Feliciano López

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliciano López
Ilustracja
Feliciano López w 2016 roku
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

20 września 1981
Toledo

Wzrost

188 cm

Gra

leworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1997

Zakończenie kariery

aktywny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

12 (2 marca 2015)

Australian Open

4R (2012, 2015)

Roland Garros

4R (2004)

Wimbledon

QF (2005, 2008, 2011)

US Open

QF (2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

9 (7 listopada 2016)

Australian Open

QF (2009, 2015)

Roland Garros

W (2016)

Wimbledon

3R (2008)

US Open

F (2017)

Feliciano López Diaz-Guerra (ur. 20 września 1981 w Toledo) – hiszpański tenisista, czwarty zawodnik igrzysk olimpijskich w Londynie z 2012 roku w deblu, zwycięzca turniejów ATP Tour w singlu i deblu, zdobywca Pucharu Davisa. Łącznie wygrał dwanaście turniejów ATP Tour – siedem w singlu oraz pięć w deblu, w tym wielkoszlemowy French Open 2016 w grze podwójnej.

López preferuje grę na nawierzchni twardej, na której wygrał w roku 2004 turniej singlowy w Wiedniu oraz 2010 roku w Johannesburgu. W zawodowym gronie tenisistów zadebiutował w roku 1997 podczas zawodów ATP Challenger Tour na Majorce.

Hiszpan jest zwycięzcą Pucharu Davisa z roku 2008, 2009, 2011 i 2019. Bronił barw narodowych również w Drużynowym pucharze świata.

W latach 2005, 2008 i 2011 był ćwierćfinalistą w grze pojedynczej wielkoszlemowego Wimbledonu, a w 2015 dotarł do tego samego etapu rozgrywek w US Open. W grze podwójnej natomiast wygrał French Open w 2016 i awansował do finału US Open 2017.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Feliciano López jest synem Feliciano oraz Belen. Ma młodszego brata Wiktora. W tenisa zaczął grać w wieku 5 lat, a kiedy miał 16 lat, rozpoczął karierę seniora. Wolny czas spędza z przyjaciółmi. Spośród innych dyscyplin sportowych lubi piłkę nożną – jest fanem Realu Madryt[1].

W 2015 roku López zawarł związek małżeński z hiszpańską modelką Albą Carrillo[2].

Podczas całej kariery (stan na 5 lipca 2022) zarobił 18 509 695 dolarów amerykańskich[3].

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Sezony 1997–2000[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową rozpoczął w marcu 1997 występem w zawodach kategorii ATP Challenger Tour na Majorce[4].

W sezonie 1998 zadebiutował w rozgrywkach ATP World Tour w Barcelonie, przechodząc najpierw eliminacje. W fazie zasadniczej przegrał swoje spotkanie w I rundzie z Jiřím Novákiem.

Swój pierwszy zawodowy turniej wygrał w sierpniu 1999 roku podczas rozgrywek ITF Futures w Hiszpanii (F6), pokonując w finale Pedro Canovasa 6:3, 6:3. W tym samym miesiącu osiągnął kolejny finał – w imprezie F7, również rozgrywanej w Hiszpanii.

Sezon 2000 zainaugurował w kwietniu startem w turnieju ATP World Tour w Estoril, lecz przegrał swój mecz 1:6, 4:6 w I rundzie z Juanem Antonio Marínem. W lipcu doszedł do ćwierćfinału imprezy ATP Challenger Tour w Wenecji i Kordobie, a w listopadzie w Santiago. W tym samym sezonie Hiszpan osiągnął finał turnieju ATP World Tour na Majorce, grając w parze z Francisco Roigiem. W finale przegrali z amerykańską parą Donald Johnson-Jared Palmer 5:7, 3:6.

Sezon 2001[edytuj | edytuj kod]

Na początku roku López zwyciężył w rozgrywkach rangi ITF Futures we Francji F3, wygrywając w finale 6:4, 6:0 z Mario Muñozem-Bejarano. W lutym, podczas turnieju Chile Open w Viña del Mar, awansował po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału imprezy ATP World Tour. Mecz o półfinał przegrał z późniejszym zwycięzcą rozgrywek Guillermo Corią 7:6(5), 2:6, 5:7.

W wielkim szlemie zadebiutował na kortach im. Rolanda Garrosa, przechodząc najpierw kwalifikacje[5]. W turnieju głównym odpadł w I fazie z Carlosem Moyą. Pod koniec września doszedł do finału zawodów ATP Challenger Tour w Maii. W finale zmierzył się z Jarkko Nieminenem, który pokonał Hiszpana 5:7, 6:3, 6:4. Na początku października osiągnął półfinał turnieju tej samej rangi w Cagliari. Mecz o finał przegrał ze swoim rodakiem, Fernando Vicente 2:6, 4:6.

Sezon 2002[edytuj | edytuj kod]

Sezon López rozpoczął od awansu do półfinału turnieju ATP World Tour w Buenos Aires, pokonując Luisa Hornę, Félixa Mantillę oraz José Acasuso. W pojedynku, którego stawką był finał, zagrał z Nicolásem Massú. Chilijczyk pokonał Lópeza 7:6(2), 6:2. Na twardych kortach w Delray Beach López osiągnął ćwierćfinał.

W marcu Hiszpan zadebiutował w rozgrywkach ATP Masters Series, w Miami, dochodząc do II rundy. W I rundzie pokonał Xaviera Malissea, a w meczu o III fazę spotkał się z Àlexem Corretją, z którym przegrał 3:6, 4:6.

We French Open dotarł do II rundy, w której zmierzył się z Tommym Hassem. Niemiec pokonał Lópeza 6:3, 6:4, 6:4. W czerwcu López po raz pierwszy wystartował na Wimbledonie, gdzie awansował do 1/8 finału, eliminując m.in. Guillermo Cañasa i Rainera Schüttlera. Pojedynek o ćwierćfinał zagrał z André Sá. Mecz zakończył się rezultatem 6:3, 7:5, 4:6, 6:3 dla Brazylijczyka.

Ostatni w sezonie wielkoszlemowy turniej, US Open, Hiszpan rozpoczął od zwycięstwa 7:5, 7:6(1), 6:3 nad André Sá. W II rundzie rozegrał pojedynek z Gastónem Gaudio, który wygrał spotkanie 6:2, 3:6, 6:4, 6:3.

Pod koniec września Hiszpan wziął udział w rozgrywkach w Hongkongu, docierając do ćwierćfinału, a wcześniej eliminując Marata Safina. Spotkanie o półfinał przegrał z Jonasem Björkmanem 3:6, 3:6. Ten sam wynik osiągnął również w Tokio. W turnieju ATP Masters Series w Madrycie awansował do III fazy, ale w meczu o ćwierćfinał nie sprostał Andre Agassiemu, przegrywając 6:7(6), 7:6(8), 5:7. Na koniec roku wystąpił w Petersburgu, odpadając z imprezy w I rundzie.

Sezon zakończył po raz pierwszy w karierze w pierwszej setce rankingu ATP Entry – na 62. miejscu[6].

Sezon 2003[edytuj | edytuj kod]

Rok 2003 López rozpoczął premierowym występem w Australian Open. Doszedł w rozgrywkach do III rundy, pokonując Àlexa Corretje i Robby’ego Ginepriego, a przegrywając z Junusem al-Ajnawim. W Dubaju uzyskał ćwierćfinał, rewanżując się w II fazie El Aynaoui’owi za porażkę w Melbourne[7]. Mecz o półfinał przegrał z Tommym Robredo 7:6(4), 3:6, 4:6. Podczas imprezy ATP Masters Series w Indian Wells przegrał swoje spotkanie w II rundzie z Andym Roddickiem, a w Miami w I fazie z Markiem Philippoussisem.

W turnieju Estoril Open inaugurującym okres gry na kortach ziemnych w Europie doszedł do ćwierćfinału, pokonując w I fazie Rainera Schüttlera 6:1, 4:6, 7:5. W meczu o półfinał nie sprostał Maksowi Mirnemu, przegrywając 6:7, 4:6. W Monte Carlo i Hamburgu López przegrywał swoje mecze w II rundach, natomiast w Rzymie – w I rundzie. W wielkoszlemowym French Open zakończył swój udział już w I rundzie po porażce 2:6, 6:7(8), 0:6 z Mariano Zabaletą.

