John Hasbrouck van Vleck
|
||
 John H. van Vleck w roku 1974 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1899 Middletown |
|
| Data i miejsce śmierci | 27 października 1980 Cambridge |
|
| Zawód | fizyk | |
John Hasbrouck van Vleck (ur. 13 marca 1899 w Middletown, zm. 27 października 1980 w Cambridge) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla z fizyki za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych[1].
Urodził się w Middletown w stanie Connecticut. Na tamtejszym Wesleyan University pracował jego dziadek, astronom John Monroe Van Vleck, i ojciec, matematyk Edward Burr Van Vleck. Od roku 1906 mieszkał w Madison, gdzie jego ojciec objął stanowisko profesora na University of Wisconsin-Madison. Na tej uczelni w roku 1920 John van Vleck ukończył studia. W roku 1922 uzyskał stopień doktora na Harvardzie[1][2].
Pracował na University of Minnesota, University of Wisconsin–Madison oraz na Harvardzie. Zajmował się kwantowymi podstawami magnetyzmu. Był jednym z autorów teorii pola krystalicznego[1][2].
Nagrodę Nobla za za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych otrzymał w roku 1977 wraz z Philipem Andersonem i Nevillem Mottem[1][2].
Wyróżnienia i nagrody[edytuj]
- National Medal of Science (1966)
- Medal Lorentza (1974)
- Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki (1977)
Przypisy
- ↑ a b c d John H. van Vleck - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1977 > Philip W. Anderson, Sir Nevill F. Mott, John H. van Vleck [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-06]., Biographical, Nobel Lecture, December 8, 1977, Quantum Mechanics The Key to Understanding Magnetism
- ↑ a b c P.W. Anderson: John Hasbrouck van Vleck (1788-1980) (ang.). W: A Biographical Memoir [on-line]. National Academy of Science, 1987. [dostęp 2014-02-06].
|
|||||
