PZL.55

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z PZL-62)
PZL.55
(PZL.62)
(dane przewidywane)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Państwowe Zakłady Lotnicze

Konstruktor

Jerzy Dąbrowski

Typ

projekt samolotu myśliwskiego/wielozadaniowego

Konstrukcja

całkowicie metalowy dolnopłat, podwozie klasyczne, chowane w locie

Załoga

1

Dane techniczne
Napęd

12-cylindrowy silnik widlasty Hispano-Suiza 12Z

Moc

1030-1177 kW (1400-1600 KM)

Wymiary
Rozpiętość

11,25 m

Długość

9,64 m

Wysokość

3,86 m

Profil skrzydła

JD-12 Łoś

Masa
Startowa

3250 kg

Osiągi
Prędkość maks.

640–660 km/h

Zasięg

800 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
działko HS.404 kal. 20 mm zamontowane na osi śmigła
6-8× karabin maszynowy PWU wz. 36 kal. 7,92 mm w krawędzi natarcia skrzydeł
do 500 kg bomb

PZL.55 – projekt polskiego samolotu myśliwskiego i wielozadaniowego konstrukcji inżyniera Jerzego Dąbrowskiego (twórcy samolotu PZL.37 Łoś), opracowywany w Państwowych Zakładach Lotniczych od sierpnia 1939 roku. Myśliwiec bywa niekiedy błędnie nazywany PZL.62[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec lat trzydziestych XX wieku Naczelne Dowództwo Lotnictwa podjęło decyzję o stworzeniu nowych samolotów bojowych, w których zastosowano by nowe silniki rzędowe. Podjęto prace nad czterema nowymi konstrukcjami: PZL.56 Kania, PZL.54 Ryś, PZL Łosoś i PZL.55. Samolot ten został opracowany przez inż. Jerzego Dąbrowskiego w sierpniu roku 1939. Podstawą do opracowania PZL.55 był PZL.26 oraz samolot sportowy skonstruowany przez Dąbrowskiego na własne potrzeby w 1938 r.

Próby w locie planowane były na okres wiosenno-letni 1940 roku, a pierwszy egzemplarz seryjny miał się pojawić w 1942 roku[2].

Opis techniczny projektu[edytuj | edytuj kod]

Całkowicie metalowy (duralowy) dolnopłat. Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe chowane z kółkiem ogonowym. Kabina pilota jednomiejscowa, zamknięta. PZL.55 posiadał skrzydło o znanym i wypróbowanym profilu JD-12 Łoś. Prototyp PZL.55/I miał być napędzany silnikiem rzędowym Hispano-Suiza 12Y, w samolotach seryjnych planowano użycie silnika Hispano-Suiza 12Z[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Glass (2008), s. 134
  2. Warunki istnienia polskiego przemysłu lotniczego, „Lotnictwo”, nr 5 (1991), s. 10-15, ISSN 364215

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Glass Andrzej: Polskie Konstrukcje Lotnicze Vol.3. Sandomierz: Wydawnictwo Stratus, 2008, s. 372. ISBN 978-83-89450-84-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]