ZSU-23-4MP Biała: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nowy artykuł |
m drobne techniczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
|transmisja = mechaniczna |
|transmisja = mechaniczna |
||
|pojemność zbiorników = |
|pojemność zbiorników = |
||
|pancerz = 8,3 - 9,2 mm |
|pancerz = 8,3 - 9,2 mm (płyta pancerna; spawany) |
||
|długość = 6,54 m |
|długość = 6,54 m |
||
|szerokość = 2,95 m |
|szerokość = 2,95 m |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
|commons = |
|commons = |
||
}} |
}} |
||
⚫ | '''ZSU-23-4 Biała''' - polska modyfikacja radzieckiego zestawu plot [[ZSU-23-4]]. Projekt został opracowany w 2000 roku przez [[Ośrodek Badawczo Rozwojowy w Tarnowie]] przy współudziale 4 Okręgowych Warsztatów Technicznych w Żurawicy i z wykorzystaniem systemów i urządzeń innych krajowych przedsiębiorstw przemysłu obronnego. Zatwierdzenie dokumentacji do produkcji seryjnej nastąpiło Orzeczeniem nr 165/TWL/05 z dnia 01.07.2005 roku, wprowadzony na wyposażenie Sił Zbrojnych RP rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP w grudniu 2005 roku. |
||
⚫ | |||
⚫ | '''ZSU-23-4 Biała''' - polska modyfikacja radzieckiego zestawu plot ZSU-23-4. Projekt został opracowany w 2000 roku przez [[Ośrodek Badawczo Rozwojowy w Tarnowie]] przy współudziale 4 Okręgowych Warsztatów Technicznych w Żurawicy i z wykorzystaniem systemów i urządzeń innych krajowych przedsiębiorstw przemysłu obronnego. Zatwierdzenie dokumentacji do produkcji seryjnej nastąpiło Orzeczeniem nr 165/TWL/05 z dnia 01.07.2005 roku, wprowadzony na wyposażenie Sił Zbrojnych RP rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP w grudniu 2005 roku. |
||
⚫ | |||
== Budowa == |
== Budowa == |
Wersja z 22:37, 20 kwi 2012
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
3 |
Historia | |
Prototypy |
2000 |
Produkcja |
2005 |
Dane techniczne | |
Silnik |
6-cylindrowy silnik wysokoprężny, 4-suwowy W-6R o mocy 280 KM (210 kW) oraz turbina gazowa DG4M-1 (do napędu prądnic zasilających urządzenia pokładowe) |
Transmisja |
mechaniczna |
Pancerz |
8,3 - 9,2 mm (płyta pancerna; spawany) |
Długość |
6,54 m |
Szerokość |
2,95 m |
Wysokość |
2,25 m |
Masa |
20,5 t |
Moc jedn. |
13,7 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość |
50 km/h |
Zasięg pojazdu |
450 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
główne: działko 4×23 mm AZP-23 chłodzone cieczą (zapas amunicji: 2000 naboi) boczne: cztery przeciwlotnicze zestawy rakietowe GROM | |
Wyposażenie | |
noktowizory: TWNO-2 oraz TKN-1T; reflektor podczerwieni PG-125; radiostacja R-123; telefon R-124; aparatura nawigacyjna typu TNA-2; urządzenie ochrony przed bronią ABC; urządzenie przeciwpożarowe; układ wentylacji; SKO z układem automatycznego śledzenia celu w dzień i w nocy. | |
Użytkownicy | |
Polska |
ZSU-23-4 Biała - polska modyfikacja radzieckiego zestawu plot ZSU-23-4. Projekt został opracowany w 2000 roku przez Ośrodek Badawczo Rozwojowy w Tarnowie przy współudziale 4 Okręgowych Warsztatów Technicznych w Żurawicy i z wykorzystaniem systemów i urządzeń innych krajowych przedsiębiorstw przemysłu obronnego. Zatwierdzenie dokumentacji do produkcji seryjnej nastąpiło Orzeczeniem nr 165/TWL/05 z dnia 01.07.2005 roku, wprowadzony na wyposażenie Sił Zbrojnych RP rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP w grudniu 2005 roku.
Około 70 sztuk wozów samobieżnej artylerii przeciwlotniczej ZSU-23-4 Biała ma zostać wyprodukowane produkowane dla potrzeb Wojska Polskiego, jako tańsza alternatywa dla samobieżnego przeciwlotniczego zestawu artyleryjskiego Loara.
