The Book of Souls World Tour

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Book of Souls World Tour
Ilustracja
Wykonawca trasy koncertowej
Iron Maiden
Promowane albumy

The Book of Souls

Lokalizacje

Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Europa, Azja, Oceania, Afryka

Data rozpoczęcia

24 lutego 2016

Data zakończenia

22 lipca 2017

Liczba koncertów

117
Odwołanych: 0

Widownia

3,2 mln

Iron Maiden
Maiden England World Tour
(2012–2014) 		The Book of Souls World Tour
(2016–2017) 		Legacy of the Beast World Tour
(2018-2022)

The Book of Souls World Tour – trasa koncertowa grupy Iron Maiden, promująca szesnasty album studyjny The Book of Souls. Objazd świata rozpoczął się 24 lutego 2016 na Florydzie, zaś zakończył 22 lipca 2017 roku na nowojorskim Brooklinie. W ramach trasy grupa wystąpiła na sześciu kontynentach świata w 39 państwach, w tym po raz pierwszy w Salwadorze, na Litwie oraz w Chinach. Zespół wraz z ekipą techniczną podróżował w specjalnie przygotowanym samolocie typu Boeing 747-400, nazywanym tradycyjnie Ed Force One[1]. W roku 2016 zespół dał 72 koncerty, w tym jedne z najbardziej spektakularnych występów festiwalowych i stadionowych. W związku z ogromnym zainteresowaniem, zespół przedłużył trasę na kolejny rok (2017), dając serię 13 koncertów w największych brytyjskich arenach, odwiedzając Niemcy oraz Belgię oraz anonsując 25 letnich koncertów w Ameryce Północnej, na tamtejszych arenach sportowych i amfiteatrach o pojemności ponad 20 tys. miejsc[2]. Zainteresowanie koncertami zabukowanymi na rok 2017 okazało się tak duże, że w kilku przypadkach podwajano daty trasy. Potężna trasa promująca wspomniany album dobiegła końca 22 lipca 2017 roku, po dwóch koncertach na Brooklynie, w hali Barclays Center. Ostatecznie w ramach koncertów z cyklu „The Book of Souls World Tour 2016/17” muzycy zagrali 117 razy na sześciu kontynentach, w 39 krajach, przyciągając około 3,2 mln widzów (w tym 550 tys. uczestników specjalnej transmisji live z Wacken Open Air)[3]. Średnio w każdym ze spektakli uczestniczyło ponad 27 tys. osób, przy czym aż 74 występy zabukowano w arenach widowiskowo–sportowych[3].

Przygotowania[edytuj | edytuj kod]

Plany trasy musiały zostać przesunięte na rok 2016, aby wokalista Bruce Dickinson mógł w pełni odzyskać siły po walce z guzem nowotworowym zlokalizowanym u nasady języka[4]. Tournée zostało ogłoszone 25 sierpnia 2015, do informacji publicznej podano wiadomość, że zespół odwiedzi 36 państw w Północnej i Południowej Ameryce, Japonię, Chiny, Nową Zelandię, Australię oraz Republikę Południowej Afryki a następnie aż do sierpnia będzie koncertować w Europie.

Daty dzienne poszczególnych koncertów zostały ogłoszone 14 września 2015[5]. 1 października opublikowano dzienne daty koncertów w USA i Kanadzie, z zaznaczeniem, że występ w Fort Lauderdale będzie inaugurował trasę[6], dodano również kolejny koncert w Los Angeles[7].

Zespół odlatuje do Fort Lauderdale prywatnym samolotem Boeing 747-400

W ramach tras „Somewhere Back in Time” oraz „The Final Frontier World Tour” zespół podróżował prywatnym samolotem, niemniej tym razem wykorzystano dwa razy większy Boeing 747-400 jumbo jet, w porównaniu z mniejszym Boeing 757 wykorzystywanym uprzednio[8]. Według Dickinson’a, który jest również zawodowym pilotem, znacznie większy 747-400 sprawił, że zespół mógł pokonywać dalsze dystanse, z większą prędkością, bez konieczności postojów na tankowanie, jak miało to miejsce w przypadku 757s[9].

Zmodernizowany i znacznie większy Ed Force One zabrał na pokład zespół, ekipę techniczną i 25 ton sprzętu technicznego, na wszystkie 51 koncertów trasy, skończywszy na występie w Göteborgu, 17 czerwca 2016.[10] 12 marca samolot zderzył się z holownikiem ciągnikowym na lotnisku Comodoro Arturo Merino Benítez International Airport w Santiago. W wypadku ucierpiało dwóch pracowników naziemnej obsługi, dwa silniki samolotu zostały uszkodzone i wymagały natychmiastowej wymiany[11].

Na rok 2017 zostały anonsowane koncerty w Belgii, Niemczech oraz 13 koncertów w największych arenach sportowych Wielkiej Brytanii i Irlandii. W toku trasy zespół promował grę komputerową Legacy of the Beast, udostępnioną nieodpłatnie na platformach Android oraz iOS[12]. W połowie stycznia 2017 roku, anonsowano 25 letnich koncertów w Ameryce Północnej, na tamtejszych arenach sportowych i amfiteatrach o pojemności ponad 20 tys. miejsc[2].

Management słynnej formacji wprowadził pełną kontrolę nad dystrybucją elektronicznych biletów na trasę po arenach Wielkiej Brytanii. Sprzedaż biletów „z drugiej ręki” na koncerty zespołu spadła o 95%, fani mogli kupić bilety po cenie wyjściowej. Tylko w ciągu jednego dnia sprzedano około 120 tys. kart wstępu na koncerty brytyjskie. Kierownictwo zespołu po raz kolejny wykazało się bezsprzeczną innowacyjnością i wyczuciem rynku[13].

