Rafał Trzaskowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Boston9 (dyskusja | edycje) o 18:46, 7 cze 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Rafał Trzaskowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1972
Warszawa

Prezydent m.st. Warszawy
Okres

od 22 listopada 2018

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Hanna Gronkiewicz-Waltz

Minister administracji i cyfryzacji
Okres

od 3 grudnia 2013
do 22 września 2014

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Michał Boni

Następca

Andrzej Halicki

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Rafał Trzaskowski podczas kongresu Europejskiej Partii Ludowej (2017)
Rafał Trzaskowski z Donaldem Tuskiem i Grzegorzem Schetyną podczas szczytu Europejskiej Partii Ludowej w Brukseli (2017)
Jako sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych podczas 66. posiedzenia Senatu (2014)

Rafał Kazimierz Trzaskowski (ur. 17 stycznia 1972 w Warszawie[1]) – polski polityk i politolog, specjalista w zakresie spraw europejskich, od 2018 prezydent m.st. Warszawy.

Doktor nauk humanistycznych, poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2013), w latach 2013–2014 minister administracji i cyfryzacji, w latach 2014–2015 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2018), od 2020 wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Jako uczeń XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie przed wyborami w 1989 zgłosił się jako wolontariusz do pomocy w biurze stołecznego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność“ w kawiarni Niespodzianka przy placu Konstytucji 6[2]. Pracując jako tłumacz języka angielskiego wspierał m.in. wizytującego wtedy Polskę przedstawiciela amerykańskiego stanu Michigan, dzięki któremu uzyskał później kilkumiesięczne stypendium i dyplom Cranbrook-Kingswood High School w Bloomfield Hills (1990–1991)[2][3][4]. Zdał maturę w 1991[4].

Ukończył anglistykę na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego (1996)[3][5], stosunki międzynarodowe w Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW (1996) oraz studia europejskie w Kolegium Europejskim w Natolinie (1997)[1]. Był stypendystą Oxford University (1996) oraz paryskiego Instytutu Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem (2002). W 2004 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie pracy pt. Dynamika reformy instytucjonalnej w Unii Europejskiej przygotowanej pod kierunkiem Stanisława Parzymiesa[6].

Deklaruje znajomość pięciu języków obcych (angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, rosyjskiego i włoskiego)[7][8].

Działalność w latach 1995–2012

Od 1995 pracował jako tłumacz symultaniczny[7]. W latach 2000–2001 był doradcą sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej Jacka Saryusza-Wolskiego[8]. W 1998 został wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej[9], a w 2002 w Collegium Civitas[10]. Od 2002 pracował też jako analityk w Centrum Europejskim Natolin[5]. W pracy zawodowej zajął się m.in. teorią integracji europejskiej i stosunków międzynarodowych.

W latach 2004–2009 był doradcą delegacji Platformy Obywatelskiej w Parlamencie Europejskim (PE)[8]. W 2009 z listy tego ugrupowania w okręgu warszawskim uzyskał mandat eurodeputowanego VII kadencji, zdobywając 25 178 głosów[11]. W kampanii wyborczej wspierali go m.in. Tomasz Karolak, Grzegorz Turnau i Michał Żebrowski[7]. W PE VII kadencji został członkiem frakcji Europejskiej Partii Ludowej i wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Konstytucyjnych[12]. W 2010 był szefem sztabu wyborczego Hanny Gronkiewicz-Waltz w trakcie kampanii samorządowej[13].

Działalność w latach 2013–2016

20 listopada 2013 premier Donald Tusk zapowiedział jego nominację na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji[14][15]. Został powołany na ten urząd przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013 (z mocą od 3 grudnia 2013)[16].

Zakończył urzędowanie 22 września 2014. Dwa dni później powołany na wiceministra spraw zagranicznych do spraw europejskich w randze sekretarza stanu[17].

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO w okręgu krakowskim. Otrzymał 47 080 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji[18]. W Sejmie został wiceprzewodniczącym Komisji do Spraw Unii Europejskiej[19]. W 2016 został członkiem zarządu krajowego PO[20]. W listopadzie tego samego roku został powołany na funkcję ministra spraw zagranicznych w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską[21]. 29 marca 2017 został wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej[22].

