Ari-Pekka Nikkola

Ari-Pekka Nikkola

Data i miejsce urodzenia	16 maja 1969 Kuopio
Klub	Puijon Hiihtoseura
Debiut w PŚ	30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	10 stycznia 1987 w Szczyrbskim Jeziorze (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	28 lutego 1987 w Lahti
Rekord życiowy	183,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (10 lutego 1996)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Finlandia Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 drużynowo złoto Albertville 1992 drużynowo Mistrzostwa świata złoto Oberstdorf 1987 drużynowo złoto Lahti 1989 drużynowo złoto Thunder Bay 1995 drużynowo złoto Trondheim 1997 drużynowo srebro Lahti 1989 duża srebro Val di Fiemme 1991 drużynowo brąz Val di Fiemme 1991 normalna Mistrzostwa świata juniorów złoto Asiago 1987 indywidualnie brąz Asiago 1987 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa kula 1989/1990 2. miejsce 1995/1996 Letnie Grand Prix 1. miejsce 1996 2. miejsce 1994 3. miejsce 1995 Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 1995/1996

Ari-Pekka Nikkola (ur. 16 maja 1969 w Kuopio) – fiński skoczek narciarski i trener, dwukrotny złoty medalista olimpijski w drużynie, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zwycięzca Letniego Grand Prix oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 1985/1986 w wieku 16 lat. W swoim pierwszym konkursie, w niemieckim Oberstdorfie zajął 12. miejsce, co oznaczało, że w swoim debiucie od razu zdobył punkty. Do końca 1986 roku jeszcze tylko raz zdobył punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 47. miejsce. Sezon 1986/1987 przyniósł mu pierwsze sukcesy. 10 stycznia 1987 roku po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w konkursie Pucharu Świata w czechosłowackim Štrbskim Plesie. Niecały miesiąc później Nikkola wywalczył indywidualnie złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, a wraz z kolegami był trzeci w konkursie drużynowym. Te wyniki sprawiły, że młody Nikkola został członkiem seniorskiej reprezentacji Finlandii na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku. Na dużej skoczni zajął 11. miejsce, a na normalnym obiekcie był szósty, tracąc do brązowego medalisty, Vegarda Opaasa z Norwegii równo dwa punkty. W konkursie drużynowym wspólnie z Mattim Nykänenem, Tuomo Ylipullim i Pekką Suorsą wywalczył złoty medal. Cały sezon zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej, cztery razy stawał na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył.

Jego pierwszym międzynarodowym startem w 1988 roku były igrzyska olimpijskie w Calgary. W indywidualnych startach zajął 15. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. Znacznie lepiej zaprezentował się w konkursie drużynowym, gdzie pomógł kolegom w wywalczeniu złotego medalu olimpijskiego. Do końca tego sezonu nie stawał już na podium. Cztery drugie i dwa trzecie miejsca w sezonie 1988/1989 dały mu piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku wywalczył srebrny medal na dużej skoczni ustępując jedynie Jensowi Weißflogowi z NRD, a na normalnej był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Mattim Nykänenem. Ponadto wraz z Jarim Puikkonenem, Mattim Nykänenem i Risto Laakkonenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym.

Sezon 1989/1990 był jednym z najlepszych w jego karierze. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie zwyciężał, co pozwoliło mu na triumf w klasyfikacji generalnej. Zajął także szóste miejsce na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Vikersund oraz piąte w 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni.

Rok później zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata w lotach narciarskich po tym jak zajął drugie i dziewiąte miejsce w austriackim Tauplitz. Dało mu to ósmą pozycję w klasyfikacji sezonu 1990/1991. W PŚ w skokach zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, pięciokrotnie stawając na podium, był także szósty w 39. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991 r. na dużym obiekcie zajął 31. miejsce. O wiele lepiej poszło mu w zawodach na skoczni normalnej, gdzie zdobył brązowy medal, przegrywając z mistrzem świata Heinzem Kuttinem o 3,3 pkt. Podczas zawodów drużynowych na dużym obiekcie, startując wraz z Risto Laakkonenem, Vesą Hakalą i Raimo Ylipullim, zdobył srebrny medal, przegrywając z drużyną Austrii o 8,1 pkt.