Supporty[edytuj | edytuj kod]

2016[edytuj | edytuj kod]

Iron Maiden na Wacken Open Air 2016

2017[edytuj | edytuj kod]

Setlista[edytuj | edytuj kod]

2016[edytuj | edytuj kod]

Iron Maiden 2016
  • Introdukcja – symulacja komputerowa nawiązująca do oprawy graficznej albumu
  1. „If Eternity Should Fail” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  2. „Speed of Light” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  3. „Children of the Damned” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  4. „Tears of a Clown” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  5. „The Red and the Black” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  6. „The Trooper” (z albumu Piece of Mind, 1983)
  7. „Powerslave” (z albumu Powerslave, 1984)
  8. „Death or Glory” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  9. „The Book of Souls” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  10. „Hallowed Be Thy Name” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  11. „Fear of the Dark” (z albumu Fear of the Dark, 1992)
  12. „Iron Maiden” (z albumu Iron Maiden, 1980)

Bisy:

  1. „The Number of the Beast” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  2. „Blood Brothers” (z albumu Brave New World, 2000)
  3. „Wasted Years” (z albumu Somewhere in Time, 1986)

2017[edytuj | edytuj kod]

  • Introdukcja – symulacja komputerowa nawiązująca do gry „Legacy of the Beast”
  1. „If Eternity Should Fail” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  2. „Speed of Light” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  3. „Wrathchild” (z albumu Killers, 1981)
  4. „Children of the Damned” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  5. „Death or Glory” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  6. „The Red and the Black” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  7. „The Trooper” (z albumu Piece of Mind, 1983)
  8. „Powerslave” (z albumu Powerslave, 1984)
  9. „The Great Unknown” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  10. „The Book of Souls” (z albumu The Book of Souls, 2015)
  11. „Fear of the Dark” (z albumu Fear of the Dark, 1992)
  12. „Iron Maiden” (z albumu Iron Maiden, 1980)

Bisy:

  1. „The Number of the Beast” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  2. „Blood Brothers” (z albumu Brave New World, 2000)
  3. „Wasted Years” (z albumu Somewhere in Time, 1986)

Oprawa trasy[edytuj | edytuj kod]

System oświetleniowy użyty na trasie

Nawiązując do tytułu promowanego albumu oraz wiodącej tematyki płyty, scenografia zbudowana na potrzeby tournée, odzwierciedlała rozwiązania architektoniczne, charakterystyczne dla budowli sakralnych starożytnych Majów. Maskotka grupy, Eddie the Head, pojawiła się w wersji mobilnej m.in. jako majański kapłan, podczas prezentacji koncertowej tytułowego utworu z albumuThe Book of Souls oraz w trakcie prezentacji kompozycji „Iron Maiden” jako ogromne (10 metrów), nadmuchiwane popiersie znane z okładki promowanego albumu. Zespół zaprezentował rozbudowaną pirotechnikę, lasery, mobilne oświetlenie oparte na kilkunastu filarach - zbudowanych na planie piramidy, z okrągłą, ruchomą tarczą umieszczoną w centralnym punkcie, wokół której zamontowano multikolorowe reflektory LED, dające efekt promieniście rozchodzących się świateł w kierunku widowni[20].

Poszczególne segmenty scenografii, ustawione na podium estrady, jak i dwie wieże schodkowe ustawione w głębi sceny po jej skrajnych bokach, odwracano w przeciwnym kierunku do pierwotnego w trakcie prezentacji wybranych utworów, natomiast naniesione na nich inskrypcje i zdobienia zostały odpowiednio podświetlane, tworząc efekt realności. Panoramiczne backdropy zmieniające się co utwór, nawiązywały do konwencji graficznej i malowideł z epoki Majów, zamieszczonych oryginalnie w booklecie promowanego albumu The Book of Souls[20].

Bruce Dickinson kilkakrotnie zmieniał przebrania i wykorzystywał rozmaite rekwizyty, wśród których znalazła się lateksowa maska diabła, mundur kawalerzysty, ogromny stryczek i włosiennica, pluszowe maskotki małpek czy kaptur. W kulminacyjnym momencie występu wyrywał z wnętrza maskotki, „bijące serce” i rzucał je w kierunku widowni. Oprawa tournée należała do najlepszych w dotychczasowej karierze sześcioosobowego składu grupy. Inną atrakcją była ośmiometrowa, nadmuchiwana lalka diabelskiego kozła, wyłaniająca się zza sceny podczas prezentacji „The Number of the Beast”. Trasa według wielu naocznych świadków należała do najbardziej widowiskowych, jakie zespół zorganizował od czasów reunion w sześcioosobowym składzie, w lutym 1999 roku[20].

Album koncertowy i film[edytuj | edytuj kod]

Pamiątką z tournée jest koncertowy album The Book of Souls: Live Chapter przeznaczony do wydania na 17 listopada 2017 roku. Album koncertowy ukazał się w kilku wersjach: limitowanej, audiofilskiej wersji winylową 3 LP 180 gram, jako podwójny booklet (analogiczne rozwiązanie jak The Book of Souls – do mniej wymagających nabywców adresowano standardowy 2CD i Digital Download dostępny odpłatnie. Na dwóch krążkach CD znalazło się 15 kompozycji, zarejestrowanych zarówno w arenach sportowych jak i przed ogromnymi audytoriami zgromadzonymi na stadionach i gigantycznych festiwalach, których headlinerami byli Iron Maiden. Za brzmienie tym razem odpowiadali Steve Harris i Tony Newton. Już promujący całość koncertowy teledysk do „Speed Of Light” (nagrany w Kapsztadzie, RPA) nie pozostawiał nawet cienia wątpliwości, że pod względem zarówno audialnym jak i wizualnym otrzymujemy produkt wysokiej jakości[21].

