Flotylla Dunajska: Różnice pomiędzy wersjami
nowy artykuł |
(Brak różnic)
|
Wersja z 02:08, 7 sty 2017
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
VII 1940, 13 IV 1944 |
Rozformowanie |
21 XI 1941, 1960 |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni |
kontradmirał Nikołaj Boczkow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
Dunajska Flotylla Wojenna, (ros.) Дунайская военная флотилия – radziecka flotylla rzeczna operująca na Dunaju i jego dopływach podczas II wojny światowej. Istniała z przerwami w latach 1940-1941, 1944-1960.
Historia
Po Besarabii w 1940 w składzie ZSRR znalazł się wschodni brzeg Dunaju na odcinku kilkudziesięciu kilometrów przy jego ujściu do Morza Czarnego. Już w lipcu 1940 została tam sformowana Flotylla dunajska została głównie z okrętów przeniesionych z Dnieprzańskiej Flotylli Wojennej. Główną bazą flotylli był Izmaił. Z uwagi na to, że brzeg po stronie ZSRR nie był przygotowany do bazowania okrętów warunki bytowe były bardzo ciężkie. Dodatkowo okręty cumowały przy nabrzeżach oddalonych zaledwie o trzysta metrów od rumuńskiego brzegu Dunaju. Nawet główna baza flotylli (Izmaił) znajdowała się w zasięgu rumuńskiej artylerii nabrzeżnej. W związku z miejscem swojego bazowania flotylla nie nadawała się prowadzenia wojny obronnej, a jedynie do działań ofensywnych na terytorium Rumunii, Bułgarii, Jugosławii, Czechosłowacji i Austrii. W czasie jedenastu miesięcy poprzedzających wojnę Flotylla przeprowadziła osiem ćwiczeń wspólnie z jednostkami 14 Korpusu Strzeleckiego i oddziałami wojsk pogranicza, polegających przeprawianiu przez przeszkody wodne i osłonę własnych wojsk lądowych przed ewentualnymi atakami okrętów przeciwnika na przylegających do rzeki odcinkach frontu. Po wybuchu wojny flotylla zgodnie z przedwojennymi planami, w dniach 24 - 26 czerwca wysadziła desanty na rumuńskim brzegu. Przyczółek na rumuńskim brzegu Dunaju istniał do 19 lipca 1941. 19 lipca 1941 okręty flotylli zostały wycofane z delty Dunaju do Nikołajewa.[1] Flotylla uczestniczyła w obronie Odessy. Rozformowana 21 listopada 1941. Ponownie sformowana 19 kwietnia 1944 roku na bazie Flotylli Azowskiej.
Ostatecznie rozformowana w 1960 roku.
Skład
- monitory - 4 projektu SB-37 oraz 1 "Udarnyj")
- Kutry pancerne - 22 projektu 1125
- Kutry trałowe – 2 typu MSW-38 oraz 5 typu К15-М17
- Półglisery – 6
- Stawiacz min "Kołchoźnik"
- statek sztabowy "Boh"
- pływająca baza remontowa DМ-10
- statek szpitalny "Sowietskaja Bukowina"
- pływające jednostki pomocnicze - 14
- kutry patrolowe morskich oddziałów pogranicznych NKWD - 30
- oddziały Dunajskiego sektora obrony brzegowej Floty Czarnomorskiej:
- 7 stała bateria artylerii nadbrzeżnej (4 armaty kalibru 75 mm)
- 725 (4 armaty kalibru 152 mm), 724 (4 armaty kalibru 152 mm), 717 (3 armaty kalibru 130 mm) i 65 (4 armaty kalibru 45 mm) ruchome baterie artylerii nadbrzeżnej
- 46 samodzielny dywizjon artylerii przeciwlotniczej (12 armat 76 mm)
- samodzielna kompania reflektorów przeciwlotniczych
- 17 samodzielna kompania karabinów maszynowych
- 7 samodzielna kompania piechoty morskiej
- samodzielna kompania łączności
- kompania strzelców w bazie morskiej w Izmaile
- 96 samodzielna eskadra myśliwska lotnictwa Floty Czarnomorskiej (3 I-153 i 13 I-15bis).[2]
Nagrody i wyróżnienia
Za bojowe zasługi i osobiste bohaterstwo skład Flotylli nagrodzono orderami:
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Uszakowa I klasy
- Order Kutuzowa II klasy
Dowódcy flotylli
- kontradmirał Nikołaj Abramow
- kontradmirał Nikołaj Boczkow
- ↑ Bieszanow 2009 ↓, s. 150.
- ↑ Flotylla dunajska ↓.
Bibliografia
- Władimir Bieszanow: Pogrom pancerny 1941. Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-1111-530-9.
- Władimir Bieszanow: Czerwony blitzkrieg 1939-1940. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-1113-730-1.
- Flotylla dunajska. [dostęp 2017-01-06].