Podczas igrzysk w Albertville Ari-Pekka Nikkola zdobył swój drugi i ostatni medal olimpijski. Wspólnie z Tonim Nieminenem, Risto Laakkonenem i Miką Laitinenem odniósł drugie olimpijskie zwycięstwo w konkursie drużynowym. W konkursach indywidualnych zaprezentował się jednak słabiej, zajmując 53. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. W sezonie 1991/1992 Pucharu Świata dwukrotnie stawał na podium i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 12. miejsce. Kolejny sezon był najgorszym w karierze Fina. Wystartował tylko w trzech konkursach PŚ ani razu nie zdobywając punktów, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji końcowej. Nie brał także udziału w mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku.

W sezonie 1993/1994 jego najlepszym wynikiem w PŚ było czwarte miejsce w konkursie w Lahti. Mimo wszystko Nikkola znalazł się w fińskiej kadrze na igrzyska w Lillehammer, gdzie zaprezentował się lepiej niż w Albertville, ale medalu nie zdobył. Indywidualnie był szesnasty na normalnym obiekcie, a na dużej skoczni zajął 22. miejsce. W konkursie drużynowym zastąpił go Janne Ahonen. W lecie 1994 roku wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach narciarskich zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Takanobu Okabe z Japonii.

Kolejne trofeum Nikkola zdobył w 1995 roku podczas mistrzostw świata w Thunder Bay, gdzie razem z Janim Soininenem, Janne Ahonenem oraz Miką Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zaprezentował się tylko w konkursie na normalnej skoczni zajmując 23. miejsce. W całym sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium: 21 stycznia 1995 roku w japońskim Sapporo zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej PŚ w skokach był ósmy, a w lotach dziesiąty. Zajął także czwarte miejsce w klasyfikacji 43. Turnieju Czterech Skoczni, tracąc do trzeciego miejsca blisko 10 punktów.

W Letnim Grand Prix 1995 Fin był trzeci, wyprzedzili go jedynie Austriak Andreas Goldberger oraz Japończyk Kazuyoshi Funaki. Wysoką formę Nikkola potwierdził zimą dwunastokrotnie stawając na podium, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 zajął drugie miejsce, ustępując tylko Goldbergerowi. Drugi był także w 44. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak zajął piąte miejsce w Oberstdorfie, szóste w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz trzecie w Bischofshofen. Na mistrzostwa świata w lotach w Tauplitz był szósty, w swoim najlepszym skoku uzyskując odległość 183 metrów. Zajął ponadto piąte miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 PŚ w lotach.

W 1996 roku zwyciężył w trzeciej edycji Letniego Grand Prix, w czterech z pięciu konkursów stawał na podium (dwa razy wygrał i dwa razy był drugi). Swoje ostatnie trofeum zdobył na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie razem z Ahonenem, Soininenem i Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w drużynie. Na tych samych mistrzostwach był także czwarty na dużej skoczni, przegrywając walkę o brązowy medal z Sylvainem Freiholzem ze Szwajcarii. W sezonach 1996/1997 i 1997/1998 nie osiągał sukcesów w Pucharze Świata poza dwoma trzecimi miejscami: w Innsbrucku w styczniu 1997 roku i w Oberstdorfie w grudniu tego samego roku. Ostatnią dużą imprezą Fina były igrzyska olimpijskie w Nagano, gdzie był piętnasty na normalnej skoczni, na dużej zajął 31. miejsce, a w konkursie drużynowym Finowie z Nikkolą w składzie zajęli piąte miejsce.

Łącznie w zawodach Pucharu Świata 42 razy stawał na podium, w tym dziewięć razy zwyciężał. Ostatni międzynarodowy występ zanotował 8 marca 1998 roku w Lahti. Karierę zakończył w 1998 roku.