Podobnie jak w przypadku „FLIGHT 666” z 2009 roku i tym razem przygotowano koncertową kompilację nagrań zarejestrowanych w toku tej samej trasy na kilku kontynentach (w przypadku The Book of Souls: Live Chapter – sześciu!) oraz w różnych państwach globu i w wybranych miastach. Niezmiennymi pozostają set – lista (zachowano wersję z 2017 roku) i forma wykonawcza kapeli. Na dodatek S. Harris zadbał o trafny dobór wersji finalnych poszczególnych kompozycji, pochodzących z takich miejsc jak np. RPA, Polska, El Salvador, Kanada. Nie zabrakło również polskiego akcentu w programie płyty. „Death Or Glory” zarejestrowany we Wrocławiu, sprawia iż polscy fani mogą cieszyć się z owej niespodzianki. Zupełnie darmowo wszyscy zainteresowani mogli zobaczyć na własne oczy, jak grupa w latach 2016/17 prezentowała się w kolejnych krajach i miastach ‘na żywo’. Podwójnemu wydawnictwu towarzyszył bowiem film, który udostępniono w ramach nieodpłatnego streamingu oraz jako Free Digital Download[21]. 11 listopada 2017 roku o godzinie 19:00 czasu brytyjskiego (GMT), odbyła się internetowa premiera filmu ”The Book of Souls: Live Chapter”. Streamingu dzieła dokonano via youtube.com/Iron Maiden – oficjalnego kanału YT formacji. Było to pierwsze tego typu przedsięwzięcie w historii grupy. Fani mogli podziwiać zespół występujący w latach 2016/17 w 12 z 39 krajów, które obejmowała trasa koncertowa, w tym również w Polsce. W późniejszym czasie film udostępniono w opcji Digital Download, co stanowiło akt wdzięczności ze strony kierownictwa formacji, za cztery dekady lojalności trzech pokoleń słuchaczy. Premierze filmu, adekwatnie do okoliczności, nadano tytuł „Stream For Me, You Tube”! Zarówno film jak i album koncertowy cieszyły się dużym powodzeniem[22]

Personel trasy[edytuj | edytuj kod]

Iron Maiden
Management
Booking Agents
  • Rick Roskin at CAA (North America)
  • John Jackson at K2 Agency Ltd. (rest of the world)
  • Dave Shack
Boeing 747 – 400 Ed Force One Crew
  • 10 persons international
Intro tape production
  • Llexi Leon – director
  • Yaya Leone – producer
  • Joe Plant – lead animation
Ekipa
  • Dick Bell – production consultant
  • Ian Day – tour director
  • John Collins – tour manager
  • Nick Farrington – tour manager
  • Patrick Ledwith – production manager
  • Zeb Minto – production coordinator
  • Kerry Harris – production assistant
  • Rik Benbow – stage manager
  • Martin Walker – sound engineer
  • Rob Coleman – lighting designer
  • Antti Saari – lighting engineer
  • Michael Mule – monitor engineer
  • Steve Smith – Steve Harris' monitor engineer
  • Jonathan Beswick – video director
  • Ryan Titley – audiovisual director
  • Jeff Weir – head of security
  • Peter Lokrantz – security
  • Local security staff
  • Natasha De Sampayo – wardrobe
  • Michael Kenney – Steve Harris' guitar technician and keyboards
  • Sean Brady – Adrian Smith’s guitar technician
  • Colin Price – Dave Murray's guitar technician
  • Eddie Marsh – Janick Gers' guitar technician
  • Charlie Charlesworth – Nicko McBrain’s drum technician
  • Ian Walsh – sound technician (2016)
  • Phil Shenton – sound technician (2017)
  • Omar Franchi – rigger (2016)
  • Steve Armstrong – head rigger (2017)
  • Ashley Groom – set carpenter
  • Philip Stewart – set carpenter
  • Eoin McBrien – set carpenter
  • Jude Aflalo – set carpenter
  • Richard Trow – line array engineer (2016)
  • Mike Hackman – audio system technician (2017)
  • Adam Ford – animatronics technician
  • Ian Evans – merchandiser
  • Keith Maxwell – pyrotechnics
  • Eric Muccio – pyrotechnics
  • Jeremy Smith – freight director (2016)
  • Colette Shryane-Smith – head caterer / catering coordinator
  • 3 catering crew international (2016)
  • Alicia Boardman – caterer (2017)
  • Alison Higgins – caterer (2017)
  • David Lesh – caterer (2017)
  • Ed Stewart-Lockhart – management liaison
  • Gareth Lewis – sound crew (2017)
  • Eoin O’Cinnseala – sound crew (2017)
  • Kyle Carter – sound crew (2017)
  • Scott Walsh – lighting crew (2017)
  • Simon Lake – lighting crew (2017)
  • Neil Johnson – lighting crew (2017)
  • Mark Cooper – lighting crew (2017)
  • Graham Hill – lighting crew (2017)
  • John Dall – lighting crew (2017)
  • Rod Martin – video crew (2017)
  • Robyn Tearle – video crew (2017)
  • Luke Butler – video crew (2017)
  • 4 international video crew (2016)
  • Paul Brierly – lead lorry driver (2017)
  • Rob Campbell – lorry driver (2017)
  • Brian Taplin – lorry driver (2017)
  • Rachel Shadwick – lorry driver (2017)
  • Steve Pearce – lorry driver (2017)
  • Richard Batchelder – lorry driver (2017)
  • Julian Meynell – lorry driver (2017)
  • Paul Ramm – lorry driver (2017)
  • Tony Allard – lorry driver (2017)
  • 5 international drivers for hire (2016/17)
  • Mark Herrning – nightliner driver (2017)
  • Michael McCarthy – nightliner driver (2017)
  • Brenton Andriske – nightliner driver (2017)

Daty trasy[edytuj | edytuj kod]

UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.

