Szwecja w Konkursie Piosenki Eurowizji

Szwecja

w {{{konkurs}}}

{{{pierwsze}}} {{{drugie}}} {{{trzecie}}} {{{razem}}} [[Plik:|100px]]

Informacje ogólne

Strona internetowa

{{Eurowizja kraj infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | trzecie = | drugie = | razem = | konkurs = | pierwsze = Nieznane pola: "stacja_artykuł", "ile_razy", "najlepszy_wynik2", "najlepszy_wynik3", "flaga", "stacja2", "stacja", "najgorszy_wynik2", "najgorsze_miejsce", "pierwszy_raz", "najlepszy_wynik", "najgorszy_wynik", "opis_flagi", "stacja2_artykuł", "najlepszy_wynik5", "najlepszy_wynik4" oraz "najlepsze_miejsce".

Szwecja uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1958 roku i do tej pory wzięła w nim udział 52 razy. Od 1959 do 1979 roku konkursem w Szwecji zajmował się nadawca Sveriges Radio, natomiast obecnie tę funkcję pełni Sveriges Television. Od 1959 roku szwedzki reprezentant wybierany jest w trakcie corocznego konkursu telewizyjnego, znanego od 1967 roku jako Melodifestivalen. Wyjątek stanowi pierwszy start kraju, kiedy to reprezentanta wybrała specjalna komisja złożona z pracowników Sveriges Television i przedstawicieli SKAP (Svenska Kompositörer Av Populärmusik; pol. Stowarzyszenie Szwedzkich Kompozytorów).

Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Szwecji cztery razy, dwukrotnie w Sztokholmie (1975 i 2000), raz w Göteborgu (1985) i raz w Malmö (1992). To ostatnie miasto będzie gospodarzem Konkursu Piosenki Eurowizji 2013, a konkurs przebiegnie w hali Malmö Arena. Szwecja była jednym z z pięciu krajów, które jako pierwsze wprowadziły televoting podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1997.

Historia Szwecji w Konkursie Piosenki Eurowizji

1958

Alice Babs w Hilversum podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1958

Szwedzki nadawca publiczny Sveriges Radio (SR) zadebiutował w Konkursie Piosenki Eurowizji w 1958 roku. Po raz pierwszy i ostatni reprezentanta kraju nie wybrano na drodze selekcji, a szwedzkiego delegata wybrała specjalna komisja złożona z pracowników Sveriges Television i przedstawicieli SKAP (Svenska Kompositörer Av Populärmusik). Zdecydowali, że pierwszym artystą szwedzkim na festiwalu została Alice Babs z piosenką "Lilla stjärna". Tym samym był to pierwszy utwór w konkursie wykonany w języku szwedzkim. Pierwotnie kompozycja miała nosić tytuł "Samma stjärnor lysa för oss två", jednak piosenkarka nie zgodziła się na tekst utworu, który napisał Gunnar Wersén. Po pewnym czasie treść utworu zmieniono, a oficjalną nazwą debiutanckiej szwedzkiej propozycji eurowizyjnej została "Lilla stjärna". Autor pierwotnego tekstu piosenki nie wyraził zgody na nagranie wersji studyjnej utworu, co spowodowało, że jedyna wersja, jaką znają fani konkursu, pochodzi z występu Babs na Konkursie Piosenki Eurowizji. Również ta wersja znalazła się na składance Melodifestivalen 40 År: Vinnarna, którą wydano w 1994 roku.
12 marca Babs wystąpiła w finale z piątym numerem startowym. Alice zdobyła ostatecznie 10 punktów: po 3 punkty od Luksemburga i Szwajcarii, 2 punkty od Holandii i po jednym od Austrii i Belgii.

1959

W 1959 roku reprezentanta po raz pierwszy wybrano poprzez preselekcje Säg det med musik. 29 stycznia w Cirkus Arena odbył się finał eliminacji, które wygrała Sim Malmkvist z piosenką "Augustin". Utwór, który ostatecznie zdobył 105 punktów w selekcjach, skomponował Bo Harry Sandin, a słowa do niego napisał Åke Gerhard. Kilka dni później okazało się, że szwedzki nadawca Sveriges Radio już wcześniej zdecydował, że na Konkurs Piosenki Eurowizji 1959 pojedzie Brita Borg, a nie Malmkvist. 11 marca 1959 roku w Cannes wystąpiła w finale z siódmym numerem startowym. Ostatecznie zdobyła 4 punkty i zajęła 9. miejsce.

1960

W 1960 roku kontynuowano format preselekcji Säg det med musik do wyboru szwedzkiego reprezentanta na konkurs. Selekcje składały się z półfinału i finału. 28 grudnia 1959 roku, w nietransmitowanym przez telewizję półfinale wystąpiło ośmiu wokalistów i każdy z nich wykonał po jednym utworze. Specjalna komisja wybrała cztery utwory, które zakwalifikowały się do finału eliminacji, który zorgranizowano 2 lutego 1960 roku w Cirkus Arena. Finał poprowadziła Jeanette von Heidenstam. Każdą piosenkę wykonany dwa razy: raz przy dużej i raz przy małej orkiestrze. Co więcej, za każdym razem utwór był wykonany przez innego artystę. Czteroosobowe jury zdecydowało, że reprezentantem Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1960 został utwór "Alla andra far varann", który zdobył 85 punktów. Do wykonania kompozycji Ulf Källqvista ze słowami Åke Gerharda wybrano zwyciężczynię preselekcji z 1959 roku - Siw Malmkvist. 29 marca wystąpiła jako druga w finale konkursu. Zdobyła 4 punkty i 10. miejsce. 2 punkty przyznała jej Francja, a po jednym - Włochy i Holandia.

1961

Siw Malmkvist podczas występu w szwedzkich preselekcjach do Konkursu Piosenki Eurowizji 1961

W 1961 roku odbył się jedynie finał preselekcji, bez rundy półfinałowej. Do konkursu zgłoszono prawie 550 utworów. W finale, który odbył się 6 lutego w Cirkus Arena, zaprezentowano pięć utworów, z czego każdy był wykonywany dwukrotnie i to przez różnych wokalistów. Tym razem komisja sędziowska wskazała zarówno najlepszy utwór, jak i wykonawcę, który miał zostać reprezentantem Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1961. Zwycięską kompozycją Bobbiego Ericsona "April, April", którą wykonała Siw Malmkvist oraz Gunnar Wicklund. Jurorzy zdecydowali, że reprezentantką ponownie zostanie Siw Malmkvist. Jednak zmieniono zdanie po ponownym występie artystki. Piosenkarka zapomniała w trakcie prezentacji tekstu (autorstwa Ynqve Ormella) i nie mogła opanować śmiechu. Na miejsce Malmkvist wybrano Lill-Babs. Artystka wystąpiła jako siódma w kolejności 18 marca w finale Konkursu Piosenki Eurowizji. Zdobyła jedynie 2 punkty (od Francji), co przełożyło się ostatecznie na 14. miejsce.

1962

Słaby wynik na poprzednim konkursie sprawił, że szwedzcy artyści nie wykazali zainteresowania udziałem w Konkursie Piosenki Eurowizji 1962. Do preselekcji Eurovisionsschlagern 1962 zgłoszono jedynie 7 utworów, natomiast w finale, który odbył się 13 lutego wystąpiło tylko 6 z nich, ponieważ piosenkę "Kärlek och pepparrot" Ollego Adolphsona zdyskwalifikowano z powodu zbyt wcześniejszego opublikowania go (co złamało regulamin konkursu). Po raz pierwszy w historii wprowadzono możliwość głosowania. 102 327 głosów zdobył utwór "Sol och var" wykonany przez Inger Berggren oraz Lily Berglund (każdy utwór wykonywano dwa razy). I to ta pierwsza została wybrana na reprezentantkę Szwecji na festiwalu. Konkursową piosenkę stworzyli Ake Gerhard i Ulf Kalqvist. 18 marca Berggren wystąpiła w finale z szóstym numerem startowym. Pomimo zdobycia zaledwie 4 punktów, zajęła ostatecznie 7. miejsce, razem z holenderską piosenkarką Marion Rung.

1963

Do preselekcji Eurovisionsschlagern 1963 zgłoszono 816 utworów, a do finału, który odbył się 16 lutego w Cirkus Arena, zakwalifikowano 12 propozycji. Podobnie jak wcześniej, każdy utwór wykonywany był dwa razy (z dużą i małą orkiestrą oraz przed dwóch różnych wokalistów). Do szybko przywrócono komisję sędziowską, natomiast zrezygnowano z głosowania za pomocą kart pocztowych. Pierwsze miejsce zdobył utwór "En gang i Stockholm", który wykonała Monica Zetterlund oraz Carli Tornehave. Na Konkurs Piosenki Eurowizji 1963 pojechała Zetterlund, która wystąpiła 23 marca z trzynastym numerem startowym. "13" okazała się pechowa, ponieważ artystka nie zdobyła żadnego punktu i przyniosła Szwecji pierwsze ostatnie miejsce. Ostatnią lokatę współdzieliła z trzema innymi krajami: Holandią, Norwegią i Finlandią.

1964

Z powodu strajku wytwórni płytowych i piosenkarzy, preselekcje w 1964 roku nie odbyły się, tym samym Szwecja po raz pierwszy zrezygnowała z Konkursu Piosenki Eurowizji. Konkurs był jednak transmitowany przez Sveriges Radio.

