Bazylika św. Erazma i św. Pankracego w Jeleniej Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bazylika
św. Erazma i św. Pankracego
Distinctive emblem for cultural property.svg A/1979/83 z dnia 29.03.1949
kościół parafialny
Ilustracja
jeleniogórska fara - bazylika mniejsza
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Jelenia Góra

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętych Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze

Bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 15 maja 2011
Benedykt XVI

Wezwanie

św. Erazma i św. Pankracego

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Erazma i św. Pankracego

Położenie na mapie Jeleniej Góry
Mapa konturowa Jeleniej Góry, u góry znajduje się punkt z opisem „Bazylikaśw. Erazma i św. Pankracego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylikaśw. Erazma i św. Pankracego”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bazylikaśw. Erazma i św. Pankracego”
Ziemia50°54′12″N 15°44′12″E/50,903333 15,736667
Strona internetowa

Bazylika św. Erazma i św. Pankracego w Jeleniej Górze (niem. Pfarrkirche St. Erasmus und Pankratius) - jest to orientowana, gotycka trójnawowa bazylika czteroprzęsłowa wzmiankowana po raz pierwszy w 1303 roku po jej pożarze, odbudowana jeszcze w XIV wieku, przebudowana w XV i XVI wieku. Najstarsza i najważniejsza świątynia w tym mieście. Typowy przykład kościoła gotyckiego z ostrołukowymi obramieniami drzwiowymi i okiennymi, sklepieniem krzyżowo-żebrowym i przyporami. [1]

Bazylika posiada trzy nawy o długości 56 m, nawa główna ma wysokość 24 metrów. Wieża renesansowa o wysokości 52 m z początku XVI w., odbudowana po pożarze w 1549, w 1736 została nakryta barokowym hełmem.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie:

  • gotyckie: m.in. portal z XV w. w prezbiterium,
  • renesansowe: portal w zachodniej fasadzie, portale w przyziemiu wieży, wsporniki, nagrobki rycerskie i mieszczańskie, stalle z 1595, ambona z 1591.
  • barokowe: ołtarz główny projektu norweskiego rzeźbiarza Thomasa Weißfelda,[2] ołtarze boczne, chrzcielnica, rzeźby drewniane, obrazy olejne na płótnie, stalle z 1688 (częściowo renesansowe), konfesjonały, kaplica Ukrzyżowania z 1721, organy z 1706[3]

Na zewnątrz dobudowana barokowa kaplica grobowa oraz liczne na zewnętrznym murze epitafia i płyty nagrobne[4] z okresu renesansu i baroku, na dziedzińcu barokowe rzeźby, kolumna maryjna z 1712 i św. Jana Nepomucena z 1709.

Obok kościoła plebania przebudowana z dawnej szkoły łacińskiej wybudowanej w 1566. Wpisana do rejestru zabytków pod nr 1082 decyzją z dnia 20 marca 1964 r.[5]

Od 15 maja 2011 bazylika mniejsza[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 124. ISBN 83-213-4366-X.
  2. Ołtarz główny - dzieło autorstwa Tomasza Weisfedta rzeźbiarza rodem z Norwegii. na str. polska-org.pl
  3. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 215-216
  4. Nagrobki i epitafia. na str. polska-org.pl
  5. Plebania kościoła św. Erazma i Pankracego.na str. polska-org.pl
  6. Jeleniogórska fara bazyliką mniejszą. naszesudety.pl, 15 maja 2011. [dostęp 2016-04-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]