Cmentarz wojenny nr 164 – Tuchów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz wojenny nr 164
Tuchów
Obiekt zabytkowy nr rej. A-55/M z 09.05.2006[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Tuchów

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

2200 m²

Liczba pochówków

304

Liczba grobów

27+211

Data ostatniego pochówku

1915

Architekt

Heinrich Scholz

Położenie na mapie Tuchowa
Mapa konturowa Tuchowa, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 164Tuchów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 164Tuchów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 164Tuchów”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 164Tuchów”
Położenie na mapie gminy Tuchów
Mapa konturowa gminy Tuchów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 164Tuchów”
Ziemia49°54′18,7″N 21°05′03,4″E/49,905194 21,084278

Cmentarz wojenny nr 164 w Tuchowie – zabytkowy cmentarz z I wojny światowej znajdujący się w Tuchowie w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63[2].

Opis cmentarza[edytuj | edytuj kod]

Brama wejściowa
Oryginalna austriacka tabliczka
Plan cmentarza

Cmentarz znajduje się na wzgórzu Dział (343 m) na północny wschód od centrum Tuchowa Zlokalizowany jest przy szutrowej drodze pod drzewami, na skraju Tuchowskiego Lasu[3]. Dojście do niego wskazuje zachowany oryginalny austriacki drogowskaz w postaci betonowej tablicy na betonowym słupku. Cmentarz zaprojektowany został przez niemieckiego architekta Heinricha Scholza na planie trapezu. Wejście przez bramkę między dwoma murowanymi z kamienia słupkami. Cmentarz posiadał ogrodzenie drewniane, uległo jednak całkowitemu zniszczeniu. Granicę cmentarza wyznaczają szpalery nasadzonych drzew. Głównym elementem ozdobnym jest drewniany krzyż zwieńczony półkolistą blaszaną glorią. Pierwotnie była na nim rzeźba ukrzyżowanego Chrystusa, a pod krzyżem płaczące niewiasty Pojedyncze i zbiorowe nagrobki rozmieszczone niezbyt regularnie i obramowane betonowymi obrzeżami. Znajdują się na nich jednakowe drewniane krzyże o ramionach przykrytych drewnianym daszkiem oraz wyposażone w tabliczki imienne[2][4].

Pochowano na nim 199 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 105 armii rosyjskiej w 211 grobach pojedynczych i 27 zbiorowych. Zidentyfikowano 42 żołnierzy[2].

Los cmentarza[edytuj | edytuj kod]

W okresie Polski międzywojennej cmentarz jako nowy był jeszcze w dobrym stanie. Po II wojnie ranga cmentarza w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała, przybyły bowiem nowe, świeższe cmentarze i dramatyczne historie nowej wojny. Cmentarze ulegały w naturalny sposób niszczeniu przez czynniki pogody i roślinność, ten zaś szczególnie, gdyż elementy drewniane ze swojej natury są mało trwałe. Cmentarz nr 164 całkowicie zarósł drzewami i krzewami[2]. Został odnowiony. Uporządkowano i oczyszczono z zarośli jego teren oraz wzorując się na zachowanej dokumentacji wykonano nowe, dębowe krzyże i blaszane tabliczki. Od 2018 r. podjęto szeroko zakrojone działania w celu rewitalizacji cmentarza. W 2019 r. przede wszystkim przy udziale lokalnych społeczników jak i żołnierzy oraz pracowników węgierskiego „Magyar hadisírgondozás” i żołnierzy 11 Małopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej, zamontowano odnowione krzyże wraz z nowymi cokołami, naprawiono zniszczone betonowe obramowania grobów oraz udało się odtworzyć jeden ze zniszczonych w przeszłości grobów. W latach 2020–2021 zamontowano odnowioną figurę Jezusa na krzyżu oraz rozpoczęły się prace konstrukcyjne nowego ogrodzenia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-08-10].
  2. a b c d Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
  3. Pogórze Ciężkowickie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 83-89165-37-6.
  4. Jerzy J.P. Drogomir: Polegli w Galicji Zachodniej 1914–1915 (1918). Tarnów: Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 2005. ISBN 83-85988-57-2.