1965

Tylko rok trwała przerwa Sveriges Radio i Szwecji od Konkursu Piosenki Eurowizji. Nadawca postanowił zmienić zasady wyboru piosenki, wewnętrznie wybrał na reprezentanta Ingvara Wixella. Zorganizowano specjalny konkurs na eurowizyjną piosenkę dla artysty. Ostatecznie przysłano 8 kompozycji, z czego dwie odrzucił Wixell. Pozostałe zostały przez niego wykonane w krajowym finale Svensk Sångfestival 1965, który odbył się 13 lutego na wyspie Djurgården w Sztokholmie. Wszystkie utwory wykonane zostały po szwedzku, a o wygranej zdecydowało 11 jurorów regionalnych. Najwięcej punktów (50) zdobyła kompozycja "Annorstades vals" Dag Wiréna i Alfa Henriksona. 20 marca podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1965 Wixell zaprezentował się jako dziesiąty w kolejności. W Neapolu wykonał anglojęzyczną wersję zwycięskiej piosenki - "Absent Friend". Był to pierwszy utwór reprezentacji Szwecji wykonany w innym języku, niż narodowy. Występ nie naruszył zasad Eurowizji, jednak już rok później Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła specjalny zapis w regulaminie uniemożliwiający krajom śpiewanie w innym języku, niż ojczysty. Podczas finału artysta zajął 10. miejsce, zdobył 6 punktów.

1966

Östen Warnerbring podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1967.

Zasady Svensk Sångfestival 1966 różniły się od tych, które wprowadzono w 1965 roku. Po raz pierwszy nie zorganizowano ponownego śpiewania utworu, ale przez innego artystę. Do eliminacji zgłoszono 898 utworów, a do finału zakwalifikowało się dziesięć z nich. Niektórzy wokaliści (Carli Tornehave, Gunnar Wiklund, Svante Thuresson) śpiewali podczas selekcji dwa utwory. Krajowy finał odbył się 29 stycznia, a zwycięzcę wyłoniło 11 jurorów regionalnych. Zwycięzcami okazał się jedyny konkursowy duet Lill Lindfors i Svante Thuresson z piosenką "Nygammal Vals (Eller Hip Man Svinaherde)". Para wystąpiła podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1966 z dziesiątym numerem startowym, a na scenie towarzyszył im amerykański muzyk i flecista Sahib Shihab. Piosenka zdobyła 16 punktów, co przełożyło się na drugie miejsce, które okazało się największym sukcesem kraju od czasu debiutu w 1958 roku.

1967

Drugie miejsce podczas ubiegłorocznego konkursu spowodowało wzrost zainteresowania preselekcjami, a do Melodifestival 1967 zgłoszono ok. 1800 piosenek. Szesnastoosobowe jury wyselekcjonowało z tej puli najpierw 225, a potem 35 kompozycji, które nagrano z akompaniamentem. Ostatecznie w finale eliminacji znalazło się dziesięć najlepszych piosenek. Finał odbył się 24 lutego, tradycyjnie w Cirkus Arena. Pierwsze miejsce zajął Östen Warnerbring z utworem "Som en drom", która otrzymała od jurorów 24 punkty. Co ciekawe, drugie miejsce również zajął Warnerbring - jego druga finałowa propozycja, "En valsfan", zdobyła 20 punktów. 8 kwietnia odbył się Konkurs Piosenki Eurowizji 1967, w którym reprezentant Szwecji wystąpił z siódmym numerem startowym. Ostatecznie zdobył 7 punktów, co przełożyło się na 8. miejsce.

1968

Do Melodifestival 1968 zgłoszono aż 2233 piosenki, z czego dziesięć najlepszych zostało zakwalifikowane do finału selekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji 1968. Pierwsze miejsce zdobył Claes-Göran Hederström, który za wykonanie utworu "Det borjar verka karlek, banne mig" Petera Himmelstranda otrzymał 23 punkty. 6 kwietnia odbył się finał Konkursu Piosenki Eurowizji, które Sveriges Radio po raz pierwszy transmitowała w kolorze. Hederström wystąpił jako ósmy w kolejności, zdobył 15 punktów. Ostatecznie zakończył udział na festiwalu na 5. miejscu.

1969

10. edycja szwedzkich preselekcji Melodifestival 1969 pobiła rekord zgłoszeń - 2402 utwory. W finale eliminacji, które odbyły się 1 marca . Pierwszy raz w historii aż dwie piosenki zdobyły największą ilość punktów (31): "Judy min vän" Tommy’ego Körberga oraz "Hej clown" Jana Malmsjö (po 31 punktów). Wprowadzono dodatkowe głosowanie, które zdecydowało, że na Konkurs Piosenki Eurowizji 1969 pojechał Tommy Körberg. Jego utwór zdobył 54 punkty, a zdobywca drugiego miejsca otrzymał ich 45. Autorem eurowizyjnej propozycji byli Britt Lindeborg oraz Roger Wallis. Pierwotnie piosenka była napisana w języku angielskim ("Dear Mrs. Jones"), jednak na potrzeby selekcji zmieniono jej tekst na szwedzki. 29 marca 1969 roku Körberg wystąpił w finale Konkursu Piosenki Eurowizji z ósmym numerem startowym. Zdobył ostatecznie 8 punktów i zajął 9. miejsce ex eaquo z reprezentantką Niemiec Siw Malmkvist.

1970

Remis pomiędzy czterema krajami (Wielką Brytanią, Francją, Hiszpanią i Holandią spowodowało, że Szwecja (wraz z innymi trzema państwami - Finlandią, Norwegią i Portugalią) zbojkotowało Konkurs Piosenki Eurowizji 1970 i nie wzięło w nim udziału. Szwecja dodatkowo nie transmitowała festiwalu.

1971

Podobnie jak w 1964 roku, przerwa Szwecji od Konkursu Piosenki Eurowizji trwała tylko rok. Nadawca Sveriges Radio postanowił zmienić format wyboru reprezentanta i piosenki. Do preselekcji zgłoszono 1164 utwory. Od 23 stycznia do 20 lutego w ramach programu Hylands hörn odbyło się pięć półfinałów, a w każdym z nich wystartowało trzech kandydatów: Family Four, Tommy Körberg i Sylvia Vrethammar. Zwycięzców poszczególnych rund wskazywali widzowie. Okazało się, że każdy z półfinałów wygrał zespół Family Four, dlatego w wielkim finale, który odbył się 27 lutego, zaprezentowano pięć utworów grupy. Selekcje wygrał utwór "Vita vidder", który w finale zdobył 22 punkty. 3 kwietnia podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1971 Family Four wystąpiło z dwunastym numerem startowym, zdobyło 85 punktów, które zapewniło grupie 6. miejsce.

1972

Format szwedzkich preselekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji 1973 powrócił do swojej tradycyjnej formy, poprzez festiwal Melodifestival. Tym razem najpierw wybrano 10 finalistów eliminacji, a później zorganizowano konkurs na kompozycję eurowizyjną. Uczestnicy mieli prawo sami wybrać utwór, który zaprezentowali podczas finału, który odbył się 12 lutego 1972 roku. Zwycięzcę wybrała komisja sędziowska złożona z muzycznych ekspertów. Najwięcej punktów (24) zdobyła grupa Family Four i piosenka Håkana Elmquista "Härliga sommardag". Zespół został pierwszym szwedzkim reprezentantem, który powrócił do konkursu i wystąpił w nim dwa lata z rzędu. 25 marca Family Four wystąpiło jako 14. w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 1972, w którym zdobył 75 punktów i zakończył udział na 13. miejscu.

1973

Do szwedzkich selekcji Melodifestival 1973 szwedzka telewizja zaprosiła wybranych kompozytorów. W finale, który odbył się 10 lutego, udział wzięło 10 uczestników. Selekcje wygrał duet Malta, który wykonał utwór "Sommar’n som aldrig säger nej" Larsa Forssella, Carl-Axela i Monici Dominique. Nowi reprezentanci kraju musieli zmienić swoją nazwę, ponieważ maltański nadawca transmitował konkurs. Duet zmienił nazwę na Nova. Co więcej, zgodnie z nowym regulaminem Konkursu Piosenki Eurowizji, w 1973 roku nie trzeba było już śpiewać w języku narodowym, więc Nova przearanżowała swój preselekcyjną piosenkę i 7 kwietnia w finale wykonała anglojęzyczną wersję kompozycji - "You’re summer". Wystąpili jako dwunaści i zajęli 5. miejsce z 94 punktami. Występ dyrygowała Monique Dominique - pierwsza dyrygentka w historii konkursu.

1974

ABBA wygrała konkurs w 1974 roku i osiągnęła międzynarodowy sukces.

