Julien Benneteau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julien Benneteau
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1981
Bourg-en-Bresse

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

sierpień 2018

Trener

Antoine Benneteau

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

26 (30 kwietnia 2012)

Australian Open

3R (2006, 2012, 2013, 2018)

Roland Garros

QF (2006)

Wimbledon

4R (2010)

US Open

3R (2009, 2011–2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

5 (3 listopada 2014)

Australian Open

QF (2007, 2015)

Roland Garros

W (2014)

Wimbledon

F (2016)

US Open

SF (2004, 2007)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Londyn 2012 tenis ziemny
(gra podwójna)

Julien Benneteau (ur. 20 grudnia 1981 w Bourg-en-Bresse) – francuski tenisista, zwycięzca French Open 2014 w grze podwójnej, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) w deblu, reprezentant Francji w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występując w gronie juniorów wygrał Benneteau US Open z 1999 roku w grze podwójnej wspólnie z Nicolasem Mahutem.

Karierę zawodową rozpoczął w roku 2000, a zakończył podczas US Open 2018[1].

Po kilku latach startów w turniejach niższej rangi (ITF Futures i ATP Challenger Tour) Benneteau awansował do czołowej setki rankingu światowego w 2004 roku. W roku 2008 po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju ATP World Tour, w Casablance. Mecz o tytuł przegrał z rodakiem Gilles'em Simonem. W tym samym roku osiągnął również finał rozgrywek w Lyonie, jednak uległ Robinowi Söderlingowi. W roku 2009 doszedł do finału turnieju w Kitzbühel ponosząc porażkę z Guillermo Garcíą Lópezem, a na początku sezonu 2010 doszedł do finału w Marsylii, przegrywając z Michaëlem Llodrą. W sierpniu 2011 roku Benneteau osiągnął finał rozgrywek w Winston Salem, w którym nie sprostał Johnowi Isnerowi, natomiast w styczniu 2012 roku przegrał z Jarkko Nieminenem w finale turnieju w Sydney[2]. We wrześniu 2012 roku Francuz awansował do kolejnego finału, w Kuala Lumpur, gdzie poniósł porażkę z Juanem Mónaco. Ósmy singlowy finał Francuz osiągnął w lutym 2013 roku w Rotterdamie, gdzie po drodze pokonał Rogera Federera. W pojedynku o tytuł nie sprostał Juanowi Martínowi del Potro. W tym samym sezonie dotarł Francuz, we wrześniu, do finału w Kuala Lumpur ponosząc porażkę w spotkaniu o tytuł z João Sousą. Rok później ponownie był w finale turnieju w Malezji, jednak tym razem był od niego lepszy Kei Nishikori. Najwyższą pozycję w rankingu singlistów Benneteau osiągnął w kwietniu 2012 roku – nr 26.

W grze podwójnej Benneteau wygrał dwanaście turniejów ATP World Tour oraz dziewięć razy był finalistą tych rozgrywek. W czerwcu 2014 roku został mistrzem Rolanda Garrosa, w parze z Édouardem Rogerem-Vasselinem. Finałowy pojedynek para wygrała z Marcelem Granollersem i Marcem Lópezem 6:3, 7:6(1). W 2016 roku został finalistą Wimbledonu. Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów Benneteau był na 5. miejscu w listopadzie 2014 roku.

W marcu 2010 roku Benneteau zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa przeciwko Niemcom w pojedynku I rundy grupy światowej. Swój deblowy pojedynek z parą Philipp Kohlschreiber-Christopher Kas wygrał partnerując Michaëlowi Llodrze, natomiast w singlu pokonał Benjamina Beckera. Do końca 2012 roku Benneteau wystąpił w trzech meczach singlowych, z których dwa wygrał oraz pięciu spotkaniach deblowych, z których w trzech triumfował.

Na przełomie lipca i sierpnia 2012 roku wspólnie z Richardem Gasquetem zdobył brązowy medal XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w grze podwójnej. W meczu o trzecie miejsce pokonali debel David Ferrer-Feliciano López 7:6(4), 6:2.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–10)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 25 maja 2008 Casablanca Ceglana Francja Gilles Simon 5:7, 2:6
Finalista 2. 26 października 2008 Lyon Dywanowa (hala) Szwecja Robin Söderling 3:6, 7:6(5), 1:6
Finalista 3. 24 maja 2009 Kitzbühel Ceglana Hiszpania Guillermo García-López 6:3, 6:7(1), 3:6
Finalista 4. 21 lutego 2010 Marsylia Twarda (hala) Francja Michaël Llodra 3:6, 4:6
Finalista 5. 27 sierpnia 2011 Winston-Salem Twarda Stany Zjednoczone John Isner 6:4, 3:6, 4:6
Finalista 6. 15 stycznia 2012 Sydney Twarda Finlandia Jarkko Nieminen 2:6, 5:7
Finalista 7. 30 września 2012 Kuala Lumpur Twarda (hala) Argentyna Juan Mónaco 5:7, 6:4, 3:6
Finalista 8. 17 lutego 2013 Rotterdam Twarda (hala) Argentyna Juan Martín del Potro 6:7(2), 3:6
Finalista 9. 29 września 2013 Kuala Lumpur Twarda (hala) Portugalia João Sousa 6:2, 5:7, 4:6
Finalista 10. 28 września 2014 Kuala Lumpur Twarda (hala) Japonia Kei Nishikori 6:7(4), 4:6