Miesiąc gry na kortach trawiastych hiszpański tenisista rozpoczął od II rundy w niemieckim Halle, a w ’s-Hertogenbosch odpadł z rywalizacji w I rundzie. Podczas Wimbledonu zwyciężył w trzech setach z Robertem Kendrickiem, a następnie w tym samym stosunku pokonał Michaiła Jużnego i Flavio Sarettę. W 1/8 finału zmierzył się z Rogerem Federerem, który pokonał Lópeza 7:6(5), 6:4, 6:4. W lipcu López osiągnął półfinał w Stuttgarcie. Mecz o finał przegrał z Guillermo Corią 4:6, 0:6. W Kitzbühel również uzyskał półfinał, natomiast pojedynek o finał zakończył się porażką Hiszpana po raz kolejny z Corią.

US Open Series rozpoczął od turnieju ATP Masters Series w Montrealu, dochodząc do swojego pierwszego ćwierćfinału rozgrywek tego cyklu. W I rundzie pokonał Guillermo Corię, a w meczu o półfinał zmierzył się z Davidem Nalbandianem. Pojedynek zakończył się wynikiem 6:4, 6:4 dla Argentyńczyka. W Cincinnati odpadł w II fazie, a na US Open w I rundzie po porażce 4:6, 4:6, 4:6 z Radkiem Štěpánkiem. W październiku Hiszpan osiągnął ćwierćfinały turniejów w Wiedniu i Bazylei. Podczas rozgrywek w Madrycie doszedł do swojego kolejnego ćwierćfinału w sezonie[7]. We wcześniejszych rundach zdołał pokonać m.in. Carlosa Moyę; odpadł z Rogerem Federerem. Na koniec roku López zagrał w Paryżu, gdzie przegrał w II rundzie z Guillermo Corią.

Sezon zakończył jako 28. tenisista na świecie[6].

Sezon 2004[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczął od porażki 6:3, 6:4, 6:7(3), 4:6, 2:6 w I rundzie Australian Open z Alberto Martínem. Swój pierwszy finał rozgrywek ATP World Tour zagrał w Dubaju z Rogerem Federerem. Spotkanie zakończyło się rezultatem 4:6, 6:1, 6:2 dla Szwajcara[8]. Na twardych kortach w Indian Wells i Miami przegrywał swoje mecze w II rundach.

Drugi deblowy finał Hiszpan osiągnął w rozgrywkach na nawierzchni ceglanej w Walencji w sezonie 2004. Wspólnie z Marcem Lópezem zmierzyli się w meczu o tytuł z zespołem Gastón Etlis-Martín Rodríguez, któremu ulegli 5:7, 6:7(5). W Barcelonie Hiszpan osiągnął III rundę turnieju singlowego. Spotkanie o ćwierćfinał zakończyło się porażką Hiszpana z Agustínem Callerim 3:6, 5:7. Drugi deblowy finał w karierze López osiągnął w Walencji. Pojedynek finałowy Hiszpan wraz z Macem Lópezem przegrali z parą Gastón Etlis-Martín Rodríguez. W wielkoszlemowym French Open awansował do 1/8 finału. W walce o ćwierćfinał uległ byłemu numerowi 1. na świecie, Gustavo Kuertenowi.

Na trawiastych kortach w Halle odpadł już w I rundzie, natomiast na Wimbledonie doszedł do III rundy, przegrywając w meczu o dalszą grę z Ivo Karloviciem 6:7(12), 6:7(3), 7:6(2), 5:7. Na kortach w Kitzbühel dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Fernando Verdasco.

W rozpoczynającym się cyklu przygotowawczym do US Open zagrał w turniejach ATP Masters Series w Montrealu i Cincinnati, lecz w każdym z nich odpadał w II rundzie[9]. W międzyczasie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie dotarł do III rundy. W I rundzie wyeliminował Robina Söderlinga, a w II Marata Safina. W III rundzie zagrał z Sébastienem Grosjeanem, który pokonał Lópeza 6:7(4), 6:4, 6:0. W rozpoczynającym się US Open López wygrał najpierw z kwalifikantem Arnaudem Di Pasqualem, a potem z Philippem Kohlschreiberem. W III fazie rywalem Hiszpana był Lleyton Hewitt. Australijczyk wynikiem 6:1, 6:4, 6:2 zapewnił sobie grę w dalszej części turnieju. W nowojorskim turnieju Hiszpan dotarł również do swojego pierwszego wielkoszlemowego ćwierćfinału w grze podwójnej.

Pierwsze zwycięstwo w zawodowym Tourze López odniósł na twardych kortach w Wiedniu, imprezie rangi ATP International Series Gold. W I rundzie w trzech setach pokonał Agustína Calleriego. W następnych rundach wygrał dwu-setowe pojedynki z Bohdanem Ulihrachem, Rainerem Schüttlerem oraz Davidem Sanguinettim. W pojedynku o tytuł pokonał 6:4, 1:6, 7:5, 3:6, 7:5 Guillermo Cañasa[10]. Po meczu López powiedział: „To jest wielka rzecz zwyciężyć w turnieju i myślę, że pozwoli mi to nabrać pewności siebie i awansować w rankingu oraz być lepszym graczem”[10]. Podczas turnieju w Sztokholmie López wygrał rozgrywki deblowe, pokonując w finale w parze z Fernando Verdasco duet Wayne Arthurs-Paul Hanley 6:4, 6:4. W swoim ostatnim w sezonie turnieju, w Paryżu, awansował do ćwierćfinału, gdzie został pokonany przez Guillermo Cañasa.

Na koniec roku López zajmował 25. miejsce w rankingu światowym[6].

Sezon 2005[edytuj | edytuj kod]

Kolejny zawodowy sezon rozpoczął od ćwierćfinałów imprez w Dosze (przegrana z Federerem) oraz w Sydney (przegrana ze Štěpánkiem). W Melbourne odpadł w III rundzie po porażce z Joachimem Johanssonem 3:6, 6:3, 7:5, 6:7(2), 11:13. Na początku lutego doszedł do półfinału w Marsylii, gdzie ponownie przegrał z Johanssonem. Podczas rozgrywek ATP Masters Series w Indian Wells uzyskał III rundę, natomiast I rundę w Miami.

Sezon gry na nawierzchni ziemnej Hiszpan zaczął od udziału w I rundzie w Monte Carlo. Podczas turnieju w Barcelonie López wraz z Rafaelem Nadalem osiągnęli finał gry podwójnej, lecz spotkanie o tytuł przegrali z Leanderem Paesem i Nenadem Zimonjiciem 3:6, 3:6. W Estoril osiągnął ćwierćfinał, w którym przegrał z Gastónem Gaudio. W Hamburgu w I rundzie pokonał Andre Agassiego, a w II rundzie uległ Filippo Volandriemu. W Rolandzie Garrosie odpadł z rywalizacji w I rundzie po porażce 2:6, 0:6, 7:6(5), 4:6 z Paulem-Henrim Mathieu.

W czerwcu, podczas rozgrywek Wimbledonu, po raz pierwszy w karierze López awansował do ćwierćfinału imprezy wielkoszlemowej w grze pojedynczej, a tym samym jako pierwszy Hiszpan od czasu Manuela Orantesa (1972) osiągnął ćwierćfinał Wimbledonu[11]. W I rundzie stoczył pięciosetowy pojedynek z Björnem Phau, zakończony wynikiem 5:7, 7:6(8), 6:7(5), 6:2, 6:4. W kolejnych rundach eliminował w trzech setach Davida Sherwooda, Marata Safina oraz z Mario Ančicia. O półfinał zmierzył się z Lleytonem Hewittem[12]. Spotkanie wygrał Australijczyk 7:5, 6:4, 7:6(2). W Kitzbühel López uzyskał ćwierćfinał, w którym przegrał spotkanie z Mariano Zabaletą.