Data Miasto Kraj Obiekt
Ameryka Północna
24 lutego 2016 Sunrise, Floryda Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone BB&T Center
26 lutego 2016 Tulsa, Oklahoma BOK Center
28 lutego 2016 Las Vegas, Nevada Mandalay Bay Resort and Casino
1 marca 2016 Monterrey Meksyk Meksyk Auditorio Banamex
3 marca 2016 Meksyk Palacio de los Deportes
4 marca 2016
6 marca 2016 San Salvador Salwador Salwador Estadio Jorge "Mágico" González
8 marca 2016 San José Kostaryka Kostaryka Estadio Ricardo Saprissa
Ameryka Południowa
11 marca 2016 Santiago Chile Chile Estadio Nacional de Chile
13 marca 2016 Córdoba Argentyna Argentyna Estadio Mario Kempes
15 marca 2016 Buenos Aires Estadio Veléz Sarsfield
17 marca 2016 Rio de Janeiro Brazylia Brazylia HSBC Arena
19 marca 2016 Belo Horizonte Esplanada do Mineirão
22 marca 2016 Brasília Nilson Nelson Gymnasium
24 marca 2016 Fortaleza Arena Castelão
26 marca 2016 São Paulo Allianz Parque
Ameryka Północna
30 marca 2016 Nowy Jork Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Madison Square Garden
1 kwietnia 2016 Montreal, Quebec Kanada Kanada Centre Bell
3 kwietnia 2016 Toronto, Ontario Air Canada Centre
5 kwietnia 2016 Auburn Hills, Michigan Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone The Palace of Auburn Hills
6 kwietnia 2016 Chicago, Illinois United Center
8 kwietnia 2016 Edmonton, Alberta Kanada Kanada Rexall Place
10 kwietnia 2016 Vancouver, Kolumbia Brytyjska Rogers Arena
11 kwietnia 2016 Tacoma, Waszyngton Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Tacoma Dome
13 kwietnia 2016 Denver, Kolorado Pepsi Center
15 kwietnia 2016 Inglewood, Kalifornia Kia Forum
16 kwietnia 2016
Azja
20 kwietnia 2016 Tokio Japonia Japonia Ryōgoku Kokugikan
21 kwietnia 2016
24 kwietnia 2016 Pekin Chiny LeSports Center
26 kwietnia 2016 Szanghaj Mercedes-Benz Arena
Oceania
29 kwietnia 2016 Christchurch Nowa Zelandia Nowa Zelandia Horncastle Arena
1 maja 2016 Auckland Vector Arena
4 maja 2016 Brisbane Australia Australia Brisbane Entertainment Centre
6 maja 2016 Sydney Qudos Bank Arena
9 maja 2016 Melbourne Rod Laver Arena
12 maja 2016 Adelaide Adelaide Entertainment Centre
14 maja 2016 Perth Perth Arena
Afryka
18 maja 2016 Kapsztad Południowa Afryka RPA Grand Arena
21 maja 2016 Johannesburg Carnival City Festival Lawns
Europa
27 maja 2016[a] Dortmund Niemcy Niemcy Westfalenhallen
29 maja 2016[b] Monachium Olympiastadion
31 maja 2016 Berlin Waldbühne
3 czerwca 2016[c] Lucerna Szwajcaria Szwajcaria Allmend Luzern
5 czerwca 2016[d] Wiedeń Austria Austria Donauinsel
8 czerwca 2016 Arnhem Holandia Holandia GelreDome
10 czerwca 2016[e] Paryż Francja Francja Longchamp Racecourse
12 czerwca 2016[f] Castle Donington Anglia Anglia Donington Park
15 czerwca 2016 Oslo Norwegia Norwegia Telenor Arena
17 czerwca 2016 Göteborg Szwecja Szwecja Ullevi Stadium
19 czerwca 2016[g] Dessel Belgia Belgia Festivalpark Stenehei
21 czerwca 2016 Herning Dania Dania Jyske Bank Boxen
23 czerwca 2016 Kowno Litwa Litwa Žalgiris Arena
25 czerwca 2016 Moskwa Rosja Rosja Stadion Olimpijski
29 czerwca 2016 Hämeenlinna Finlandia Finlandia Kantola Event Park
1 lipca 2016[h] Sopron Węgry Węgry Lővér Camping Site
3 lipca 2016 Wrocław Polska Polska Stadion Wrocław
5 lipca 2016 Praga Czechy Czechy Eden Aréna
6 lipca 2016 Żylina Słowacja Słowacja Žilina Airport
9 lipca 2016[i] Viveiro Hiszpania Hiszpania Main Stage Area
11 lipca 2016 Lizbona Portugalia Portugalia MEO Arena
13 lipca 2016 Madryt HiszpaniaHiszpania Barclaycard Center
14 lipca 2016 Sewilla Estadio La Cartuja
16 lipca 2016[j] Barcelona Parque de Can Zam
20 lipca 2016[k] Nyon SzwajcariaSzwajcaria Plaine de L'Asse
22 lipca 2016 Mediolan Włochy Włochy Mediolanum Forum
24 lipca 2016[l] Rzym Capannelle Racecourse
26 lipca 2016 Triest Piazza Unità d’Italia
27 lipca 2016 Split Chorwacja Chorwacja Spaladium Arena
30 lipca 2016[m] Bukareszt Rumunia Rumunia Piața Constituției
2 sierpnia 2016 Esch-sur-Alzette Luksemburg Luksemburg Rockhal
4 sierpnia 2016[n] Wacken NiemcyNiemcy True Metal Stage
22 kwietnia 2017 Antwerpia Belgia Belgia Sportpaleis Antwerp
24 kwietnia 2017 Oberhausen Niemcy Niemcy König Pilsener Arena
25 kwietnia 2017
28 kwietnia 2017 Frankfurt Festhalle Frankfurt
29 kwietnia 2017
2 maja 2017 Hamburg Barclaycard Arena
4 maja 2017 Nottingham Anglia Anglia Motorpoint Arena Nottingham
6 maja 2017 Dublin Irlandia Irlandia 3Arena
8 maja 2017 Manchester Anglia Anglia Manchester Arena
10 maja 2017 Sheffield Motorpoint Sheffield Arena
11 maja 2017 Leeds First Direct Arena
14 maja 2017 Newcastle Metro Radio Arena
16 maja 2017 Glasgow Szkocja Szkocja The SSE Hydro
17 maja 2017 Aberdeen GE Oil and Gas Arena
20 maja 2017 Liverpool Anglia Anglia Echo Arena
21 maja 2017 Birmingham Barclaycard Arena
24 maja 2017 Cardiff Walia Walia Motorpoint Arena Cardiff
27 maja 2017 Londyn Anglia Anglia O2 Arena
28 maja 2017
Ameryka Północna
3 czerwca 2017 Bristow, Wirginia Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Jiffy Lube Live
4 czerwca 2017 Filadelfia, Pensylwania Wells Fargo Center
7 czerwca 2017 Newark, New Jersey Prudential Center
9 czerwca 2017 Charlotte, Karolina Północna PNC Music Pavilion
11 czerwca 2017 Tampa, Floryda Amalie Arena
13 czerwca 2017 Nashville, Tennessee Bridgestone Arena
15 czerwca 2017 Chicago, Illinois Hollywood Casino Amphitheater
16 czerwca 2017 Minneapolis, Minnesota Xcel Energy Center
19 czerwca 2017 Oklahoma City, Oklahoma Chesapeake Arena
21 czerwca 2017 Houston, Teksas Toyota Center
23 czerwca 2017 Dallas, Teksas American Airlines Center
24 czerwca 2017 San Antonio, Teksas AT&T Center
27 czerwca 2017 Albuquerque, Nowy Meksyk Isleta Amphitheater
28 czerwca 2017 Phoenix, Arizona Talking Stick Resort Arena
1 lipca 2017 San Bernardino, Kalifornia San Manuel Amphitheater
3 lipca 2017 Las Vegas, Nevada T-Mobile Arena
5 lipca 2017 Oakland, Kalifornia Oracle Arena
7 lipca 2017 Salt Lake City, Utah USANA Amphitheater
9 lipca 2017 Lincoln, Nebraska Pinnacle Bank Arena
11 lipca 2017 Kansas City, Missouri Sprint Center
12 lipca 2017 St Louis, Missouri Hollywood Casino Amphitheater
15 lipca 2017 Toronto, Ontario Kanada Kanada Budweiser Stage
16 lipca 2017 Quebec, Quebec Videotron Centre
19 lipca 2017 Mansfield, Massachusetts Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Xfinity Center
21 lipca 2017 Brooklyn, Nowy Jork Barclays Center
22 lipca 2017

