Zwycięzcy Konkursu Piosenki Eurowizji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Od lewej: Lys Assia (pierwsza w historii zwyciężczyni Konkursu Piosenki Eurowizji), Dima Biłan (zwycięzca konkursu w 2008), trzykrotny laureat konkursu – Johnny Logan (na środkowym zdjęciu), oraz zespół ABBA (na prawym zdjęciu), który po wygraniu konkursu w 1974 rozpoczął międzynarodową karierę muzyczną.

Zwycięzcy Konkursu Piosenki Eurowizji – zdobywcy pierwszego miejsca podczas corocznego Konkursu Piosenki Eurowizji, paneuropejskiego widowiska muzycznego organizowanego od 1956 przez Europejską Unię Nadawców (EBU). Laureatem konkursu zostaje reprezentacja kraju, który zdobywa największą liczbę punktów od innych państw. Na przestrzeni lat zwyciężcy wybierani byli za pomocą różnych metod głosowania.

Konkurs wygrały łącznie 66 piosenki. Inauguracyjny, 1. Konkurs Piosenki Eurowizji wygrała Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z piosenką „Refrain”[1].

Od 1956 zorganizowano 63 konkursy, a każdy koncert finałowy wygrywał jeden reprezentant, z wyjątkiem finału w 1969, kiedy to pierwsze miejsce z taką samą liczbą punktów zajęły cztery reprezentacje: Francji, Holandii, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii[2].

Krajem z największą liczbą siedmiu zwycięstw jest Irlandia[3]. Jedynym artystą, który wygrał konkurs więcej niż raz, jest Johnny Logan, który jako wykonawca zwyciężył w 1980 (z piosenką „What's Another Year”)[4] i 1987 (z „Hold Me Now”)[5], a w 1992 wygrał jako kompozytor piosenki „Why Me?” Lindy Martin[6]. Został tym samym jedynym trzykrotnym zwycięzcą konkursu w historii[3]. Oprócz Logana, czterech innych kompozytorów napisało więcej niż jedną zwycięską piosenkę konkursową: Willy van Hemert (utwory „Net als toen” i „Een beetje” reprezentujące Holandię podczas konkursów w 1957 i 1959 roku)[7] (monakijska propozycja „Un banc, un arbre, une rue” z 1971 i luksemburska – „Après toi” z 1972 roku)[8], Rolf Løvland (norweskie piosenki z 1985 i 1995 roku) – „La det swinge” i „Nocturne”) i Brendan Graham (irlandzkie utwory z 1994 i 1996 roku – „Rock ’n’ Roll Kids” i „The Voice”).

Céline Dion – zwyciężczyni 33. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1988

Wygranie Konkursu Piosenki Eurowizji zapewniło międzynarodową karierę i rozgłos wielu wykonawcom. W 1974 w finale konkursu wygrał szwedzki zespół ABBA z piosenką „Waterloo”[9], która trafiła na szczyt list przebojów w wielu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii[10] oraz Stanach Zjednoczonych, gdzie grupa wyruszyła w swoją pierwszą światową trasę koncertową[11]. W 1988 konkurs wygrała Céline Dion z piosenką „Ne pas partez sans moi”, która dzięki zwycięstwu otrzymała możliwość nagrywania kolejnych utworów, a kilka lat później rozpoczęła międzynarodową karierę muzyczną[12][3]. W najnowszej historii konkursu odnotować można zwycięstwa także wykonawców, takich jak m.in.: Alexander Rybak, Lena Meyer-Landrut, Loreen czy Conchita Wurst.

Spis wszystkich zwycięzców konkursu[edytuj | edytuj kod]

