Data i miejsce urodzenia
31 sierpnia 1994 Zakopane
Klub
Wisła Zakopane
Wzrost
182 cm
Debiut w PŚ
21 stycznia 2011 w Zakopanem (37. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ
4 marca 2012 w Lahti (21. miejsce)
Rekord życiowy
221,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2015)
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Strona internetowa
Klemens Murańka również znany jako Klimek Murańka (ur. 31 sierpnia 1994 w Zakopanem ) – polski skoczek narciarski , reprezentant klubu Wisła Zakopane , drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata seniorów z 2015 , indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów z 2013, trzykrotny medalista drużynowy: złoty (2014) i dwukrotnie srebrny (2012, 2013). Złoty medalista drużynowego konkursu Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011 . Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego z 2017 i 2019. Medalista mistrzostw Polski . W styczniu 2021 roku został rekordzistą skoczni w Willingen (153 metry).
Klemens Murańka podczas treningów przed debiutanckim PŚ w Zakopanem 2008
Jego pierwszym trenerem był pierwszy polski medalista zimowych igrzysk olimpijskich Franciszek Gąsienica Groń . Latem 2004 opiekunem Murańki został specjalista ds. szkolenia młodych skoczków Józef Jarząbek z klubu TS Wisła-Zakopane. 31 sierpnia 2004 (w dniu swoich 10. urodzin) Klimek zasłynął skokiem na 135,5 metra na Wielkiej Krokwi w Zakopanem (zaledwie 4,5 metra mniej od oficjalnego rekordu obiektu). 14 października 2007 odniósł swój pierwszy sukces seniorski, zajmując 3. miejsce podczas letnich mistrzostw Polski na skoczni normalnej (na zakopiańskiej Średniej Krokwi). 26 grudnia 2007 podczas zimowych mistrzostw Polski na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął 2. miejsce (w zawodach nie startował jednak Adam Małysz ).
Od sezonu 2007/2008 włącznie jest członkiem polskiej kadry młodzieżowej w skokach narciarskich.
W oficjalnych międzynarodowych zawodach seniorskich zadebiutował 18 marca 2007 podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, zajmując 52. miejsce i nie kwalifikując się do drugiej serii. Po raz drugi w Pucharze Kontynentalnym wystąpił 5 stycznia 2008 w Kranju , a były to jego pierwsze zawody seniorskie poza Polską. Po pierwszej turze i skoku na odległość 107 m. zajmował 13. miejsce (najwyższe spośród wszystkich Polaków), jednak tuż po nim został zdyskwalifikowany ze względu na zbyt niską wagę w stosunku do długości nart[1] . Następnego dnia Klimek – startując już na krótszych nartach – zajął 7. miejsce, otrzymując łączną notę 254,8 pkt. (po skokach na 107 m i 106,5 m). Były to jego pierwsze punkty (w sumie 36) w zawodach PK. 24 stycznia 2008 – mając 13 lat, 4 miesiące i 24 dni – zadebiutował na zakopiańskiej Wielkiej Krokwi w cyklu Pucharu Świata, stając się tym samym najmłodszym skoczkiem w historii, który został dopuszczony do startu w zawodach najwyższej rangi. W odbywających się tego dnia kwalifikacjach uzyskał jednak zaledwie 88,5 m i zajmując ostatnią pozycję (65. miejsce) nie zakwalifikował się do konkursu głównego. W zawodach FIS Youth w Lahti na skoczni o Punkcie K 70 metrów, zajął drugie miejsce. Za skoki na odległość 69,5 i 70 metrów dostał notę łączną 258,1 pkt, i przegrał o 0,2 pkt z Finem Samim Saapunkim.
W sezonie 2009/2010 wystartował w kwalifikacjach do dwóch konkursów Pucharu Świata w Zakopanem. Zajął odpowiednio 58. i 57. miejsce, przez co nie wystąpił w pierwszej serii zawodów. W tym samym sezonie wygrał dwa konkursy FIS Cup w Szczyrku (pierwszy ex aequo z Grzegorzem Miętusem ), dzięki czemu został najmłodszym zwycięzcą tych zawodów. W sezonie 2010/11 został powołany na inaugurujące cykl Pucharu Świata zawody w fińskiej Ruce, a także następujące po nich zmagania w Kuopio i Lillehammer. Ani razu nie zdołał zakwalifikować się do konkursu głównego[2] .
