Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot poprawia błędne wywołania {{PAGENAME}} |
Linki do odpowiedników artykułów w innych Wikipediach, źródła/przypisy |
||
Linia 85: | Linia 85: | ||
== Wyposażenie == |
== Wyposażenie == |
||
[[Plik:Bazylika wnętrze 01.jpg|thumb|left|230px|Wnętrze bazyliki]] |
[[Plik:Bazylika wnętrze 01.jpg|thumb|left|230px|Wnętrze bazyliki]] |
||
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem |
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem {{Link-interwiki|Karl Sebastian Flacker|de|Karl Sebastian Flacker|Karla Sebastiana Flackera}}. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w. |
||
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723 r. Jest ona ilustracją hymnu ''Magnificat''. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza{{r| |
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723 r. Jest ona ilustracją hymnu ''Magnificat''. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza{{r|Mitko}}. |
||
{{clear}} |
{{clear}} |
||
{{przypisy|przypisy = |
{{przypisy|przypisy = |
||
<ref name=klo>[http://www.wambierzyce.pl/kontakt-i-podstawowe-dane.html „Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin”]</ref> |
<ref name=klo>[http://www.wambierzyce.pl/kontakt-i-podstawowe-dane.html „Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin”]</ref> |
||
<ref name= |
<ref name="Mitko">{{Cytuj książkę | nazwisko = Mitkowska | imię = Anna | autor = Anna Mitkowska | tytuł = Wambierzyce | wydawca = Ossolineum | miejsce = Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź | data = 1984 | seria = Śląsk w zabytkach sztuki | strony = 56–58 | isbn = 9788304014619}}</ref> |
||
<ref name=zab>{{zabytek|dolnośląskie}}</ref> |
<ref name=zab>{{zabytek|dolnośląskie}}</ref> |
||
}} |
}} |
Wersja z 15:04, 10 sty 2018
Sanktuarium Królowej Rodzin | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
Wambierzyce | ||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od (dts) | ||||||||
Wezwanie |
Nawiedzenia NMP | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Radków Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||
Strona internetowa |
Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemi Kłodzkiej[1] – barokowa bazylika znajdująca się w Wambierzycach koło Radkowa w powiecie kłodzkim. Wybudowana została w latach 1715-1723. W 1936 r. papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. Obiekt zarejestrowany jako zabytek 2 stycznia 1950[2].
Historia
Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII w. w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w 1218 r. ociemniały Jan z Raszewa odzyskał w tym miejscu wzrok. Po tym zdarzeniu do Wambierzyc zaczęło podróżować wielu pielgrzymów. Wkrótce pod drzewem z figurką postawiono ołtarz, a po bokach lichtarz i chrzcielnicę. W 1263 r. na wzgórzu powstał drewniany kościół.
W 1512 r. Ludwik von Panwitz wzniósł większą świątynię wybudowaną z cegły. Został on jednak zrujnowany podczas wojny trzydziestoletniej. W latach 1695-1711 wybudowano nowy kościół, który jednak szybko zaczął się walić i został rozebrany w 1714 r. W latach 1715-1723 powstała kolejna świątynia wybudowana przez hrabiego Franciszka Antoniego von Goetzena, która przetrwała do dziś.
W 1936 r. papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. 17 sierpnia 1980 r. kardynał Stefan Wyszyński dokonał koronacji figurki Matki Bożej nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin.
Wyposażenie
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem Karl Sebastian Flacker . W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w.
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723 r. Jest ona ilustracją hymnu Magnificat. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza[3].
- ↑ „Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin”
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .
- ↑ Anna Mitkowska: Wambierzyce. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź: Ossolineum, 1984, s. 56–58, seria: Śląsk w zabytkach sztuki. ISBN 978-83-04-01461-9.