Działalność od 2017

W listopadzie 2017 został przedstawiony jako wspólny kandydat Platformy Obywatelskiej i partii Nowoczesna na prezydenta Warszawy w wyborach samorządowych w 2018[23]. W głosowaniu z października 2018 zwyciężył w I turze, zdobywając 56,67% (505 187 głosów)[24]. W związku z wyborem na urząd prezydenta miasta wygasł jego mandat poselski[25]. Urzędowanie rozpoczął po zaprzysiężeniu 22 listopada 2018[26].

W 2019 był uczestnikiem spotkania Grupy Bilderberg[27]. W lutym 2020 został wybrany przez radę krajową Platformy Obywatelskiej na wiceprzewodniczącego partii[28].

Od lutego 2020 współtworzył sztab wyborczy Małgorzaty Kidawy-Błońskiej[29]. 15 maja 2020, po uprzedniej rezygnacji kandydatki Koalicji Obywatelskiej, Rafał Trzaskowski został przedstawiony jako przyszły kandydat KO w wyborach prezydenckich w tym samym roku[30].

Życie prywatne

Syn pianisty i kompozytora Andrzeja i Teresy z domu Arens. Brat przyrodni Piotra Ferstera, dyrektora Piwnicy pod Baranami[3]. Jego pradziad Bronisław Trzaskowski był językoznawcą, nauczycielem i dyrektorem szkoły w Tarnowie, zakładał pierwsze w Polsce żeńskie gimnazja[31].

Jako dziecko zagrał w serialu telewizyjnym Nasze podwórko z 1980[32].

Jest żonaty (od 2002) z Małgorzatą, absolwentką Akademii Ekonomicznej w Krakowie, pracującą w latach 2007–2019 w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy, gdzie zajmowała się m.in. promocją miasta oraz pracowała w Biurze Rozwoju Gospodarczego (w związku z wyborem jej męża na prezydenta Warszawy zrezygnowała z pracy w stołecznym ratuszu i w kwietniu 2019 otrzymała bezpłatny urlop)[33][34][35]. Mają dwoje dzieci: Aleksandrę (ur. 2004) i Stanisława (ur. 2009)[34][35].

Jeździ na nartach i uprawia windsurfing[7]. Mieszka z rodziną na Kabatach w warszawskiej dzielnicy Ursynów[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

Publikacje

  • Dynamika reformy systemu podejmowania decyzji w Unii Europejskiej, Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa 2004.
  • Polityczne podstawy rozszerzenia UE, Wydawnictwo Natolin, Warszawa 1997.
  • Przyszły Traktat konstytucyjny. Granice kompromisu w dziedzinie podejmowania decyzji większością kwalifikowaną (wspólnie z Janem Barczem), Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa 2004.