25 lutego 2012 zdobył z drużyną srebrny medal Mistrzostw Świata Juniorów 2012 , a wcześniej zajął szóste miejsce w indywidualnej rywalizacji.
3 marca 2012 roku w konkursie drużynowym Pucharu Świata w Lahti zajął 3. miejsce, skacząc w drużynie z Maciejem Kotem , Aleksandrem Zniszczołem i Kamilem Stochem . Dzień później zdobył swoje pierwsze punkty do klasyfikacji PŚ za 21. miejsce. Później punktował jeszcze dwukrotnie i ukończył sezon na 56. miejscu w tabeli.
Latem 2012 u Murańki wykryto problemy ze wzrokiem. Musiał poddać się serii operacji. Z tego powodu na kilka tygodni przerwał treningi i przez większość sezonu letniego nie uczestniczył w zawodach. Dnia 15 grudnia wystąpił w zawodach pucharu świata w Engelbergu i tam zajął 28. lokatę[3] [4] . W Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym[5] . Dwa dni później powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym[6] . W 2015 r. został brązowym medalistą MŚ w Falun w drużynie.
29 stycznia 2021 roku Murańka skoczył 153 metry podczas kwalifikacji do pierwszego konkursu w turnieju Willingen Six i tym samym pobił o jeden metr dotychczasowy rekord skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen należący do Janne Ahonena i Jurija Tepeša [7] .
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
17.
21 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-90
HS-100
indywid.
92,0 m
88,0 m
220,2 pkt
32,5 pkt
Rune Velta
20.
26 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
indywid.
123,0 m
113,5 m
205,6 pkt
63,1 pkt
Severin Freund
3.
28 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
druż.[a]
120,5 m
128,0 m
848,1 pkt (212,1 pkt )
24,5 pkt
Norwegia
36.
27 lutego
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-95
HS-106
indywid.
93,0 m
—
108,0 pkt
160,8 pkt
Piotr Żyła
Starty K. Murańki na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
25.
14-15 marca
2014
Harrachov
Čerťák
K-185
HS-205
indywid.
174,5 m
166,5 m
—[c]
—[c]
316,9 pkt
74,1 pkt
Severin Freund
26.
15-16 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
indywid.
198,0 m
174,5 m
142,0 m
—[c]
519,1 pkt
243,1 pkt
Peter Prevc
5.
17 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
druż.[b]
203,0 m
170,0 m
1211,9 pkt (290,7 pkt )
255,8 pkt
Norwegia
Starty K.Murańki na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
26.
28 stycznia
2010
Hinterzarten
Adlerschanze
K-95
HS-108
indywid.
94,0 m
95,5 m
223,0 pkt
59,5 pkt
Michael Hayböck
5.
30 stycznia
2010
Hinterzarten
Adlerschanze
K-95
HS-108
druż.[d]
97,0 m
96,0 m
916,0 pkt (231,5 pkt )
114,5 pkt
Austria
11.
28 stycznia
2011
Otepää
Tehvandi
K-90
HS-100
indywid.
89,5 m
90,0 m
226,5 pkt
28,5 pkt
Władimir Zografski
4.
30 stycznia
2011
Otepää
Tehvandi
K-90
HS-100
druż.[e]
91,5 m
88,0 m
871,0 pkt (226,0 pkt )
49,5 pkt
Austria
6.
23 lutego
2012
Erzurum
Kiremitliktepe
K-95
HS-109
indywid.
103,5 m
105,5 m
263,5 pkt
23,0 pkt
Nejc Dežman
2.
25 lutego
2012
Erzurum
Kiremitliktepe
K-95
HS-109
druż.[f]
103,5 m
101,0 m
985,5 pkt (257,5 pkt )
3,0 pkt
Norwegia
2.
24 stycznia
2013
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
indywid.
101,0 m
96,0 m
264,0 pkt
19,5 pkt
Jaka Hvala
2.
26 stycznia
2013
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
druż.[g]
97,0 m
105,0 m
1062,0 pkt (275,0 pkt )
24,5 pkt
Słowenia
8.
