6 Lwowska Brygada Piechoty: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Opisano rozdział Działania zbrojne |
|||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
== Działania zbrojne == |
== Działania zbrojne == |
||
W dniach 19-24 marca 1944 roku 6 Brygada została przewieziona transportem kolejowym i kołowym do strefy frontowej nad rzeką Sangro i przeszła do odwodu dowódcy 2 Korpusu Polskiego. 17 Lwowski |
W dniach 19-24 marca 1944 roku 6 Brygada Piechoty została przewieziona transportem kolejowym i kołowym do strefy frontowej nad rzeką Sangro i przeszła do odwodu dowódcy 2 Korpusu Polskiego. 17 Lwowski batalion strzelców został przydzielony do 5 Wileńskiej Brygady Piechoty i wraz z nią przemieścił się do rejonu Scapoli-Filignano w dniu 22 marca. Nocą 25 na 26 marca 17 batalion przejął odcinek frontu nad rzeką i poprawiał umocnienia na swoim odcinku oraz prowadził akcje patrolowe. W trakcie przejmowania i pobytu na odcinku był atakowany przez lotnictwo niemieckie i ostrzeliwany przez artylerię nieprzyjaciela. W dniu 3 kwietnia 17 batalion i poszczególne kompanie na I linii frontu odwiedził NW gen. Sosnkowski. 6 Lwowska Brygada Piechoty zajmowała rejon przyfrontowy w rejonie Fornelli-Lucera. W dniu 5 kwietnia 16 batalion strzelców przejął pozycje frontowe od 15 batalionu Brygady Wileńskiej, a 7 kwietnia 18 batalion strzelców od 17 batalionu. W okresie 11-12 kwietnia 1944 roku brygada została zluzowana przez wojska nowozelandzkie i po wycofaniu na tyły bataliony rozpoczęły szkolenie w walkach górskich i szturmowych oraz zapoznawały się z otrzymanymi granatnikami przeciwpancernymi PIAT. W dniach 27-28 kwietnia 6 LBP zajęła odcinek M. Castellone [[Luzowanie|luzując]] oddziały brytyjskiej 78 DP, mając 16 i 17 lwowskie bataliony i przydzielony 14 wileński na linii bojowej. 29/30 kwietnia odcinek 14 batalionu przejął etatowy 18 lwowski batalion. |
||
[[Plik: 16 bs bobola.jpg|thumb|250px|Tablica w [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele garnizonowym]] w [[Londyn]]ie]] |
[[Plik: 16 bs bobola.jpg|thumb|250px|Tablica w [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele garnizonowym]] w [[Londyn]]ie]] |
||
Wersja z 18:48, 13 lip 2018
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk dypl. kaw. Witold Eugeniusz Sawicki |
| Działania zbrojne | |
| kampania włoska bitwa o Monte Cassino | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Conegliano (II 1946)[1] |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
6 Lwowska Brygada Piechoty (6 BP) - brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wchodziła w skład 5 Kresowej Dywizji Piechoty[2].