Do preselekcji do konkursu w 1974 roku Melodifestival 1974 Sveriges Radio znów zaprosił tylko wybrany kompozytorów do napisania utworów dla finalistów eliminacji. Spośród 10 uczestników finału zwycięzcę wybierało regionalne jury. Podczas finału, który odbył się 9 lutego w Studio 1 (studiu Sveriges Radio), szwedzkojęzyczny utwór "Waterloo" ABBY zdobył aż 302 punkty. Zespół próbował swoich sił już rok wcześniej, jednak wówczas zajął dopiero 3. miejsce z utworem "Ring ring (bara du slog en signal)". W tegorocznych preselekcjach grupa zaprezentowała również piosenkę "Hasta Manana". Jednak to "Waterloo" wygrało selekcje i zostało wykonane 6 kwietnia w finale Konkursu Piosenki Eurowizji, tym razem w wersji angielskiej. Po zakończeniu głosowania zespół otrzymał 24 punkty, które mimo 15% tego, co można było wówczas zdobyć, wygrał festiwal. Piosenka stała się hitem w całej Europie i na świecie. Utwór doczekał się kilku wersji językowych, mnóstwa coverów, znalazł się na soundtracku musicalu "Mamma Mia!". W 2005 roku podczas jubileuszowego programu z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji "Congratulations" "Waterloo" wygrało głosowanie na najlepszy utwór Eurowizji w historii.

1975

Melodifestival 1975 wyjątkowo odbył się w Göteborgu, ponieważ Konkurs Piosenki Eurowizji 1975 zdecydowano zorganizować w Sztokholmie. Do udziału w eliminacjach zaproszono 10 kompozytorów. Najlepszą piosenkę wybierało jury regionalne. 15 lutego w Studio 1 odbył się finał preselekcji, które wygrał Lars Berghagen ze swoją szwedzkojęzyczną kompozycją "Jennie, Jennie". Zdobył ostatecznie 117 punktów. 22 marca w finale Konkursu Piosenki Eurowizji wykonał już anglojęzyczną wersję piosenki, która zapewniła mu 72 punkty i 8. miejsce. Podczas tegorocznego konkursu wprowadzono nowy format głosowania, znany do dziś - 1-8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu najlepszych piosenek. Konkursowi towarzyszyło także sporo kontrowersji: szwedzka lewica skrytykowała nadawcę za zbyt duży wkład finansowy w organizację festiwalu. Przerodziło się to w ogólnokrajowy protest przeciwko komercjalizacji w muzyce. Konkurencją dla konkursu miał być alternatywny festiwal piosenki Alternativfestival organizowany w tym samym czasie w stolicy kraju. Jeden ze zgłoszonych tam utworów nosił tytuł "Doin the immoral schlagerfestival", który wykonał Ulf "Sillstryparn" Dageby.

1976

Po finale Konkursu Piosenki Eurowizji 1976 szwedzki nadawca przyznał rację protestującym i uznał, że organizacja konkursu była bardzo droga. W związku z tym kraj zrezygnował z uczestnictwa w Konkursie Piosenki Eurowizji 1976. Co więcej, pojawiły się głosy, że Szwecja bał się ponownie wygrać i organizować kolejnego festiwalu. Strajki uliczne związane z finansowym aspektem Eurowizji zwróciły także uwagę Europejskiej Unii Nadawców (EBU), która zmieniła zasady tworzenia budżetu konkursu. Od tej pory każdy nadawca uczestniczący w konkursie musiał za swój udział zapłacić.

1977

Kraj znów powrócił do konkursu po zaledwie rocznej przerwie. Do preselekcji Melodifestival 1977 wprowadzono kilka zmian: wycofano zaproszenia dla kompozytorów, a konkurs przeniesiono ponownie do Cirkus Arena w Sztokholmie. Do konkursu zgłoszono 956 kompozycji (z czego zdyskwalifikowano 138), jury wybrało dziesięć najlepszych utworów, które w finale oceniane były przez jury regionalne. Najwięcej punktów (117) zdobyła formacja Forbes i utwór "Beatles" Svena-Olof Bagge'a i Claesa Bure'a. W skład zespołu weszli: Peter Forbes, Roger Capello, Claes Bure, Peter Bjork, Anders Hector i Chino Mariano. Utwór "Beatles" poświęcony był popularnej brytyjskiej grupie The Beatles, a w tekście utworu znalazły się odniesienia do kilku przebojów zespołu ("Yeah, yeah, yeah" w refrenie nawiązywało do utworu "She Loves You", a w pierwszej zwrotce wspomniano tytuł "Yesterday"). 7 maja Forbes wystąpiło z 13. numerem startowym w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 1977. W związku z regulaminowym powrotem do zasady śpiewania w ojczystym języku, "Beatles" zostało wykonane w języku szwedzkim. Ostatecznie piosenka zdobyła tylko 2 punkty, co spowodowało, że Szwecja zajęła przedostatnie, 18. miejsce.

1978

W finałowej stawce Melodifestival 1978 znalazło się 10 piosenek, które wybrano spośród 58 propozycji. Finał odbył się 11 lutego w Cirkus Arena w Sztokholmie, a o wynikach zdecydowało regionalne jury. Podobnie jak w eliminacjach w 1969 roku doszło do remisu – po 100 punktów zdobyli Björn Skifs oraz trio Lasse Holm, Kikki Danielsson & Wizex. Aby rozstrzygnąć remis, jurorzy głosowali jeszcze raz, ale już tylko na dwa utwory: "Det blir alltid värre framåt natten" Skifsa i "Miss Decibel" muzycznego trio. Każdy region przyznał 1 punkt piosence, która powinna wygrać. Aż 8 (na 11) z nich przyznało głos Skifsowi, który został reprezentantem Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1978. Zwycięską kompozycję napisał Petr Himmelstrand. 22 kwietnia 1978 roku Skifs wystąpił ostatni w kolejności. Wokaliście nie spodobał się fakt, że musi śpiewać w języku szwedzkim i nie ukrywał tego, że pragnie wykonać piosenkę po angielsku, co doprowadziło do kontrowersji. Ostatecznie przystał na śpiewanie w języku narodowym, ale przez całe zapomniał tekstu, więc fragment utworu wykonał przy użyciu wymyślonych słów, które brzmiały jak szwedzki, ale w rzeczywistości nie miały żadnego znaczenia. Ostatecznie zdobył 26 punktów i zajął 14. miejsce.

1979

Do Melodifestival 1979 zgłoszono ok. 450 utworów, a do ścisłego finału, który odbył się 17 lutego, tradycyjnie zakwalifikowało się najlepszych 10 kompozycji. Głosowanie regionalnego jury wygrał Ted Gärdestad z piosenką "Satellit", które współtworzył z Kenneth Gärdestad. Piosenkarz wystąpił 31 marca podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1979 z piętnastym numerem startowym. Ostatecznie zdobył 8 punktów, które spowodowały, że zajął 17. miejsce.

1980

Wybór utworu reprezentującego Szwecję na Konkursie Piosenki Eurowizji 1980 tradycyjnie odbył się poprzez preselekcje Melodifestival 1980. Tym razem jednak wszystkie propozycje najpierw trafiały w ręce organizacji SMFF (Svenska Musikforelaggareforeningen), która później wysyłała je do komisji wybierającej finałową dziesiątkę selekcji. Do Sveriges Television trafiło w sumie 120 propozycji, z czego tą najlepszą, która 8 marca wygrała szwedzkie eliminacji, okazała się "Just nu!" Tomasa Ledina. 19 kwietnia odbył się finał Konkursu Piosenki Eurowizji, podczas których szwedzki reprezentant wystąpił jako ósmy w kolejności. Pomimo problemów z mikrofonem (odłączył się podczas występu), wokalista zdobył 47 punktów i 10. miejsce.

1981

Björn Skifs, który reprezentował Szwecję w 1981 roku.

Do Melodifestival 1981 zgłoszono 90 utworów, a specjalne jury wybrało pięć najlepszych. 21 lutego 1981 roku w finale preselekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji 1981 znalazło się pięciu kandydatów. Jurorzy przyznawali 1, 2, 4, 6 i 8 punktów. 59 punktów zdobył Björn Skifs, reprezentant Szwecji w 1978 roku, i jego utwór "Fangad i en drom". Podobnie jak kilka lat temu, w finale Konkursu Piosenki Eurowizji wystąpił z ostatnim numerem startowym. Tym razem zajął 10. miejsce, zdobywając 50 punktów.

1982

Melodifestival '82 obfitował w zmiany: finał znów przeniesiono to Göteborga, do obiektu sportowego Lisebergshallen, przywrócono 10 finalistów, wprowadzono "super finał" z pięcioma najlepszymi kandydaturami. Do SVT zgłoszono 120 utworów. Finał eliminacji odbył się 24 lutego, podczas którego wprowadzono nowy sposób głosowania - jurorów podzielono zgodnie z wiekiem i stworzono 9 grup (najmłodszą grupę stanowiły osoby w przedziale wiekowym 15-20, najstarszą 55-60). W pierwszej rundzie każda grupa wybierała najlepszą piątkę, przyznając pięciu najlepszym utworom po jednym punkcie. W ten sposób do super finału zakwalifikowało się pięć utworów. Tę rundę wygrał duet Chips (Kikki Danielsson i Elisabeth Andreassen) z piosenką "Dag efter dag". Podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1982 duet wystąpił jako dziewiąty i zdobył ostatecznie 8. miejsce.

Carola Häggkvist, reprezentantka Szwecji w 1983 roku i John Travolta.

1983

Melodifestival 1983 ponownie zawierał specjalną rundę "superfinał". 26 lutego w teatrze Palladium w Malmö odbył się finał selekcji, które wygrała Carola Häggkvist z utworem "Framling" Monici Forsberg i Lasse Holma. Piosenka zdobyła w superfinale 88 punktów. Podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1983, który odbył się 23 kwietnia 1983 roku w Monachium Carola wystąpiła jako czwarta i zajęła wysokie, trzecie miejsce, zdobywając 126 punktów.