Box Office[edytuj | edytuj kod]

Miasto / Kraj[23][24] Obiekt / Festiwal[23][24] Sprzedaż Biletów Netto FREKWENCJA * Dochód
Sunrise, United States BB&T Center 12,435 (100%) 20,000 954,111
Tulsa, United States BOK Center 11,421 (100%) 16,000 702,218
Las Vegas, United States Mandalay Bay Events Center 9,521 (100%) 13,000 862,872
Monterrey, Mexico Auditorio Banamex 7,944 (100%) 10,000 608,921
Mexico City, Mexico Palacio de los Deportes 42,559 (100%) 50,000 1,952,233
San Salvador, El Salvador Estadio Nacional Jorge M. Gonzalez 22,041 (100%) 45,000 1,331,925
San José, Costa Rica Estadio Ricardo Saprissa Ayma 18,111 (100%) 24,000 996,194
Santiago, Chile Estadio Nacional 56,674 (100%) 62,000 2,181,940
Córdoba, Argentina Estadio Mario Alberto Kempes 18,687 (100%) 23,000 857,309
Buenos Aires, Argentina Estadio Velez Sarsfield 32,629 (100%) 50,000 1,558,520
Rio de Janeiro, Brazil HSBC Arena 12,219 (100%) 18,000 844,709
Belo Horizonte, Brazil Esplanada do Mineirao 18,544 (100%) 25,000 1,165,280
Brasília, Brazil Ginasio Nilson Nelson 14,386 (100%) 20,000 631,263
Fortaleza, Brazil Arena Castelao 23,531 (100%) 35,000 1,449,220
São Paulo, Brazil Allianz Parque 43,583 (100%) 50,000 2,844,250
New York City, United States Madison Square Garden 13,289 (100%) 20,000 1,472,331
Montreal, Canada Bell Centre 14,963 (100%) 20,000 866,918
Toronto, Canada Air Canada Centre 13,734 (100%) 20,000 889,288
Auburn Hills, United States The Palace of Auburn Hills 12,978 (100%) 20,000 750,508
Chicago, United States United Center 13,968 (100%) 20,000 1,085,976
Edmonton, Canada Rexall Place 12,813 (100%) 20,000 842,035
Vancouver, Canada Rogers Arena 13,405 (100%) 20,000 794,762
Tacoma, United States Tacoma Dome 15,333 (100%) 20,000 843,417
Denver, United States Pepsi Center 12,411 (100%) 20,000 836,499
Inglewood, United States The Forum 24,886 (100%) 32,000 2,218,068
Tokyo, Japan Ryōgoku Kokugikan 18,456 (100%) 22,132 2,100,000
Beijing, China LeSports Center 6,123 (100%) 8,000 1,000,000
Shanghai, China Mercedes-Benz Arena 9,213 (100%) 12,000 1,100,000
Christchurch, New Zealand Horncastle Arena 8,545 (100%) 10,000 460,673
Auckland, New Zealand Vector Arena 9,966 (100%) 12,000 772,536
Brisbane, Australia Brisbane Entertainment Centre 10,412 (100%) 14,000 678,128
Sydney, Australia Qudos Bank Arena 14,076 (100%) 20,000 1,159,760
Melbourne, Australia Rod Laver Arena 12,861(100%) 17,000 1,100,540
Adelaide, Australia Adelaide Entertainment Centre 7,708 (90%) 10,000 565,887
Perth, Australia Perth Arena 9,341 (90%) 11,000 652,748
Cape Town, South Africa Grand Arena 8,126 (100%) 10,000 800,000
Johannesburg, South Africa Carnival City Festival Laws 17,123 (90%) 21,000 1,100,000
Dortmund, Germany Westfalenhalle / Rock im Revier 0 20,000 0
Munich, Germany Olymiastadion / Rockavaria 0 50,000 0
Berlin, Germany Waldbühne 20,274 (100%) 25,000 1,602,645
Lucerna, Swiss Allmend Luzern / Sonisphere Fest 0 76,000 0
Vienna, Austria Donauinsel / Rock in Vienne 0 50,000 0
Arnhem, Netherland GelreDome 22,578 (100%) 26,000 1,683,988
Paris, France Longchamp Racecourse / Download Festival 0 45,000 0
Castle Donnington, England Donington Park / Download Festival 0 100,000 0
Oslo, Norway Telenor Arena 18,635 (100%) 23,000 1,416,976
Gothenburg, Sweden Ullevi 55,266 (100%) 61,000 4,194,211
Dessel, Belgium Festivalpark Stenehei  / Graspop Festival 0 70,000 0
Herning, Denmark Jyske Bank Boxen 12,234 (100%) 15,000 1,019,737
Kaunas, Lithuania Žalgiris Arena 7,123 (100%) 10,000 600,000
Moscow, Russia Olympic Stadium 16,234 (80%) 20,000 2,500,000
Hämeenlinna, Finland Kantola Event Park 20,105 (90%) 26,000 1,703,153
Sopron, Hungary Lővér Camping Site / Volt Festival 0 45,000 0
Wrocław, Poland Stadion Wrocław 36,122 (100%) 40,000 1,936,579
Prague, Czech Republic Eden Arena 30,434 (100%) 35,000 1,588,774
