Przejdź do zawartości

Homoseksualizm: Różnice pomiędzy wersjami

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Plywak (dyskusja | edycje)
6401 edycji
→‎Homoseksualizm u zwierząt: uzupelnienie, poprawa, skrocenie
Plywak (dyskusja | edycje)
6401 edycji
Linia 75: Linia 75:


Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże [[genetyka|genetyczne]], uważają niektórzy powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych [[chromosom]]ach. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było [[gej]]ami. Odnaleziono kilka fragmentów [[DNA]], które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary [[DNA]] na trzech chromosomach – 7., 8. i 10<ref>http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf
Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże [[genetyka|genetyczne]], uważają niektórzy powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych [[chromosom]]ach. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było [[gej]]ami. Odnaleziono kilka fragmentów [[DNA]], które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary [[DNA]] na trzech chromosomach – 7., 8. i 10<ref>http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf
Brian S. Mustanski1, Michael G. DuPree1, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt1, Nicholas J. Schork and Dean H. Hamer "A genomewide scan of male sexual orientation"</ref>. Natomiast badania Mustanskiego z [[2005]] roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)<ref>Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D. H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. ''Human Genetics'', 116, 272-278 [http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf PDF]</ref>. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ genetyki w kształtowanie się orientacji seksualnej<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1101951113-133393,00.html Anastasia Toufexis ''New Evidence of a "Gay Gene"'', "The Time", 2001-06-24]</ref><ref name="Bocklandt et al. 2006">Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694</ref> oraz innych czynników biologicznych<ref>Cantor, J. M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. ''Archives of Sexual Behavior'', '''31''':63-71</ref><ref>http://mendel.ugr.es/genysoc/pdfs/sexorientation-finger.pdf</ref>.
Brian S. Mustanski1, Michael G. DuPree1, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt1, Nicholas J. Schork and Dean H. Hamer "A genomewide scan of male sexual orientation"</ref>.


Te same dane jednak mogą być interpretowane przeciw hipotezie genetycznej. Tak więc podobny udział w populacji, niezależnie od czynników kulturowych sugeruje, że czynnik warunkujący homoseksualizm nie jest dziedziczny — bowiem w społeczeństwach akceptujących postawy homoseksualne, powinien w takim przypadku wyraźnie spadać, bowiem w takich warunkach znacznie rzadziej dochodzi do przekazywania genów przez osoby homoseksualne, które w bardziej represyjnych kulturach wynikają z wymuszonych małżeństw „dla pozoru”. Pozobnie zgodność genów w okolicach 60% wśród homoseksualnych braci i zgodność preferencji pomiędzy bliźniętami jednojajowymi w okolicach 50% sugerują raczej rozkład losowy, jeśli uwzględni się sprzeżone ipso facto podobieńtwo genetyczne i fenotypowe.
Te same dane jednak mogą być interpretowane przeciw hipotezie genetycznej{{fakt}}. Tak więc podobny udział w populacji, niezależnie od czynników kulturowych sugeruje, że czynnik warunkujący homoseksualizm nie jest dziedziczny — bowiem w społeczeństwach akceptujących postawy homoseksualne, powinien w takim przypadku wyraźnie spadać, bowiem w takich warunkach znacznie rzadziej dochodzi do przekazywania genów przez osoby homoseksualne, które w bardziej represyjnych kulturach wynikają z wymuszonych małżeństw „dla pozoru”. Pozobnie zgodność genów w okolicach 60% wśród homoseksualnych braci i zgodność preferencji pomiędzy bliźniętami jednojajowymi w okolicach 50% sugerują raczej rozkład losowy, jeśli uwzględni się sprzeżone ipso facto podobieńtwo genetyczne i fenotypowe.


Wysunięto również hipotezę, że o orientacji seksualnej decyduje budowa mózgu. Przeprowadzono badania, które sugerowały m.in., że trzecie jądro [[podwzgórze|podwzgórza]] INH3 u gejów jest znacznie mniejsze niż u mężczyzn heteroseksualnych. Różnica dotyczy też [[spoidło wielkie|spoidła wielkiego]]: u mężczyzn heteroseksualnych jest ono o 18% większe niż u kobiet i o 35% większe niż u mężczyzn homoseksualnych<ref>LeVay S. "A difference in hypothalamic structure between homosexual and heterosexual men" Science 253:1034-1037, 1991</ref>. Badania te nie pokazały jednak, czy zmiany w mózgu są wynikiem, czy przyczyną homoseksualizmu. Dodatkowo krytycy zauważają, iż wszyscy badani ze zmianami zmarli na [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]] co mogło mieć wpływ na wyniki badań, gdyż sam wirus mógł wpływać na zmiany w mózgu.
Wysunięto również hipotezę, że o orientacji seksualnej decyduje budowa mózgu. Przeprowadzono badania, które sugerowały m.in., że trzecie jądro [[podwzgórze|podwzgórza]] INH3 u gejów jest znacznie mniejsze niż u mężczyzn heteroseksualnych. Różnica dotyczy też [[spoidło wielkie|spoidła wielkiego]]: u mężczyzn heteroseksualnych jest ono o 18% większe niż u kobiet i o 35% większe niż u mężczyzn homoseksualnych<ref>LeVay S. "A difference in hypothalamic structure between homosexual and heterosexual men" Science 253:1034-1037, 1991</ref>. Badania te nie pokazały jednak, czy zmiany w mózgu są wynikiem, czy przyczyną homoseksualizmu. Dodatkowo krytycy zauważają, iż wszyscy badani ze zmianami zmarli na [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]] co mogło mieć wpływ na wyniki badań, gdyż sam wirus mógł wpływać na zmiany w mózgu.

Wersja z 18:37, 28 wrz 2008

Szablon:Tożsamość seksualna

Plik:Niankh.jpg
Chnumhotep i Nianchchnum w intymnym objęciu. Egipski grobowiec (ok. 2400 p.n.e). Niektórzy naukowcy interpretują go jako najstarszy zachowany ślad homoseksualizmu na świecie[1]

Homoseksualizm (z greki homós = taki sam, równy, i z łac. sexualis = płciowy), inaczej: homoseksualność – zaangażowanie psychoemocjonalne i pociąg seksualny pomiędzy osobami tej samej płci[2]. Jedna z orientacji seksualnych obok heteroseksualizmu, czyli popędu do płci przeciwnej, biseksualizmu, czyli popędu ukierunkowanego na obie płci. Trudno wiarygodnie ustalić[3], jaka część populacji jest homosekualna, ale w badaniach wykazano, że osoby homoseksualne stanowią 2-7% populacji[4].

Terminologia

Słowo homoseksualizm powstało z połączenia dwóch słów: greckiego homós (jednakowy, taki sam) i łacińskiego sexus (płeć).

W seksuologii, szczególnie w starszej literaturze, spotykane jest użycie słowa homoseksualizm także w odniesieniu do seksu homoseksualnego, który może dotyczyć zarówno osób homo- jak i biseksualnych.

Dawniej dla określenia kontaktów homoseksualnych używano wielu nazw, m.in. zachowania homoseksualne między mężczyznami określano terminem uranizm bądź pederastia. Kontakty homoseksualne między kobietami dawniej były określane jako safizm lub trybadyzm. Słowa te, dziś rzadko spotykane mają pewne niuanse znaczeniowe. Uranizm oznaczał seks między mężczyznami (od boga Uranosa, ojca bogów i tytanów, władcy nieba). Słowo pederastia pochodzi od greckiego paiderastia, co znaczy "miłość do chłopców", ponieważ w starożytnej Grecji typowe były stosunki homoseksualne między dojrzałymi mężczyznami a dorastającymi chłopcami. Safizm to określenie miłości lesbijskiej pochodzące od imienia poetki greckiej Safony, autorki czułych wierszy miłosnych skierowanych do kobiet. Trybadyzm oznacza rodzaj seksu między kobietami, polegający na ocieraniu się intymnymi częściami ciała (od gr. tríbein – ocierać się, trzeć).