Cykl US Open Series tenisista hiszpański zaczął od porażki w I rundzie rozgrywek w Montrealu z będącym wówczas na 423. miejscu na świecie Junusem al-Ajnawim. W Cincinnati również opadł w I rundzie po porażce z Richardem Gasquetem, natomiast trzeci finał ATP World Tour osiągnął w New Haven. W drodze do finału pokonał m.in. Davida Ferrera, a w meczu o tytuł zagrał z Jamesem Blakiem, przegrywając pojedynek 6:3, 5:7, 1:6[13]. Do ostatniego w sezonie wielkoszlemowego turnieju, US Open, Hiszpan przystępował jako 26. zawodnik na świecie. W I rundzie wyeliminował Filippo Volandriego, natomiast w II fazie nie sprostał Robinowi Söderlingowi, przegrywając 2:6, 2:6, 6:7(6).

W październiku López wziął udział w turnieju w Wiedniu, dochodząc do ćwierćfinału. Na koniec roku wystąpił w rozgrywkach ATP Masters Series w Paryżu, przegrywając swoje spotkanie w II rundzie z Radkiem Štěpánkiem.

W klasyfikacji na koniec roku Hiszpan był na 34. pozycji[6].

Sezon 2006[edytuj | edytuj kod]

Podczas rozgrywek w Dosze López uzyskał II rundę. W Australian Open doszedł do III rundy. Mecz o 1/8 finału przegrał z Ivanem Ljubičiciem 5:7, 6:7(5), 0:6. W marcu wziął udział w Indian Wells, gdzie odpadł z rywalizacji w I rundzie z Justinem Gimelstobem, a w Miami w II rundzie z Sébastienem Grosjeanem.

Okres gry na kortach ceglanych rozpoczął od porażki w I rundzie turnieju Walencji. W Monte Carlo przegrał swoje spotkanie w II rundzie z Fernando Gonzálezem, a w Rzymie w I fazie. Wielkoszlemowy Roland Garros również zakończył na I rundzie przegrywając 2:6, 4:6, 3:6 z Tomášem Berdychem.

W przygotowawczym do Wimbledonu turnieju w Queen’s odpadł w I rundzie z Danielem Braccialim. W Nottingham uzyskał ćwierćfinał (porażka z Jonasem Björkmanem). Z Wimbledonu odpadł w I rundzie po porażce z Ivanem Ljubičiciem, 3:6, 4:6, 7:5, 6:3, 9:11. Pierwszy w sezonie finał Hiszpan rozegrał w szwajcarskim Gstaad, eliminując po drodze m.in. Ljubičicia[14]. W meczu o tytuł zmierzył się z Richardem Gasquetem, ostatecznie przegrywając rywalizację 6:7(4), 7:6(3), 3:6, 3:6[15].

W sierpniu López przystąpił do turnieju w Waszyngtonie, docierając do III rundy. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Andym Murrayem. W Montrealu i Cincinnati kończył swój udział w I rundach. Na kortach Flushing Meadows na US Open w I rundzie pokonał Ljubičicia, a uległ będącemu na 306. miejscu w rankingu ATP Marco Chiudinelliemu. Na początku października zagrał zawodach ATP Challenger Tour w Mons awansując do ćwierćfinału, gdzie przegrał ponownie z Chiudinellim. Podczas rozgrywek ATP World Tour w Sztokholmie Hiszpan doszedł do ćwierćfinału, pokonując po drodze Juana Mónaco oraz Davida Ferrera, a przegrywając z Jarkko Nieminenem. W swoim ostatnim w sezonie turnieju rozgrywanym w Bazylei doszedł do II rundy, w której przegrał z Davidem Nalbandianem.

Rok ukończył na 81. miejscu w rankingu światowym[6].

Sezon 2007[edytuj | edytuj kod]

W Melbourne Hiszpan odpadł z rywalizacji w II fazie po porażce z Novakiem Đokoviciem 2:6, 5:7, 1:6. Pod koniec lutego doszedł do ćwierćfinału turnieju w Las Vegas, przegrywając mecz o półfinał z Lleytonem Hewittem. W Indian Wells zakończył grę na II rundzie, a w Miami osiągnął 1/8 finału, przechodząc najpierw kwalifikacje. W fazie zasadniczej pokonał Nicolása Massú, Marata Safina oraz Florenta Serrę. Pojedynek o ćwierćfinał zagrał z Novakiem Đokoviciem, z którym przegrał w dwóch setach.

Okres gry na nawierzchni ziemnej López zainaugurował występem w Walencji, gdzie odpadł w I rundzie. W Barcelonie przegrał swój mecz w II rundzie z Tommym Robredo. Do turnieju w Estoril nie przebrnął eliminacji. W Rolandzie Garrosie Hiszpan przegrał w I rundzie 2:6, 4:6, 6:7(2) z Jarkko Nieminenem.

Cykl gry na nawierzchni trawiastej zaczął od porażki w I rundzie w Londynie. Na Wimbledonie osiągnął III rundę, wygrywając z Joshuą Goodallem i Timem Henmanem. Mecz o 1/8 finału przegrał 3:6, 6:7(4), 3:6 z Jo-Wilfriedem Tsongą. Pierwszy w sezonie półfinał wywalczył w Stuttgarcie, eliminując m.in. Tomáša Berdycha i Juana Carlosa Ferrero. Spotkanie, którego stawką był finał, przegrał z Rafaelem Nadalem 1:6, 5:7[16].

US Open Series López rozpoczął od eliminacji do turnieju w Monteralu, w których odpadł w I rundzie z Kanadyjczykiem Pierre’em-Ludovicem Duclosem (numer 495. w rankingu). W Cincinnati przeszedł kwalifikacje, lecz w fazie zasadniczej został wyeliminowany przez Juana Mónaco. Na US Open López osiągnął 1/8 finału, pokonując najpierw w trzech setach Juana Carlosa Ferrero, a potem Igora Andriejewa i Donalda Younga. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Rogerem Federerem 6:3, 4:6, 1:6, 4:6.

Podczas azjatyckiego tournée w Tokio awansował do ćwierćfinału, w którym przegrał z Davidem Ferrerem. W Wiedniu również osiągnął ćwierćfinał, przegrywając potem ze Stanislasem Wawrinką. W rozgrywkach ATP Masters Series w Madrycie uzyskał ćwierćfinał, pokonując po drodze m.in. Ferrera. Pojedynek, którego stawką był półfinał przegrał 6:7(4), 4:6 z Federerem[14].

Na koniec sezonu López uplasował się na 35. pozycji w klasyfikacji generalnej[6].

Sezon 2008[edytuj | edytuj kod]

Feliciano López podczas turnieju US Open, 2008

Kolejny zawodowy sezon zaczął od startu w Melbourne, pokonując na początku Wayne’a Odesnika, a w kolejnej fazie przegrywając 2:6, 1:6, 3:6 z Richardem Gasquetem. Na początku marca Hiszpan osiągnął finał turnieju w Dubaju[17], wygrywając po kolei z Janko Tipsareviciem, Tomášem Berdychem, Davidem Ferrerem oraz Nikołajem Dawydienką. Mecz o tytuł zagrał z Andym Roddickiem, który ostatecznie pokonał Lopeza 6:7(8), 6:4, 6:2[18]. W Indian Wells López zakończył grę na II rundzie, a w Miami doszedł do III rundy.

Na ziemnych kortach w Monte Carlo, Rzymie i Hamburgu przegrywał już w I rundach, z kolei w Barcelonie uzyskał III rundę, w której został pokonany przez Rafaela Nadala. We French Open przegrał 6:7(1), 4:6, 6:3, 6:4, 3:6 w I fazie z Martínem Vassallo Argüello.

W Queen’s Clubie przegrał w I rundzie z Nicolasem Mahutem, a na Wimbledonie po raz drugi w karierze awansował do ćwierćfinału[19]. Hiszpan wyeliminował po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w meczu o półfinał zmierzył się z Maratem Safinem. Rosjanin wygrał pojedynek 3:6, 7:5, 7:6(1), 6:3 i tym samym awansował do dalszej fazy turnieju.

