Kod NATO „Halo”) – ciężki śmigłowiec transportowy produkcji ZSRR i FR, zaprojektowany w Biurze im. M. Mila, produkowany przez Rostwiertoł. Użytkowany cywilnie oraz wojskowo.

Mi-26TC

Mi-26 jest śmigłowcem przeznaczonym do przenoszenia dużych ładunków o masie nieprzekraczającej 20 ton, na podwieszeniu zewnętrznym i wewnątrz pojemnego kadłuba. Wersje pasażerskie mieszczą do 120 osób. Ma również wersje do przewozu paliwa oraz medyczne. Pojazdy nie większe niż ciężarówka o masie do 5 ton mogą wjechać do wnętrza śmigłowca po rampie z tyłu kadłuba. Cięższe i większe ładunki podwiesza się na specjalnym haku. Przedział pilotów wyposażony jest w kamery TV pozwalające obserwować przestrzeń pod kadłubem oraz ładunek. Śmigłowiec ma układ klasyczny, z jednym wirnikiem głównym i śmigłem ogonowym. Posiada automatykę, pozwalającą na automatyczne zwiększenie mocy jednego silnika w razie uszkodzenia drugiego z nich. Mi-26 fabrycznie nie posiada uzbrojenia. Jest jedynym śmigłowcem na świecie mającym ośmiołopatowy wirnik nośny, wirnik jest największy na świecie, tak samo śmigło ogonowe. Głowica wirnika jest także wyzwaniem konstrukcyjnym z uwagi na liczbę elementów sterujących jakie zawiera oraz potężne moce jakie przekazuje.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Mi-26 powstał w 1977 roku na zamówienie SZ ZSRR. Był używany zarówno w wojsku, jak i w lotnictwie cywilnym. Był eksportowany do krajów byłego Związku Radzieckiego, ale także do Indii, Chin i innych krajów.

Jednym z najważniejszych zadań Mi-26 było zasypanie kopuły uszkodzonego wybuchem reaktora atomowego w podczas katastrofy elektrowni jądr. w Czarnobylu w celu ograniczenia emisji do atmosfery izotopów promieniotwórczych. Kabiny załóg śmigłowców zostały doraźnie osłonięte płytami ołowianymi, mimo to wielu lotników zmarło na chorobę popromienną.

Katastrofa Mi-26

[edytuj | edytuj kod]

W 2002 roku czeczeńscy rebelianci trafili Mi-26 rakietą ziemia-powietrze, powodując roztrzaskanie się śmigłowca na polu minowym. W katastrofie zginęło 118 Rosjan. Dochodzenie dowiodło, iż śmigłowiec był w znacznym stopniu przeładowany. Przystosowany do przewożenia 80 pasażerów, tego dnia zabrał 147 osób. Działo się tak mimo ustanowionego w 1997 roku limitu na przewozy pasażerskie. Odpowiedzialny za przeładowanie Aleksandr Kudjakow został ukarany za naruszenie przepisów. Rzeczywistym powodem katastrofy było zestrzelenie, a nie przeciążenie (zob. Katastrofa Mi-26 w bazie Chankała).

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • W-29 – prototyp
  • Mi-26 – wersja wojskowa
  • Mi-26A – ulepszona wersja Mi-26
  • Mi-26M – zaprojektowana do lepszych osiągów
  • Mi-26MS – wersja medyczna
  • Mi-26NEF-M – niszczyciel okrętów podwodnych
  • Mi-26P – wersja pasażerska 63-miejscowa
  • Mi-26PK – latający dźwig
  • Mi-26T – wersja do transportu cywilnego
    • Mi-26TC – wersja towarowa
    • Mi-26TM – latający dźwig w wersji M
    • Mi-26TP – wersja strażacka
    • Mi-26TS – eksportowa wersja Mi-26T
    • Mi-26TZ – wersja do przewozu paliwa. W czterech dodatkowych cysternach przewozi się 14 040 litrów paliwa lotniczego. Używa się go też jako latającej stacji benzynowej z 10 przewodami do tankowania, każdy o długości 20 metrów. Pojemniki mogą być łatwo usunięte, by przystosować śmigłowiec do transportu
  • Mi-26T2W – wyposażona w cyfrową technikę najnowsza wersja śmigłowca, zamówiona przez Min. Obrony FR[1][2]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]