31 stycznia
2014
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
85,5 m
102,0 m
218,0 pkt
13,5 pkt
Jakub Wolny
1.
1 lutego
2014
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż.[h]
100,5 m
93,0 m
1027,0 pkt (239,9 pkt )
–
Starty K. Murańki na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
4.
15 lutego
2011
Liberec
Ještěd
K-90
HS 100
indywid.
101,5 m
91,5 m
256,0 pkt
38,5 pkt
Jarkko Määttä
1.
17 lutego
2011
Liberec
Ještěd
K-90
HS 100
druż.[i]
98,0 m
92,5 m
913,5 pkt
—
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skład
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
3 marca
2012
Lahti
Salpausselkä
K-90
HS-97
druż.[j]
86,5 m
88,5 m
877,5 pkt (213,3 pkt)
3.
14,1 pkt
Austria
2.
22 marca
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
druż.[k]
118,5 m
126,5 m
1007,6 pkt (237,7 pkt)
2.
38,0 pkt
Austria
3.
21 listopada
2020
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
druż.[l]
122,0 m
126,0 m
1061,5 pkt (252,4 pkt)
3.
16,5 pkt
Austria
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
26 sierpnia
2017
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
122,5 m
127,5 m
262,4 pkt
3.
10,0 pkt
Junshirō Kobayashi
stan po zakończeniu LGP 2023
stan po zakończeniu LGP 2023
2016
6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8
- – brak startu
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
29 stycznia
2012
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-140
132,0 m
129,5 m
248,2 pkt
3.
11,5 pkt
Anže Lanišek
2.
8 grudnia
2012
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
131,5 m
128,5 m
245,5 pkt
2.
16,0 pkt
Stefan Kraft
3.
9 grudnia
2012
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
129,5 m
133,0 m
252,0 pkt
2.
3,8 pkt
Stefan Kraft
4.
7 lutego
2014
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
129,5 m
127,0 m
251,5 pkt
1.
—
5.
10 stycznia
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
119,5 m
—
123,3 pkt
2.
0,6 pkt
Jan Ziobro
6.
11 stycznia
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
124,0 m
—
125,4 pkt
2.
0,7 pkt
Maciej Kot
7.
25 stycznia
2015
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
141,5 m
—
130,8 pkt
1.
—
8.
7 stycznia
2017
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
133,0 m
137,0 m
264,1 pkt
3.
19,8 pkt
Johann André Forfang
9.
26 lutego
2017
Iron Mountain
Pine Mountain
K-120
HS-133
140,5 m
133,5 m
259,2 pkt
2.
0,3 pkt
Stefan Huber
10.
25 stycznia
2020
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
135,5 m
130,0 m
213,8 pkt
2.
7,0 pkt
Clemens Leitner
11.
26 stycznia
2020
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
138,0 m
133,0 m
225,3 pkt
1.
—
12.
6 stycznia
2024
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-142
132,0 m
136,0 m
261,7 pkt
3.
15,3 pkt
Constantin Schmid
stan na 16 marca 2024
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
21 września
2013
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
133,5 m
132,5 m
256,3 pkt
2.
22 września
2013
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
131,0 m
144,0 m
274,0 pkt
3.
9 sierpnia
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
126,0 m
121,5 m
224,9 pkt
4.
28 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
98,0 m
97,0 m
233,6 pkt
5.
7 lipca
2017
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
108,0 m
112,0 m
284,7 pkt
6.
8 lipca
2017
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
108,5 m
108,5 m
253,6 pkt
7.
10 sierpnia
2019
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
125,5 m
128,0 m
257,8 pkt
8.
11 sierpnia
2019
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
131,0 m
134,0 m
265,4 pkt
9.
14 września
2019
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
135,0 m
–
119,1 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
21 września
2013
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
133,5 m
132,5 m
256,3 pkt
1.
–
2.
22 września
2013
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
131,0 m
144,0 m
274,0 pkt
1.
–
3.
9 sierpnia
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
126,0 m
121,5 m
224,9 pkt
1.
–
4.
28 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
98,0 m
97,0 m
233,6 pkt
1.
–
5.