Po miesiącu odpoczynku, w lipcu, López powrócił na korty podczas rozgrywek w Monteralu, gdzie odpadł w II rundzie, natomiast w Cincinnati przegrał swój pojedynek w I rundzie. W Los Angeles również odpadł z rywalizacji w II rundzie. Na kortach Flushing Meadows nie sprostał w I rundzie Jürgenowi Melzerowi, przegrywając 6:4, 6:7(5), 2:6, 6:2, 4:6.

W halowym turnieju w Wiedniu awansował do półfinału, pokonując m.in. Agustína Calleriego oraz Jürgena Melzera. Spotkanie o finał rozegrał z Philippem Petzschnerem, który wygrał z Hiszpanem 3:6, 6:3, 6:3. W Madrycie po raz drugi z rzędu López osiągnął ćwierćfinał. O półfinał zagrał z Rafaelem Nadalem, który w dwóch setach pokonał Lópeza. Kolejny w sezonie półfinał rozegrał w Bazylei, gdzie wyeliminował Marco Chiudinelliego, Mardy’ego Fisha oraz Jamesa Blake’a. Pojedynek o finał rozegrał zakończył się porażką Lópeza z Rogerem Federerem[20].

Sezon López zakończył na 31. miejscu w rankingu ATP Entry[6].

Sezon 2009[edytuj | edytuj kod]

Rok 2009 hiszpański tenisista zainaugurował udziałem w I rundzie Australian Open (przegrana z Jarkko Nieminenem). W połowie lutego osiągnął ćwierćfinał w Marsylii, a w meczu o półfinał spotkał się z Jo-Wilfriedem Tsongą, który wynikiem 6:2, 6:7(1), 6:4 pokonał Lópeza. Podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells odpadł z rywalizacji z Michaelem Llodrą, a w Miami doszedł do III fazy rozgrywek. W międzyczasie osiągnął półfinał zawodów ATP Challenger Tour w Sunrise.

W Monte Carlo odpadł w I rundzie, a w Rzymie doszedł do II rundy. W turnieju ATP World Tour 500 w Barcelonie López uzyskał III rundę, rewanżując się Jarkko Nieminenowi za porażkę z Melbourne. Walkę o ćwierćfinał przegrał z Nikołajem Dawydienką 6:7(8), 6:3, 4:6. W wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie w I fazie pokonał Brazylijczyka Franco Ferreiro, a w II rundzie przegrał z Janko Tipsareviciem wynikiem 7:6(9), 4:6, 6:7(4), 3:6.

Na trawiastych kortach Queen’s Clubu uzyskał III rundę, gdzie przegrał z Mardym Fishem. Na Wimbledonie uległ w pięciu setach 6:1, 5:7, 3:6, 6:4, 8:10 Karolowi Beckowi. W sierpniu wziął udział w turnieju rangi ATP Challenger Tour w Segowii, który zakończył się zwycięstwem Hiszpana. W finale pokonał Adriana Mannarino 6:3, 6:4.

Podczas turniejów ATP World Tour Masters 1000 w Monteralu i Cincinnati odpadał w I rundach. Na US Open również przegrał swoje spotkanie w I rundzie, ze 195. tenisistą w rankingu, Taylorem Dentem rezultatem 6:4, 6:7(6), 3:6, 5:7. W październiku wystartował w rozgrywkach w Szanghaju, gdzie po raz pierwszy w karierze osiągnął półfinał imprezy ATP World Tour Masters 1000[21]. Hiszpan pokonał m.in. Davida Ferrera i Robina Söderlinga. W półfinale zmierzył się z Rafaelem Nadalem. Mecz skończył się przedwcześnie przy stanie 6:1, 3:0 dla Nadala. Powodem poddania pojedynku przez Lópeza była kontuzja prawego kolana[22]. Uraz nie okazał się na tyle poważny, aby wykluczyć Hiszpana z gry w dalszej części sezonu i tydzień później zagrał on w turnieju w Sztokholmie, dochodząc do II rundy.

Sezon zakończył na 47. miejscu w rankingu ATP[6].

Sezon 2010[edytuj | edytuj kod]

Feliciano López podczas US Open, 2010

Pierwszy występ w sezonie López zanotował w Sydney, gdzie odpadł z rywalizacji po porażce w I rundzie z Richardem Gasquetem. W Australian Open doszedł do III rundy, eliminując w trzech setach Pablo Cuevasa oraz po pięciosetowej walce Rainera Schüttlera. W meczu o 1/8 finału przegrał po blisko 3 godzinach i 30 minutach z Andym Roddickiem 7:6(4), 4:6, 4:6, 6:7(3). Na początku lutego wygrał swój drugi turniej ATP World Tour, w Johannesburgu. W drodze po tytuł López wyeliminował m.in. Rajeeva Rama, najwyżej rozstawionego Gaëla Monfilsa, a w finale rezultatem 7:5, 6:1 pokonał Stéphane Roberta[23].

W marcu, podczas rozgrywania amerykańskich turniejów ATP World Tour Masters 1000 doszedł do III rundy rozgrywek w Indian Wells (porażka z Robinem Söderlingiem), a w Miami również przegrał swój pojedynek w III rundzie. Pogromcą Lópeza był Amerykanin Mardy Fish.

Sezon gry na kortach ziemnych rozpoczął od turnieju w Monte Carlo, gdzie przegrał w I rundzie z Tomášem Berdychem. Na początku maja doszedł do ćwierćfinału w Rzymie, eliminując m.in. Marina Čilicia. Pojedynek o półfinał przegrał w dwóch setach z Łotyszem Ernestsem Gulbisem. Wielkoszlemowy Roland Garros zakończył w I rundzie po porażce w trzech setach z będącym poniżej setnego miejsca w rankingu Julianem Reisterem.

Na kortach trawiastych w Londynie (Queen’s) osiągnął półfinał. López wyeliminował w dwóch setach m.in. lidera rankingu, Rafaela Nadala[24]. Było to pierwsze zwycięstwo Lópeza nad Nadalem od roku 2003. Pojedynek o finał przegrał z Mardym Fishem 3:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu doszedł do III rundy, gdzie przegrał w czterech setach z Jürgenem Melzerem.

Pod koniec lipca Hiszpan wziął udział w turnieju rozgrywanym na kortach twardych w Los Angeles. López doszedł do kolejnego w sezonie półfinału, pokonując po drodze m.in. Jamesa Blake’a; mecz o finał przegrał 0:6, 6:1, 4:6 z Andym Murrayem. Na kortach w Nowym Jorku, podczas US Open, Hiszpan doszedł do IV rundy. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Rafaelem Nadalem w trzech setach.

Na koniec roku Hiszpan zajmował 32. miejsce w zestawieniu ATP[6].

Sezon 2011[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu López wystartował w Brisbane osiągając II rundę. Najpierw wyeliminował Philippa Petzschnera, jednak w dalszej fazie przegrał z Kevinem Andersonem. W Australian Open Hiszpan pokonał w pierwszym meczu turnieju Kolumbijczyka Alejandro Fallę, natomiast w dalszej rundzie nie sprostał Bernardowi Tomicowi. Po blisko sześciu latach, w lutym López awansował do kolejnego deblowego finału, na kortach w Dubaju. Wspólnie z Jérémym Chardym pokonali po drodze polski debel Mariusz Fyrstenberg-Marcin Matkowski, jednak w finale przegrali z parą Serhij Stachowski-Michaił Jużny[25]. W marcu podczas turniejów ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells został pokonany w III rundzie, natomiast w Miami przegrał swój mecz w I rundzie.

Sezon gry na kortach ziemnych López zaczął od startu w Monte Carlo, gdzie odpadł w II rundzie z Davidem Ferrerem. W kwietniu Hiszpan osiągnął ćwierćfinał turnieju w Barcelonie, przegrywając spotkanie o półfinał z Ivanem Dodigiem, z kolei na początku maja doszedł do pierwszego w sezonie finału, na kortach w Belgradzie. López po drodze wygrał pojedynki m.in. z Juanem Mónaco, Fernando Gonzálezem oraz Albertem Montañésem. Mecz o tytuł przegrał 6:7(4), 2:6 z Novakiem Đokoviciem[26]. Podczas Rolanda Garrosa López został pokonany w I rundzie w trzech setach przez Rogera Federera.

