Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja |
Zachodniomałopolski Inspektorat Okręgowy SG |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Marian Jadwiński |
| Ostatni |
insp. Wiktor Zakliński |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej – Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej, utworzony 16 maja 1928 w miejsce dotychczas istniejącego Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Celnej, a obejmujący teren przyległy do południowej granicy państwa na terenie Małopolski Zachodniej i Małopolski Wschodniej.
.JPG)
Siedziba MIOSG znajdowała się w budynku przy ul. Henryka Sienkiewicza 5 w Sanoku, a następnie w Przemyślu, tutaj też znajdowała się Placówka II linii Przemyśl, natomiast we Lwowie znajdował się Komisariat SG Lwów.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
20 czerwca 1927 prezes Rady Ministrów Józef Piłsudski delegował na stanowisko naczelnego inspektora Straży Celnej płk. Stefana Pasławskiego z zadaniem gruntownej rekonstrukcji tego organu[1]. Jesienią 1927 dokonano nowego podziału terytorialnego, a minister spraw wojskowych skierował do dyspozycji komendanta SC oficerów przewidzianych do obsadzenia nowo utworzonych stanowisk inspektorów okręgowych. Utworzono pięć nowych inspektoratów okręgowych, w tym między innymi Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej, z którego w prostej linii wywodzi się Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej[2]. Kierownikiem inspektoratu mianowano mjr. Mariana Jadwińskiego, a siedzibą inspektoratu był Sanok[3]. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 Straż Graniczną[4]. Rozkazem nr 5 z 16 maja 1928 w sprawach organizacji Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski zatwierdził dyslokację, granice i strukturę inspektoratu okręgowego[5].
Rozkazem Komendy Straży Granicznej z 25 marca 1930 Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej został przeniesiony przez p.o. kierownika tegoż, insp. Jana Grodyńskiego, z dniem 16 kwietnia 1930 do Przemyśla, gdzie został umieszczony pod adresem Rynek 23 (II p.)[6][7]. MIOSG działał do 19 grudnia 1934, kiedy to rozkazem nr 4 podzielono go na Zachodnio- i Wschodniomałopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej, z siedzibami w Krakowie i Lwowie.
Małopolski Inspektorat Okręgowy ochraniał południową granicę państwa (z Czechosłowacją, o długości 1113 km) od placówki Głuchaczki do rejonu styku granic polsko-rumuńsko-czechosłowackiej w miejscowości Żeżawa w korycie rzeki Dniestr.
Kierownicy/komendanci inspektoratu[edytuj | edytuj kod]
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
|---|---|---|---|
| major | Marian Jadwiński | do X 1928[8] | dowódca III/30 pp |
| inspektor | Władysław Ledochowcz | do I 1930 | |
| inspektor | Jan Gorodyński | do VI 1933 | |
| inspektor | Wiktor Zakliński | VI 1933 – 23 I 1935 | komendant Inspektoratu Granicznego „Bielsko” |
Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]
Teren działania małopolskiego inspektoratu przypadał na obszar ówczesnych województw: krakowskiego, lwowskiego i stanisławowskiego.
- Charakterystyka inspektoratu
Granica państwowa na terenie inspektoratu małopolskiego, to granica typowo górska z wyjątkiem komisariatów „Horodenka”, „Śniatyn” i częściowo „Kosów”. Granica polsko–czeską pokrywała się z małymi wyjątkami z dawną granicą galicyjsko–węgierską. Poza naturalną granicą górską, linię graniczną tworzą również doliny rzek: Białki, Dunajca, Popradu, Czeremoszu i Dniestru[9].