Na określenie homoseksualnego mężczyzny oprócz słowa homoseksualista używa się bardziej neutralnego słowa gej (z ang. gay). Słowo gay na określenie mężczyzn homoseksualnych, zostało po raz pierwszy użyte w latach 60. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, podczas zgromadzeń organizacji walczących o równouprawnienie osób homoseksualnych. Określenie homoseksualista bywa uznawane za ofensywne, gdyż posiada wydźwięk kliniczny i jest szczególnie używane przez środowiska antygejowskich ekstremistów. The Associated Press, New York Times czy Washington Post ograniczyły stosowanie tego określenia[5].

Kobietę homoseksualną określa się jako lesbijka (od wyspy Lesbos, ojczyzny Safony) i jest to również słowo o zabarwieniu neutralnym.

Do określenia społeczności Lesbijek, Gejów, a także osób Biseksualnych i Transgenderycznych stosuje się skrót LGBT (od pierwszych liter). Pierwsze użycie terminu datuje się na latach 60. XX wieku w USA, na krótko po zamieszkach Stonewall w Greenwich Village.

Aspekt społeczny

Publikowane badania statystyczne, naukowe oraz historyczne podają, że wśród populacji ludzkiej jest średnio 2-6% osób o orientacji homoseksualnej[6][7][8], a odsetek ten jest mniej więcej stały bez względu na obszar i czas, nie ma również związku z normami społecznymi[9]. Liczba osób przejawiających zachowania homoseksualne według różnych badań szacowana jest od 1% do 10% całej populacji[10][11][12] (zob. więcej w Demographics of sexual orientation). Jednocześnie badania wykazują, że ok. 40% populacji miało w swoim życiu co najmniej jedno doświadczenie homoseksualne prowadzące do orgazmu[13] (dotyczy zarówno osób orientacji homoseksualnej, biseksualnej oraz heteroseksualnej jako forma eksperymentu, bądź seksu zastępczego).

Homoseksualizm a psychologia i seksuologia

17 maja 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), działająca na szczeblu międzynarodowym w ramach ONZ i skupiająca 193 kraje członkowskie, wykreśliła homoseksualizm z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych. Stwierdziła również, iż żadna orientacja seksualna (w tym homoseksualna) nie powinna być przez nikogo traktowana jako zaburzenie. Wcześniej, w 1973 roku, podobnego wykreślenia dokonało Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w USA na szczeblu krajowym (decyzja ta ówczesnie nie była jednomyślna[14]). W oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego czytamy, że decyzja o usunięciu homoseksualizmu z listy chorób nie była wynikiem działalności tzw. lobby homoseksualnego[15], lecz bazowała na wielu obiektywnych i rozbudowanych badaniach naukowych, a przekonanie o patologicznym charakterze homoseksualizmu jest przejawem antyspołecznych uprzedzeń. Jednocześnie Stowarzyszenie wzywa wszystkich naukowców na świecie do walki z tym błędnym przekonaniem:

Szablon:CytatD

Środowiska naukowe przeczą obiegowym opiniom, stwierdzając, że homoseksualizm nie jest chorobą czy zaburzeniem psychicznym[16]. Wszelkie próby repatologizacji homoseksualizmu traktowane są przez te środowiska jako przejaw antyspołecznych uprzedzeń i dyskryminacji[17]. Jednocześnie psychoanalitycy podkreślają szkodliwość postaw homofobicznych na społeczne funkcjonowanie mniejszości seksualnych.

Szablon:CytatD

W lutym 1993 roku Komitet Nadużyć w Psychiatrii (Committee on Abuse and Misuse of Psychiatry in the U.S.), działającego w ramach APA, opublikował stwierdzenie, iż propagowana przez NARTH, terapia konwersyjna jest nieetycznym nadużyciem psychiatrii, której należą się sankcje ze strony środowiska profesjonalistów[18]. Według Josepha Nicolasiego, założyciela NARTH, jest to postawą wykluczająca dalszy dyskurs naukowy[19].

Polskie Towarzystwo Seksuologiczne, zaniepokojone rosnącym poziomem postaw homofobicznych w Polsce, wydało oświadczenie, w którym dementuje fałszywe mniemania na temat homoseksualizmu i homoseksualistów. Stwierdza, że fałszywy jest stereotyp geja jako osoby zainteresowanej wyłącznie seksem i szczególnie skłonnej do seksualnego wykorzystywania dzieci. Podkreślając różnicę między homoseksualizmem a pedofilią, głosi, że homoseksualizm, w przeciwieństwie do pedofilii, nie jest uznawany obecnie za zaburzenie psychiczne, choć przyczyny takiej asymetrii w podejściu do omawianych skłonności pozostają niejasne. Według autorów oświadczenia wszelkie próby utrwalania powyższych stereotypów i fałszywych mniemań są domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych. Jednocześnie autorzy zaznaczają, że tego typu postawy są krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa i utrudniają społeczne funkcjonowanie tych osób.

Szablon:CytatD

Niektórzy naukowcy skłonni są kwestionować postanowienia Światowej Organizacji Zdrowia, Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz innych instytucji naukowych, które traktują homoseksualizm jako zjawisko mieszczące się w granicach normy. Osoby takie uważają, iż, normę w tej kwestii wyznacza biologiczny cel stosunku seksualnego, jakim jest prokreacja. Orientację homoseksualną, która nie prowadzi do zachowań seksualnych, których celem jest prokreacja, uważają za dysfunkcjonalną i traktują jako nieprawidłowo ukierunkowany popęd płciowy, a więc chorobę, niezależnie od podłoża zjawiska ani możliwości jego zmiany. Część badaczy, zwłaszcza związanych z NARTH uważa też, że homoseksualizm da się leczyć oraz że wiąże się z poważnymi zagrożeniami związanymi z rozpadem rodziny[20]. W odpowiedzi, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wydało oświadczenie, w którym stwierdza, że tego typu opinie nie mają właściwego podłoża naukowego, lecz bazują na antyspołecznych przekonaniach religijnych lub politycznych:

Szablon:CytatD

Z każdą orientacją seksualną, zarówno z heteroseksualną, homoseksualną, jak i biseksualną, mogą się wiązać rozmaite zaburzenia, głównie wynikające z problemów rozwojowych i akceptacji własnej seksualności.

Zaburzenia te według ICD-10 (F66.x.1) dzieli się na:

Warto zwrócić uwagę, że zaburzenia te są wspólne dla wszystkich orientacji seksualnych, tzn. mogą występować przy każdej z tych orientacji. Między innymi homoseksualizm egodystoniczny, który jest zaburzeniem[21]. UWAGA: Klasyfikacja DSM-IV odrzuca jednostkę "orientacja seksualna niezgodna z ego".

Badania psychologiczne wskazują, że homoseksualizm nie wiąże się z jakimikolwiek zaburzeniami psychicznymi, ani też do nich nie prowadzi[22]. Osoby homoseksualne żyjące w społecznościach charakteryzujących się niskimi wynikami na skali otwartości na świat, wykazują większą skłonność do zaburzeń afektywnych (depresja)[23]. Jest to spowodowane antyspołecznymi uprzedzeniami ze strony otoczenia[22].

 Osobny artykuł: Zaburzenia na tle seksualnym.

Homoseksualizm a kontekst kulturowy

 Osobny artykuł: Homoseksualizm a kontekst kulturowy.

Dychotomia płci, która jest akceptowana powszechnie w kulturze, posiada charakter etnocentryczny[24]. Jednocześnie płciowość człowieka nie musi wyrażać się dychotomicznie – w różnych zbiorowościach kulturowych spotyka się przypadki i koncepcje dotyczące androgynii, transseksualizmu jak i samego homoseksualizmu. Zachowania homoseksualne, tożsamości homoseksualne (różnie nazywane) występują w większości znanych naukowcom kultur – zarówno homoseksualizm wśród kobiet jak i mężczyzn, przy czym ten drugi obserwowany jest częściej. Spotyka się go w formie stałych instytucji społecznych, w formie zachowań związanych z pewnymi obrzędami lub jako sporadyczne zachowania indywidualne. Jego akceptacja była zmienna w czasie jak i w przestrzeni różnych kultur.