W czerwcu, na trawiastych kortach w Queen’s, López odpadł w II rundzie po porażce w trzech setach z Andym Roddickiem. Na Wimbledonie Hiszpan dotarł po raz trzeci w karierze do ćwierćfinału. W meczu III rundy wyeliminował Roddicka, a w IV rundzie Łukasza Kubota, przeciwko któremu obronił dwie piłki meczowe[27]. Pojedynek o półfinał imprezy López przegrał z Andym Murrayem. Pod koniec lipca, podczas turnieju w Gstaad, Hiszpan dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Nicolásowi Almagro.

Na przełomie sierpnia i września, podczas US Open López dotarł do III rundy, przegrywając z Andym Murrayem. W połowie października hiszpański tenisista dotarł do półfinału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju, po wcześniejszej wygranej m.in. z Tomášem Berdychem. Pojedynek o awans do finału López przegrał z Davidem Ferrerem.

Rok 2011 López zakończył na 20. miejscu w rankingu ATP[6].

Sezon 2012[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej w 2012 roku López rozegrał podczas Australian Open. Hiszpan doszedł do IV rundy turnieju eliminując m.in. po pięciosetowym spotkaniu Johna Isnera. Pojedynek o ćwierćfinał zawodów zakończył się porażką Lópeza z Rafaelem Nadalem. W połowie kwietnia López doszedł do półfinału zawodów w Houston, przegrywając z Johnem Isnerem.

W Barcelonie, podczas rywalizacji na kortach ziemnych w Europie, Feliciano López osiągnął ćwierćfinał, w którym nie sprostał Davidowi Ferrerowi. W swoim kolejnym starcie, w Monachium, López odpadł w półfinale z późniejszym mistrzem zawodów Philippem Kohlschreiberem. Pod koniec maja López podczas turnieju im. Rolanda Garrosa poddał pojedynek I rundy Florentowi Serze.

Na kortach trawiastych w Queen’s Hiszpan przegrał w III rundzie z Kevinem Andersonem, a na Wimbledonie odpadł w I rundzie wyeliminowany przez Jarkko Nieminena. Pod koniec lipca López awansował do ćwierćfinału w Gstaad, odpadając z późniejszym zwycięzcą turnieju, Thomazem Belluccim.

López brał udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie. W turnieju gry pojedynczej zastąpił kontuzjowanego Rafaela Nadala. Z zawodów odpadł w III rundzie po przegranej z Jo-Wilfriedem Tsongą. W grze podwójnej wspólnie z Davidem Ferrerem osiągnął czwarte miejsce. W meczu o brązowy medal zostali pokonali przez debel Richard Gasquet-Julien Benneteau wynikiem 6:7(4), 2:6[28].

We wrześniu, podczas US Open, López doszedł do III rundy przegrywając z Andym Murrayem. Na początku października Hiszpan doszedł do półfinału zawodów w Pekinie. W pojedynku z Jo-Wilfriedem Tsongą o awans do finału López poddał mecz przy stanie 6:1, 4:1 dla Tsongi, podając jako powód problemy z lewym nadgarstkiem[29].

Na koniec roku Hiszpan zajmował 40. miejsce w rankingu ATP[6].

Sezon 2013[edytuj | edytuj kod]

López podczas French Open, 2013

W styczniowym Australian Open López awansował do II rundy, w której przegrał z Radkiem Štěpánkiem. Pod koniec lutego tenisista hiszpański doszedł do finału w Memphis. Spotkanie o tytuł zakończyło się porażką Hiszpana 2:6, 3:6 z Keim Nishikorim[30].

Pod koniec maja tenisista hiszpański zagrał w Rolandzie Garrosie, osiągając III rundę. Najpierw w pięciu setach wyeliminował Marcela Granollersa, a następnie João Sousę. Mecz o IV rundę przegrał w trzech setach z Davidem Ferrerem.

Trzeci tytuł jaki Hiszpan wywalczył w grze pojedynczej miał miejsce w czerwcu, na nawierzchni trawiastej w Eastbourne. Do finału López awansował bez straty seta, natomiast w pojedynku o mistrzostwo pokonał 7:6(2), 6:7(5), 6:0 Gilles’a Simona[31]. Wimbledon tenisista hiszpański zakończył na III rundzie, wyeliminowany przez Tommy’ego Haasa.

W połowie lipca López zagrał w Gstaad. Hiszpan doszedł do półfinału, w którym został pokonany przez Robina Haase.

Na koniec sierpnia López wystartował w US Open, osiągając III rundę. W I rundzie pokonał Florenta Serrę, a w następnej Bradleya Klahna. Odpadł po porażce w czterech setach z Milosem Raoniciem.

Do końca sezonu López awansował do jednego ćwierćfinału, w Bangkoku, gdzie poniósł kolejną porażkę z Raoniciem.

Rok 2013 zakończył na 28. miejscu w zestawieniu singlowym ATP[6].

Sezon 2014[edytuj | edytuj kod]

Podczas Australian Open López doszedł do III rundy, w której został pokonany przez Andy’ego Murraya.

W połowie lutego doszedł do ćwierćfinału w Delray Beach, gdzie odpadł po porażce ze Steve’em Johnsonem. Na początku marca tenisista hiszpański awansował wspólnie z Maksem Mirnym do finału gry podwójnej w Acapulco. Spotkanie o tytuł para przegrała 3:6, 3:6 z Kevinem Andersonem i Matthew Ebdenem[32].

W Indian Wells dotarł do czwartej rundy, natomiast w Miami do trzeciej. Prócz tego na kortach Tennis Center at Crandon Park zanotował ćwierćfinał debla.

Turniej na ziemnych kortach w Madrycie zakończył na ćwierćfinale. W Rzymie razem z Robinem Haase awansował do finału zawodów gry podwójnej, w którym ulegli Danielowi Nestorowi i Nenadowi Zimonjiciowi 4:6, 6:7(2)[33]. Podczas Rolanda Garrosa López doszedł do II rundy pokonawszy na początku Damira Džumhura. Odpadł następnie po porażce z Donaldem Youngiem.

Cykl turniejów na kortach trawiastych López zaczął od zawodów w Londynie (Queen’s), gdzie awansował do finału. Hiszpan po drodze wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta, Tomáša Berdycha i Radka Štěpánka. O tytuł zmierzył się z Grigorem Dimitrowem, z którym przegrał 7:6(8), 6:7(1), 6:7(6). López w drugim secie nie wykorzystał piłki meczowej[34]. Następnie Hiszpan zagrał w Eastbourne, gdzie obronił tytuł wywalczony we wcześniejszym sezonie. Hiszpan w finale pokonał Richarda Gasqueta 6:3, 6:7(5), 7:5[35]. Na Wimbledonie López awansował do IV rundy odpadając po porażce ze Stanislasem Wawrinką.

W trakcie trwania US Open Series Hiszpan awansował w sierpniu do półfinału turnieju w Toronto eliminując po drodze m.in. Tomáša Berdycha i Mlosa Raonicia. López w meczu o udział w finale przegrał z Rogerem Federerem. Na US Open tenisista hiszpański został pokonany w III rundzie przez Dominica Thiema.

W październiku López osiągnął półfinał w Szanghaju, gdzie w II rundzie wygrał z Rafaelem Nadalem, natomiast przegrał z Gillesem Simonem.

Rok 2014 zakończył jako 14. tenisista na listach światowych[6].

Sezon 2015[edytuj | edytuj kod]

López (w środku) podczas dekoracji w Quito, 2015

Na Australian Open López awansował do IV rundy po pięciosetowych zwycięstwach z Denisem Kudlą i Adrianem Mannarino i po wyeliminowaniu w trzech setach Jerzego Janowicza. Spotkanie o udział w ćwierćfinale Hiszpan przegrał z Milosem Raoniciem 4:6, 6:4, 3:6, 7:6(7), 3:6.

Na początku lutego López awansował do finału w Quito na nawierzchni ziemnej, ponosząc porażkę 2:6, 7:6(5), 6:7(5) z Víctorem Estrellą[36].

W marcu López awansował do ćwierćfinału w Indian Wells, eliminując m.in. w IV rundzie Keia Nishikoriego. Mecz o udział w półfinale Hiszpan przegrał z Andym Murrayem.