W jednodniówce wydanej z okazji 5–lecia Straży Granicznej dokonano charakterystyki ludności pogranicza. Oceniano, że na odcinku Inspektoratu Granicznego „Nowy Targ” zamieszkali górale pracowici, praworządni, gospodarni, dbających o ład i porządek, pełni werwy, życia, temperamentu i wysoce uzdolnieni ze zmysłem estetycznym i zdobniczym. Ta grupa osób była dość przychylnie nastawiona się do organów Straży Granicznej[9]. Od Piwnicznej, przez cały odcinek Inspektoratu Granicznego „Jasło”, w obszarach komisariatów „Wola Michowa” i „Dwernik” Inspektoratu Granicznego „Sambor” zamieszkiwali Łemkowie. Byli to, zdaniem oficerów SG, ludzie bierni, spokojni, apatyczni, w swoim zachowaniu podobni do Poleszuków. Mieszkali i gospodarowali w warunkach wprost pierwotnych. Na terenie komisariatów „Borynia” i „Smorze”, oraz na terenie komisariatów „Ławoczne” i „Ludwikówka” Inspektoratu Granicznego „Stryj” zamieszkiwali Bojkowie. Zdaniem oficerów SG posiadali większą niż Łemkowie ukraińską świadomość narodową. Byli bardziej wrogo nastawieni do państwa polskiego. Pas graniczny na obszarze odpowiedzialności komisariatu „Sołotwina” i „Worochta” Inspektoratu Granicznego „Stryj” oraz komisariatów „Żabie” i „Kosów” na odcinku Inspektoratu Granicznego „Kołomyja” zamieszkiwali Huculi. Oficerowie SG oceniali, że mimo bardzo silnej agitacji ukraińskiej, Huculi odnosili się do Straży Granicznej przyjaźnie i przychylnie. Ludność zamieszkała na terenie komisariatu „Kosów” na wschód od Kut, oraz na terenie komisariatów „Śniatyn” i „Horodenka” była zamożniejsza i bardziej gospodarna od południowych społeczności spotykanych na Podolu i w Rumunii. Oceniano, że była to ludność „najbardziej rozagitowana”[10].
Przemyt na terenie inspektoratu nie przybierał form zorganizowanych. Przemycano zazwyczaj na własny użytek lub niewielki handel. Ludność pasa granicznego, oddalona o dziesiątki kilometrów od miasteczek polskich, zaopatrywała się w artykuły codziennego użytku w pobliskich osiedlach czechosłowackich czy rumuńskich. Huculi zaopatrywali się w Rumunii w tytoń do fajki, wódkę oraz wełnę i nici (szych). W okresach sezonowych kwitł przemyt owoców, alkoholu oraz skórek baranich. Odnotowywano kradzieże, rabunki, handel bez patentu i posiadanie broni bez zezwolenia[10].
- Sąsiednie jednostki graniczne
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Początkowo działało 4 inspektoraty graniczne, w kwietniu 1930 dołączono piąty (w Samborze).
Organizacja inspektoratu w 1928[5]:
- Komenda − Sanok
- Inspektorat Graniczny nr 18 Nowy Targ
- Inspektorat Graniczny nr 19 Nowy Zagórz
- Inspektorat Graniczny nr 20 Stryj
- Inspektorat Graniczny nr 21 Kołomyja
Organizacja inspektoratu w 1931:
- Komenda − Przemyśl
- Inspektorat Graniczny nr 18 (Nowy Targ)
- Inspektorat Graniczny nr 19 (Krosno)
- Inspektorat Graniczny nr 20 (Sambor)
- Inspektorat Graniczny nr 21 (Stryj)
- Inspektorat Graniczny nr 22 (Kołomyja)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kula 1994 ↓, s. 40.
- ↑ Kula 1994 ↓, s. 41.
- ↑ Kula 1994 ↓, s. 42.
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 27.
- ↑ 120. Obwieszczenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 7, s. 149, 25 kwietnia 1930.
- ↑ Obwieszczenia G.M. 9616. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 15, s. 136, 22 maja 1930.
- ↑ Kozłowski 2015 ↓, s. 119.
- ↑ a b Jednodniówka SG 1933 ↓, s. 48.
- ↑ a b Jednodniówka SG 1933 ↓, s. 49.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kozłowski: Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej w systemie ochrony granic II Rzeczypospolitej. W: Anna Gosławska-Hrychorczuk: Dzieje organizacji polskich formacji ochrony granic. Od obrony potocznej do II wojny światowej. Warszawa–Ketrzyn: Komenda Główna Straży Granicznej, 2007. ISBN 978-83-913583-7-5.
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Piotr Kozłowski: Zapomniani obrońcy granic południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej 1922-1939: słownik biograficzny oficerów, strażaków oraz pracowników kontraktowych straży celnej i straży granicznej. Przemyśl: Wydawnictwo Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2015. ISBN 978-83-61329-14-5.
- Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1994. ISBN 8311082671.
- Straż Graniczna 1928–1933 w V rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej. Replint, Warszawa: Stowarzyszenie Weteranów Polskich Formacji Granicznych, 2011.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
- Straż Graniczna 1928-1939. Zadania i rozwój organizacyjny. cs.strazgraniczna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)].
- Schemat organizacyjny Inspektoratu. bieszczadzki.strazgraniczna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)].
- Historia Inspektoratu