WPT Mors
 Mors II | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Produkcja |
1983-1991 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
8 cylindrowy silnik wysokoprężny JAMZ 238W |
| Długość |
7378 mm |
| Szerokość |
3030 mm |
| Wysokość |
2305 mm |
| Prześwit |
400 mm |
| Masa |
12 700 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
60 km/h |
| Zasięg pojazdu |
650 km (450 km – w terenie) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Ściany (wys.) |
0,6 m |
| Kąt podjazdu |
35° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 7,62 mm km PKT (Mors) lub 12,7 mm wkm NSW (Mors II) | |
| Użytkownicy | |
 Polska
| |
WPT Mors – polski wojskowy wóz pogotowia technicznego powstały na bazie radzieckiego transportera opancerzonego MTLB, produkowany w dwóch wersjach rozwojowych od lat 80. XX wieku. Przeznaczony do ewakuacji z pola walki innych pojazdów wojskowych o masie całkowitej do 14 ton (między innymi BWP-1).
Mors dzięki swojemu wyposażeniu umożliwia również wykonywanie nieskomplikowanych prac naprawczo-remontowych na miejscu bez potrzeby odholowywania do jednostek remontowych. Pojazd może również pełnić funkcję wozu ewakuacji medycznej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wóz pogotowia technicznego został opracowany w Polsce na bazie produkowanego na licencji przez Hutę Stalowa Wola, lecz nie używanego przez Wojsko Polskie transportera opancerzonego MTLB. Prace nad wozem pogotowia technicznego były prowadzone od 1978 roku w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Maszyn Ziemnych i Transportowych (OBRMZiT) przy HSW[1]. Pojazd miał wyciągarkę o udźwigu 18 ton i lemiesz, a uzbrojenie stanowił karabin maszynowy PKT kalibru 7,62 mm w wieżyczce[1]. Pojazd pływał w wodzie, podobnie jak standardowy MTLB, przy pomocy przewijania gąsienic. Na początku lat 80. powstał prototyp, a w 1982 roku zdecydowano przyjąć go na uzbrojenie jako WPT Mors[1]. Od 1983 roku wyprodukowano 45 sztuk dla Wojska Polskiego[1].
OBRMZiT następnie opracował ulepszony wóz pogotowia technicznego na bazie podwozia SPG-2 (szybkobieżne podwozie gąsienicowe) o polepszonej pływalności w stosunku do MTLB, posiadającego przebudowany kadłub i dwie śruby do napędzania w wodzie[2]. Pojazd otrzymał także bogatsze wyposażenie, w tym składany dźwig o udźwigu 1,5 tony, oraz wzmocnione uzbrojenie w postaci wielkokalibrowego karabinu maszynowego NSW kalibru 12,7 mm[1]. Przyjęto go na uzbrojenie Wojska Polskiego pod nazwą Mors II i produkowano w latach 1986-1991[1].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja pojazdu oparta jest na pływającym transporterze opancerzonym MTLB. Kadłub pojazdu spawany jest z blachy stalowej o grubości od 7 do 14 mm. Układ jezdny składa się z 6 par pojedynczych kół nośnych z bandażami gumowymi, mocowanych na wałkach skrętnych oraz 2 kół napędowych (z przodu) i 2 napinających (z tyłu). Załogę pojazdu tworzą trzy osoby: dowódca, który zajmuje miejsce z przodu pojazdu po prawej stronie, kierowca, po lewej stronie dowódcy i mechanik. Nad miejscem dowódcy umieszczona jest wieża z 12,7 mm karabinem maszynowym NSW z zapasem amunicji 500 sztuk. W skład wyposażenia specjalistycznego pojazdu wchodzi:
- urządzenie holujące z dwustronnym mechanizmem amortyzującym
- wciągarka główna o sile 60 kN
- żuraw hydrauliczny o udźwigu 15 kNm
- komplet narzędzi remontowych i urządzenia do spawania elektrycznego i gazowego
- lemiesz okopowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Kajetanowicz 2010 ↓, s. 18-19.
- ↑ Kajetanowicz 2010 ↓, s. 15.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Opis WPT-MORS na stronie Ministerstwa Obrony Narodowej
- Jerzy Kajetanowicz. Prace nad rozwojem sprzętu pancernego w Polsce - przegląd lat 1955-1990. „Poligon”. 5(22)/2010, wrzesień-październik 2010. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.