29 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
100,5 m
100,0 m
232,1 pkt
2.
0,4 pkt
Clemens Aigner
6.
7 lipca
2017
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
108,0 m
112,0 m
284,7 pkt
1.
–
7.
8 lipca
2017
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
108,5 m
108,5 m
253,6 pkt
1.
–
8.
18 sierpnia
2017
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
97,5 m
101,0 m
250,3 pkt
2.
0,5 pkt
Aleksander Zniszczoł
9.
19 sierpnia
2017
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
128,0 m
130,5 m
278,7 pkt
2.
1,2 pkt
Miran Zupančič
10.
20 sierpnia
2017
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
99,0 m
98,0 m
240,3 pkt
3.
5,1 pkt
Maximilian Steiner
11.
10 sierpnia
2019
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
125,5 m
128,0 m
257,8 pkt
1.
–
12.
11 sierpnia
2019
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
131,0 m
134,0 m
265,4 pkt
1.
–
13.
16 sierpnia
2019
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
100,5 m
99,5 m
248,0 pkt
3.
0,8 pkt
Joakim Aune
14.
14 września
2019
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
135,0 m
–
119,1 pkt
1.
–
15.
22 września
2019
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
109,0 m
113,0 m
248,5 pkt
2.
6,1 pkt
Taku Takeuchi
16.
28 września
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
132,0 m
129,0 m
248,6 pkt
2.
13,2 pkt
Domen Prevc
17.
29 września
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
133,0 m
138,5 m
248,8 pkt
2.
11,2 pkt
Domen Prevc
stan po zakończeniu LPK 2023
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
16 stycznia
2010
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
101,5 m
102,5 m
260,5 pkt
2.
17 stycznia
2010
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
107,0 m
95,5 m
248,0 pkt[m]
3.
4 marca
2023
Oberhof
Rennsteigschanze
K-90
HS-100
98,0 m
93,5 m
263,5 pkt
4.
27 sierpnia
2023
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-104
104,0 m
100,0 m
256,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
11 października
2008
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
113,5 m
110,0 m
252,8 pkt
2.
5,3 pkt
Pascal Bodmer
2.
12 października
2008
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
115,5 m
113,0 m
262,3 pkt
2.
6,5 pkt
Anders Fannemel
3.
16 stycznia
2010
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
101,5 m
102,5 m
260,5 pkt
1.
–
4.
17 stycznia
2010
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
107,0 m
95,5 m
248,0 pkt
1. [m]
–
5.
4 marca
2023
Oberhof
Rennsteigschanze
K-90
HS-100
98,0 m
93,5 m
263,5 pkt
1.
–
6.
26 sierpnia
2023
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-104
102,5 m
105,0 m
266,8 pkt
3.
1,7 pkt
Niklas Bachlinger
7.
27 sierpnia
2023
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-104
104,0 m
100,0 m
256,7 pkt
1.
–
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Stan w trakcie sezonu 2022/2023. Opracowano na podstawie[27] .
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
2.
26 grudnia
2007
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
126,0 m
125,0 m
251,8 pkt
13,6 pkt
Kamil Stoch
19.
18 marca
2008
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
115,5 m
101,5 m
178,1 pkt
95,6 pkt
Adam Małysz
19.
20 marca
2008
Zakopane
Średnia Krokiew
K-85
HS-94
79,5 m
80,0 m
204,0 pkt
41,5 pkt
Adam Małysz
6.
14 lutego
2009
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
119,5 m
108,5 m
197,9 pkt
33,5 pkt
Kamil Stoch
6.
26 grudnia
2009
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
93,0 m
95,5 m
222,5 pkt
33,5 pkt
Adam Małysz
11.
19 lutego
2011
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
96,5 m
88,5 m
215,0 pkt
43,5 pkt
Kamil Stoch
6.
25 marca
2012
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
114,0 m
130,5 m
235,6 pkt
50,3 pkt
Kamil Stoch
8.
27 marca
2013
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
126,5 m
122,5 m
276,5 pkt
40,3 pkt
Maciej Kot
6.
23 grudnia
2014
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
114,5 m
117,5 m
209,6 pkt
45,5 pkt
Piotr Żyła
7.