Žilina, Slovakia Žilina Airport 16,123 (80%) 20,000 1,100,000
Viveiro, Spain Main Stage Area / Resurrection Festival 0 45,000 0
Lisbon, Portugal MEO Arena 17,123 (100%) 20,000 1,200,000
Madrid, Spain Barclaycard Center 14,752 (100%) 17,000 1,121,029
Seville, Spain Estadio de La Cartuja 18,456 (100%) 22,000 1,200,000
Barcelona, Spain Parque de Can Zam / Rock Fest BCN 0 40,000 0
Nyon, Swiss Plaine de L'Asse / Paleo Festival 0 50,000 0
Milan, Italy Mediolanum Forum 11,264 (100%) 15,000 810,798
Roma, Italy Capannelle Racecourse / Rock in Roma Fest 0 25,000 0
Trieste, Italy Piazza Unita d’Italia 13,434 (100%) 15,000 912,790
Split, Croatia Spaladium Arena 10,789 (100%) 13,000 600,000
Bucharest, Romania Piața Constituției 21,767 (100%) 25,000 665,863
Esch-sur-Alzette, Luxembourg Rockhal 5,790 (100%) 6,200 560,000
Wacken, Germany True Metal Stage / Wacken Open Air 0 100,000 0
Antwerp, Belgium Sportpaleis 19,844 (100%) 26,000 1,323,671
Oberhausen, Germany Konig-Pilsener Arena 25,072 (100%) 32,000 1,464,082
Frankfurt, Germany Festhalle 23,389 (100%) 32,000 1,758,589
Hamburg, Germany Barclaycard Arena 11,386 (100%) 16,000 877,694
Nottingham, England Motorpoint Arena 8,439 (100%) 12,000 597,855
Dublin, Ireland 3Arena 13,567 (100%) 15,000 971,056
Manchester, England Manchester Arena 14,898 (100%) 22,000 978,077
Sheffield, England Sheffield Arena 12,566 (100%) 13,000 639,499
Leeds, England First Direct Arena 12,345 (100%) 15,000 726,101
Newcastle, England Metro Radio Arena 10,211 (100%) 13,000 719,483
Glasgow, Scotland SSE Hydro 12,369 (100%) 14,000 865,665
Aberdeen, Scotland GE Oil and Gas Arena 8,765 (100%) 10,000 679,860
Liverpool, England Echo Arena 10,447 (100%) 12,000 734,323
Cardiff, Wales Motorpoint Arena Cardiff 6,785 (100%) 8,000 500,000
Birmingham, England Barclaycard Arena 14,821 (100%) 16,000 1,052,078
London, England The O2 Arena 34,427 (100%) 45,000 2,399,119
Bristow, United States Jiffy Lube Live 22,689 (100%) 26,000 1,022,485
Philadelphia, United States Wells Fargo Center 13,895 (100%) 20,000 1,193,673
Newark, United States Prudential Center 11,457 (100%) 20,000 964,148
Charlotte, United States PNC Music Pavilion 18,331 (100%) 22,000 721,422
Tampa, United States Amalie Arena 12,781 (100%) 20,000 988,221
Nashville, United States Bridgestone Arena 13,992 (100%) 20,000 763,209
Tinley Park, United States Hollywood Casino Amphitheatre 17,898 (80%) 25,000 706,186
Saint Paul, United States Xcel Energy Center 15,825 (100%) 20,000 1,148,500
Oklahoma City, United States Chesapeake Energy Arena 6,789 (80%) 10,000 357,567
Houston, United States Toyota Center 11,433 (100%) 18,000 825,670
Dallas, United States American Airlines Center 12,406 (100%) 20,000 871,044
San Antonio, United States AT&T Center 13,742 (100%) 20,000 904,778
Albuquerque, United States Isleta Amphitheater 15,387 (100%) 20,000 538,261
Phoenix, United States Talking Stick Resort Arena 11,576 (100%) 20,000 838,216
San Bernadino, United States Glen Helen Amphitheater 23,363 (100%) 30,000 1,366,789
Las Vegas, United States T-Mobile Arena 10,566 (80%) 14,000 759,014
Oakland, United States Oracle Arena 13,413 (100%) 20,000 1,057,284
Salt Lake City, United States USANA Amphitheatre 14,618 (100%) 20,000 728,716
Lincoln, United States Pinnacle Bank Arena 7,856 (80%) 10,000 622,402
Kansas City, United States Sprint Center 8,915 (100%) 10,000 528,810
St. Louis, United States Hollywood Casino Amphitheatre 12,123 (90%) 16,500 1,100,000
Toronto, Canada Budweiser Stage 15,671 (100%) 20,000 789,569
Quebec City, Canada Centre Videotron 13,687 (100%) 22,000 856,985
Mansfield, United States Xfinity Center 19,038 (100%) 25,000 873,512
Brooklyn, United States Barclays Center 23,438 (100%) 30,000 2,030,058
SUMA (Indywidualne / Ogół): 104 / 117 1.590.738 (99,2%) 2.790.832 106.291.253 USD