Emerytura

Po zakończeniu kariery został trenerem w klubie Puijon Hiihtoseura. Od 2002 roku był asystentem Tommiego Nikunena, głównego trenera reprezentacji Finlandii, pełnił też nadzór nad treningiem skokowym specjalistów kombinacji norweskiej. W 2003 roku został trenerem Funakiego. W kwietniu 2006 r. został trenerem słoweńskiej kadry B, a w styczniu 2007 r. zastąpił Vasję Bajca na stanowisku trenera kadry A. W 2006 roku starał się o posadę trenera polskich skoczków, przegrał ze swoim rodakiem Hannu Lepistö. Od 2010 roku jest trenerem fińskiej kadry juniorów.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
15.	14 lutego	1988	Calgary	Skocznia normalna indywidualnie	190.7 pkt	-38.4 pkt	Matti Nykänen
16.	23 lutego	1988	Calgary	Skocznia duża indywidualnie	189.0 pkt	-35.0 pkt	Matti Nykänen
1.	24 lutego	1988	Calgary	Skocznia duża drużynowo	634.4 pkt	–	–
53.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	162.8 pkt	-60.0 pkt	Ernst Vettori
1.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo	644.4 pkt	–	–
30.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	149.4 pkt	-90.1 pkt	Toni Nieminen
22.	20 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża indywidualnie	170.7 pkt	-103.8 pkt	Jens Weißflog
16.	25 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia normalna indywidualnie	231.0 pkt	-51.0 pkt	Espen Bredesen
15.	11 lutego	1998	Nagano	Skocznia normalna indywidualnie	205.5 pkt	-29.0 pkt	Jani Soininen
31.	15 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża indywidualnie	94.3 pkt	-178.0 pkt	Kazuyoshi Funaki
5.	17 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża drużynowo	833.9 pkt	-99.1 pkt	Japonia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
11.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	197.6 pkt	-18.4 pkt	Andreas Felder
1.	17 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo	634.1 pkt	–	–
6.	20 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	213.8 pkt	-10.6 pkt	Jiří Parma
4.	20 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	201.5 pkt	-17.0 pkt	Jari Puikkonen
1.	22 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża drużynowo	645.0 pkt	–	–
2.	26 lutego	1989	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	110.5 pkt	-4.0 pkt	Jens Weißflog
31.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	147.4 pkt	-70.1 pkt	Franci Petek
2.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo	562.8 pkt	-4.8 pkt	Austria
3.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	219.6 pkt	-3.3 pkt	Heinz Kuttin
23.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	199.0 pkt	-67.0 pkt	Takanobu Okabe
1.	16 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża drużynowo	889.0 pkt	–	–
27.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	229.0 pkt	-34.5 pkt	Janne Ahonen
1.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo	955.3 pkt	–	–
4.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	235.5 pkt	-16.6 pkt	Masahiko Harada

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
6.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	339.2 pkt	-18.5 pkt	Dieter Thoma
6.	11 lutego	1996	Tauplitz	Loty indywidualnie	684.6 pkt	-53.5 pkt	Andreas Goldberger

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
1.	2 lutego	1987	Asiago	Skocznia normalna indywidualnie	?	–	–
3.	4 lutego	1987	Asiago	Skocznia normalna drużynowo	?	?	NRD