Rok Data
finału 		Miasto Wykonawca Piosenka Pkt. Zwycięski kraj
1956 24 maja Lugano Lys Assia „Refrain” N/A Szwajcaria
1957 3 marca Frankfurt Corry Brokken „Net als toen” 31 Holandia
1958 12 marca Hilversum André Claveau „Dors, mon amour” 27 Francja
1959 11 marca Cannes Teddy Scholten „Een beetje” 21 Holandia
1960 25 marca Londyn Jacqueline Boyer „Tom Pillibi” 32 Francja
1961 18 marca Cannes Jean-Claude Pascal „Nous, les amoureux” 31 Luksemburg
1962 18 marca Luksemburg Isabelle Aubret „Un premier amour” 26 Francja
1963 23 marca Londyn Grethe i Jørgen Ingmannowie „Dansevise” 42 Dania
1964 21 marca Kopenhaga Gigliola Cinquetti „Non ho l’età” 35 Włochy
1965 20 marca Neapol France Gall „Poupée de cire, poupée de son” 32 Luksemburg
1966 5 marca Luksemburg Udo Jürgens „Merci, Chérie” 31 Austria
1967 8 kwietnia Wiedeń Sandie Shaw „Puppet on a String” 47 Wielka Brytania
1968 6 kwietnia Londyn Massiel „La, la, la” 29 Hiszpania
1969 29 marca Madryt Salomé „Vivo cantando” 18
Frida Boccara „Un jour, un enfant” Francja
Lenny Kuhr „De troubadour” Holandia
Lulu „Boom Bang-a-Bang” Wielka Brytania
1970 21 marca Amsterdam Dana „All Kinds of Everything” 32 Irlandia
1971 3 kwietnia Dublin Séverine „Un banc, un arbre, une rue” 128 Monako
1972 25 marca Edynburg Vicky Leandros „Après toi” 128 Luksemburg
1973 7 kwietnia Luksemburg Anne-Marie David „Tu te reconnaîtras” 129
1974 6 kwietnia Brighton ABBA „Waterloo” 24 Szwecja
1975 22 marca Sztokholm Teach-In „Ding-a-dong” 152 Holandia
1976 3 kwietnia Haga Brotherhood of Man „Save Your Kisses for Me” 164 Wielka Brytania
1977 7 maja Londyn Marie Myriam „L’oiseau et l’enfant” 136 Francja
1978 22 kwietnia Paryż Jizhar Kohen i Alphabeta „A-Ba-Ni-Bi” 157 Izrael
1979 31 marca Jerozolima Gali Atari i Milk and Honey „Hallelujah” 125
1980 19 kwietnia Haga Johnny Logan „What’s Another Year” 143 Irlandia
1981 4 kwietnia Dublin Bucks Fizz „Making Your Mind Up” 136 Wielka Brytania
1982 24 kwietnia Harrogate Nicole „Ein bißchen Frieden” 161 Niemcy
1983 23 kwietnia Monachium Corinne Hermès „Si la vie est cadeau” 142 Luksemburg
1984 5 maja Luksemburg Herreys „Diggi-Loo Diggi-Ley” 145 Szwecja
1985 4 maja Göteborg Bobbysocks „La det swinge” 123 Norwegia
1986 3 maja Bergen Sandra Kim „J’aime la vie” 176 Belgia
1987 9 maja Bruksela Johnny Logan „Hold Me Now” 172 Irlandia
1988 30 kwietnia Dublin Céline Dion „Ne partez pas sans moi” 137 Szwajcaria
1989 6 maja Lozanna Riva „Rock Me” 137 Jugosławia
1990 5 maja Zagrzeb Toto Cutugno „Insieme: 1992” 149 Włochy
1991 4 maja Rzym Carola „Fångad av en stormvind” 146 Szwecja
1992 9 maja Malmö Linda Martin „Why Me?” 155 Irlandia
1993 15 maja Millstreet Niamh Kavanagh „In Your Eyes” 187
1994 30 kwietnia Dublin Paul Harrington
Charlie McGettigan 		„Rock ’n’ Roll Kids” 226
1995 13 maja Secret Garden „Nocturne” 148 Norwegia
1996 18 maja Oslo Eimear Quinn „The Voice” 162 Irlandia
1997 3 maja Dublin Katrina & The Waves „Love Shine a Light” 227 Wielka Brytania
1998 9 maja Birmingham Dana International „Diva” 172 Izrael
1999 29 maja Jerozolima Charlotte Nilsson „Take Me to Your Heaven” 163 Szwecja
2000 13 maja Sztokholm Olsen Brothers „Fly on the Wings of Love” 195 Dania
2001 12 maja Kopenhaga Tanel Padar, Dave Benton i 2XL „Everybody” 198 Estonia
2002 25 maja Tallinn Marie N „I Wanna” 176 Łotwa
2003 24 maja Ryga Sertab Erener „Everyway That I Can” 167 Turcja
2004 15 maja Stambuł Rusłana „Wild Dances” 280 Ukraina
2005 21 maja Kijów Elena Paparizou „My Number One” 230 Grecja
2006 20 maja Ateny Lordi „Hard Rock Hallelujah” 292 Finlandia
2007 12 maja Helsinki Marija Šerifović „Molitva” 268 Serbia
2008 24 maja Belgrad Dima Biłan „Believe” 272 Rosja
2009 16 maja Moskwa Alexander Rybak „Fairytale” 387 Norwegia
2010 29 maja Oslo Lena Meyer-Landrut „Satellite” 246 Niemcy
2011 14 maja Düsseldorf Ell i Nikki „Running Scared” 221 Azerbejdżan
2012 26 maja Baku Loreen „Euphoria” 372 Szwecja
2013 18 maja Malmö Emmelie de Forest „Only Teardrops” 281 Dania
2014 10 maja Kopenhaga Conchita Wurst „Rise Like a Phoenix” 290 Austria
2015 23 maja Wiedeń Måns Zelmerlöw „Heroes” 365 Szwecja
2016 14 maja Sztokholm Jamala „1944” 534 Ukraina
2017 13 maja Kijów Salvador Sobral „Amar pelos dois” 758 Portugalia
2018 12 maja Lizbona Netta „Toy” 529 Izrael

Kraje zwycięskie[edytuj | edytuj kod]

W całej historii Konkursu Piosenki Eurowizji wygrało łącznie 27 krajów. Największą liczbę zwycięstw odniosła Irlandia, której reprezentanci siedmiokrotnie zajmowali pierwsze miejsce w finałowej klasyfikacji: w 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 roku. W 1969 roku finał konkursu wygrały cztery kraje: Francja, Hiszpania, Holandia i Wielka Brytania[3][13].

