Stanisław Kostka Łukomski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 42: | Linia 42: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Urodził się |
Urodził się w miejscowości [[Borek Wielkopolski|Borek]] w województwie wielkopolskim. 24 lutego 1898 został [[sakrament święceń|wyświęcony na kapłana]]. |
||
Po 1900 był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]]<ref>[[Stanisław Kozicki (polityk)|S. Kozicki]], ''Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907)'', Londyn 1964, s. 578.</ref>. |
Po 1900 był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]]<ref>[[Stanisław Kozicki (polityk)|S. Kozicki]], ''Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907)'', Londyn 1964, s. 578.</ref>. |
Wersja z 22:12, 7 paź 2014
Data i miejsce urodzenia |
21 października 1874 |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Biskup diecezjalny łomżyński | |
Okres sprawowania |
1926–1948 |
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | |
Okres sprawowania |
1926–1946 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
24 lutego 1898 |
Nominacja biskupia |
8 marca 1920 |
Sakra biskupia |
23 maja 1920 |
Stanisław Kostka Łukomski (ur. 21 października 1874 w Borku, zm. 28 października 1948) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański w latach 1920–1926, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1926–1948, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1926–1946.
Życiorys
Urodził się w miejscowości Borek w województwie wielkopolskim. 24 lutego 1898 został wyświęcony na kapłana.
Po 1900 był członkiem Ligi Narodowej[1].
Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół jeziora Malta w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania kopca[2].
8 marca 1920 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej ze stolicą tytularną Sicca Veneria. Po śmierci kardynała Edmunda Dalbora w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako wikariusz kapitulny.
24 czerwca 1926 został biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946.
Sympatyzował z endecją, był zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Był znany ze swoich skrajnie prawicowych poglądów. W 1922 potępił powszechny strajk rolny w Wielkopolsce, co było jedną z przyczyn jego niepowodzenia[3]. W 1947 w liście do władz komunistycznych potępił morderstwo w Zawadach dokonane przez bojówkę „armii podziemnej narodowej”, w którym zginęły 3 osób, w tym starosta łomżyński[4].
W 1948, jako nieprzejednany przeciwnik władz komunistycznych, był najpoważniejszym kandydatem na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, opróżniony po śmierci Augusta Hlonda.
28 października 1948 zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów Mazowiecka–Łomża. Został pochowany 4 listopada 1948 w katedrze łomżyńskiej[5].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-10-21].
- ↑ S. Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 578.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieObchody Trzeciego Maja
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieStanowisko NPR wobec narodu, klasy społecznej i państwa narodowego
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieNarodziny systemu władzy. Polska 1943–1948
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwiePrzeciwnicy władzy ludowej. O abp. Romualdzie Jałbrzykowskim i bp. Stanisławie Kostce Łukomskim
BŁĄD PRZYPISÓW