1984

Do finału Melodifestival '84 tradycyjnie zakwalifikowało się 10 uczestników. Finał odbył się w Göteborgu, na terenie Lisebergshallen. W super finale najwięcej punktów (49) zdobyła formacja Herreys z utworem "Diggi-loo, diggi-ley". W skład grupy wchodzi trzech braci: Pera, Louisa i Richarda Heereya. Utwór "Diggi-loo, diggy-ley" opowiada o tym, jak jeden z braci znalazł na ulicy złote buty. Formacja wystąpiła w złotym butach jako pierwsza podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1984 5 maja 1984 roku. Herreys zdobyli 145 punktów i wygrali festiwal. Maksymalną ilość 12 punktów otrzymali od Cypru, Belgii, Irlandii, Danii, Austrii i Niemiec.

1985

Kikki Danielsson - reprezentantka Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1985 (21 września 2008)

Podczas Melodifestival 1985 zrezygnowano z funkcji orkiestry, a to z powodu organizacji Konkursu Piosenki Eurowizji 1985 przez Szwecję. Pojawiły się głosy, że SVT nie chciało angażować orkiestry w dwa widowiska muzyczne. Podczas finału selekcji, który odbył się 2 marca, finaliści śpiewali do nagrania z taśmy. Po selekcji przez komisję sędziowską do finału awansowało 10 piosenek. Zwyciężyła Kikki Danielsson z utworem "Bra vibrationer", zdobyła 56 punktów. Wyniki wywołały spore kontrowersje, a wiele osób wypowiadających się w specjalnym programie audiotele uznało, że wygrała zła piosenka. 4 maja 1985 roku w finale Kikki zdobyła jednak 3. miejsce i 103 punkty.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1985 odbył się w Göteborgu na terenie hali Scandinavium. Festiwal prowadzi Lill Lindfors, reprezentantka Szwecji w 1966 roku. Jej wielkie "wejście" na scenę tegorocznego konkursu jest sensacją do dziś. Piosenkarka miała problemy z kreacją (chociaż była to zmyłka, bo wszystko zostało zaplanowane), gdy weszła na scenę, by rozpocząć ogłaszanie wyników. Gdy wchodziła na scenę, jej spódnica zerwała się, pozostawiając prowadzącą poniżej pasa w samych rajstopach. Po chwili udawania zaskoczenia, Lindfors zdjęła część ukrytej sukienki, prezentując całą kreację.

1986

Sveriges Television zdecydowało, że podczas finału Melodifestival 1986 zaprezentowało się na żywo jedynie pięciu uczestników. Spośród ok. 90 propozycji, które dotarły do siedziby nadawcy, do finału wybrano 10 utworów. Zgodnie z nowymi zasadami, do wszystkich dziesięciu utworów powstały teledyski, które zaprezentowane zostały podczas finału 22 marca. Na ich podstawie jurorzy wybrali finałową piątkę. W superfinale kandydaci śpiewali na żywo, a najwięcej punktów zdobył duet Lasse Holm i Monica Tornell z utworem "E’ de’ det har du kallar karlek". Podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1986, któy odbył się 3 maja 1986 roku, para wystąpiła z 17. numerem startowym i zdobyła 78 punktów, co dało im 5 miejsce.

1987

Do Melodifestival 1987 zgłoszono ponad 1500 propozycji, a jury tym razem dopuścili do finału aż 12 propozycji. 21 lutego odbył się finał, który wygrała Lotta Engberg z utworem "Fyra Bugg & en Coca Cola". Piosenka Christera Lundha i Mikaela Wendta zdobyła 59 punktów. Europejska Unia Nadawców (EBU) nie dopuściła utworu na konkurs. Kompozytorzy musieli więc tytuł piosenki, by usunąć z niego reklamy gumy do żucia i Coca-Coli. Nową nazwą okazała się "Boogaloo" i to właśnie ta została zaprezentowana 9 maja 1987 roku w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 1987. Engberg wystąpiła z szóstym numerem startowym i zajęła 12. miejsce.

1988

Do finału Melodifestival 1988, który odbył się 27 lutego, zakwalifikowało się dwunastu uczestników, spośród których najlepsze szóstka awansowała do super finału. 84 punkty zdobył Tommy Körberg za piosenkę "Stad i ljus", którą napisał sam reprezentant we współpracy z Py Bäckmanem. 30 kwietnia podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji 1988 zaprezentował utwór jako drugi w kolejności. Występ otrzymał w sumie 52 punkty, co przełożyło się na 12. miejsce w finale. Piosenka zdobyła maksymalną ilość 12 punktów od Norwegii.

1989

Finał Melodifestival 1989 odbył się 11 marca 1989 roku w Stockholm Globe Arena. Do konkursu zgłoszono 1223 utwory, a w finale wystąpiło dziesięciu kandydatów. Zrezygnowano z dwuetapowego formatu (finał i superfinał), a regionalne jury głosowało na wszystkie piosenki finałowe i już po tym jednym głosowaniu wybrany został zwycięzca. Eliminacje wygrał Tommy Nilsson z utworem "En dag", za który zdobył 113 punktów. Piosenkę napisali Tim Norell, Ola Håkansson i Alexander Bard. 6 maja w Lozannie podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1989 wystąpił jako dziesiąty, zdobył 110 punktów i 4. miejsce. 12 punktów przyznały Szwecji: Dania, Austria i Jugosławia.

1990

Melodifestival 1990 odbył się 9 maja 1990 roku w Göteborgu na terenie Rondo Arena. W finale udział wzięło 10 uczestników, a najlepsza piątka zakwalifikowała się do super finału (do którego powrócono po roku przerwy). Do preselekcji do konkursu w 1990 roku zgłosiła się m.in. Carola, która zajęła 3. miejsce podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1983. Jej udział wzbudził wiele kontrowersji, bowiem była wówczas stosunkowo nową członkinią sekty Livets Ord w Uppsali. Obawiano się, że podczas selekcji zacznie mówić o Bogu, jednak ostatecznie do tego nie doszło. Szum wokół artystki nie wystarczył, by wygrać eliminacje - z piosenką "Mitt i ett äventyr" Stephana Berga zajęła drugie miejsce z 84 punktami. 99 punktów zdobyła grupa Edin-Ådahl za utwór "Som en vind" i to ona została nowym reprezentantem Szwecji w konkursie. W skład zespołu weszli bracia Bertil i Lasse Edin i bracia Frank i Simon Ådahl. 5 maja 1990 roku w Zagrzebiu wystąpił z 18. numerem startowym. Występ oceniono na 24 punkty, które pozwoliło grupie zająć 16. miejsce.

1991

Finał Melodifestival 1991 odbył się 22 marca w Malmö Stadsteater. Postanowiono powrócić do formatu superfinału. Do finału zakwalifikowano 10 wokalistów. O udział ponownie walczyła Carola, która rok wcześniej zajęła 2. miejsce. Eliminacje do Konkursu Piosenki Eurowizji 1991 wygrała Carola, która za utwór Stephana Berga "Fångad av en stormvind" zdobyła 78 punktów, w tym aż 8 maksymalnych not. 4 maja 1991 roku w Rzymie "królowa szwedzkiego szlagieru" wystąpiła jako ósma. Jej występowi towarzyszyły problemy techniczne, bowiem widzowie zgromadzeni w hali Cinecitta w ogóle nie słyszeli jej występu. Prezentacja jednak transmitowana była w telewizji bez problemu. Zaraz po Caroli występowała reprezentantka Francji – Amina. Co ciekawe, obie reprezentantki ostatecznie zremisowały na pierwszym miejscu - zdobyły po 146 punktów, przy czym obie dostały 4 "dwunastki" (Carola od Wielkiej Brytanii, Islandii, Danii i Niemiec). Szwecja otrzymała 5 dziesiątek (od Szwajcarii, Austrii, Portugalii, Izraela i Belgii) i to pozwoliło jej wygrać, bowiem Francja tych dziesiątek miała tylko dwie. Gdyby remis rozstrzygnięto obecnymi zasadami, finał wygrałaby Amina (na jej utwór głos oddało 18 krajów, a na szwedzką propozycję - 17). Piosenka "Fångad av en stormvind" (oraz jej anglojęzyczna wersja "Captured By A Lovestorm") szybko stała się hitem w Europie – trafił na listy przebojów m.in. w Norwegii, Austrii i Holandii. W 1998 roku szwedzki zespół Black Ingvars nagrał heavy-metalową wersję hitu.

Christer Björkman wystąpił w barwach Szwecji w 1992 roku

1992

Melodifestival 1992 był ostatnim finałem preselekcji zorganizowanym w stołecznej hali Cirkus Arena. Format konkursu pozostał niezmienny – zorganizowano finał z dziesięcioma kandydatami i super finał, do którego zakwalifikowało się pięciu najlepszych uczestników. Eliminacje wygrał Christer Björkman, obecny szef szwedzkiej delegacji eurowizyjnej. Utwór Niklasa Strömstedtsa "I morgon är en annan dag" zdobył ostatecznie 64 punkty i umożliwił Björkmanowi udział w Konkursie Piosenki Eurowizji 1992, który zorganizowała Szwecja. Finał festiwalu odbył się 9 maja w Malmö Istadion, a funkcję prowadzących pełnili Lydia Cappolicchio i Herlad Treutiger. Konkurs rozpoczęła ubiegłoroczna reprezentantka Carola, która piosenka "All the reasons to live" przywitała eurowizyjnych fanów. Szwedzki delegat wystąpił jako siódmy, zdobył jednak tylko 9 punktów, co zakończyło jego udział na przedostatnim, 22. miejscu.