Mapa uwzględniająca wszystkie zwycięskie państwa oraz liczbę zdobytych przez nich wygranych
Wygrane Kraj Rok
7  Irlandia 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996
6  Szwecja 1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015
5  Francja 1958, 1960, 1962, 1969, 1977
 Luksemburg 1961, 1965, 1972, 1973, 1983
 Wielka Brytania 1967, 1969, 1976, 1981, 1997
4  Holandia 1957, 1959, 1969, 1975
 Izrael 1978, 1979, 1998, 2018
3  Norwegia 1985, 1995, 2009
 Dania 1963, 2000, 2013
2  Hiszpania 1968, 1969
 Szwajcaria 1956, 1988
 Włochy 1964, 1990
 Niemcy/RFN 1982, 2010
 Austria 1966, 2014
 Ukraina 2004, 2016
1  Monako 1971
 Belgia 1986
 Jugosławia 1989
 Estonia 2001
 Łotwa 2002
 Turcja 2003
 Grecja 2005
 Finlandia 2006
 Serbia 2007
 Rosja 2008
 Azerbejdżan 2011
 Portugalia 2017

Języki zwycięskich piosenek[edytuj | edytuj kod]

„Molitva” Mariji Šerifović z Serbii została pierwszą piosenką w języku serbskim, która wygrała konkurs

W latach 1966–1973 i 1977–1998 utwory reprezentujące wszystkie uczestniczące w konkursie kraje musiały być zaprezentowane w języku ojczystym danego państwa. Na 66 zwycięskie piosenki aż 32 zostało napisanych w języku angielskim. W 2007 konkurs wygrał serbskojęzyczny utwór „Molitva” Mariji Šerifović, stając się tym samym pierwszą (od 1998 roku) zwycięską kompozycją w całości wykonaną w innym języku, niż angielski[3].

Liczba Język Lata Kraje
32 angielski 1967, 1969, 1970, 1974–1976, 1980, 1981, 1987, 1992–1994, 1996, 1997, 1999–2003, 2004[a], 2005, 2006, 2008–2015, 2016[b], 2018[c] Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja, Holandia, Dania, Estonia, Łotwa, Turcja, Ukraina, Grecja, Finlandia, Rosja, Norwegia, Niemcy, Azerbejdżan, Austria, Izrael
14 francuski 1956, 1958, 1960–1962, 1965, 1969, 1971–1973, 1977, 1983, 1986, 1988 Szwajcaria, Francja, Luksemburg, Monako, Belgia
4 hebrajski 1978, 1979, 1998, 2018[c] Izrael
3 niderlandzki 1957, 1959, 1969 Holandia
2 norweski 1985, 1995 Norwegia
szwedzki 1984, 1991 Szwecja
włoski 1964, 1990 Włochy
niemiecki 1966, 1982 Austria, Niemcy
hiszpański 1968, 1969 Hiszpania
1 ukraiński 2004[a] Ukraina
duński 1963 Dania
serbsko-chorwacki 1989 Jugosławia
serbski 2007 Serbia
krymskotatarski 2016[b] Ukraina
portugalski 2017 Portugalia

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku ukraińskim
  2. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku krymskotatarskim
  3. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku hebrajskim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Eurovision Song Contest 1956 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  2. ↑ Eurovision Song Contest 1969 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  3. ↑ a b c d e Facts & Trivia (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  4. ↑ Eurovision Song Contest 1980 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  5. ↑ Eurovision Song Contest 1987 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  6. ↑ Eurovision Song Contest 1992 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  7. ↑ Eurovision Song Contest 1959, Yves Dessca (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  8. ↑ Eurovision Song Contest 1972 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  9. ↑ Eurovision Song Contest 1974 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  10. ↑ Abba - The Worldwide Chart Lists. [dostęp 2013-09-18].
  11. ↑ ARTISTS / ABBA / CHARTS HISTORY. [dostęp 2013-02-27].
  12. ↑ Eurovision Song Contest 1988 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].
  13. ↑ on map Eurovision Song Contest → Winners on map (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • John Kennedy O’Connor (2005). The Eurovision Song Contest 50 Years The Official History. London: Carlton Books Limited. ​ISBN 1-84442-586-X​.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zwycięzcy_Konkursu_Piosenki_Eurowizji&oldid=55929324”