Przyczyny zróżnicowania orientacji seksualnych

Para gejów trzyma się za ręce podczas Christopher Street Day w 2006 r.

Od lat toczy się spór, czy na rozwój orientacji seksualnej człowieka wpływają czynniki biologiczne, psychologiczne, społeczne, wolitywne czy też wszystkie te czynniki jednocześnie. Badania bliźniąt wykazały, że u bliźniąt jednojajowych zgodność występowania tej samej orientacji homoseksualnej wynosiła 52%. Natomiast u bliźniąt dwujajowych 22% osób miało tę samą orientację homoseksualną[25]. Nadal jednak nie ma jednoznacznej odpowiedzi jaki gen czy podzbiór genów (jeżeli jest to efekt plejotropowy) miałby być odpowiedzialny za powstawanie różnych orientacji seksualnych u człowieka.

Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże genetyczne, uważają niektórzy powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych chromosomach. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było gejami. Odnaleziono kilka fragmentów DNA, które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary DNA na trzech chromosomach – 7., 8. i 10[26]. Natomiast badania Mustanskiego z 2005 roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)[27]. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ genetyki w kształtowanie się orientacji seksualnej[28][29] oraz innych czynników biologicznych[30][31].

Te same dane jednak mogą być interpretowane przeciw hipotezie genetycznej[potrzebny przypis]. Tak więc podobny udział w populacji, niezależnie od czynników kulturowych sugeruje, że czynnik warunkujący homoseksualizm nie jest dziedziczny — bowiem w społeczeństwach akceptujących postawy homoseksualne, powinien w takim przypadku wyraźnie spadać, bowiem w takich warunkach znacznie rzadziej dochodzi do przekazywania genów przez osoby homoseksualne, które w bardziej represyjnych kulturach wynikają z wymuszonych małżeństw „dla pozoru”. Pozobnie zgodność genów w okolicach 60% wśród homoseksualnych braci i zgodność preferencji pomiędzy bliźniętami jednojajowymi w okolicach 50% sugerują raczej rozkład losowy, jeśli uwzględni się sprzeżone ipso facto podobieńtwo genetyczne i fenotypowe.

Wysunięto również hipotezę, że o orientacji seksualnej decyduje budowa mózgu. Przeprowadzono badania, które sugerowały m.in., że trzecie jądro podwzgórza INH3 u gejów jest znacznie mniejsze niż u mężczyzn heteroseksualnych. Różnica dotyczy też spoidła wielkiego: u mężczyzn heteroseksualnych jest ono o 18% większe niż u kobiet i o 35% większe niż u mężczyzn homoseksualnych[32]. Badania te nie pokazały jednak, czy zmiany w mózgu są wynikiem, czy przyczyną homoseksualizmu. Dodatkowo krytycy zauważają, iż wszyscy badani ze zmianami zmarli na AIDS co mogło mieć wpływ na wyniki badań, gdyż sam wirus mógł wpływać na zmiany w mózgu.

W 2004 podobne różnice w budowie mózgów zaobserwowała grupa naukowców z Oregon Health Sciences University wśród męskich osobników owiec wśród których obserwowano zachowania homoseksualne w porównaniu do osobników wykazujących zachowania heteroseksualne[33].

Natomiast według koncepcji G. Dornera na wpływ powstawania różnych orientacji seksualnych mają hormony oddziałujące na płód ludzki w fazie rozwoju prenatalnego. W najwcześniejszej fazie rozwoju prenatalnego płód ludzki jest żeński — niezależnie od tego jaka jest płeć genetyczna i jaka będzie płeć dorosłej osoby. W okolicy szóstego tygodnia życia rozpoczyna się proces maskulinizacji mózgów, które potem mają należeć do mężczyzn. Przyszłe kobiety nie przechodzą tego procesu. Męski mózg w pewnym momencie musi ulec tzw. „przezwojeniu", czyli pod wpływem męskich hormonów, jakie wówczas do niego dochodzą przekonstruować się z pierwotnie żeńskiej formy. Proces przezwojenia jest wyjątkowo skomplikowany i często dochodzi do różnego rodzaju odmienności w jego przebiegu. Aktualnie uznaje się, że właśnie ów proces przezwojenia wyjaśnia pewne szczególne różnice w psychicznym funkcjonowaniu mężczyzn. W trakcie przezwajania rozwijają i specjalizują się trzy środki. Pierwszy to ośrodek płci tożsamości płciowej, drugi to ośrodek orientacji seksualnej i trzeci — ośrodek roli płciowej. Autor tej hipotezy twierdzi, że u homoseksualistów nie ulega maskulinizacji ośrodek drugi, podczas gdy inne idą zaplanowanym torem. Według autora hipotezy tłumaczy to, dlaczego homoseksualiści posiadają typowo męską tożsamość płciową, zachowują się jak mężczyźni, a jednocześnie ich orientacja seksualna nastawiona jest na mężczyzn.

Według koncepcji naukowców zwiazanych z NARTH, homoseksualizm jest natomiast zaburzeniem psychicznym, warunkowanym głównie relacjami rodzinnymi w okresie wczesnego dzieciństwa, ale także relacjami społecznymi w późniejszym okresie lub przeżyciami traumatyzującmi[34]. Uwarukowania te miałyby być różne dla obu płci, co korespondowałoby z odmienną etologią i częstotliwościa zachowań homoseksualnych mężczyzn i kobiet. Słabością tej z kolei koncepcji jest długa lista potencjalnych przyczyn i nieraz ogólnikowe ich ujęcie, pozwalające na dużą dowolność interpretacyjną. Co może być jednak bronione jako skutek niejednorodności samego zjawiska.

Konkluzja

Para gejów z Chorwacji

Pomimo wielu różnych naukowych teorii powstawania odmiennych orientacji seksualnych u człowieka większość naukowców[35] zgadza się z opinią, iż orientacja seksualna jest wynikiem skomplikowanej interakcji zarówno czynników biologicznych jak i środowiskowych. Ostatnie pojawiające się dowody sugerują, że biologia, włączając w to czynniki genetyczne i wrodzone czynniki hormonalne, odgrywa najbardziej znaczącą rolę w kształtowaniu ludzkiej seksualności[35]. Orientacja seksualna pojawia się u ludzi we wczesnym okresie dojrzewania, gdy w większości nie mają jeszcze za sobą żadnych doświadczeń seksualnych. Według większości psychologów orientacja seksualna człowieka nie zależy od jego woli i nie podlega zmianie[36]. Niemniej niektórzy psychologowie związani z organizacjami religijnymi, nie podzielają tej opinii, twierdząc, że homoseksualizm jest chorobą (wbrew stanowisku WHO i APA) oraz że czynniki społeczne mają największy wpływ na kształtowanie się orientacji seksualnej człowieka, która według nich, w niektórych przypadkach może ulegać zmianie na drodze tzw. terapii reparatywnej[37].

 Osobny artykuł: Terapia reparatywna.

Należy także podkreślić, że homoseksualizm wcale nie musi być zjawiskiem jednorodnym, wobec czego omawiane koncepcje jego pochodzenia nie muszą się wykluczać i wszystkie mogą się okazać prawdziwe wobec jakiejś jego części.