1993

Po konkursie w 1992 roku doszło do sporych zmian w szwedzkich preselekcjach Melodifestival, do których wprowadzono televoting. Do selekcji zgłoszono ponad 1,5 tys. utworów. Finał odbył się 5 marca 1993 roku w Göteborgu. Najwięcej głosów od publiczności (łącznie ok. 70 tys.) zdobył zespół Arvingarna z utworem "Eloise" autorstwa Gerta Lengstranda i Lasse Holma. Eksperyment z przyznaniem widzom prawa do głosowania najwyraźniej się nie powiódł, ponieważ przez kolejnych sześć lat zwycięzcę eliminacji znów wybierali tylko jurorzy. Grupa wystąpiła z 13. numerem startowym. Ostatecznie zdobyła 89 punktów, co przełożyło się na 7. miejsce.

Marie Bergman reprezentowała Szwecję podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 1994 wraz z Rogerem Pontarem.

1994

Selekcje Melodifestival 1994 odbyły się 12 marca w centrum telewizyjnym Sveriges Television w Sztokholmie. Do konkursu zgłoszono ponad 1,5 tys. piosenek. Jury wyłoniło dziesięciu finalistów, a w superfinale pierwsze miejsce i 66 punktów zdobył duet Marie Bergman i Roger Pontare z utworem "Stjärnorna", który napisali Mikael Littvold i Peter Bertilsson. 30 kwietnia para wystąpiła jako pierwsza w finale konkursu (10 lat temu pierwszy występ również zaprezentowali reprezentanci Szwecji - zespół Herreys). Tym razem szwedzka delegacja zajęła 13. miejsce, zdobywając 48 punktów.

1995

Preselekcje do Konkursu Piosenki Eurowizji 1995 Melodifestival 1995 odbyły się 24 lutego w Malmö. Eliminacje wygrał Jan Johansen z utworem "Se på mig", który zdobył 64 punkty. Piosenkę stworzyli Ingela "Pling" Forsman, Bobby Ljunggren i Håkan Almqvist. Eurowizyjna propozycja trafiła na szwedzkie i norweskie listy przebojów. Jan wystąpił w Dublinie jako 18. uczestnik. Zdobył ostatecznie 100 punktów, które zapewniły mu 3. miejsce. Trzy kraje przyznały Szwecji maksymalną ilość 12 punktów: Irlandia, Niemcy i Dania.

1996

Finał preselekcji Melodifestival 1996 odbył się 24 lutego 1996 roku w Victoriahallen w Sztokholmie. Do konkursu zgłoszono ponad 1300 utworów, a zwycięstwo przypadło zespołowi One More Time i piosence "Den Vilda" Nanne Grönvalli i Petra Grönvalla. Formacja zdobyła 71 punktów. W skład grupy weszło troje muzyków: małżeństwo Grönvallioraz Maria Radsten. Aby grupa mogła wystąpić w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 1996, "Den vilda" musiała przejść specjalną rundę kwalifikacyjną. Specjalna komisja na podstawie wersji studyjnych utworów oceniała wszystkie propozycje przygotowane przez nadawców publicznych. One More Time zakwalifikowało się dalej i wystąpiło w finale festiwalu z ostatnim, 23. numerem startowym. Zespół zdobył 100 punktów i zajął 3. miejsce.

1997

Do preselekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji 1997 Melodifestival 1997 zgłoszono ponad 1220 piosenek, a do finału, jak zwykle, dopuszczono 10 najlepszych kompozycji. Finał odbył się 8 marca 1997 roku w Göteborgu. Pierwsze miejsce przypadło zespołowi Blond, który zdobył 80 punktów za utwór "Bara hon älskar mig". Kompozycję napisał Stephan Berg. W skład grupy weszli Jonas Karlhager, Gabriel Forss i Patrik Lundstrom. 3 maja odbył się finał Konkursu Piosenki Eurowizji, podczas którego Blond wystąpił jako 16. uczestnik. Grupa zdobyła 36 punktów, dzięki czemu zajęła ostatecznie 14. miejsce.

Jill Johnson reprezentowała kraj w 1998 roku; Stockholm Pride 2009

1998

Finał eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji 1998 Melodifestivalen 1998 odbył się 14 marca w Malmö. Zwycięstwo w super finale odniosła Jill Johnson z piosenką "Kärleken är". Utwór Ingeli "Pling" Forsman, Bobby'ego Ljunggrena i Håkana Almqvista zdobył w sumie 72 punkty. Kompozycja jest ostatnią, która reprezentowała Szwecję i została wykonana w języku szwedzkim. Forsman, twórczyni tekstu, przyznała, że inspiracją do napisania utworu była tragiczna śmierć księżnej Diany. 9 maja 1998 roku Johnson wystąpiła z 19. numerem startowym. Zdobyła 53 punkty, co pozwoliło na zajęcie 10. miejsca. Dostała jedną "dwunastkę" - od Estonii.

1999

Do preselekcji do konkursu w 1999 roku zgłoszono 1315 utworów, a finał odbył się 27 lutego tego samego roku. Eliminacje odbyły się w Sztokholmie. Postanowiono wrócić do głosowania telewidzów, ale wyniki głosowania publiczności połączono z werdyktem jurorów. W głosowaniu komisji sędziowskiej najwięcej punktów zdobył utwór "Tusen och en natt" Charlotte Nilsson. Piosenkarka wygrała również w głosowaniu widzów, zdobywając maksymalną notę 132 punktów. Łącznie zdobyła 217 punktów i wygrała Melodifestival 1999. Finał selekcji obejrzało ponad 3,1 mln widzów. W związku z tym, że regulamin konkursu nie wymagał już śpiewania w języku narodowym, postanowiono utworzyć angielską wersję preselekcyjnej piosenki – "Take me to your heaven", którą wykonano w Jerozolimie. Podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji Nillson wystąpiła jako 15. w kolejności. Ostatecznie zdobyła 163 punkty i wygrała cały konkurs, co dało Szwecji czwarte w historii zwycięstwo. Charlotte otrzymała pięć "dwunastek" – od Wielkiej Brytanii, Norwegii, Malty, Estonii i Bośni i Hercegowiny.

2000

Do preselekcji Melodifestivalen 2000 zgłoszono prawie 1400 utworów, a finał eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji 2000 odbył się 10 marca w Göteborgu. 40. edycję selekcji prowadzili byli reprezentanci kraju na konkursie lub byli uczestnicy Melodifestivalen: Björn Skifs, Arja Saijonmaa, Elisabeth Andreassen, Lasse Holm, Lena Philipsson, Loa Falkman, Lars Berghagen, Lotta Engberg, Tommy Körberg i Carola. Prowadzący wykonali także specjalną mieszankę hitów selekcyjnych. Zarówno głosowanie jurorów, jak i widzów, wygrał Roger Pontare, który zdobył w sumie 227 punktów za utwór "När vindarna viskar mitt namn". Wokalista postanowił przetłumaczyć piosenkę na język angielski, dzięki czemu 13 maja 2000 roku w finale konkursu została zaprezentowana jako "When spirits are calling my name". Festiwal odbył się w Globen Arena, a prowadzącymi byli Kattis Ahlstrom i Anders Lundin. Pontare wystąpił jako 18. uczestnik i zdobył 7. miejsce ze 88 punktami. Ani razu na scenie nie zaprezentowała się natomiast zwyciężczyni konkursu z 1999 roku, Charlotte Nilson. Wokalistka była w tym czasie skonfliktowana z nadawcą Sveriges Television. Co ciekawe, logo festiwalu w 2000 roku było uważane za jedno z najlepszych w historii konkursu i brane było pod uwagę przy ustalaniu jednego symbolu Eurowizji, które miało funkcjonować od 2004 roku. Ostatecznie jednak usta przegrały z sercem.

2001

Do kolejnych preselekcji Melodifestivalen 2001 zgłoszono prawie 1560 utworów. Finał odbył się 23 lutego w Malmö. Głosowanie jury wygrała grupa Friends, która zdobyła 105 punktów za piosenkę "Lyssna till ditt hjärta" Thomasa G:Son'a. Od widzów zespół otrzymał 132 punkty, co utwierdziło go na pierwszym miejscu głosowania z wynikiem 237 punktów. Oglądalność finału narodowego wyniosła prawie 3,9 mln widzów. Członkowie Friends to sześć osób wyłonionych poprzez reality show "Friends pa turne". Utwór "Lyssna till ditt hjärta" przetłumaczony został na język angielski i został zaprezentowany w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2001 jako "Listen to your heartbeat". Tuż po zwycięstwie w preselekcjach pojawiły się głosy, że utwór jest plagiatem piosenki Lisy del Bo "Liefde is een kaartspel". Po interwencji sądowej szwedzki nadawca musiał zapłacić karę finansową. Podczas finału w Kopenhadze Szwecja wystąpiła jako siódma w kolejności, zdobyła 100 punktów i 5. miejsce.