* Dane dotyczą ostatecznej liczby uczestników w odniesieniu do maksymalnej pojemności obiektów z uwzględnieniem zaproszonych gości, wolontariuszy, darmowych uczestników imprez oraz posiadaczy biletów udostępnianych poza głównymi kanałami dystrybucji. W zależności od lokalizacji koncertu tzw. dane brutto mogą się znacznie różnić od wartości wyjściowych.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Headliner „Rock im Revier”
  2. ↑ Headliner „Rockavaria”
  3. ↑ Headliner „Sonisphere” jako „Allmend Rockt”
  4. ↑ Headliner „Rock in Vienna”
  5. ↑ Headliner Download Paris
  6. ↑ Headliner Download Donington
  7. ↑ Headliner „Graspop Metal Meeting”
  8. ↑ Headliner „VOLT Festival”
  9. ↑ Headliner „Resurrection Festival”
  10. ↑ Headliner „Rock Fest BCN”
  11. ↑ Headliner „Paleo Festival”
  12. ↑ Headliner „Rock in Roma, Sonisphere”
  13. ↑ Headliner „Rock the City”
  14. ↑ Headliner „Wacken Open Air”
  • Niemal wszystkie koncerty trasy zostały wyprzedane[12].
  • 13 koncertów w Ameryce Łacińskiej zgromadziło ponad 400 tys. fanów[12].
  • Po raz pierwszy grupa odwiedziła Salwador bijąc rekordy popularności. Oficjalnie w koncercie uczestniczyło "ponad 25 tys. fanów" w rzeczywistości było ich około 45 tys. Iron Maiden w dowód uznania otrzymali specjalną nagrodę Krajowego Ministerstwa Kultury i Turystyki[12].
  • 51 koncertów trasy, na które zespół podróżował Boeingiem 747 – 400 „ED FORCE ONE”. zgromadziło około 1,3 mln fanów[12].
  • Pierwsze koncerty grupy w Chinach (Pekin oraz Szanghaj) pomimo limitowanej dostępności miejsc zgromadziły łącznie około 20 tys. widzów[25].
  • Na potrzeby koncertów w Chinach zmodyfikowano tekst refrenu kompozycji „Powerslave”: Tell me why I'm the Wicker man[12].
  • Zespół po raz szósty wystąpił jako headliner festiwalu w Donington Park przed 100 tys. fanów, oraz po raz czwarty zagrał na stadionie Ullevi w Göteborgu przed niemal 60 tys. widzów[12].
  • Dwa koncerty w Tokyo sprzedano w ciągu 107 sekund (każdorazowo 11 tys. fanów)[12]!
  • 51 koncertów na Starym Kontynencie zobaczyło 1,6 mln widzów[12].
  • 14 koncertów grupy w roli headlinera europejskich festiwali przyciągnęło ponad 750 tys. widzów[12].
  • 60 samodzielnych koncertów zespołu, które odbyły się w 2016 roku przyniosło dochód rzędu 70 mln USD[12].
  • Koncert we Wrocławiu przyciągnął prawie 40 tys. widzów. Był największym, biletowanym koncertem pojedynczego artysty w regionie[12].
  • Festiwal „Sonisphere Allmend Rockt” w Szwajcarii przyciągnął aż 76 tys. fanów[12].
  • Koncert na „Wacken Open Air” zgromadził około 100 tys. ludzi. Występ był transmitowany via Wacken TV oraz Arte TV, dzięki czemu zobaczyło go ponad 27 milionów widzów[26]. Internetowy, monitorowany streaming show w czasie rzeczywistym, pozwolił na pobicie rekordu 550 tys. odbiorców[27]
  • Koncerty trasy zabukowane na rok 2016 zostały niemal całkowicie wyprzedane. Ze względu na ogromne zainteresowanie zdecydowano się na zorganizowanie kolejnych koncertów w UK, Niemczech, Belgii oraz Ameryce Północnej[12].
  • W ciągu jednego dnia sprzedano około 126 tys. biletów na trasę po UK. Trasa halowa po Wielkiej Brytanii okazała się największą jaką kiedykolwiek zagrał zespół heavymetalowy. 13 koncertów przyciągnęło ponad 190 tys. fanów[13].
  • 25 koncertów w Ameryce Północnej, przypadających na lato 2017, zabukowano w arenach sportowych i amfiteatrach, których średnia pojemność przekraczała 20 tysięcy widzów[19].
  • Koncerty zabukowane na 2017 rok zostały niemal całkowicie wyprzedane, w tym wiele w rekordowym czasie. Podczas północno-amerykańskich koncertów odbywających się na przestrzeni dwóch lat trwania trasy - każdorazowo w tych samych miastach (m.in. Las Vegas, Toronto, Chicago, LA, NYC), muzycy zgromadzili największe audytoria od niemal 30 lat[3].
  • W ciągu 56 godzin od chwili rozpoczęcia sprzedaży biletów na 25 koncertów w USA i Kanadzie fani wykupili 265 tysięcy kart wstępu[3].
  • Ze względu na fakt, że większość ze 117 koncertów odbywało się w arenach widowiskowo - sportowych, tournee miało charakter nieco bardziej kameralny, niż kilka poprzednich tras. Łącznie z płatną transmisją show na Wacken, koncerty zespołu zobaczyło około 3,2 mln widzów[3].