Aspekty prawne

Tęczowa flaga – symbol społeczności osób LGBT
Małżeństwo osób tej samej płci:
w całym kraju:
Holandia (2001)
Belgia (2003)
Hiszpania (2005)
Kanada (2005)
RPA (2006)
Norwegia (2009)
w niektórych regionach:
USA: Massachusetts (2004)
USA: Kalifornia (2008)
prawne uznanie zawartych
poza granicami kraju:
Izrael (2006)
USA: Nowy Jork (2006)
Antyle Holenderskie (2007)
Aruba (2007)
USA: Nowy Meksyk (2007)
USA: Rhode Island (2007)
Związki partnerskie:
w całym kraju:
Dania (1989)
Norwegia (1993)
Szwecja (1995)
Islandia (1996)
Holandia (1998)
Francja (1999)
Belgia (2000)
Niemcy (2001)
Finlandia (2002)
Luksemburg (2004)
Nowa Zelandia (2005)
Andora (2005)
Słowenia (2005)
Wielka Brytania (2005)
Czechy (2006)
Szwajcaria (2007)
Urugwaj (2008)
Węgry (2009)
w niektórych regionach:
USA (1997-2008)
Hiszpania (1998-2003)
Argentyna (2003)
Australia (2004-2007)
Brazylia (2004)
Włochy (2004-2006)
Meksyk (2006-2007)
Konkubinaty:
w całym kraju:
Holandia (1979)
Dania (1986)
Szwecja (1988)
Francja (1993)
Hiszpania (1994)
Izrael (1994)
USA (1995)
Australia (1995)
Belgia (1996)
Węgry (1996)
Irlandia (1996)
Kolumbia (1996)
Wielka Brytania (1996)
Argentyna (1997)
Brazylia (1998)
Urugwaj (1998)
RPA (1999)
Portugalia (2001)
Czechy (2001)
Niemcy (2001)
Austria (2003)
Chorwacja (2003)
Austria (2003)
Kostaryka (2003)

Legalność kontaktów homoseksualnych

W znacznej ilości krajów rozwiniętych relacje homoseksualne są akceptowane. Niemniej jednak kontakty homoseksualne są nadal nielegalne w około 70 z 195 krajów na świecie (głównie w krajach Afryki i Azji)[38]. Stopień karalności jest zróżnicowany w zależności od kraju. Najcięższą karą za kontakt homoseksualny jest kara śmierci praktykowana między innymi w Iranie.

 Osobny artykuł: Penalizacja kontaktów homoseksualnych.

Prawne uznanie związków osób tej samej płci

Natomiast w niektórych krajach rozwiniętych (Europy, Ameryki Północnej oraz Południowej oraz Australii i Oceanii) występuje tendencja do prawnej regulacji związków homoseksualnych jako małżeństw cywilnych lub związków partnerskich (umowy cywilnoprawne nadające te same lub część praw i obowiązków jakie posiadają małżeństwa).

Kraje w których zalegalizowano związki małżeńskie osób tej samej płci: Holandia (2001), Belgia (2003), Hiszpania (2005), Kanada (2005), RPA (2006), stan Massachusetts w USA (2004), stan Kalifornia (2008) oraz Norwegia (2008). Dodatkowo małżeństwa te uznaje Izrael (2006), autonomia Aruby (2007) i Antyli Holenderskich (2007) oraz stany Nowy Jork i Rhode Island w USA (2007), bez możliwości zawarcia takich małżeństw na terenie stanu lub kraju.

Inne kraje także rozważają legalizację małżeństw: głównie państwa Unii Europejskiej – Szwecja, Francja, Niemcy, Dania, Luksemburg, a także Tajwan, Kostaryka, Brazylia, Argentyna, kolejne stany USA czy stan Tasmania w Australii, oraz inne.

Kraje, które zalegalizowały związki partnerskie osób tej samej płci: Dania (1989), Norwegia (1993), Szwecja (1995), Islandia (1996), 9 stanów USA* – Hawaje (1997), Kalifornia (1999), Vermont (2000), Maine (2004), New Jersey (2004), Connecticut (2005), Waszyngton (2007), New Hampshire (wejdzie w życie od 2008) i Oregon (wejdzie w życie od 2008) oraz 2 aglomeracje: Dystrykt Kolumbii (2002) i Nowy Jork (1997); Hiszpania (11 z 17 prowincji; od 1998), Holandia (1998), Francja (1999), Belgia (2000), Finlandia (2002), Niemcy (2001), Wielka Brytania (2005), Nowa Zelandia (2005), Argentyna – miasto Buenos Aires i prowincja Rio Negro (2003), Brazylia – stan Rio Grande do Sul (2004), Australia – stan Nowa Południowa Walia (1999), Wiktoria (2001), Terytorium Północne (2003), Tasmania (2004), Australijskie Terytorium Stołeczne (2004), Queensland (2005), Australia Zachodnia (2005) oraz Australia Południowa (2006), Luksemburg (2004), Słowenia (2005), Andora (2005), Czechy (2006), Luksemburg (2004), Meksyk – miasto Meksyk (2006) oraz stan Coahuila (2007), Szwajcaria (2007), Węgry (2009), Urugwaj (2008).

Inne kraje także rozważają legalizację związków partnerskich: głównie państwa Unii Europejskiej – Irlandia, Austria, Włochy (na szczeblu ogólnokrajowym), Grecja, Liechtenstein, a także szereg krajów Ameryki Łacińskiej: Chile, Argentyna, Brazylia, Kostaryka, Kolumbia, niektóre stany USA oraz inne.

Już teraz wiele z tych krajów uznaje nieformalne związki między osobami tej samej płci – konkubinaty, przyznając parom pewne prawa, do tej pory dostępne tylko dla par heteroseksualnych, np.: Portugalia, Izrael, Włochy, Brazylia, Argentyna, Kostaryka, Australia, Austria, USA – wiele stanów.

Również polski rząd planował zalegalizować związki partnerskie. W grudniu 2004 r. Senat przyjął projekt ustawy zezwalającej osobom tej samej płci na rejestrację związku w urzędzie stanu cywilnego, według którego partnerzy otrzymaliby tylko część praw z tych, jakimi cieszą się małżeństwa. Projekt ten poparły SLD i SdPl; zdecydowanie przeciwni byli: PO, PiS, LPR, raczej przeciwni – Samoobrona oraz PSL. Marszałek Sejmu - Włodzimierz Cimoszewicz nie wprowadził ustawy do porządku obrad, co spowodowało, że projekt upadł.

Aspekty religijne

 Osobny artykuł: Religie a homoseksualizm.
Niektóre Kościoły chrześcijańskie udzielają błogosławieństw parom homoseksualnym, a część udziela ślubów

Religie mają zróżnicowany stosunek do orientacji homoseksualnej i aktów homoseksualnych oraz związków osób tej samej płci. Aktywności homoseksualnej nie akceptuje większość Kościołów chrześcijańskich, ortodoksyjny judaizm, hinduizm oraz islam; mniej stanowcze są tradycyjne nurty buddyzmu; akceptujący stosunek ma szintoizm, duża część neopogan, unitarianie-uniwersaliści.

Według doktryn większości kościołów chrześcijańskich kontakty homoseksualne są grzechem. Jako powód potępienia podawane są jednoznaczne stwierdzenia Biblii[39]. W Kościele katolickim kontakty homoseksualne są również określane jako sprzeczne z prawem naturalnym i zagrażające podstawowym wartościom społecznym, m.in. rodzinie. Osoby homoseksualne są przez przedstawicieli tych Kościołów zachęcane do abstynencji seksualnej. Dotyczy to wszystkich osób niezależnie do orientacji seksualnej, przy interpretacji, że Biblia za jedyny godziwy przejaw aktywności seksualnej uznaje seks w małżeństwie, rozumianym jako trwały (w Kościele katolickim i prawosławnym – sakramentalny) związek dwojga osób różnej płci. Podobne negatywne stanowisko względem homoseksualizmu wyznają na podstawie Tory (Pięcioksięgu mojżeszowego) ortodoksyjni Żydzi, zwłaszcza męskiego (kobiecy jest traktowany łagodniej).

Postawy wrogie wobec homoseksualistów, propagowane przez niektórych przedstawicieli instytucji religijnych[40], spotykają się z ostrą krytyką środowisk naukowych[41][42] oraz zajmujących się obroną praw człowieka[43]. Zdaniem krytyków, organizacje religijne promują antyspołeczne uprzedzenia i dyskryminację ze względu na orientację seksualną[44].