2002

W 2002 roku zmienił się format preselekcji Melodifestivalen: wprowadzono aktualny system (4 półfinały, runda dogrywkowa i finał), umożliwiono zgłaszanie utworów w języku innym niż szwedzki, co doprowadziło do masowego śpiewania po angielsku. Pierwszy półfinał odbył się w Växjö, a wygrała go grupa Brandsta City Slackers. Półfinał w Norkopping wygrał kobiecy zespół Afro-Dite, trzeci - Osten med Resten. W ostatnim półfinale wygrało trio Kikki Danielsson, Lotty Engberg i Elisabeth Andreasson. O ile w półfinałach decydowali tylko widzowie (głosując w dwóch rundach), w dogrywce decydowali tylko jurorzy złożeni z byłych reprezentantów kraju. W finale. który odbył się w Globen Arena w Sztokholmie, najwięcej punktów zdobyła formacja Afro-Dite i utwór "Never let you go". Grupa składa się z trzech wokalistek: Blossom Tainton-Lindquist, Gladys del Pilar i Kayo Shekoni. W finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2002, który odbył się 25 maja w Tallinie trio występowało z 12. numerem startowym, zdobyło 72 punkty i 8. miejsce.

Pernilla Wahlgren, reprezentantka kraju w 2006 roku razem z Janem Johansenem, podczas koncertu w 2006 roku.

2003

Pierwszy półfinał Melodifestivalen 2003 wygrali Jan Johansen i Pernilla Wahlgren z piosenką "Let your spirit". Druga runda półfinałowa przyniosła zwycięstwo duetowi Fame i utworowi "Give me your love". Trzeci półfinał wygrała formacja Sarek, która wykonała folkową piosenkę "Genom eld och vatten". Ostatni, czwarty półfinał zwyciężyła grupa Östen med resten z utworem "Maria". Runda dogrywkowa wpuściła do finału grupy Alcazar i Bubbles. W finale jurorzy i widzowie przyznali najwięcej punktów duetowi Fame. Jessica Andersson i Magnus Bäcklund wykonały piosenkę "Give me your love" 24 maja 2003 roku podczas finału Konkursu Piosenki Eurowizji. Wylosowały przedostatni, 25. numer startowy, który zapewnił reprezentantkom 107 punktów i 5. miejsce.

2004

Lena Philipsson, szwedzka reprezentantka z 2004 roku podczas koncertu w Skansen, we wrześniu 2004 roku.

W 2004 roku telewizja SVT postanowiła nieco zmienić zasady preselekcji Melodifestivalen poprzez wprowadzenie tzw. "jokerów". Dzięki "dzikim kartom" do półfinałów eliminacji dostało się czworo kandydatów, z czego trzech później przeszło do finału. Selekcje prowadzili Charlotte Perrelli, Ola Lindholm i Peter Settman. W pierwszym półfinale wygrała Petra Nielsen z utworem "Tango, Tango" Thomasa G:sona. Drugą rundę wygrała grupa E-Type i "Paradise". Trzecią rundę półfinałową zwyciężyła Sandra Dahlberg z utworem "Har stannar jag kvar". Pierwsze miejsce w czwartym półfinale wywalczyła Lena Philipsson z piosenką "Det gor ont". Andreas Esteche i utwór "Ole Ole" wygrał rundę dogrywkową i znalazł się w finale preselekcji, które 20 marca wygrała Lena Ph, która w głosowaniu jurorów uzyskała 100 punktów oraz prawie 300 tys. głosów od widzów, co przełożyło się na 132 punkty w punktacji publiczności. Ostatecznie zdobyła 232 punktów i wygrała preselekcje do Konkursu Piosenki Eurowizji 2004. Na potrzeby festiwalu przetłumaczono piosenkę "Det gor ont" na język angielski i jako "It hurts" zaprezentowano w finale konkursu. Wokalistka wylosowała ostani, 24. numer startowy, który zapewnił reprezentantce 5. miejsce ze 170 punktami.

2005

Preselekcje Melodifestivalen 2005 rozpoczęły się 12 lutego, a wielki finał odbył się 12 marca 2005 roku. Każdą rundę półfinałową prowadziła inna para prowadzących. Alexandra Pascalidou i Shan Atci prowadzili pierwszy półfinał, Henrik Schyffert i Erik Haag - 2., Johanna Westman i Markoolio - 3., Kayo i Michael Leijnegard - 4. Finał prowadziła trójka gospodarzy: Annika Jankell (Andra Chansen), Jill Johnson i Mark Levengood. Pierwszą rundę półfinałową, która odbyła się w Göteborgu, wygrała Shirley Clamp z piosenką "Att älska dig". W drugim półfinale zwyciężył duet złożony z Fredrika Kempe i Sanny Nielsen, którzy wykonali "Du och jag mot varlden". Trzeci półfinał zakończył się zwycięstwem Martina Stenmarcka i piosenki "Las Vegas". Czwartą rundę półfinałową wygrała Nanne Gronvall z utworem "Håll om mig" wygrała półfinał. Stawkę finałową otworzył Martin Stenmarck, a ostatnia wystąpiła Nanne Gronvall. To między tymi dwoma kandydatata doszło do ostatecznej rozgrywki o udział w Konkursie Piosenki Eurowizji 2005. Po zsumowaniu punktów okazało się, że "Las Vegas" wygrało z zaledwie trzypunktową przewagą. Zwycięski utwór napisało czterech twórców: Tim Larsson, Tobias Lundgren, Johan Fransson i Niklas Edberger. W związku z wysoką pozycją Leny Ph w 2004 roku, Szwecja od razu miała zagwarantowane miejsce w finale. W finale Martin Stenmarck wystąpił jako czternasty. Zdobył 30 punktów, co spowodowało, że zajął dopiero 19. miejsce.

The Ark podczas występu w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2007 12 maja 2007 roku.

2006

Pierwszy z czterech półfinałów Melodifestivalen 2006 ruszył 18 lutego. W styczniu opublikowano nazwiska czterech wykonawców, którzy otrzymali od Sveriges Radio "dzikie karty" umożliwiające udział w półfinale – zdobyli je grupa Rednex, Andreas Johnsson, Magnus Carlsson i Bodies Without Organs. W pierwszym półfinale wygrał Andreas Johnson z utworem "Sing for me". Drugą rundę półfinałową wygrała Kikki Danielsson z "I dag & i morgon", trzeci - formacja BWO z piosenką "Temple of Love", a czwarty - Carola Häggkvist, dwukrotna reprezentantka kraju na Konkursie Piosenki Eurowizji (w 1983 i 1991 roku) ze swoim przebojem "Evighet". Otrzymała ponad 151 tys. głosów w drugiej rundzie głosowania i zdecydowanie wyprzedziła wszystkich rywali. W finale, który odbył się 18 marca 2006 roku w Ericsson Globe w Sztokholmie, typowano na zwyciężycznię Carolę, nawet gdy wokalistka zrezygnowała z występu podczas próby z powodu problemów z gardłem. W trakcie finału zaprezentowała się jako siódma w kolejności i zajęła drugie miejsce w głosowaniu jurorów. Zdobyła 102 punkty. Wokalistka zdobyła prawie 438 tys. głosów od widzów i pierwsze miejsce w głosowaniu publiczności – 132 punkty, a łącznie uzbierała 234 punkty i została, po raz trzeci, reprezentantką Szwecji w konkursie. Zgodnie z nową tradycją utwór przetłumaczony został na język angielski i w Grecji został zaprezentowany jako "Invincible". Carola wystąpiła w półfinale Konkursie Piosenki Eurowizji 2006 z 20. numerem startowym i awansowała do finału z czwartego miejsca (zdobyła 214 punktów). W finale Carola zaprezentowała się jako 22. reprezentant. Zdobyła 170 punktów, co przełożyło się na 5. miejsce.

2007

Podczas Melodifestivalen 2007 wprowadzono zmianę dotyczącą rundy dogrywkowej. Od 2007 roku postanowiono, że każdy uczestnik dodatkowej rundy wystąpi na żywo (a nie, jak dotychczas, jego występ zostanie zaprezentowany z taśmy). "Jokery" od nadawcy SVT otrzymali: Uno & Irma, grupa The Ark, Sebastian Karlsson i Magnus Uggla. Prowadzącym selekcje do Konkursu Piosenki Eurowizji 2007 był Kristian Luuk. Pierwsza runda kwalifikacyjna odbyła się 3 lutego, a wygrała ją Anna Book z piosenką "Samba sambero" Thomasa G:sona. Drugi półfinał wygrała formacja The Ark, która w drugiej części głosowania półfinałowego zdobyła aż 104 tys. głosów. Trzecią rundę półfinałową wygrał Måns Zelmerlöw ze swoim hitem "Cara Mia", a w ostatniej, czwartej rundzie zwyciężył Andreas Johnson i "A little bit of love". Rundę dogrywkową wygrała Sonja Alden i jej utwór "För att du finn". W finale wygrał zespół The Ark z utworem "The worrying kind", który zdobył 116 punktów od jurorów regionalnych i 132 punkty od widzów. Łącznie zdobyli 248 punktów i zostali nowymi reprezentantami Szwecji na Konkursie Piosenki Eurowizji. Ich zwycięstwo obejrzały 4 miliony widzów. Laureat preselekcji Ola Salo, wraz ze swoją glam rockową grupą, wystąpili 12 maja 2007 roku w finale konkursu z 12. numerem startowym. Zdobyli 51 punktów i 18. miejsce .