  • 103 samodzielne koncerty tournee (poza festiwalami) jedynie z tytułu sprzedaży biletów, wygenerowały dochód netto przekraczający 106 mln USD[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stef Lach: Maiden to tour world in new Ed Force One. Metal Hammer, 25 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  2. ↑ a b Maiden returning to North America. ironmaiden.com, 19 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-18]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Statystyka Trasy. ironmaiden.com, 18 lutego 2017. [dostęp 2017-02-17]. (ang.).
  4. ↑ Iron Maiden Announce New Double Album The Book of Souls. Rolling Stone, 18 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-18]. (ang.).
  5. ↑ Iron Maiden Announce Concert Details in New Zealand. Scoop, 14 września 2015. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  6. ↑ Iron Maiden Announce US Tour Dates. BraveWords.com, 1 października 2015. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).
  7. ↑ Iron Maiden – Second Los Angeles Concert Confirmed. Brave Words & Bloody Knuckles, 13 października 2015. [dostęp 2015-10-13]. (ang.).
  8. ↑ Bruce Dickinson Outlines Massive Iron Maiden 2016 Tour. Rolling Stone, 25 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  9. ↑ Iron Maiden Get New Jumbo Jet in Preparation for 2016 World Tour. Loudwire, 25 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  10. ↑ Iron Maiden And The Book Of Souls Go Jumbo On Massive 2016 World Tour. KNAC, 25 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  11. ↑ Iron Maiden plane Ed Force One badly damaged in airport smash leaving two injured. Daily Mirror, 12 marca 2016. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Iron Maiden 2017. ironmaiden.com, 12 października 2016. [dostęp 2016-10-12]. (ang.).
  13. ↑ a b UK Tickets 2017. ironmaiden.com, 2 marca 2017. [dostęp 2017-03-02]. (ang.).
  14. ↑ Iron Maiden Aussie Tour Dates Announced. 14 września 2015. [dostęp 2015-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (ang.).
  15. ↑ Richard Bienstock: Iron Maiden Announce U.S. Dates for The Book of Souls Tour. Revolver (magazine), 1 października 2015. [dostęp 2015-10-06]. (ang.).
  16. ↑ a b c d e f The Book of Souls Tour. ironmaiden.com, 13 października 2015. [dostęp 2015-09-12]. (ang.).
  17. ↑ The Book of Souls Tour. ironmaiden.com, 13 października 201. [dostęp 2015-09-12]. (ang.).
  18. ↑ The Book of Souls Tour. ironmaiden.com, 13 października 2016. [dostęp 2016-09-12]. (ang.).
  19. ↑ a b c d Supports 2017. ironmaiden.com, 19 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-18]. (ang.).
  20. ↑ a b c Bruce Dickinson Flies Iron Maiden's Book of Souls at BB&T Center on World Tour. New Times Broward-Palm Beach, 25 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26]. (ang.).
  21. ↑ a b Iron Maiden: Iron Maiden Live Chapter. ironmaiden.com, 2017-09-20. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  22. ↑ Iron Maiden: Stream For Me. ironmaiden.com. [dostęp 2018-11-11]. (ang.).
  23. ↑ a b The Book Of Souls World Tour - 2016 – Iron Maiden [online], ironmaiden.com [dostęp 2022-11-24] (ang.).
  24. ↑ a b The Book Of Souls World Tour - 2017 – Iron Maiden [online], ironmaiden.com [dostęp 2022-11-24] (ang.).
  25. ↑ Iron Maiden – Beijing China Apr.24, 2016 – Gig Review [online], All About The Rock, 30 kwietnia 2016 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
  26. ↑ 27 mln worldwide. metaltalk.net, 2016-08-05. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-07)]. (ang.).
  27. ↑ Wacken 2016 is History. wacken.com. [dostęp 2016-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Iron Maiden
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Minialbumy
Box sety
Single
Trasy koncertowe
Wideografia
Gry komputerowe
  • Melt
  • Ed Hunter
  • Legacy of the Beast
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Book_of_Souls_World_Tour&oldid=72292550”