Formowanie i zmiany organizacyjne
W związku z reorganizacją Armii Polskiej na Wschodzie i zmianą struktury jednostek z typu radzieckiego na typ brytyjski w dniu 31 października 1942 roku 16, 17 i 18 pułki piechoty 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty zostały rozwiązane, a w dniach pomiędzy 1 a 3 listopada sformowano je odpowiednio jako 16, 17 i 18 bataliony strzelców w składzie 6 Samodzielnej Brygadzie Strzelców wchodzącą wraz z włączoną do 6 LDP 2 Brygadą Czołgów/Pancerną i jednostkami dywizyjnymi. 6 Samodzielna Brygada Strzelców prowadziła szkolenie, z otrzymywaną sukcesywnie bronią brytyjską, jednocześnie komisje przeglądowe dokonały oceny stanu zdrowia i przydatności do służby żołnierzy brygady. Rozkazem dowódcy armii Nr 659 z dnia 25 lutego 1943 roku, z terminem wykonania do dnia 11 marca 1943 roku 6 Lwowska Dywizja Piechoty została rozwiązana, jej 6 Samodzielna Brygada Strzelców została przekształcona w 6 Lwowską Brygadę Piechoty i włączona wraz z 5 Wileńską Brygadą Piechoty do 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W połowie kwietnia brygada wraz z całą 5 Dywizją została przewieziona z dotychczasowego miejsca stacjonowania w Quizil Ribat do obozu wojskowego w rejonie Kirkuku. Zadaniem brygady była ochrona pól naftowych i rurociągów przesyłowych, a także coraz intensywniejsze szkolenie. W dniach 7-20 sierpnia 1943 roku 6 Brygada zostaje przewieziona z Iraku do nowego miejsca dyslokacji w Palestynie Camp Mughazi w pobliżu Gazy. W nowym miejscu postoju Lwowska Brygada odbyła szereg ćwiczeń zgrywających w ramach dywizji i z jednostkami broni wspierających tj. artylerii, pancernymi i saperami. Wizytowana była w listopadzie i grudniu przez Naczelnego Wodza gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. W tym czasie również miało miejsce apogeum dezercji z szeregów brygady żołnierzy Żydów obywateli II RP. W grudniu 6 Brygada przebywała na szkoleniu w brytyjskim Centrum Wyszkolenia Walk Górskich w Libanie skąd powróciła w połowie stycznia 1944 roku. Pod koniec stycznia 1944 roku 6 Lwowska Brygada przemieszczona została do obozu wojskowego w Quassasin w Egipcie, gdzie odbyło się ostateczne kompletownie stanów etatowych oddziałów zarówno personalnych jak i mobilizacja uzbrojenia i sprzętu - wymiana na nowe. Od połowy do końca lutego brygada została przewieziona koleją do Port Saidu skąd transportem morskim przetransportowana zostaje do Taranto we Włoszech. Tam po przybyciu nastąpiła aklimatyzacja żołnierzy w obozie pod Taranto, zapoznano żołnierzy z miniami i bronią używaną przez wojska niemieckie.
Działania zbrojne
W dniach 19-24 marca 1944 roku 6 Brygada Piechoty została przewieziona transportem kolejowym i kołowym do strefy frontowej nad rzeką Sangro i przeszła do odwodu dowódcy 2 Korpusu Polskiego. 17 Lwowski batalion strzelców został przydzielony do 5 Wileńskiej Brygady Piechoty i wraz z nią przemieścił się do rejonu Scapoli-Filignano w dniu 22 marca. Nocą 25 na 26 marca 17 batalion przejął odcinek frontu nad rzeką i poprawiał umocnienia na swoim odcinku oraz prowadził akcje patrolowe. W trakcie przejmowania i pobytu na odcinku był atakowany przez lotnictwo niemieckie i ostrzeliwany przez artylerię nieprzyjaciela. W dniu 3 kwietnia 17 batalion i poszczególne kompanie na I linii frontu odwiedził NW gen. Sosnkowski. 6 Lwowska Brygada Piechoty zajmowała rejon przyfrontowy w rejonie Fornelli-Lucera. W dniu 5 kwietnia 16 batalion strzelców przejął pozycje frontowe od 15 batalionu Brygady Wileńskiej, a 7 kwietnia 18 batalion strzelców od 17 batalionu. W okresie 11-12 kwietnia 1944 roku brygada została zluzowana przez wojska nowozelandzkie i po wycofaniu na tyły bataliony rozpoczęły szkolenie w walkach górskich i szturmowych oraz zapoznawały się z otrzymanymi granatnikami przeciwpancernymi PIAT. W dniach 27-28 kwietnia 6 LBP zajęła odcinek M. Castellone luzując oddziały brytyjskiej 78 DP, mając 16 i 17 lwowskie bataliony i przydzielony 14 wileński na linii bojowej. 29/30 kwietnia odcinek 14 batalionu przejął etatowy 18 lwowski batalion.