Charlotte Perrelli podczas występu w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2008, który odbył się 24 maja 2008 roku w Belgradzie.

2008

10 i 11 grudnia 2007 roku opublikowano listę uczestników preselekcji Melodifestivalen 2008. Wśród kandydatów na reprezentowanie Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2008 znalazły się dwie zwyciężczynie konkursu: Carola Häggkvist (w duecie z Andreasem Johnsonem) oraz Charlotte Perrelli. Pierwszy półfinał odbył się 9 lutego, a wygrała go Amy Diamond z piosenką "Thank you". W drugiej rundzie półfinałowej (16 lutego) prym wiodła Sanna Nielsen, która z balladą "Empty room" awansowała do finału. Do rundy dogrywkowej awansowała Carola, jednak odpadła już w pierwszej rundzie. Trzeci półfinał wygrała grupa Bodies Without Organs z piosenką "Lay your love on me", a czwarty - faworytka widzów, była reprezentantka Szwecji i laureatka Konkursu Piosenki Eurowizji 1999 Charlotte Perrelli i jej szlagier "Hero" i to ta kompozycja zdobyła w finale, który odbył się 16 marca 2008 roku, najwięcej punktów od jurorów (114). Widzowie przyznali artystce drugie miejsce (397 907 głosów, co przełożyło się na 110 punktów), lecz po zsumowaniu wszystkich punktów to właśnie Perrelli została reprezentantką Szwecji w Konkursie Piosenki Eurowizji 2008. Przed półfinałem festiwalu była uznawana za faworytkę, bowiem już raz wygrała konkurs, w 1999 roku z piosenką "Take me to your heaven". Wystąpiła w drugim półfinale z drugim numerem startowym. 22 maja odbył się półfinał, w którym piosenkarka zdobyła 54 punkty, które zapewniły jej 12. miejsce. Ówczesny regulamin mówił jednak, że dziesiątego finalistę wybierają jurorzy. Wybrali "Hero" i tym sposobem Perrelli zakwalifikowała się do finału. W finale, który zorganizowano 24 maja, wokalistka wylosowała 15. numer startowy (ten sam co w 1999 roku, kiedy wygrała konkurs). Była zwyciężczyni Konkursu Piosenki Eurowizji zdobyła tylko 47 punktów i zajęła 18. miejsce.

Malena Ernman w trakcie szwedzkiej konferencji prasowej podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2009.

2009

Sveriges Television postanowiło zmień nieco zasady głosowania podczas Melodifestivalen 2009, dopuszczono do niego specjalne grono jurorów międzynarodowych, którzy z każdego półfinału wskazywali swojego faworyta, by później z czwórki kandydatów wytypować 11. finalistę selekcji. Tym samym pierwszy raz od wprowadzenia półfinałów w 2002 roku. Zmieniono także dopuszczalną liczbę osób na scenie i wprowadzono możliwość używania chórków nagranych na taśmie, a nie śpiewanych na żywo. Zachowano tradycję przyznawania czterech dzikich kart, w tym roku otrzymali je Marie Serneholt, Markoolio, E.M.D. oraz Malena Ernman. Szwedzkie eliminacje do Konkursu Piosenki Eurowizji 2009 prowadziła Petra Mede. Pierwszy półfinał odbył się 7 lutego, a wygrała go grupa Alcazar z utworem "Stay the night" oraz Emilia z piosenką "You’re my world". W drugim półfinale wygrał zespół H.E.A.T. ("1000 Miles") oraz Måns Zelmerlöw ("Hope & Glory"). Trzecią rundę półfinałową wygrało trio E.M.D. z piosenką "Baby Goodbye" oraz Molly Sanden z balladą "Sa vill stjarnorna". Ostatni, czwarty półfinał zwyciężyła Malena Ernman z utworem "La Voix" oraz Agnes z piosenką "Love Love Love". Rundę dogrywkową wygrała Sarah Dawn Finer oraz Caroline af Ugglas, a ostatniego finalistę, Sofię Bengtson, wybrało międzynarodowe jury. Finał preselekcji odbył się 14 marca. Głosowanie jurorów regionalnych i międzynarodowych, z wynikiem 98 punktów, wygrał Måns Zelmerlöw z piosenką "Hope & Glory", natomiast Malena Ernman zajęła 8. miejsce (38). Wszystko zmieniło się jednak dzięki głosowaniu widzów. Pierwsze miejsce zdobyła Malena Ernman, a faworyt jury dopiero 5. Po zsumowaniu punktacji pierwsze miejsce i 182 punkty zdobyła Ernman. Zwycięski utwór "La Voix" napisał Fredrik Kempe. Reprezentantka Szwecji wystąpiła w pierwszym półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji z piątym numerem startowym. Zdobyła 105 punktów i awansowała do finału z 4. miejsca. W finale, który odbył się 16 maja 2009 roku, Ernman wystąpiła jako czwarta. Zdobyła tylko 33 punkty, co przełożyło się na 21. miejsce<ef name=swedenesc/>.

2010

Melodifestivalen 2010 odbył się według starych zasad: zrezygnowano z międzynarodowego jury, które wybierało 11. finalistę. "Jokery" otrzymali: Darin, Salem Al Fakir, Peter Jöback i Pauline. Eliminacje do Konkursu Piosenki Eurowizji 2010 prowadzili Christine Meltzer, Måns Zelmerlöw i Dolph Lundgren. Pierwszy półfinał szwedzkich eliminacji odbył się 6 lutego, a wygrał je Salem Al Fakir z utworem "Keep on walking". Drugi półfinał wygrał Eric Saade z piosenką "Manboy". W trzecim półfinale zwyciężyła formacja Timoteij z utworem "Kom", a ostatnią, czwartą rundę półfinałową wygrała Anna Bergendahl z balladą "This is my life". I to właśnie ona wygrała finał Melodifestivalen 2010, który odbył się 13 maja, zdobywając 132 punkty od widzów i 82 punkty od jurorów. Piosenkarka wystąpiła 27 maja w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji 2010 z szóstym numerem startowym. Zdobyła 62 punkty i 11. miejsce. Tym samym została pierwszą od 34 lat reprezentantką Szwecji, która nie zakwalifikowała się do finału. Do awansu zabrakło jej 6 punktów.

Eric Saade podczas wykonywania "Popular" w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2011.

2011

22 i 29 listopada 2010 roku opublikowano listę półfinalistów Melodifestivalen 2011. Prowadzącymi szwedzkie eliminacje zostali Marie Serneholt i Rickard Olsson. Pierwsza runda półfinałowa odbyła się 5 lutego w Luleå, a wygrał ją Danny Saucedo ze swoim przebojem "In the club". W drugim półfinale, który zorganizowano 12 lutego w Göteborgu, wygrała Sanna Nielsen z kompozycją "I’m in love". Trzeci półfinał w Linköping wygrał Eric Saade z piosenką "Popular", a czwarty, który miał miejsce w Malmö - Lindy Bengtzing z utworem "E det fel pa mej". W finale Melodifestivalen 2011 zmieniono format głosowania jurorów: wycofano komisję regionalną, a wprowadzono jurorów międzynarodowych (z Rosji, Ukrainy, Chorwacji, Grecji, Malty, San Marino, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Irlandii i Norwegii. Największą ilość punktów (81) przyznali piosence "Popular" Erica Saade, a drugie miejsce - "In the club" Danny'ego (79 punktów). Saade zdobył ponad 314 tys. głosów widzów, co przełożyło się na 112 punktów. Po zsumowaniu punktów jury i widzów, Eric Saade wygrał finał, zdobywając łącznie 193 punkty. Reprezentant Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2011 wystąpił w drugim półfinale konkursu, z siódmym numerem startowym. Występ Saade przysporzył organizatorom sporo problemów, bowiem wokalista rozbijał na scenie szklaną klatkę. Podczas prób szyba nie zawsze pękała i istniało niebezpieczeństwo, że nie rozbije się również podczas występu na żywo. Ostatecznie jednak wszystko poszło sprawnie, a wokalista wygrał półfinał, podczas którego zdobył 155 punktów. Szwecja dostała w półfinale siedem "dwunastek": od Holandii, Belgii, Cypru, Izraela, Estonii, Danii i Francji. Saade wystąpił w finale jako siódmy w kolejności i ostatecznie zajął 3. miejsce z 185 punktami.

Loreen podczas finałowej prezentacji "Euphorii" podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2012.