Niektóre Kościoły protestanckie i starokatolickie udzielają błogosławieństw parom osób tej samej płci. Wymienić można tu takie kościoły jak Kościół Anglikański w Kanadzie, Kościół Episkopalny w USA, Kościoły Starokatolickie Unii Utrechckiej, Kościół Baptystów, Kościół Szkocki (od 2006), Ewangeliczny Luterański Kościół Kanady, Kościół Szwecji, Kościół Danii, niektóre Kościoły działające we wspólnocie Kościoła Ewangelicznego Niemiec, Prezbiteriański Kościół USA, Kościół Metodystów Wielkiej Brytanii, Kościół Morawian, Kościół Protestancki w Holandii. Kilka innych kościołów udziela małżeństw osób tej samej płci np. Zjednoczony Kościół Kanady, Metropolitalna Wspólnota Kościelna, Międzynarodowe Braterstwo Adwentystów Dnia Siódmego, Przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa (zob. więcej w Bless same-sex unions)

W Polsce związki osób tej samej płci błogosławi wspólnota Wolnego Kościoła Reformowanego[45].

Stereotypy i mity związane z homoseksualizmem

Plik:Lesbijki.jpg
Celem kampanii Niech nas zobaczą była walka ze stereotypami

Stereotypy, czyli uproszczenia i fałszywe mniemania dotyczące homoseksualizmu zniekształcają obraz mniejszości seksualnych. Błędne przekonania stanowią jedną z głównych przyczyn homofobii[46].

  • homoseksualiści żyją wyłącznie seksem[47]

Osoby homoseksualne najczęściej postrzegane są przez pryzmat własnej seksualności. Są one przede wszystkim homoseksualistami, a dopiero potem ludźmi, członkami społeczności czy reprezentantami danych zawodów. Wynika to z fałszywego[48] przekonania, że mniejszości seksualne w relacjach z innymi nastawione są głównie na zaspokajanie swoich instynktów seksualnych. Zgodnie z tym stereotypem, cała aktywność życiowa osób homoseksualnych koncentruje się na kwestiach związanych z seksem. Jednocześnie, osoby te mają być szczególnie zainteresowane przypadkowymi kontaktami z wieloma partnerami. Jak pokazują badania psychologiczne, ten stereotyp jest całkowicie fałszywy – w rzeczywistości homoseksualiści i heteroseksualiści wykazują ten sam poziom zainteresowania seksem[49].

Osobom o wysokim poziomie stereotypizacji myślenia trudno jest dostrzegać inne aspekty życia homoseksualistów, niż erotyczne. Czasem trudno im uwierzyć, że popularny aktor czy piosenkarz jest reprezentantem mniejszości seksualnych – wiąże się to z pewnym rodzajem dysonansu kategorii poznawczych. Przykładem takiego stereotypowego myślenia może być wypowiedź Wojciecha Wierzejskiego, który o niemieckich homoseksualnych politykach powiedział: To nie są żadni poważni politycy, tylko geje. Dla Wojciecha Wierzejskiego niemożliwe jest, aby "gej" był jednocześnie kimś innym niż przedstawicielem mniejszości seksualnych – a zatem niemożliwe jest także, by jakikolwiek gej był poważnym politykiem.

  • niemal każdy pedofil jest homoseksualistą[50]

Choć badania psychologiczne i statystyczne dowodzą, że ok. 90% przypadków pedofilii dotyczy heteroseksualnych mężczyzn[51][52][53], niektórzy konserwatywni politycy twierdzą, że w prawie każdym przypadku homoseksualizm łączy się z pedofilią:

Szablon:CytatD

Aby potwierdzić tę tezę, Wierzejski polecił prokuraturze zbadanie powiązań między środowiskami homoseksualnymi, a pedofilskimi. Prokuratura, w odpowiedzi, stwierdziła brak takich powiązań[54]. Błędne przekonanie o związkach między pedofilią a homoseksualizmem zostało zdementowane także przez Polskie Towarzystwo Seksuologiczne oraz Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne:

Szablon:CytatD

Szablon:CytatD

  • homoseksualizm jest dewiacją[55]

Obecnie homoseksualizm nie jest uważany za stan patologiczny. Nie stwierdzono też, by łączył się z jakimikolwiek zaburzeniami psychicznymi[56].

  • gej to osoba sfeminizowana, krzykliwie ubrana, transwestyta

Osoby homoseksualne często przedstawiane są jako transwestyci. Gdy mowa o homoseksualistach, przychodzi nam na myśl mężczyzna przebrany za kobietę. Taki stereotyp jest całkowicie błędny. Jak pisze psycholog Agata Engel-Bernatowicz: Osoby homoseksualne to w przeważającej większości ludzie niewyróżniający się w grupie pozostałych. Nie z powodu znakomitego kamuflażu, lecz dlatego, że ich zachowanie, zwyczaje, potrzeby, emocjonalność, spełnianie ról zawodowych, społecznych i rodzinnych, sposób bycia, mówienia, ubierania się nie różnią się od codziennych zachowań reszty populacji. (...) Teletubiś z damską torebeczką w żaden sposób nie symbolizuje geja z tego prostego powodu, że geje, jak i większość heteroseksualistów, na ogół nie noszą damskich torebek.

Uczeni podkreślają, że orientacja psychoseksualna i poczucie płci to dwa odmienne i niezależne czynniki[57].

Plik:SeniorGayCouple50Years.gif
Para dwóch gejów z Massachusetts podczas marszu przeciw dyskryminacji, z transparentem "50 lat razem, 1 rok małżeństwa"
  • homoseksualiści nie są zdolni do monogamii, nie tolerują bliskich związków[58]

Osoby homoseksualne odczuwają takie same potrzeby miłości i bliskości jak osoby heteroseksualne. Według różnych badań około 40- 60% gejów i 45-80% lesbijek żyje w trwałych monogamicznych związkach[59][60][61]. Nie jest prawdą, że związki osób homoseksualnych są krótkotrwałe i nastawione jedynie na zadowolenie seksualne: odsetek rozstań par gejów kształtuje się na tym samym poziomie co odsetek rozstań heteroseksualych par niemałżeńskich (ok. 15% po 18 miesiącach)[62]. Jak wykazały badania wykonane przez naukowców z Uniwersytetu w Illinois, opublikowane w 2008 roku, nie ma istotnych statystycznie różnic pod względem zaangażowania w związek pomiędzy parami homo-, a heteroseksualnymi[63].

  • "homoseksualny styl życia"[64]

Niektóre osoby przeciwne równouprawnieniu mniejszości seksualnych twierdzą, że homoseksualiści prowadzą rozwiązły, "homoseksualny styl życia", który ma wiązać się z promiskuityzmem czy wręcz obsesyjnym uprawianiem seksu z wieloma partnerami[65][66][67]. Badania naukowe prowadzone przez psychologów i socjologów dowodzą jednak, że seksualność jest dla osób homoseksualnych zaledwie jednym z aspektów aktywności życiowej i nie odgrywa u nich większej roli niż w przypadku osób heteroseksualnych. Redukowanie całej aktywności życiowej do spraw związanych z seksem jest poważnym nadużyciem. Wśród gejów i lesbijek, tak samo jak u osób heteroseksualnych, istnieje bardzo wyraźna różnorodność postaw i zachowań. W związku z tym, mówienie o "homoseksualnym stylu życia" jest tak samo nieadekwatne jak mówienie o "heteroseksualnym stylu życia"[68].

  • promowanie homoseksualizmu[69]
 Osobny artykuł: propaganda homoseksualna
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Psychologowie stoją na stanowisku, że mówienie o "promowaniu homoseksualizmu" jest nieporozumieniem. Nie można bowiem promować czegoś, na co nie mamy żadnego wpływu. Orientacja seksualna nie jest przekonaniem, postawą, ideą lub przedmiotem, który można promować, propagować czy reklamować. Orientacja seksualna jest konstytutywną częścią osobowości i jako taka nie podlega zmianie. Środowiska broniące praw człowieka nie mają na celu zwiększania liczby homoseksualistów, ani tym bardziej "przekonywania" kogokolwiek do bycia homoseksualistą.

  • dzieci wychowywane przez homoseksualistów staną się homoseksualne[70]
 Osobny artykuł: rodzicielstwo związków jednopłciowych.

Ten popularny stereotyp nie znalazł potwierdzenia w badaniach naukowych. Jak czytamy w oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego: Należy z całą mocą podkreślić, że orientacja seksualna rodziców nie wyznacza orientacji seksualnej wychowywanych przez nich dzieci[71].

  • każdy może sam wybrać orientację seksualną lub można ją zmienić poprzez "leczenie"[72]
 Osobny artykuł: terapia reparatywna.

To przekonanie także zostało zdementowane przez środowiska naukowe.

  • przypisywanie homoseksualistom skrajnie lewicowych poglądów

Jednym ze stereotypów, który usiłuje się rozpowszechniać, jest przypisywanie osobom o orientacji homoseksualnej skrajnie lewicowych poglądów politycznych. Faktem jest, że partie lewicowe i centrowe są bardziej liberalne i popierają legalizację związków partnerskich, ale nieprawdą jest, że orientacja seksualna generuje poglądy polityczne, które u osób homoseksualnych są tak samo zróżnicowane jak u osób heteroseksualnych. Stosowane są tu takie slogany jak "gejolewactwo" czy "gejokomuna" [73][74].

  • większość gejów jest zarażona HIV; AIDS rozprzestrzenia się głównie wśród gejów[75]

Obecnie odchodzi się od używania pojęcia "grup ryzyka zakażenia HIV" na rzecz "grup działań ryzykownych". Zarzucony podział wyrządził wiele szkód nie tylko dla społecznego postrzegania mniejszości seksualnych, ale także dla walki z rozpowszechnianiem się pandemii AIDS. Utworzył bowiem fałszywe przekonanie, że wśród gejów wirus HIV jest powszechny, natomiast w przypadku seksu heteroseksualnego ryzyko zarażenia jest niewielkie, albo wręcz nie występuje wcale.[76]

  • Inne mity i stereotypy
    • Wyobrażenie, że wszyscy geje uprawiają seks analny (statystyki wykazują, że seks analny jest praktykowany nie tylko przez gejów, ale także przez pary heteroseksualne[77]. Także wśród gejów wiele jest takich, którzy odrzucają ten rodzaj seksu lub praktykują go bardzo rzadko.[78][79])
    • Oprócz tego, w rzadszych przypadkach, można spotkać się z bezpodstawnym oskarżaniem osób o odmiennej orientacji seksualnej o praktyki zoofilne, koprofilne czy nekrofilne[80].

Rodzicielstwo lesbijek i gejów

 Osobny artykuł: Rodzicielstwo związków jednopłciowych.

Niektóre pary osób tej samej płci wychowują dzieci. Jak podają wyniki amerykańskiego spisu powszechnego z 2000 r. ok. 33% par lesbijskich i ok. 22% par gejowskich wychowuje co najmniej jedną osobę poniżej 18 roku życia[81].

Część organizacji religijnych i politycznych dopatruje się w tym zjawisku poważnych zagrożeń dla psychospołecznego funkcjonowania adoptowanych dzieci[82]. Środowisko naukowe zaprzecza takim przekonaniom, tłumacząc, że powstały one na gruncie antyspołecznych uprzedzeń względem mniejszości seksualnych[83]. Adopcję dzieci przez pary osób tej samej płci popierają takie organizacje jak: Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne, Amerykańska Rada Adopcji Dzieci czy Amerykańska Akademia Pediatryczna[84].

Szablon:CytatD

Prześladowania homoseksualistów w przeszłości

Świat islamu

 Osobny artykuł: Religie a homoseksualizm#Islam.

W wielu krajach islamu (w Iranie, Arabii Saudyjskiej, Mauretanii, Sudanie i Jemenie) stosunki gejowskie (liwat) były i są do dziś karane śmiercią, czego przykładem jest proces i stracenie młodocianych homoseksualistów Mahmuda Asgari i Ajaza Marhoni w 2005 r.

Nazizm

Różowy trójkąt – symbol używany w obozach koncentracyjnych do oznaczenia mężczyzn, którzy zostali tam umieszczeni za orientację homoseksualną.
 Osobny artykuł: Paragraf 175.

Niemieccy homoseksualiści padali ofiarą nazistów w III Rzeszy[85]. W 1928 roku w Niemczech żyło ok. 1,2 mln homoseksualistów (wg szacunków specjalnej jednostki Gestapo). Naziści uznawali homoseksualistów za "socjalnie zboczonych", stanowiących zagrożenie na drodze prawidłowego rozwoju rasy aryjskiej. Zdelegalizowano wszelkie instytucje, miejsca kultury i spotkań środowisk LGBT. W latach 1933-1945 ponad 100 tys. ludzi zostało aresztowanych pod zarzutem zakazanego prawnie (słynny paragraf 175) homoseksualizmu. Z tego 50 tys. zostało uznanych oficjalnie za homoseksualistów, 5-15 tys. z nich zginęło w obozach koncentracyjnych, reszta była więziona i torturowana. Jednym z nich był bliski współpracownik Hitlera oraz twórca SA Ernst Röhm, zabity podczas "nocy długich noży".

Związek Radziecki

W początkowym okresie po rewolucji październikowej w Rosji Radzieckiej panowała tolerancja dla homoseksualistów, istniały nawet plany legalizacji związków między osobami tej samej płci. Głoszono bowiem jakoby w społeczeństwie komunistycznym zaspokojenie pragnień seksualnych stanie się proste i nieważne, "jak wypicie szklanki wody".[86] Aż do 1929 roku pisarze tacy jak Michaił Kuzmin mogli publikować dzieła literackie z wątkami homoseksualnymi. Za rządów Stalina jednak homoseksualizm stał się tematem tabu. Homoseksualistów zmuszano do małżeństwa jeśli chcieli zająć wysokie stanowisko w rządzie lub partii. W 1933 roku Stalin zatwierdził nowy kodeks karny przewidujący karę 5 lat ciężkich robót za seks z osobą tej samej płci. Kontakty homoseksualne uznawano za przestępstwo przeciw państwu tej samej rangi co szpiegostwo.[87] Po "odwilży" w 1956 roku, w ramach psychiatrii represyjnej, gejów i lesbijki umieszczano w zakładach zamkniętych, gdzie często byli poddawani bolesnym terapiom z użyciem elektrowstrząsów i środków psychotropowych.

Uprzedzenia i dyskryminacja w świecie współczesnym

 Osobny artykuł: Homofobia.

Homoseksualizm u zwierząt

 Osobny artykuł: homoseksualne zachowania u zwierząt
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Zachowania homoseksualne występują w królestwie zwierząt, szczególnie u gatunków żyjących w społecznościach, np. u ptaków morskich i ssaków, w tym wśród najbliżej spokrewnionych z człowiekiem szympansów. Zachowania takie zaobserwowano do tej pory u ponad 1500 żyjących na wolności gatunków, a zjawisko to dobrze udokumentowano u ponad pięciuset z nich[88][89].

Prawie jedna czwarta potomstwa łabędzi czarnych wychowywana jest przez pary jednopłciowe. Żyjące ze sobą samce łączą się z samicą tylko w celu posiadania młodych. Kiedy zniesie jaja – odpędzają ją i wysiadują je samodzielnie, a następnie wspólnie opiekują się pisklętami[90]. Według naukowców, np. wśród żyraf czy bizonów amerykańskich, zachowania homoseksualne bywają częstsze niż heteroseksualne.

W przypadku pingwinów zaobserwowano, że niektóre osobniki płci męskiej łączą się w pary na całe życie i zdarza się, że wspólnie budują gniazdo, w którym zamiast jajka umieszczają kamień próbując wysiadywać go. W 2004 roku pracownicy Centralnego Parku Zoo w USA eksperymentalnie podmienili jednej męskiej parze pingwinów kamień na prawdziwe jajko po czym zaobserwowali, że wyklute pisklę para pingwinów otoczyła taką samą opieką jak pary osobników płci przeciwnej[91]. Zachowania homoseksualne wśród pingwinów także potwierdziły zoo w Niemczech, Japonii i Nowej Zelandii.

W hodowlach owiec, obserwuje się, iż ok. 8% męskich osobników wykazuje jedynie homoseksualne preferencje. Dodakowo zaobserwowano u nich różnice w budowie mózgów w stosunku do osobników wykazujących zachowania heteroseksualne[92].

Przy wyciąganiu wniosków z obserwacji zachowań zwierząt należy być jednak ostrożnym, ponieważ pewne zachowania, które wyglądają jak kopulacja dwóch samców, bardzo często nie wynikają z pociągu seksualnego do osobników tej samej płci, lecz są to zachowania rytualne, w których jeden samiec próbuje w ten sposób zademonstrować swoją dominację nad drugim. Takie zachowanie jest często spotykane np. u psów czy pawianów. Ponadto nalezy zwrócić uwagę, iż u różnych gatunków zwierząt, wśród osobników wykazujących zachowania homoseksualne najczęściej obserwowano je jako niewyłączne.