Budowa
Poza typowymi peryskopami obserwacyjnymi pojazd dysponuje środkami do obserwacji w warunkach nocnych. W przypadku kierowcy stanowi go 'TWNO-2 o zasięgu 60-100 metrów, natomiast w przypadku dowódcy wozu przyrządem umożliwiającym obserwację w nocy jest noktowizor TKN-1T o zasięgu 200-250 metrów. Aby używać oba noktowizory teren musi być podświetlany przez reflektor podczerwieni PG-125. Łączność zewnętrzną zapewnia standardowa w wozach radzieckich radiostacja R-123, za komunikacje wewnętrzną odpowiada natomiast telefon R-124. Dodatkowo w skład wyposażenia SU-23-4 Biała wchodzi aparatura nawigacyjna typu TNA-2, urządzenie ochrony przed bronią ABC, urządzenie przeciwpożarowe czy układ wentylacji. Biała posiada optoelektroniczny System Kierowania Ogniem (SKO) z układem automatycznego śledzenia celu w dzień i w nocy (działanie SKO jest niewykrywalne dla przeciwnika), dodatkowo dla podwojenia siły ognia wyposażona jest w zestaw rakiet przeciwlotniczych Grom, których skuteczny zasięg wynosi około 5500 metrów.
Kadłub
Zespawany z płyt pancernych kadłub pojazdu GM-575 został oparty na kadłubie zastosowanym w czołgu PT-76 czy dziale samobieżnym wojsk powietrznodesantowych ASU-85. Pojazd podzielony jest na trzy części: przedział kierowania (znajdujący się na przedzie pojazdu), bojowy (środkowa część) oraz silnikowy (znajdujący się w tylnej części wozu). Napęd stanowi sześciocylindrowy, chłodzony cieczą silnik wysokoprężny W6R o mocy 280 KM (206 kW) przy 2000 obr./min. Do przeniesienia napędu służy mechaniczna, trójstopniowa skrzynia biegów z planetarnym mechanizmem skrętu o 5 przełożeniach przy jeździe do przodu i 1 do tyłu. Podwozie działa stanowi 6 par kół nośnych zawieszonych na wałkach skrętnych z kołami napinającymi z przodu i napędowymi z tyłu wozu. Do zasilania urządzeń elektrycznych służy turbinowy silnik DG4.
Różnice z wersją podstawową
Na zlecenie Departamentu Zaopatrywania Sił Zbrojnych MON unowocześnieniem zajmie się tarnowski Ośrodek Badawczo — Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego Sp. z o.o. Kontrakt zawarty 19 lutego przewiduje modernizację trzech Szyłek w 2010 roku, czterech w 2011 roku i dwóch w 2012 roku.
Modernizacja obejmuje:
- zastosowanie cyfrowego, optoelektronicznego Systemu Kierowania Ogniem z układem automatycznego śledzenia celu w dzień i w nocy,
- wyposażenie zestawu w rakiety GROM, które podwajają dotychczasowy zasięg zwalczania celów powietrznych,
- sprzęgnięcie z ZSD Łowcza-3,
- umożliwienie wykorzystania najnowszych rodzajów podkalibrowej amunicji artyleryjskiej, pozwalającej zwiększyć zasięg zwalczania celów powietrznych oraz naziemnych,
- eliminację radaru, aktywnych środków obserwacji optycznej dowódcy i kierowcy, istotne ograniczenie emisji promieniowania termicznego, demaskującego zestaw na polu walki,
- zwiększenie zasięgu obserwacji optycznej w warunkach ograniczonej widzialności dzięki zastosowaniu torów termowizji pasywnej najnowszej generacji w przyrządach dowódcy i kierowcy oraz wbudowanie takiego układu w celowniku optycznym operatora uzbrojenia,
- zmniejszenie z 4 do 3 osób załogi,
- poprawienie własności trakcyjnych i zwiększenie zasięgu działania zestawu,
- ogólne odmłodzenie zespołów zestawu.
Zmiana amunicji kalibru 23 mm (do armat p-lot. ZU-23-2 i ZSU-23-4) na nowocześniejsze rodzaje, pozwoliły na zwiększenie skutecznego zasięgi ostrzału do 3500 mm, czyli o około 500-1000 metrów więcej, niż w przypadku ZSU-23-4.