Z wielkoszlemowych turniejów w Paryżu i Londynie odpadał w I i II rundzie.

Na przełomie lipca i sierpnia López doszedł do półfinału w Gstaad, ponosząc porażkę z Dominicem Thiemem.

Podczas US Open Series tenisista hiszpański swój najlepszy wynik ustanowił w Cincinnati, awansując do ćwierćfinału, po wyeliminowaniu w IV rundzie Rafaela Nadala. W US Open López po raz pierwszy w karierze osiągnął ćwierćfinał[37]. Został pokonany przez Novaka Đokovicia.

Drugi w sezonie finał López zagrał w Kuala Lumpur, ostatecznie ulegając 5:7, 5:7 Davidowi Ferrerowi[38]. Na początku listopada López dotarł do finału gry podwójnej w Walencji razem z Maksem Mirnym, ponosząc porażkę z Erikiem Butoracem i Scottem Lipskym.

Sezon zakończył na pozycji nr 17. na świecie[6].

Sezon 2016[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy start w sezonie Lópeza miał miejsce w Dosze, gdzie zwyciężył po raz drugi w karierze w zawodach deblowych. Dokonał tego razem z Markiem Lópezem w finale pokonując 6:4, 6:3 debel Philipp PetzschnerAlexander Peya. Na Australian Open Hiszpan doszedł do III rundy singla.

W lutym tenisista ponownie doszedł do finału gry podwójnej, w Dubaju. Wspólnie z Markiem Lópezem przegrali decydujący mecz z Simonem Bolellim i Andreasem Seppim 2:6, 6:3, 12–14. W zawodach singlowych osiągnął ponadto półfinał, ulegając Markosowi Pagdatisowi.

Kolejny w sezonie półfinał López osiągnął w Houston, gdzie poniósł porażkę z Juanem Mónaco. Dnia 4 czerwca López wygrał grę podwójną podczas French Open razem z Markiem Lópezem. Hiszpańska para pokonała m.in. w ćwierćfinale najwyżej rozstawiony debel Pierre-Hugues HerbertNicolas Mahut, a w finale wynikiem 6:4, 6:7(6), 6:3 Boba i Mike’a Bryanów[39]. W turnieju singlowym López odpadł w III rundzie.

W lipcu Hiszpan został mistrzem turnieju w Gstaad, gdzie w finale pokonał Robina Haasego[40]. W następnym miesiącu został finalistą w Los Cabos ulegając Ivo Karloviciowi[41].

Podczas US Open López doszedł razem z Markiem Lópezem do półfinału gry podwójnej eliminując m.in. w ćwierćfinale Boba i Mike’a Bryanów. Pojedynek o udział w finale przegrali z Pablem Carreño-Bustą i Guillermem Garcíą-Lópezem. Na koniec sezonu hiszpańska para zagrała w ATP World Tour Finals odpadając po meczach grupowych, zwyciężając w 1 pojedynku.

Na koniec roku López zajmował 28. miejsce w klasyfikacji singlowej i 11. pozycję w tabeli deblowej[6].

Sezon 2017[edytuj | edytuj kod]

López podczas turnieju w Londynie, 2017

W sezonie 2017 López został finalistą US Open partnerując Markowi Lópezowi. Tenisiści stracili w drodze do finału jednego seta, w półfinale przeciwko Bobowi i Mike’owi Bryanom, natomiast w finale zmierzyli się z Jeanem-Julienem Rojerem i Horią Tecău, którym ulegli 4:6, 3:6[42]. Feliciano López był także z Markiem Lópezem w finale kwietniowych zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo, gdzie zostali pokonani przez Rohana Bopannę i Pabla Cuevasa. W marcu Hiszpan został finalistą turnieju w Acapulco startując z Johnem Isnerem. Debel ten został w ostatnim uległ parze Jamie MurrayBruno Soares.

Startując w konkurencji singla López wygrał jeden turniej, na kortach trawiastych w Londynie, eliminując m.in. w pierwszej rundzie Stanislasa Wawrinkę (nr 3. ATP), w ćwierćfinale Tomáša Berdycha, przeciwko któremu obronił w trzecim secie piłkę meczową kończąc rywalizację 7:6(5), 6:7(1), 7:5[43]. W półfinale Hiszpan wygrał kolejną trzysetową grę, tym razem z Grigorem Dimitrowem, natomiast w finale był lepszy od Marina Čilicia (nr 7. ATP). Mecz zakończył się wynikiem 4:6, 7:6(2), 7:6(8) dla Lópeza, który w tie-breaku ostatniego seta wybronił meczbola[44]. López został także finalistą jednej imprezy, również na trawie, w Stuttgarcie. W ćwierćfinale zagrał zwycięski trzysetowy mecz z Tomášem Berdychem, w półfinale wyeliminował po trzech setach Mischę Zvereva, jednak w finale nie sprostał Lucasowi Pouille, ponosząc porażkę 6:4, 6:7(4), 4:6[45].

Rywalizując w zawodach Wielkiego Szlema tenisista hiszpański najdalej awansował do trzeciej rundy, podczas French Open i US Open. Podczas Australian Open i Wimbledonu kończył swój udział po pierwszych meczach.

W całym 2017 zagrał 48 meczów jako singlista, odnosząc 23 zwycięstwa, natomiast sezon zakończył na 36. pozycji w rankingu ATP[6].

Sezon 2018[edytuj | edytuj kod]

Rok 2018 López zakończył bez singlowego tytułu, natomiast w deblu zdobył jedno mistrzostwo, na nawierzchni ziemnej w Barcelonie. Zagrał wówczas wspólnie z Markiem Lópezem, a finał wygrali z deblem Aisam-ul-Haq QureshiJean-Julien Rojer. Feliciano López razem z Markiem Lópezem osiągnęli również półfinał French Open, eliminując m.in. parę Henri KontinenJohn Peers (nr 3. w rozstawieniu). Przegrali z Oliverem Marachem i Mate Paviciem (nr 2. w rozstawieniu).

Uczestnicząc w Wimbledonie Hiszpan ustanowił nowy rekord w ilości startów z rzędu w zawodach Wielkiego Szlema, należący wcześniej do Rogera Federera[46]. López wystąpił w turnieju tej rangi 66 razy z rzędu, rozpoczynając serię od French Open 2002. Bilans meczów Hiszpana w 2019 w Wielkim Szlemie wyniósł 1–4, a jedyne zwycięstwo odniósł podczas Wimbledonu.

Najlepszymi singlowymi wynikami Lópeza były ćwierćfinały w Sydney, Acapulco, Stuttgarcie, Londynie (Queen’s) i Gstaad.

Rozegrał łącznie 42 singlowe pojedynki i 21 zakończył zwycięsko. Na koniec sezonu zajmował 64. miejsce w klasyfikacji singlowej i 32. w deblowej.

Sezon 2019[edytuj | edytuj kod]

Największe w sezonie sukcesy odniósł w czerwcu podczas turnieju w Londynie (Queen’s), triumfując w singlu i deblu[47]. Tytuł singlowy López zdobył wygrywając wszystkie mecze 2:1 w setach, startując po otrzymaniu dzikiej karty. Pojedynek finałowy zakończył wynikiem 6:2, 6:7(4), 7:6(2) z Gillesem Simonem. Rozgrywki gry podwójnej zwyciężył razem z Andym Murrayem.

W zawodach wielkoszlemowych najdalej awansował do 3. rundy US Open, w czterech setach ulegając Daniiłowi Miedwiediewowi.

Podczas turnieju Madrid Open López nie wystartował, jednakże był dyrektorem zawodów[48]. W 2018 pełnił tę funkcję u boku Manuela Santany. Turniej w Madrycie regularnie organizowano od sezonu 2002, a López konsekwentnie w nim startował, najdalej awansując do ćwierćfinałów w latach 2003, 2007, 2008 i 2014.

Dnia 29 kwietnia klasyfikowany był w rankingu poniżej 100. miejsca po raz pierwszy od lipca 2002, jednakże ostatecznie sezon zakończył 18 rok z rzędu w czołowej setce zestawienia ATP, na 62. pozycji.