Przypisy

  1. ↑ http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/article784046.ece
  2. ↑ http://www.apahelpcenter.org/articles/article.php?id=31
  3. ↑ LeVay, Simon (1996). Queer Science: The Use and Abuse of Research into Homosexuality. Cambridge: The MIT Press ISBN 0-262-12199-9
  4. ↑ 1. ACSF Investigators (1992). AIDS and sexual behaviour in France. Nature, 360, 407–409.
    2. Billy, J. O. G., Tanfer, K., Grady, W. R., & Klepinger, D. H. (1993). The sexual behavior of men in the United States. Family Planning Perspectives, 25, 52–60.
    3. Binson, D., Michaels, S., Stall, R., Coates, T. J., Gagnon, & Catania, J. A. (1995). Prevalence and social distribution of men who have sex with men: United States and its urban centers. Journal of Sex Research, 32, 245–254.
    4. Bogaert, A. F. (2004). The prevalence of male homosexuality: The effect of fraternal birth order and variation in family size. Journal of Theoretical Biology, 230, 33–37.
    5. Fay, R. E., Turner, C. F., Klassen, A. D., & Gagnon, J. H. (1989). Prevalence and patterns of same-gender sexual contact among men. Science, 243, 338–348.
    6. Johnson, A. M., Wadsworth, J., Wellings, K., Bradshaw, S., & Field, J. (1992). Sexual lifestyles and HIV risk. Nature, 360, 410–412.
    7. Laumann, E. O., Gagnon, J. H., Michael, R. T., & Michaels, S. (1994). The social organization of sexuality: Sexual practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press.
    8. Sell, R. L., Wells, J. A., & Wypij, D. (1995). The prevalence of homosexual behavior in the United States, the United Kingdom and France: Results of national population-based samples. Archives of Sexual Behavior, 24, 235–248.
    9. Wellings, K., Field, J., Johnson, A., & Wadsworth, J. (1994). Sexual behavior in Britain: The national survey of sexual attitudes and lifestyles. London, UK: Penguin Books.
  5. ↑ GLAAD: Offensive Terminology to Avoid
  6. ↑ Billy J. i inni (1993) The sexual behavior of men in the USA. Fam. Plann. Perspect., 25, 52-60
  7. ↑ Michael R.T. i inni (1994). Sex in America: A definitive survey. Boston: Little, Brown
  8. ↑ Johnson A. i inni (1992) Sexual livestyles and HIV risk. Nature, 360, 410-412
  9. ↑ http://kobiety-kobietom.com/feminizm/art.php?art=3588
  10. ↑ S. Hite, The Hite Report on Male Sexuality, New York, A. Knopf, 1991.
  11. ↑ S. S. et C. L. Janius, The Janius Report on Sexual Behavior, New York, John Wile & Sons, 1993.
  12. ↑ Alfred C. Kinsey, Sexual Behavior in the Human Male, 1948, ISBN 0-7216-5445-2(o.p.), ISBN 0-253-33412-8(reprint).
  13. ↑ Reber A. E. (2005) Słownik psychologii. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
  14. ↑ W APA decyzja zapadła stosunkiem głosów 60-40. Przeprowadzony w 1977 roku wśród 2500 psychiatrów z całego kraju sondaż wykazał, że 69% naukowców nie zgadzało się z pierwotną decyzją APA wykluczającą przynależność homoseksualizmu z grupy psychologicznych zaburzeń (Więcej informacji w: "Sexual Survey #4: Current Thinking on Homosexuality"; Medical Aspects of Human Sexuality 11, November 1977)
  15. ↑ http://www.homoseksualizm.org/index.php?option=com_content&task=blogsection&id=3&Itemid=46M
  16. ↑ Seligman E. Rosenhan D. (2003) Psychopatologia, Zysk i s-ka, Poznań, s. 582.
  17. ↑ Reber A. E. (2005) Słownik psychologii, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 272.
  18. ↑ "APA Official Acts, American Journal of Psychiatry", luty 1993
  19. ↑ Przykłady odrzucania przez APA wszelkiej formy dyskursu przetacza Joseph Nicolasi w: „Przewodnik dla rodziców na temat zapobiegania homoseksualności” – Intervarsity Press 2002.
  20. ↑ http://www.corporateresourcecouncil.org/white_papers/Health_Risks.pdf
  21. ↑ Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości, Jerzy Aleksandrowicz, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, wyd. 3, ISBN 83-233-1529-9
  22. ↑ a b Gagnon J i inni. Sexual conduct: The social origins of human sexuality. Chicago: Aldine.
  23. ↑ Pillard R.C. (1988) Sexual orientation and mental disorder. Psychiatr. Ann., 18, 52-56.
  24. ↑ Ewa Nowicka Świat człowieka – świat kultury, s. 318-319, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14761-X, jeżeli nie zaznaczono inaczej, informacje antropologiczne pochodzą z tej publikacji.
  25. ↑ J. M. Bailey and R. C. Pillard “A genetic study of male sexual orientation,” Archives of General Psychiatry, vol. 48:1089-1096, 1991
  26. ↑ http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf Brian S. Mustanski1, Michael G. DuPree1, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt1, Nicholas J. Schork and Dean H. Hamer "A genomewide scan of male sexual orientation"
  27. ↑ Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D. H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. Human Genetics, 116, 272-278 PDF
  28. ↑ Anastasia Toufexis New Evidence of a "Gay Gene", "The Time", 2001-06-24
  29. ↑ Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694
  30. ↑ Cantor, J. M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. Archives of Sexual Behavior, 31:63-71
  31. ↑ http://mendel.ugr.es/genysoc/pdfs/sexorientation-finger.pdf
  32. ↑ LeVay S. "A difference in hypothalamic structure between homosexual and heterosexual men" Science 253:1034-1037, 1991
  33. ↑ http://www.eurekalert.org/pub_releases/2004-03/ohs-bbh030804.php "Biology behind homosexuality in sheep, study confirms"
  34. ↑ mateusz.pl/okarol/ok_hin.htm
  35. ↑ a b http://www.apa.org/topics/orientation.html Answers to Your Questions About Sexual Orientation and Homosexuality] The American Psychological Association
  36. ↑ http://www.apa.org/pi/lgbc/publications/justthefacts.html Just the Facts About Sexual Orientation & Youth, American Academy of Pediatrics, American Counseling Association, American Association of School Administrators, American Federation of Teachers, American Psychological Association, American School Health Association, Interfaith Alliance Foundation, National Association of School Psychologists, National Association of Social Workers, National Education Association
  37. ↑ http://www.narth.com/menus/positionstatements.html NARTH Position Statements
  38. ↑ http://www.fco.gov.uk/servlet/Front?pagename=OpenMarket/Xcelerate/ShowPage&c=Page&cid=1007029391647&a=KArticle&aid=1152525661291
  39. ↑ Kpł 18,22: „Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość!”; por. też Kpł 20,13; Rz 1,24-27; 1 Kor 6,9-10; 1 Tm 1,9n]
  40. ↑ http://www.homoseksualizm.org/index.php?option=com_content&task=view&id=148&Itemid=39
  41. ↑ http://www.psych.org/psych_pract/copptherapyaddendum83100.cfm
  42. ↑ http://www.apa.org/pi/lgbc/publications/justthefacts.html
  43. ↑ http://homiki.pl/modules.php?name=News&file=print&sid=597
  44. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,2737
  45. ↑ Wolny Kościół Reformowany
  46. ↑ Cała sekcja na podstawie: Polityka nr 23 (2607), 9 czerwca 2007, artykuł "Gej nie nosi torebeczki", Agata Engel-Bernatowicz, psycholog po UW.
  47. ↑ http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=2003830
  48. ↑ Symons D. (1979) The evaluation of human sexuality. NY: Oxford University Press.
  49. ↑ Bailey, J.M. i inni. (1994). Effects of gender and sexual orientation on evolutionarily relevant aspects of human mating psychology. J. Pers. Soc. Psychol., 66, 1081-93.
  50. ↑ "Działacz PiS: Homoseksualiści promują pedofilię", gazeta.pl, 7 czerwca 2006
  51. ↑ Estes R. i inni (2001), The commercial sexual exploitation of children in the U.S., Canada and Mexico.
  52. ↑ Greenfeld L.A. (1996) Child victimizers: Violent offenders and their victims, Washington, DC: U.S. Departament of Justice, Bureau of Justice Statistics.
  53. ↑ Prentky R.A. i inni (1997), Child sexual molestation: Reaserch issues, Washington, DC: U.S. Departament od Justice, National Institute of Justice.
  54. ↑ http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,wid,8354035,wiadomosc.html?ticaid=13d4e&_ticrsn=5
  55. ↑ http://www.rodzinapolska.pl/dok.php?art=homoseksualizm/archiwum/2005/621_1.htm
  56. ↑ Carson R. i inni, (2003), Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk., s. 629.
  57. ↑ http://www.nacua.org/nacuanet/visual/nacuanotessample.html Gender Identity and Expression Issues at Colleges and Universities; National Association of College and University Attorneys
  58. ↑ http://www.przk.pl/przewodnik.php?id_art=18253 Przewodnik katolicki "rzetelny do ostatniej strony"
  59. ↑ Zbigniew Lew-Starowicz, Michał Lew-Starowicz, Homoseksualizm, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999, ISBN 83-200-3319-5
  60. ↑ Krzeszowiec, Marcin, Młoda gwardia – raport, "Inaczej" s.10, Softpress, Poznań 2002
  61. ↑ Patterson C.J. (2000) Family Relationships of lesbian and gay men, Journal of Marriage nad the Family, 62.
  62. ↑ Blumenstein, F., Schwartz, P. (1983). American couples. NY: Pocket Books.
  63. ↑ Adult Romantic Relationships as Contexts of Human Development: A Multimethod Comparison of Same-Sex Couples With Opposite-Sex Dating, Engaged, and Married Dyads, Glenn I. Roisman, Eric Clausell, Ashley Holland, Keren Fortuna, and Chryle Elieff, University of Illinois at Urbana-Champaign, 2008
  64. ↑ http://www.odwaga.oaza.org.pl/homepage.html
  65. ↑ http://www.homoseksualizm.org/index.php?option=com_content&task=view&id=330&Itemid=42
  66. ↑ http://homoseksualizm.chrzescijanin.pl/modules/sections/index.php?op=viewarticle&artid=6
  67. ↑ http://www.piotrskarga.pl/ps,384,5,0,1,I,informacje.html
  68. ↑ Claire M. i inni (2005) Mężczyźni, kobiety i społeczeństwo. W-wa 2005, s. 281.
  69. ↑ http://niechnaszobacza.queers.pl/strony/prasa/31.03.2003_b.htm
  70. ↑ http://www.hli.org.pl/cgi-bin/hlinews/fullnews.cgi?newsid1135172198,62457,
  71. ↑ http://www.apa.org/topics/orientation.html#mentalillness
  72. ↑ http://www.dziennik.pl/Default.aspx?TabId=14&ShowArticleId=49403
  73. ↑ "Zboczeńcy, lewactwo zgniłe – wywiad z W. Wierzejskim
  74. ↑ Żydzi, geje i wolna cywilizacja
  75. ↑ http://www.innastrona.pl/bq_skarga.phtml
  76. ↑ http://www.apa.org/topics/orientation.html
  77. ↑ http://nymag.com/nightlife/mating/25988/index.html?imw=Y
  78. ↑ Kobiety-kobietom – Po konferencji: Gej, lesbijka – mity i stereotypy funkcjonującej w społeczeństwie
  79. ↑ http://gejowo.pl/index.php?pid=24&n_id=7608&n_offset=75
  80. ↑ Wypowiedź Przemysława Alexandrowicza z PiS "Nie: nekrofilii, zoofilii"
  81. ↑ APA Policy Statement on Sexual Orientation, Parents & Children; American Psychological Association, July 28 & 30, 2004.
  82. ↑ http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/adopcja.html
  83. ↑ http://www.apa.org/topics/orientation.html
  84. ↑ Professional Organizations on GLBT Parenting; Human Rights Campaign
  85. ↑ http://www.nigdywiecej.prh.pl/archiwum/14_homo.php "Homoseksualiści a holocaust"
  86. ↑ Klara Zetkin: "Wspomnienia"; Marx Engels Internet Archive
  87. ↑ Dan Healey GLQ 8:3 Homosexual Existence and Exisitng Socialism New Light on the Repression of Male Homosexuality in Stalin's Russia s. 349-378, 2002
  88. ↑ http://poland.indymedia.org/pl/2006/11/24530.shtml "Wbrew naturze? – wystawa w Oslo"
  89. ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6066606.stm "Oslo gay animal show draws crowds", October 19, 2006, BBC News
  90. ↑ Bagemihl, B., Biological Exuberance: Animal Homosexuality and Natural Diversity, St. Martin's Press, New York 1999: 487-491; Braithwaite, L. W., 'Ecological studies of the Black Swan III – Behaviour and social organization', Australian Wildlife Research 8, 1981: 134-146; and Braithwaite, L. W., 'The Black Swan', Australian Natural History 16, 1970: 375-379
  91. ↑ http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2004/02/07/MNG3N4RAV41.DTL "Central Park Zoo's gay penguins ignite debate",2004
  92. ↑ http://www.eurekalert.org/pub_releases/2004-03/ohs-bbh030804.php "Biology behind homosexuality in sheep, study confirms"

Bibliografia

  • Podstawy Genetyki Dla Studentów i Lekarzy, pod red. Gerarda Drewy i Tomasza Ferenca, Warszawa, 2003
  • Dorner G. (1979) Hormones and sexual differentiation of the brain. Sex, hormones and behavior, CIBA Foundation Symposium 62.
  • Dorner G. (1985) Sex-specific gonadotrophin, sexual orientation and gender behavior, W: Endokrinologie, 65.
  • Dorner G. (1985) Sex-specific gonadotrophin secretion, sexual orientation and gender role behavior, Exp. Clinical Endocrinology, 86.
  • Zbigniew Lew-Starowicz, Słownik Encyklopedyczny Miłość i Seks, Wydawnictwa Europa ISBN 83-87977-17-9, 1999.

Zobacz też

Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Cytaty w Wikicytatach

Szablon:Portal

Linki zewnętrzne

Szablon:Link FA

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Homoseksualizm&oldid=14252777”