Przypisy

  1. a b Rafał Trzaskowski [online], Sejm RP [dostęp 2020-05-28].
  2. a b Michał Wojtczuk. Prymus szuka bitki. „Gazeta Wyborcza”, s. 15, 23–24 maja 2020. 
  3. a b c Krystyna Lubelska, Cześć, Rafał [online], polityka.pl, 23 czerwca 2009 [dostęp 2013-11-22].
  4. a b Rafał Trzaskowski – matura’91 [online], Koło Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja [dostęp 2019-02-19].
  5. a b Dr Rafał Trzaskowski. [w:] Centrum Europejskie Natolin [on-line]. natolin.edu.pl. [dostęp 2020-06-06].
  6. Dr Rafał Trzaskowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-11-20].
  7. a b c d e Michał Wojtczuk. Prymus szuka bitki. „Gazeta Wyborcza”, s. 16, 23–24 maja 2020. 
  8. a b c Kim jest nowy minister administracji i cyfryzacji Rafał Trzaskowski. [w:] Gazeta Prawna [on-line]. gazetaprawna.pl, 20 listopada 2013. [dostęp 2020-06-06].
  9. Rafał Trzaskowski – rys biograficzny. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. bip.warszawa.pl. [dostęp 2020-06-05].
  10. Rafał Trzaskowski prezydentem stolicy. [w:] Collegium Civitas [on-line]. 22 października 2018. [dostęp 2020-06-05].
  11. Serwis PKW – Wybory 2009 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2013-11-20].
  12. Siódma kadencja Parlamentu. Rafał Trzaskowski. [w:] Parlament Europejski [on-line]. [dostęp 2020-06-05].
  13. Tomasz Bielecki, Bartosz Chyż, Michał Wojtczuk, Poliglota z Europarlamentu zastąpi Boniego. Kim jest Rafał Trzaskowski [online], wyborcza.pl, 21 listopada 2013 [dostęp 2018-05-16].
  14. Kandydaci na ministrów [online], premier.gov.pl, 20 listopada 2013 [dostęp 2013-11-20].
  15. Donald Tusk ogłosił zmiany w rządzie. „Potrzebujemy przyspieszenia” [online], premier.gov.pl, 20 listopada 2013 [dostęp 2013-11-20].
  16. M.P. z 2013 r. poz. 1006.
  17. Rafał Trzaskowski sekretarzem stanu w MSZ, msz.gov.pl, 24 września 2014 [zarchiwizowane 2014-12-17].
  18. Serwis PKW – Wybory 2015 [online], gov.pl [dostęp 2015-10-27].
  19. Pełny zapis przebiegu posiedzenia Komisji do spraw Unii Europejskiej (nr 1) z dnia 17 listopada 2015 r.. [w:] Biuro Komisji Sejmowych Kancelarii Sejmu [on-line]. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-06-05].
  20. Nowa Platforma – najważniejsze decyzje Rady Krajowej PO [online], platforma.org, 26 lutego 2016 [dostęp 2016-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-27].
  21. Poznaj skład Gabinetu Cieni, gabinetcieni.org [zarchiwizowane 2016-11-18].
  22. EPP Congress in Malta – Highlights of the First Day [online], epp.eu, 29 marca 2017 [dostęp 2017-04-04] (ang.).
  23. Trzaskowski wspólnym kandydatem Platformy i Nowoczesnej w Warszawie [online], tvn24.pl, 23 listopada 2017 [dostęp 2018-04-30].
  24. Serwis PKW – Wybory 2018 [online], pkw.ogv.pl [dostęp 2018-10-24].
  25. M.P. z 2018 r. poz. 1107.
  26. Rafał Trzaskowski zaprzysiężony na prezydenta Warszawy [online], rmf24.pl, 22 listopada 2018 [dostęp 2018-11-22].
  27. Participants 2019 [online], bilderbergmeetings.org [dostęp 2019-11-25] (ang.).
  28. Rada Krajowa PO wybrała nowy zarząd [online], interia.pl, 8 lutego 2020 [dostęp 2020-02-08].
  29. Michał Wojtczuk, Prezydent Warszawy w sztabie wyborczym Małgorzaty Kidawy-Błońskiej [online], wyborcza.pl, 6 lutego 2020 [dostęp 2020-05-21].
  30. Edyta Bieńczak, Rafał Trzaskowski kandydatem KO w wyborach prezydenckich. To on zastąpi Małgorzatę Kidawę-Błońską [online], rmf24.pl, 15 maja 2020 [dostęp 2020-05-15].
  31. OS: Rafał Trzaskowski do mieszkańców Krakowa: wychodzę z wami na pole walczyć o lepszą Polskę. krakow.wyborcza.pl, 6 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-06].
  32. Rafał Trzaskowski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2013-11-20].
  33. Wybory 2020. Małgorzata Trzaskowska. Kim jest żona Rafała Trzaskowskiego?. gazeta.pl, 24 maja 2020. [dostęp 2020-05-26].
  34. a b Małgorzata Trzaskowska. Kim jest żona prezydenta Warszawy?. Gala.pl, 15 maja 2020. [dostęp 2020-05-30].
  35. a b Piotr Ogórek, Katarzyna Pachelska: Żona Rafała Trzaskowskiego może być pierwszą damą RP. Kim jest Małgorzata Trzaskowska?. Gazeta Krakowska, 19 maja 2020. [dostęp 2020-05-30].
  36. Wręczenie odznak honorowych Pułku AK Baszta „Amicitiae Fidelium” [online], lazarski.pl, 17 stycznia 2020 [dostęp 2020-03-08].
  37. Odznaczeni przez ambasadora Francji [online], interia.pl, 11 maja 2017 [dostęp 2017-05-12].

Bibliografia

  • O mnie, trzaskowski.pl [zarchiwizowane 2018-01-22].
  • Dr Rafał Trzaskowski, Centrum Europejskie Natolin [zarchiwizowane 2009-04-20].