Puchar Davisa[edytuj | edytuj kod]

Feliciano López podczas półfinału Pucharu Davisa, 2009

W reprezentacji López zadebiutował w roku 2003, podczas finałowej rundy z Australią. Zagrał w grze podwójnej razem z Àlexem Corretją, lecz swój mecz przegrał z parą Wayne Arthurs-Todd Woodbridge 3:6, 1:6, 3:6. Całą rywalizację wygrali Australijczycy 3:1, tym samym zdobywając trofeum.

W sezonie 2004, 2005 i 2006 odpadał z zespołem w I fazie rozgrywek, a w edycji turnieju z roku 2007 awansował do ćwierćfinału, w którym jego reprezentacja zagrała z zespołem USA. Oba spotkania przegrał zarówno w grze pojedynczej z Jamesem Blakiem, jak i grze podwójnej z Bobem Bryanem i Mikiem Bryanem.

Zwycięstwem Hiszpanów zakończyły się rozgrywki z roku 2008[49]. Tenisiści z Półwyspu Iberyjskiego wyeliminowali reprezentacje Peru, Niemiec i USA, a w finale pokonali Argentynę. López brał udział w każdej rundzie turnieju, wygrywając siedem meczów, a przegrywając dwa. Przeciwko Argentynie zwyciężył w swoich obu spotkaniach, najpierw w deblu z Davidem Nalbandianem i Agustínem Callerim 5:7 7:5 7:6(5) 6:3, będąc w parze z Fernando Verdasco, a potem w singlowym spotkaniu z Juanem Martínem del Potro 4:6, 7:6(2), 7:6(4), 6:3. Po meczu z del Potro Hiszpan powiedział: „To było moje największe zwycięstwo w karierze. Pierwszy set zagrałem źle, ale potem byłem bardziej skupiony i grałem lepiej”[50].

W 2009 awansował z zespołem do finału, eliminując Serbię, Niemcy oraz Izrael. López zagrał w czterech meczach, wygrywając dwa. W grudniu odbył się finał imprezy z udziałem reprezentacji Hiszpanii i Czech. Hiszpanie wygrali rywalizację 5:0, a López zagrał w grze podwójnej wraz z Fernando Verdasco przeciwko parze Tomáš Berdych-Radek Štěpánek. Mecz zakończył się wynikiem 7:6(7), 7:5, 6:2 dla Lópeza i Verdaski[51].

W 2010 López zagrał w ćwierćfinale przeciwko Francji. Pierwszy pojedynek rozegrał w deblu razem z Fernando Verdasco przeciwko parze Julien Benneteau-Michaël Llodra, jednak to francuscy debliści wygrali spotkanie. Również porażką zakończył się singlowy mecz Lópeza przeciwko Benneteau. Całą rywalizację wygrali 5:0 Francuzi, dzięki czemu awansowali do półfinału.

Podczas edycji turnieju z 2011 roku López miał znaczący wkład w wyeliminowanie w rundzie ćwierćfinałowej reprezentację USA. Hiszpan zagrał singlowy pojedynek z Mardym Fishem, zakończony zwycięstwem Lópeza 6:4, 3:6, 6:3, 6:7(2), 8:6[52]. W finale Hiszpanie pokonali Argentyńczyków 3:1, a López wystąpił w przegranym deblowym potkaniu z Fernandem Verdasco przeciwko parze David Nalbandian-Eduardo Schwank.

Do gry w rozgrywkach powrócił w 2014 roku. Wziął udział w zakończonej porażką 1:4 konfrontacji pierwszej rundy Grupy Światowej przeciwko Niemcom. Mecz z Florianem Mayerem przegrał w pięciu setach, a spotkanie przeciw Philippowi Kohlschreiberowi wygrał walkowerem[53].

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (7–11)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 7 marca 2004 Dubaj Twarda Szwajcaria Roger Federer 6:4, 1:6, 2:6
Zwycięzca 1. 17 października 2004 Wiedeń Twarda (hala) Argentyna Guillermo Cañas 6:4, 1:6, 7:5, 3:6, 7:5
Finalista 2. 28 sierpnia 2005 New Haven Twarda Stany Zjednoczone James Blake 6:3, 5:7, 1:6
Finalista 3. 16 lipca 2006 Gstaad Ceglana Francja Richard Gasquet 6:7(4), 7:6(3), 3:6, 3:6
Finalista 4. 8 marca 2008 Dubaj Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 7:6(8), 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 7 lutego 2010 Johannesburg Twarda Francja Stéphane Robert 7:5, 6:1
Finalista 5. 1 maja 2011 Belgrad Ceglana Serbia Novak Đoković 6:7(4), 2:6
Finalista 6. 24 lutego 2013 Memphis Twarda (hala) Japonia Kei Nishikori 2:6, 3:6
Zwycięzca 3. 22 czerwca 2013 Eastbourne Trawiasta Francja Gilles Simon 7:6(2), 6:7(5), 6:0
Finalista 7. 15 czerwca 2014 Londyn Trawiasta Bułgaria Grigor Dimitrow 7:6(8), 6:7(1), 6:7(6)
Zwycięzca 4. 21 czerwca 2014 Eastbourne Trawiasta Francja Richard Gasquet 6:3, 6:7(5), 7:5
Finalista 8. 8 lutego 2015 Quito Ceglana Dominikana Víctor Estrella 2:6, 7:6(5), 6:7(5)
Finalista 9. 4 października 2015 Kuala Lumpur Twarda Hiszpania David Ferrer 5:7, 5:7
Zwycięzca 5. 24 lipca 2016 Gstaad Ceglana Holandia Robin Haase 6:4, 7:5
Finalista 10. 13 sierpnia 2016 Los Cabos Twarda Chorwacja Ivo Karlović 6:7(5), 2:6
Finalista 11. 18 czerwca 2017 Stuttgart Trawiasta Francja Lucas Pouille 6:4, 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 6. 25 czerwca 2017 Londyn Trawiasta Chorwacja Marin Čilić 4:6, 7:6(2), 7:6(8)
Zwycięzca 7. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta Francja Gilles Simon 6:2, 6:7(4), 7:6(2)

Gra podwójna (5–11)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 6 maja 2001 Majorka Ceglana Hiszpania Francisco Roig Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Jared Palmer
5:7, 3:6
Finalista 2. 18 kwietnia 2004 Walencja Ceglana Hiszpania Marc López Argentyna Gastón Etlis
Argentyna Martín Rodríguez
5:7, 6:7(5)
Zwycięzca 1. 31 października 2004 Sztokholm Twarda (hala) Hiszpania Fernando Verdasco Australia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
6:4, 6:4
Finalista 3. 24 kwietnia 2005 Barcelona Ceglana Hiszpania Rafael Nadal Indie Leander Paes
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
3:6, 3:6
Finalista 4. 26 lutego 2011 Dubaj Ceglana Francja Jérémy Chardy Rosja Michaił Jużny
Ukraina Serhij Stachowski
6:4, 3:6, 3–10
Finalista 5. 1 marca 2014 Acapulco Twarda Białoruś Maks Mirny Południowa Afryka Kevin Anderson
Australia Matthew Ebden
3:6, 3:6
Finalista 6. 18 maja 2014 Rzym Ceglana Holandia Robin Haase Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 6:7(2)
Finalista 7. 1 listopada 2015 Walencja Twarda (hala) Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Eric Butorac
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 2. 8 stycznia 2016 Doha Twarda Hiszpania Marc López Niemcy Philipp Petzschner
Austria Alexander Peya
6:4, 6:3
Finalista 8. 27 lutego 2016 Dubaj Twarda Hiszpania Marc López Włochy Simone Bolelli
Włochy Andreas Seppi
2:6, 6:3, 12–14
Zwycięzca 3. 4 czerwca 2016 French Open, Paryż Ceglana Hiszpania Marc López Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista 9. 5 marca 2017 Acapulco Twarda Stany Zjednoczone John Isner Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
3:6, 3:6
Finalista 10. 23 kwietnia 2017 Monte Carlo Ceglana Hiszpania Marc López Indie Rohan Bopanna
Urugwaj Pablo Cuevas
3:6, 6:3, 4–10
Finalista 11. 8 września 2017 US Open, Nowy Jork Twarda Hiszpania Marc López Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
4:6, 3:6
Zwycięzca 4. 29 kwietnia 2018 Barcelona Ceglana Hiszpania Marc López Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
Holandia Jean-Julien Rojer
7:6(5), 6:4
Zwycięzca 5. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta Wielka Brytania Andy Murray Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
7:6(6), 5:7, 10–5