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1985/1986: 47.
• sezon 1986/1987: 10.
• sezon 1987/1988: 19.
• sezon 1988/1989: 5.
• sezon 1989/1990: 1.
• sezon 1990/1991: 5.
• sezon 1991/1992: 12.
• sezon 1992/1993: –
• sezon 1993/1994: 16.
• sezon 1994/1995: 8.
• sezon 1995/1996: 2.
• sezon 1996/1997: 12.
• sezon 1997/1998: 29.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	11 stycznia 1987	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	220.2 pkt	3.	-6.4 pkt	Vegard Opaas
2.	28 lutego 1987	Lahti	Salpausselkä	216.3 pkt	1.	–	–
3.	4 marca 1987	Örnsköldsvik	Paradiskullen	233.7 pkt	1.	–	–
4.	21 marca 1987	Oslo	Holmenkollbakken	226.2 pkt	2.	-2.9 pkt	Andreas Felder
5.	18 grudnia 1988	Sapporo	Ōkurayama	218.1 pkt	2.	-3.9 pkt	Jan Boklöv
6.	4 stycznia 1989	Innsbruck	Bergisel	214.5 pkt	2.	-0.5 pkt	Jan Boklöv
7.	6 stycznia 1989	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	217.0 pkt	2.	-1.5 pkt	Mike Holland
8.	14 stycznia 1989	Liberec	Ještěd	211.0 pkt	3.	-2.5 pkt	Jon Inge Kjørum
9.	8 marca 1989	Örnsköldsvik	Paradiskullen	228.5 pkt	2.	-3.0 pkt	Jens Weißflog
10.	25 marca 1989	Planica	Srednija Velikanka	207.1 pkt	3.	-15.4 pkt	Jens Weißflog
11.	3 grudnia 1989	Thunder Bay	Big Thunder	223.0 pkt	3.	-1.0 pkt	Dieter Thoma
12.	10 grudnia 1989	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-120	236.6 pkt	1.	–	–
13.	4 stycznia 1990	Innsbruck	Bergisel	227.0 pkt	1.	–	–
14.	9 lutego 1990	Gstaad	Mattenschanze	204.6 pkt	3.	-5.2 pkt	František Jež
15.	11 lutego 1990	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	212.0 pkt	1.	–	–
16.	3 marca 1990	Lahti	Salpausselkä	223.5 pkt	3.	-8.5 pkt	Franz Neuländtner
17.	4 marca 1990	Lahti	Salpausselkä	210.0 pkt	3.	-7.5 pkt	Andreas Felder
18.	11 marca 1990	Sollefteå	Hallstabacken	217.5 pkt	2.	-7.0 pkt	Pavel Ploc
19.	24 marca 1990	Planica	Bloudkova velikanka	214.0 pkt	2.	-6.0 pkt	Roberto Cecon
20.	25 marca 1990	Planica	Bloudkova velikanka	226.0 pkt	1.	–	–
21.	1 grudnia 1990	Lake Placid	MacKenzie Intervale K-90	225.7 pkt	2.	-0.8 pkt	Andreas Felder
22.	9 grudnia 1990	Thunder Bay	Big Thunder	199.8 pkt	3.	-13.9 pkt	Andreas Felder
23.	4 stycznia 1991	Innsbruck	Bergisel	221.6 pkt	1.	–	–
24.	6 stycznia 1991	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	216.7 pkt	3.	-9.1 pkt	Andreas Felder
25.	23 lutego 1991	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	356.5 pkt	2.	-5.5 pkt	Stefan Zünd
26.	1 grudnia 1991	Thunder Bay	Normal Thunder	224.6 pkt	2.	-28.7 pkt	Toni Nieminen
27.	11 marca 1992	Trondheim	Granåsen	183.0 pkt	3.	-48.3 pkt	Toni Nieminen
28.	21 stycznia 1995	Sapporo	Miyanomori	240.0 pkt	3.	-5.5 pkt	Andreas Goldberger
29.	2 grudnia 1995	Lillehammer	Lysgårdsbakken	248.0 pkt	2.	-6.0 pkt	Mika Laitinen
30.	3 grudnia 1995	Lillehammer	Lysgårdsbakken	247.6 pkt	3.	-10.1 pkt	Janne Ahonen
31.	8 grudnia 1995	Villach	Villacher Alpenarena	243.5 pkt	3.	-5.0 pkt	Masahiko Harada
32.	12 grudnia 1995	Predazzo	Trampolino Dal Ben	242.0 pkt	2.	-2.0 pkt	Mika Laitinen
33.	16 grudnia 1995	Chamonix	Tremplin aux Bossons	229.5 pkt	1.	–	–
34.	17 grudnia 1995	Chamonix	Tremplin aux Bossons	224.5 pkt	2.	-8.5 pkt	Hiroya Saitō
35.	28 grudnia 1995	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	229.4 pkt	2.	-12.1 pkt	Mika Laitinen
36.	6 stycznia 1996	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	235.9 pkt	3.	-15.3 pkt	Jens Weißflog
37.	21 stycznia 1996	Sapporo	Ōkurayama	224.1 pkt	1.	–	–
38.	28 stycznia 1996	Zakopane	Wielka Krokiew	248.1 pkt	3.	-19.2 pkt	Andreas Goldberger
39.	10 lutego 1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	344.7 pkt	3.	-12.3 pkt	Janne Ahonen
40.	17 lutego 1996	Iron Mountain	Pine Mountain	236.0 pkt	3.	-13.6 pkt	Jens Weißflog
41.	4 stycznia 1997	Innsbruck	Bergisel	246.7 pkt	3.	-7.4 pkt	Kazuyoshi Funaki
42.	29 grudnia 1997	Oberstdorf	Schattenbergschanze	235.2 pkt	3.	-5.7 pkt	Kazuyoshi Funaki