Gra podwójna (12–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 października 2003 Metz Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
7:6(2), 6:3
Finalista 1. 12 października 2003 Lyon Dywanowa (hala) Francja Nicolas Mahut Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
1:6, 3:6
Zwycięzca 2. 29 października 2006 Lyon Dywanowa (hala) Francja Arnaud Clément Czechy František Čermák
Czechy Jaroslav Levinský
6:2, 6:7(3), 10–7
Finalista 2. 22 kwietnia 2007 Monte Carlo Ceglana Francja Richard Gasquet Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
2:6, 1:6
Zwycięzca 3. 9 marca 2008 Las Vegas Twarda Francja Michaël Llodra Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 4:6, 10–8
Zwycięzca 4. 18 października 2009 Szanghaj Twarda Francja Jo-Wilfried Tsonga Polska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
6:2, 6:4
Zwycięzca 5. 1 listopada 2009 Lyon Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Francja Arnaud Clément
Francja Sébastien Grosjean
6:4, 7:6(6)
Zwycięzca 6. 21 lutego 2010 Marsylia Twarda (hala) Francja Michaël Llodra Austria Julian Knowle
Szwecja Robert Lindstedt
6:4, 6:3
Finalista 3. 15 sierpnia 2010 Toronto Twarda Francja Michaël Llodra Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 3:6
Finalista 4. 20 lutego 2011 Marsylia Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga Holandia Robin Haase
Wielka Brytania Ken Skupski
3:6, 7:6(4), 11–13
Finalista 5. 13 listopada 2011 Paryż Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Indie Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
2:6, 4:6
Zwycięzca 7. 21 kwietnia 2013 Monte Carlo Ceglana Serbia Nenad Zimonjić Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
4:6, 7:6(4), 14–12
Zwycięzca 8. 4 sierpnia 2013 Waszyngton Twarda Serbia Nenad Zimonjić Stany Zjednoczone Mardy Fish
Czechy Radek Štěpánek
7:6(5), 7:5
Zwycięzca 9. 23 lutego 2014 Marsylia Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Australia Paul Hanley
Wielka Brytania Jonathan Marray
4:6, 7:6(6), 13–11
Zwycięzca 10. 8 czerwca 2014 French Open, Paryż Ceglana Francja Édouard Roger-Vasselin Hiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
6:3, 7:6(1)
Finalista 6. 5 października 2014 Pekin Twarda Kanada Vasek Pospisil Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
7:6(6), 5:7, 5–10
Finalista 7. 12 października 2014 Szanghaj Twarda Francja Édouard Roger-Vasselin Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 6:7(3)
Finalista 8. 9 lipca 2016 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Édouard Roger-Vasselin Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
4:6, 6:7(1), 3:6
Zwycięzca 11. 26 lutego 2017 Marsylia Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Holandia Robin Haase
Wielka Brytania Dominic Inglot
6:4, 6:7(9), 10–5
Finalista 9. 25 czerwca 2017 Londyn Trawiasta Francja Édouard Roger-Vasselin Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
2:6, 3:6
Zwycięzca 12. 24 września 2017 Metz Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Holandia Wesley Koolhof
Nowa Zelandia Artem Sitak
7:5, 6:3

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R 1R 3R 1R 1R 1R 2R 3R 3R 2R 1R 1R 3R 0 / 13 10–13
French Open 1R 1R 3R 1R QF 1R 4R 1R 2R 2R 3R 3R 1R 1R 1R 2R 0 / 16 16–16
Wimbledon 2R 1R 2R 1R 1R 1R 4R 2R 3R 2R 1R 2R 1R 2R 0 / 14 11–14
US Open 1R 1R 1R 1R 1R 3R 2R 3R 3R 3R 1R 1R 1R 2R 0 / 14 10–14

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Julien Benneteau to end his career this year - Here is where, „Tennis World USA” [dostęp 2018-09-02] (ang.).
  2. Jarkko Nieminen tops Julien Benneteau. [w:] Associated Press [on-line]. espn.com, 15 stycznia 2012. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]