2012

22 i 30 listopada 2011 roku opublikowano listę 32. półfinalistów Melodifestivalen 2012. W stawce znalazły się byłe reprezentantki Szwecji w konkursie: Afro-Dite (2002), Charlotte Perrelli (1999, 2008). Pierwszy półfinał odbył się 4 lutego 2012 roku, a wygrała go Loreen z piosenką "Euphoria" autorstwa Petera Boströma i Thomasa G:sona. Drugą rundę półfinałową wygrał David Lindgren z utworem Fernando Fuentesa i Tony'ego Nilssona "Shout it out". Trzeci półfinał należał do Molly Sandén, która zajęła 1. miejsce z kompozycją "Why Am I Crying" Aleeny Gibson, Molly Sandén i Windy Wagner. Ostatni półfinał wygrał Danny Saucedo z piosenką "Amazing", którą napisał razem z Peterem i Figge Boström. Charlotte Perrelli z utworem "The Girl" zajęła 5. miejsce w czwartym półfinale, a Afro-Dite - 5. z piosenką "The Boy Can Dance". 10 marca finał preselekcji wygrała Loreen, która zdobyła 114 punktów od jurorów i 154 punkty (670 551 głosów) od widzów, co w sumie dało 268 punktów i możliwość reprezentowania Szwecji podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2012. Piosenka od razu stała się faworytem fanów konkursu, wygrała coroczne głosowanie na najlepszą piosenkę Stowarzyszenia Fanów Konkursu Piosenki Eurowizji OGAE . 24 maja 2012 roku w Baku wystąpiła w drugim półfinale konkursu, z którego awansowała do finału z 1. miejsca. Podczas próby generalnej przed finałem zakrztusiła się sztucznym śniegiem użytym podczas wykonywanego utworu, co mogłoby wpłynąć na ocenę jury, które było tam obecne i oceniało próby uczestników konkursu. Jednak wpadka nie zaważyła na ocenie sędziów, którzy przyznali jej 296 punktów. Widzom występ również się spodobał, ponieważ przyznali jej pierwsze miejsce (343 punkty). Ostatecznie piosenkarka zdobyła 372 punkty i wygrała festiwal.

2013

2 lutego rozpoczęła się pierwsza runda półfinałowa Melodifestivalen 2013. Wszystkie etapy prowadził duet prowadzących: Danny Saucedo i Gina Dirawi. Pierwszy półfinał wygrał David Lindgren z piosenką "Skyline" Fernando Fuentesa, Henrika Nordenbacka i Christiana Fasta. Kolejny, drugi etap Melodifestivalen 2013, który odbył się 9 lutego, okazał się szczęśliwy dla Antona Ewalda, który wygrał z utworem "Begging" autorstwa Fredrika Kempe i Antona Malmberga Hård af Segerstada. W trzecim półfinale zwyciężył Eddie Razaz i jego "Alibi", które napisali Peter Boström i Thomas G:son, a ostatnią rundę półfinałową wygrał zespół Army of Lovers z utworem "Rockin’ the Ride" Alexandra Barda, Henrika Wikströma, Per QX, Andreasa Öhrna i Jean-Pierre Barda. 2 marca zorganizowano rundę dogrywkową, która zakończyła się awansem Robina Stjernberga i piosenki "You" do finału, który odbył się 9 marca. To właśnie laureat półfinału dogrywkowego okazał się zwycięzcą wielkiego finału Melodifestivalen 2013 i reprezentantem Szwecji podczas Konkurs Piosenki Eurowizji 2013. Piosenkarz, dzięki wygranej Loreen w 2012 roku, ma automatycznie zapewnione miejsce w finale, który odbędzie się 18 maja w Malmö.

Uczestnictwo

Rok	Artysta	Piosenka	Finał	Punkty	Półfinał	Punkty
1958	Alice Babs	Lilla stjärna	4	10
1959	Brita Borg	Augustin	9	4
1960	Siw Malmkvist	Alla andra får varann	10	4
1961	Lill-Babs	April, April	14	2
1962	Inger Berggren	Sol och vår	7	4
1963	Monica Zetterlund	En gång i Stockholm	13	0
1965	Ingvar Wixell	Absent Friends	10	6
1966	Lill Lindfors & Svante Thuresson	Nygammal vals	2	16
1967	Östen Warnerbring	Som en dröm	8	7
1968	Claes Göran Hederström	Det börjar verka kärlek, banne mej	5	15
1969	Tommy Körberg	Judy min vän	9	8
1971	Family Four	Vita vidder	6	85
1972	Family Four	Härliga sommardag	13	75
1973	Nova & The Dolls	Sommaren som aldrig säger nej	5	94
1974	ABBA	Waterloo	1	24
1975	Lars Berghagen & the Dolls	Jennie, Jennie	8	72
1977	Forbes	Beatles	18	2
1978	Björn Skifs	Det blir alltid värre framåt natten	14	26
1979	Ted Gärdestad	Satellit	17	8
1980	Tomas Ledin	Just nu!	10	47
1981	Björn Skifs	Fångad i en dröm	10	50
1982	Chips	Dag efter dag	8	67
1983	Carola	Främling	3	126
1984	Herreys	Diggi-loo diggi-ley	1	145
1985	Kikki Danielsson	Bra vibrationer	3	103
1986	Monica Törnell & Lasse Holm	E' de' det här du kallar kärlek?	5	78
1987	Lotta Engberg	Boogaloo	12	50
1988	Tommy Körberg	Stad i ljus	12	52
1989	Tommy Nilsson	En dag	4	110
1990	Edin-Ådahl	Som en vind	16	24
1991	Carola	Fångad av en stormvind	1	146
1992	Christer Björkmann	I morgon är en annan dag	22	9
1993	Arvingarna	Eloïse	7	89
1994	Marie Bergman & Roger Pontare	Stjärnorna	13	48
1995	Jan Johansen	Se på mig	3	100
1996	One More Time	Den vilda	3	100
1997	Blond	Bara Hon älskar Mig	14	36
1998	Jill Johnson	Kärleken är	10	53
1999	Charlotte Nilsson	Take Me to Your Heaven	1	163
2000	Roger Pontare	When Spirits Are Calling My Name	7	88
2001	Friends	Listen to your Heartbeat	5	100
2002	Afro-dite	Never Let It Go	8	72
2003	Fame	Give Me Your Love	5	107
2004	Lena Philipsson	It Hurts	5	170
2005	Martin Stenmarck	Las Vegas	19	30
2006	Carola	Invincible	5	170	4	214
2007	The Ark	The Worrying Kind	18	51
2008	Charlotte Perrelli	Hero	18	47	12 Szablon:Ref	54
2009	Malena Ernman	La Voix	21	33	4	105
2010	Anna Bergendahl	This Is My Life			11	62
2011	Eric Saade	Popular	3	185	1	155
2012	Loreen	Euphoria	1	372	1	181
2013	Robin Stjernberg	You	TBA	TBA

Szablon:Note W 2008 roku, dziesiątego finalistę wybierali jurorzy, przyznając "dziką kartę". W drugim półfinale otrzymała ją Charlotte, zajmując miejsce Macedonii.

Historia głosowania (1975-2012)

Szwecja przyznała w finale najwięcej punktów dla:

M.	Kraj	Punkty
1	Irlandia	200
2	Norwegia	157
3	Dania	154
4	Wielka Brytania	132
5	Niemcy	118

Szwecja otrzymała w finale najwięcej punktów od:

M.	Kraj	Punkty
1	Norwegia	243
2	Dania	232
3	Wielka Brytania	158
4	Finlandia	155
5	Islandia	136

Konkursy Piosenki Eurowizji w Szwecji

Rok	Miejsce	Arena	Prowadzący
1975	Sztokholm	Stockholm International Fairs	Karin Falck
1985	Göteborg	Scandinavium	Lill Lindfors
1992	Malmö	Malmö Ice	Lydia Cappolicchio & Harald Treutiger
2000	Sztokholm	Globe Arena	Kattis Ahlström & Anders Lundin
2013	Malmö	Malmö Arena	Petra Mede

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagrody im. Marcela Bezençona - trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas Konkursu Piosenki Eurowizji 2002 w Estonii. Wymyślił je Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku i obecny Szef Delegacji Szwecji) i Richard Herrey (członek zespołu Herreys, zwycięzca z 1984 roku dla Szwecji), a nazwali je nazwiskiem twórcy corocznego konkursu, Marcela Bezençona.

Nagrody podzielone są na trzy kategorie:

• Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
• Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
• Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Nagroda Artystyczna

• Zwycięzcę wybierali poprzedni zwycięzcy

Rok	Artysta	Piosenka	Wynik	Punkty	Miasto gospodarza
2002	Afro-dite	"Never Let It Go"	8	72	Tallinn
2006	Carola	"Invincible"	5	170	Ateny

• Zwycięzcę wybierali komentatorzy

Rok	Artysta	Piosenka	Wynik	Punkty	Miasto gospodarza
2012	Loreen	"Euphoria"	1	372	Baku

Nagroda Kompozytorów

Rok	Artysta	Piosenka	Kompozytor Tekst (t) / Muzyka (m)	Wynik	Punkty	Miasto gospodarza
2012	Loreen	"Euphoria"	Thomas G:son (m & t) Peter Boström (m & t)	1	372	Baku

Faworyt OGAE

Od 2007 roku corocznie, przed każdą Eurowizją, Stowarzyszenie Fanów Konkursu Piosenki Eurowizji OGAE przeprowadza "ankietę", w której każdy klub OGAE oraz OGAE Reszta Świata głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji konkursu, przy użyciu (podobnie jak podczas samego konkursu) systemu "eurowizyjnego" (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju).

Rok	Artysta	Piosenka	Wynik	Punkty	Miasto gospodarza
2008	"Hero"	Charlotte Perrelli	18	47	Belgrad
2012	"Euphoria"	Loreen	1	372	Baku

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji - konkurs został zorganizowany przez EBU z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji i określał najsławniejszego uczestnika pięćdziesięciolecia. Gospodarzami festiwalu byli Katrina Leskanich z Wielkiej Brytanii i Renārs Kaupers z Łotwy.

Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty	Rok	Miejsce	Punkty
ABBA	"Waterloo"	1	329	1974	1	24

Zobacz też

• Melodifestivalen
• Szwecja w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci