Cmentarz wojenny nr 186 – Lichwin-Zagórze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz wojenny nr 186
Lichwin-Zagórze
Ilustracja
"Las" krzyży
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lichwin

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

917 m²

Liczba pochówków

105

Liczba grobów

8+47

Data otwarcia

1915

Architekt

Heinrich Scholz

Położenie na mapie gminy Pleśna
Mapa konturowa gminy Pleśna, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 186Lichwin-Zagórze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 186Lichwin-Zagórze”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 186Lichwin-Zagórze”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 186Lichwin-Zagórze”
Ziemia49°52′55″N 20°54′58″E/49,881944 20,916111

Cmentarz wojenny nr 186 w Lichwinie – cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Lichwin w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Pleśna. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63[1].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz znajduje się w lesie na południowo-wschodnim grzbiecie wzniesienia Wał, po prawej stronie drogi z Gromnika przez Wał do Lichwina. Z drogi tej jednak jest niewidoczny. Prowadzi do niego nieoznakowana droga leśna mająca swój początek przy tej szosie, na przełęczy powyżej gospodarstwa agroturystycznego „Chata pod Wałem”. Czas przejścia ok. 5 min. Jeszcze bliżej jest od zielonego szlaku turystycznego z Gromnika na Wał, jednak ze szlaku tego cmentarz jest niewidoczny i nie prowadzi do niego żadna ścieżka[2]. Obecnie (2015 r.) cmentarz jest trudny do odszukania, jednak gmina Pleśna ma w planie oznakowanie tras do wszystkich atrakcji turystycznych na swoim terenie, oraz wykonanie infrastruktury turystycznej[3].

Opis cmentarza[edytuj | edytuj kod]

Zaprojektowany został na planie prostokąta przez Heinricha Scholza. Cmentarz znajduje się na umiarkowanie nachylonym na południe stoku. Ogrodzenie stanowił płot z drewnianych sztachet zawieszony na murowanych z kamienia słupkach. Głównym elementem ozdobnym jest znajdujący się w górnej części cmentarza duży drewniany krzyż osadzony na murowanym z kamieni cokole o kształcie ściętej piramidy. Krzyż zwieńczony jest ząbkowaną, wykonaną z blachy glorią osadzoną na ramionach krzyża. Groby żołnierzy rozmieszczono w rzędach prostopadłych do dłuższej osi cmentarza. Znajdują się na nich drewniane krzyże zwieńczone podobnymi jak na krzyżu głównym gloriami z ząbkowanej blachy. Na skrzyżowaniu ramion krzyży umieszczono emaliowane tabliczki z nazwiskami żołnierzy. Dla jedynego żołnierza rosyjskiego wykonano odmienny, krzyż lotaryński i bez blachy[4].

Cmentarz został zaprojektowany w ten sposób, ze składa się z dwóch kwater przedzielonych drogą. Na obydwu jej końcach, po bokach cmentarza znajdują się furtki wejściowe[5].

W ośmiu grobach zbiorowych i 47 pojedynczych pochowano tu 104 żołnierzy austro-węgierskich i jednego żołnierza rosyjskiego. Znane są nazwiska 81 pochowanych[4].

Losy cmentarza[edytuj | edytuj kod]

Austriacy wykonali cmentarze solidnie, jednak z czasem ulegały one w naturalny sposób niszczeniu przez czynniki pogody i roślinność. Przez długi czas po wojnie cmentarzami z I wojny światowej nie opiekowano się. Dopiero ostatnio zaczęto o niego dbać. Władze gminy Pleśna dokonały kapitalnego remontu, po którym wygląda on jednak nieco inaczej, niż pierwotnie. Mogiły ziemne zrównano, co ułatwia pielęgnację terenu. Zwiększono liczbę krzyży, co potęguje wrażenie. Wszystkie krzyże wykonano na nowo i ich kształt odbiega od pierwowzoru. Na nowo także wykonano drewniany płot sztachetkowy. Ogólnie po remoncie cmentarz wygląda dobrze, z wyjątkiem drewnianego płotu, który na niektórych odcinkach został obalony[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
  2. Pogórze Rożnowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2004. ISBN 83-89165-72-4.
  3. Plan turystycznego zagospodarowania terenu gminy. [dostęp 2015-04-19].
  4. a b Małopolska baza grobów wojennych. [dostęp 2015-04-19].
  5. a b Galicyjskie cmentarze I wojny światowej. [dostęp 2015-04-19].