Osiągnięcia w Wielkim Szlemie (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 1R 3R 3R 2R 2R 1R 3R 2R 4R 2R 3R 4R 3R 1R 1R 1R 1R 3R 1R 0 / 20 24–20
French Open 1R 2R 1R 4R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 3R 3R 1R 1R 1R 1R 0 / 21 12–21
Wimbledon 4R 4R 3R QF 1R 3R QF 1R 3R QF 1R 3R 4R 2R 3R 1R 2R 2R NH 1R 1R 0 / 20 34–20
US Open 2R 1R 3R 2R 2R 4R 1R 1R 4R 3R 3R 3R 3R QF 2R 3R 1R 3R 1R 1R 0 / 20 28–20
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 2 0 / 81 N/A
Bilans spotkań 0–1 5–3 5–4 7–4 7–4 3–4 6–4 5–4 1–4 7–4 7–4 5–4 7–4 8–4 8–4 7–4 4–4 1–4 3–4 0–3 2–4 0–2 N/A 98–81

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Feliciano López Bio. tennis-x.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  2. Marcin Motyka: Tomas Berdych, Lukas Rosol i Feliciano Lopez zawarli związki małżeńskie (foto). sportowefakty.pl, 2015-07-20. [dostęp 2015-07-20]. (pol.).
  3. Feliciano López. atptour.com. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
  4. LOPEZ, Feliciano 1997. itftennis.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  5. Grand Slam Singles Results. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  6. a b c d e f g h i j k l m n o p South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  7. a b Statystyki tenisisty z sezonu 2003. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  8. Federer wins Dubai Open. usatoday.com. [dostęp 2004-03-07]. (ang.).
  9. Statystyki tenisisty z sezonu 2004. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  10. a b Lopez wins epic final in Vienna. bbc.co.uk. [dostęp 2004-10-17]. (ang.).
  11. Spaniard Feliciano Lopez heads more shock results. thefreelibrary.com. [dostęp 2005-06-28]. (ang.).
  12. Mark Hodgkinson: Men’s quarter-final line-up. telegraph.co.uk. [dostęp 2005-06-29]. (ang.).
  13. Blake Wins New Haven. tennis-x.com. [dostęp 2005-08-29]. (ang.).
  14. a b Feliciano Lopez | Player Activity | ATP World Tour | Tennis [online], ATP World Tour [dostęp 2017-05-27].
  15. Gasquet Wins Gstaad for 2nd 2006 Title. tennis-x.com. [dostęp 2006-07-17]. (ang.).
  16. Nadal presses on to Mercedes Cup final. usatoday.com. [dostęp 2007-07-21]. (ang.).
  17. Lopez, down 5-2 in third set, rallies to reach final vs. Roddick. espn.go.com. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  18. Roddick takes Dubai title with win over Lopez. espn.go.com. [dostęp 2008-03-08]. (ang.).
  19. David Cox: Wimbledon quarter-final: Safin vs Lopez. tennistalk.com. [dostęp 2008-07-02]. (ang.).
  20. Federer eases past Lopez in Basel. bbc.co.uk. [dostęp 2008-10-25]. (ang.).
  21. Lopez, Davydenko reach Shanghai semi-finals. ontennis.com. [dostęp 2009-10-16]. (ang.).
  22. Rafael Nadal Defeats Feliciano López at Shanghai Masters. live-tennis.com. [dostęp 2009-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 października 2009)]. (ang.).
  23. Lopez clinches second title in Johannesburg. independent.co.uk. [dostęp 2010-02-08]. (ang.).
  24. By Telegraph staff and agencies: Rafael Nadal crashes out to Feliciano Lopez at Queen’s Club. telegraph.co.uk. [dostęp 2010-06-12]. (ang.).
  25. Stakhovsky-Youzhny Win Second Team Title. atpworldtour.com. [dostęp 2011-02-26]. (ang.).
  26. Novak Djokovic beats Feliciano Lopez to win Serbia Open. bbc.co.uk. [dostęp 2011-05-01]. (ang.).
  27. Wimbledon: Lopez Saves 2 M.P. To Beat Lukasz In 4th RD. lukasz-kubot.com. [dostęp 2011-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lipca 2011)]. (ang.).
  28. Benneteau/Gasquet Win Olympic Doubles Bronze Medal. atpworldtour.com. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
  29. ATP Beijing – Jo-Wilfried Tsonga advances to final in China, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  30. Marcin Motyka: ATP Memphis: Wyśmienity Kei Nishikori triumfuje w mieście Elvisa Presleya. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-02-26]. (pol.).
  31. Robert Pałuba: ATP Eastbourne: López górą w wietrznym finale, trzeci tytuł Hiszpana. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-06-22]. (pol.).
  32. Anderson/Ebden win Acapulco doubles crown. atpworldtour.com. [dostęp 2014-03-02]. (ang.).
  33. Nestor/Zimonjic Lift Rome Trophy; Earn Back-To-Back Masters 1000 Crowns. atpworldtour.com. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).
  34. DIMITROV SAVES MATCH POINT TO TRIUMPH AT QUEEN’S. atpworldtour.com. [dostęp 2014-06-15]. (ang.).
  35. LOPEZ RETAINS EASTBOURNE TITLE. atpworldtour.com. [dostęp 2014-06-21]. (ang.).
  36. History Made: Estrella Burgos Wins First Title in Quito. atpworldtour.com. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  37. Jacob Feldman, U.S. Open: No. 1 seed Novak Djokovic advances past Feliciano Lopez, „The Washington Post”, 8 września 2015, ISSN 0190-8286 [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  38. ATP Kuala Lumpur: David Ferrer górą w hiszpańskim finale. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2016-04-24]. (pol.).
  39. French Open 2016: Feliciano Lopez & Marc Lopez win men’s doubles title, „BBC Sport”, 4 czerwca 2016 [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  40. Feliciano Lopez wins Swiss Open for 1st clay-court title, „USA TODAY” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  41. ATP LOS CABOS: Ivo Karlovic successfully handles Feliciano Lopez to win his second ATP title in 2016, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  42. Wirtualna Polska Media, US Open: Jean-Julien Rojer i Horia Tecau mistrzami turnieju debla – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 8 września 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  43. Wirtualna Polska Media, ATP Londyn: Grigor Dimitrow z problemami w ćwierćfinale, Feliciano Lopez obronił meczbola i pokonał Tomasa Berdycha – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 23 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  44. Wirtualna Polska Media, ATP Londyn: obroniony meczbol i spełnione marzenie Feliciano Lopeza. Hiszpan wygrał turniej na kortach Queen’s Clubu – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  45. Wirtualna Polska Media, ATP Stuttgart: trzeci tytuł na trzeciej nawierzchni. Lucas Pouille najlepszy w Pucharze Mercedesa – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  46. KAMAKSHI TANDON, FELICIANO LOPEZ BREAKS RECORD FOR MOST GRAND SLAMS PLAYED IN A ROW, „tennis.com”, 3 lipca 2018 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  47. JOVICA ILIC, Feliciano Lopez achieves historic singles & doubles at Queen’s, „tennisworldusa.org”, 25 czerwca 2019 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  48. LUIGI GATTO, Feliciano Lopez becomes joint Madrid event director, „tennisworldusa.org”, 2 grudnia 2017 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  49. Verdasco wins Davis Cup for Spain. bbc.co.uk. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
  50. Comeback king Lopez levels Davis Cup final. sports.ndtv.com. [dostęp 2008-11-22]. (ang.).
  51. Hiszpania – Czechy. daviscup.com. [dostęp 2012-03-03]. (ang.).
  52. Spain Grabs Opening Rubber Against US in Davis Cup Quarterfinal. yardbarker.com, 8 lipca 2011. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  53. Hiszpania – Niemcy. daviscup.com. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]