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1985/1986
																									punkty
–	–	–	–	–	12	34	37	40	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	9	–	11
Sezon 1986/1987
																						punkty
–	9	–	–	–	–	–	13	–	9	3	–	–	–	1	19	1	4	–	–	6	2	124
Sezon 1987/1988
																				punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6	4	–	11	10	8	41
Sezon 1988/1989
																				punkty
–	–	–	–	12	2	–	–	2	2	3	–	–	–	–	6	2	–	3	4	136
Sezon 1989/1990
																									punkty
3	7	8	1	-	15	5	8	1	9	-	15	11	7	3	1	11	4	3	3	6	2	4	2	1	289
Sezon 1990/1991
																						punkty
2	6	20	3	-	-	10	24	1	3	-	2	9	32	8	4	7	21	5	-	-	35	158
Sezon 1991/1992
																					punkty
2	8	–	–	9	6	26	4	2	14	13	–	–	13	50	–	–	3	27	–	15	81
Sezon 1992/1993
																	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	38	–	–	49	27	–	–	–	0
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.
Sezon 1993/1994
																			punkty
11	18	47	22	34	-	20	43	12	21	9	16	-	-	4	24	-	6	7	266
Sezon 1994/1995
																					punkty
19	9	4	6	8	7	11	7	5	3	15	29	27	9	15	13	5	-	10	6	21	572
Sezon 1995/1996
																												punkty
2	3	3	13	2	1	2	2	5	6	5	3	14	7	4	1	4	3	3	15	3	5	18	13	7	13	10	11	1384
Sezon 1996/1997
																									punkty
8	11	5	4	15	17	13	4	3	17	6	11	13	44	11	-	-	-	-	28	41	21	14	-	-	464
Sezon 1997/1998
																											punkty
13	13	19	33	19	-	-	3	44	14	32	19	24	13	-	-	12	38	32	21	41	31	-	-	-	-	-	213
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Puchar Świata w lotach narciarskich

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1990/1991: 8.
• sezon 1994/1995: 10.
• sezon 1995/1996: 5.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1985/1986 – 19.
• 1986/1987 – 31.
• 1988/1989 – 30.
• 1989/1990 – 5.
• 1990/1991 – 6.
• 1991/1992 – 8.
• 1993/1994 – 30.
• 1994/1995 – 4.
• 1995/1996 – 2.
• 1996/1997 – 6.
• 1997/1998 – 20.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1997 – 22.
• 1998 – 59.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1994 – 2.
• 1995 – 3.
• 1996 – 1.
• 1997 – 23.

Miejsca na podium chronologicznie

1. Predazzo – 1 września 1994 (3. miejsce)
2. Stams – 5 września 1994 (3. miejsce)
3. Trondheim – 18 sierpnia 1996 (1. miejsce)
4. Oberhof – 21 sierpnia 1996 (2. miejsce)
5. Hinterzarten – 25 sierpnia 1996 (1. miejsce)
6. Predazzo – 28 sierpnia 1996 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
			punkty
4	3	3	693,9
1995
				punkty
6	16	10	5	935,6
1996
					punkty
1	2	1	2	5	405
1997
					punkty
-	6	27	43	22	53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Linki zewnętrzne

• Ari-Pekka Nikkola w bazie Międzynarodowej Federacji Narciarskiej i Snowboardowej (ang.)
• Ari-Pekka Nikkola w bazie Olympedia.org (ang.)
• Ari-Pekka Ari-Pekka Nikkola w bazie Skoki.hostigasp.pl
• Ari-Pekka Nikkola. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)