Organizacja
- Kwatera Główna 6 Lwowskiej Brygady Piechoty
- 16 Lwowski Batalion Strzelców
- 17 Lwowski Batalion Strzelców
- 18 Lwowski Batalion Strzelców
Obsada personalna
- dowódca brygady
- płk dypl. Klemens Rudnicki (1 XI 1942 - 15 XI 1943)[3]
- ppłk/płk dypl. kaw. Witold Eugeniusz Nowina-Sawicki (15 XI 1943 - 1946)[4]
- zastępcy dowódcy brygady
- ppłk Zygmunt Szafranowski (1 XI 1942 - 2 VII 1943)[5]
- ppłk Jan Lachowicz (1 VIII 1943 – 9 VIII 1944[6])
- ppłk dypl. Ludwik Domoń (10 VIII - 15 X 1944)[7][8])
- ppłk dypl. Zygmunt Czarnecki (od 18 X 1944 - VI 1945)[9]
- szefowie sztabu
- kpt. dypl. Aleksander Jedziniak[10]
- mjr Aleksander Florkowski
- kpt. dypl. Felicjan Pawlak
- kwatermistrz
- mjr Włodzimierz Borowy
Odznaka brygadowa
Odznaka pamiątkowa: stylizowany orzeł trzyma w szponach tarczę herbową Lwowa, nad którą znajduje się szyszak husarski. Tarcza przedzielona ukośną linią. Kolory herbowe Lwowa (czerwony i niebieski) zaznaczone graficznie. Na tarczy lew trzymający w przednich łapach znak pancerny, ze zbrojnym ramieniem w środku. Wykonana w białym metalu, oksydowana o wymiarach 50 x 35 mm[11]. Odznaka noszona na górnej, lewej kieszeni munduru, mocowana gładką nakrętka. Autor projektu: por. Michał Siemiradzki. Zatwierdzona: Dziennik Rozkazów Naczelnego Wodza z 3 czerwca 1943[12].
Odznaka specjalna: wykonana z białego oksydowanego metalu o wymiarach 21 x 18 mm. Na ażurowej tarczy, lew trzymający koło zębate; jedną łapę opiera na plakietce z cyfrą „6”. Oznaka noszona była przez dowództwo brygady. Nakładana na patki koloru granatowego z żółtą wypustką[13]. Zatwierdzona rozkazem dowódcy 2 Korpusu nr 2 z 4 stycznia 1946 roku[11].
Dyslokacja, marsze i walki
|
|
|
|
|
|
Przypisy
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 125.
- ↑ Komornicki 1984 ↓, s. 57.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 70, 83, 105, 106.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 106, 638, 639.
- ↑ Zbiorowa, 16 Lwowski Batalion Strzelców Kronika str. 45 i 53, 1970.
- ↑ Krzysztof Filipow. Sztandar 18. Lwowskiego Batalionu Strzelców. „Białostockie Teki Historyczne”. 9, s. 208, 2011. ISSN 1425-1930.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 367.
- ↑ Panecki (red.) 1994 ↓, s. 239.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 424, 580.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 86.
- ↑ a b Partyka 1997 ↓, s. 81.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 491.
- ↑ Partyka 1997 ↓, s. 82.
Bibliografia
- Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie : formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939–1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939–1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- 5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-20-9.
- Polskie Siły Zbrojne w Drugiej Wojnie Światowej. Tom II. Kampanie na obczyźnie. Część 2. Instytut Polski i Muzeum im. Gen. Sikorskiego. Londyn 1975.
- Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941-1947 Zarys dziejów. Londyn: Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-09559724-0-9.
- Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: Bellona, 1994. ISBN 83-11-08291-X.
- Zbiorowa: 16 Lwowski Batalion Strzelców Kronika. Londyn: Koło Oddziałowe 16 LBS, 1970.