24 marca
2015
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
116,5 m
144,0 m[n]
241,4 pkt
68,7 pkt
Kamil Stoch
9.
22 marca
2016
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
124,5 m
122,0 m
239,2 pkt
34,2 pkt
Maciej Kot
6.
26 grudnia
2016
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
125,5 m
127,0 m
247,0 pkt
26,4 pkt
Piotr Żyła
10.
22 grudnia
2020
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
115,5 m
–
127,8 pkt
28,5 pkt
Tomasz Pilch
8.
23 grudnia
2021
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
134,0 m
128,5 m
285,4 pkt
27,9 pkt
Kamil Stoch
7.
22 grudnia
2022
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
118,5 m
123,0 m
244,4 pkt
55,8 pkt
Kamil Stoch
Stan po zakończeniu sezonu letniego 2023. Opracowano na podstawie[27] .
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
9.
13 października
2007
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
116,0 m
118,5 m
216,6 pkt
55,3 pkt
Adam Małysz
3.
14 października
2007
Zakopane
Średnia Krokiew
K-85
HS-94
88,0 m
82,0 m
230,5 pkt
22,5 pkt
Adam Małysz
4.
27 września
2008
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
123,5 m
122,5 m
242,3 pkt
36,3 pkt
Adam Małysz
22.
10 października
2009
Zakopane
Średnia Krokiew
K-85
HS-94
78,0 m
78,5 m
196,0 pkt
50,0 pkt
Adam Małysz
12.
11 października
2009
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
117,0 m
118,5 m
218,9 pkt
45,8 pkt
Adam Małysz
11.
23 lipca
2010
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
92,5 m
87,0 m
204,5 pkt
58,0 pkt
Adam Małysz
12.
25 lipca
2010
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
105,5 m
119,0 m
197,6 pkt
80,5 pkt
Adam Małysz
14.
17 września
2011
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
113,5 m
107,5 m
189,3 pkt
64,1 pkt
Kamil Stoch
2.
1 września
2013
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
101,0 m
100,0 m
261,5 pkt
5,0 pkt
Dawid Kubacki
4.
8 września
2013
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
126,5 m
126,5 m
252,4 pkt
11,4 pkt
Jan Ziobro
10.
19 lipca
2014
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
120,0 m
121,0 m
229,8 pkt
49,8 pkt
Kamil Stoch
10.
11 października
2014
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
94,5 m
96,5 m
230,0 pkt
46,0 pkt
Piotr Żyła
2.
18 lipca
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
129,0 m
128,0 m
261,6 pkt
5,0 pkt
Dawid Kubacki
8.
9 października
2015
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
96,5 m
102,0 m
245,5 pkt
23,0 pkt
Dawid Kubacki
3.
8 października
2016
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
122,5 m
122,5 m
244,7 pkt
47,7 pkt
Maciej Kot
6.
27 października
2018
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
128,5 m
131,5 m
275,3 pkt
45,3 pkt
Dawid Kubacki
8.
12 października
2019
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
97,5 m
98,0 m
237,0 pkt
29,4 pkt
Piotr Żyła
3.
17 października
2020
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
96,0 m
99,5 m
260,2 pkt
2,5 pkt
Dawid Kubacki
2.
28 października
2021
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
102,0 m
104,0 m
271,7 pkt
7,5 pkt
Piotr Żyła
8.
18 października
2022
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
102,0 m
92,5 m
279,0 pkt
30,3 pkt
Dawid Kubacki
9.
21 października
2023
Szczyrk
Skalite
K-95
HS-106
96,0 m
93,5 m
252,5 pkt
45,1 pkt
Dawid Kubacki
Jego ojciec, Krzysztof Murańka był w młodości biathlonistą[28] . 28 sierpnia 2014 jego narzeczona Agnieszka urodziła syna Klemensa[29] . 25 kwietnia 2015 roku wziął z nią ślub. 4 stycznia 2021 roku na świat przyszedł drugi syn skoczka Jan[30] .
↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła , Klemens Murańka, Jan Ziobro , Kamil Stoch
↑ a b Skład zespołu: Kamil Stoch , Klemens Murańka, Dawid Kubacki , Stefan Hula
↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
↑ a b Skład zespołu: Dawid Kubacki , Klemens Murańka, Grzegorz Miętus , Krzysztof Miętus
↑ a b Skład zespołu: Krzysztof Miętus , Tomasz Byrt , Klemens Murańka, Andrzej Zapotoczny
↑ a b Skład zespołu: Tomasz Byrt , Bartłomiej Kłusek , Klemens Murańka, Aleksander Zniszczoł
↑ a b Skład zespołu: Bartłomiej Kłusek , Krzysztof Biegun , Aleksander Zniszczoł , Klemens Murańka
↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny , Aleksander Zniszczoł , Krzysztof Biegun , Klemens Murańka
↑ a b Skład zespołu: Krzysztof Biegun , Mateusz Kojzar , Aleksander Zniszczoł , Klemens Murańka
↑ Skład zespołu: Maciej Kot , Klemens Murańka, Aleksander Zniszczoł , Kamil Stoch .
↑ Skład zespołu: Maciej Kot , Piotr Żyła , Klemens Murańka, Kamil Stoch .
↑ Skład drużyny: Piotr Żyła , Klemens Murańka, Dawid Kubacki , Kamil Stoch
↑ a b ex aequo z Grzegorzem Miętusem
↑ Skok podparty
↑ Dyskwalifikacja Klimka Murańki – odkrywamy kulisy skijumping.pl, 5 stycznia 2008, Barbara Niewiadomska
↑ Younger and older winner . fis-ski.com. [dostęp 2010-07-23]. (ang. ) .
↑ Tadeusz Mieczyński: Problemy ze wzrokiem Klemensa Murańki . skijumping.pl, 2012-08-08. [dostęp 2012-11-17]. (pol. ) .
↑ Tadeusz Mieczyński: Klemens Murańka powraca do treningów . skijumping.pl, 2012-10-09. [dostęp 2012-11-17]. (pol. ) .
↑ Paweł Stawowczyk: MŚJ: Złoty Hvala, srebrny Murańka, Kłusek tuż za podium . skokinarciarskie.pl, 2013-01-24. [dostęp 2013-01-24].
↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem! . skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
↑ Murańka przebił Małysza. Kosmiczny rekord skoczni - zobacz wideo . onet.pl, 2021-01-29. [dostęp 2021-01-29]. (pol. ) .
↑ a b c d MURANKA Klemens - Athlete Information - World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-03-19]. (ang. ) .
↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS . fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang. ) .
↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6 . fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang. ) .
↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang. ) .
↑ MURANKA Klemens - Athlete Information; Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang. ) .
↑ a b c MURANKA Klemens - Athlete Information; Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-09]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2009 . fis-ski.com, 2009-09-13. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2010 . fis-ski.com, 2010-10-03. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2011 . fis-ski.com, 2011-09-25. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2013 . fis-ski.com, 2013-09-22. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2014 . fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2015 . fis-ski.com, 2015-10-04. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2017 . fis-ski.com, 2017-10-01. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2018 . fis-ski.com, 2018-09-30. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-24)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2019 . fis-ski.com, 2019-09-29. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2020 . fis-ski.com, 2020-09-19. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2021 . fis-ski.com, 2021-09-26. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-17)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2022 . fis-ski.com, 2022-10-09. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)]. (ang. ) .
↑ MURANKA Klemens - Athlete Information - FIS Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang. ) .
↑ a b Mistrzostwa Polski . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-11-05].
↑ Krzysztof Murańka o sukcesie swojego syna
↑ Klemens Murańka pokazał syna . onet.pl , 4 października 2014.
↑ Skoki narciarskie. Klemens Murańka został ojcem po raz drugi. Skoczek pochwalił się w sieci [online], 4 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-05] .
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Zwycięzcy edycji zimowych
Zwycięzcy edycji letnich
Narciarstwo klasyczne Narciarstwo alpejskie Biathlon Indywidualnie Sztafeta/Drużynowo Srebro
Brąz
1965: sztafeta: Stanisław Szczepaniak , Józef Rubiś , Józef Gąsienica-Sobczak
1971: sztafeta: Józef Różak , Andrzej Rapacz , Aleksander Klima , Józef Stopka
1975: sztafeta: Jan Szpunar , Andrzej Rapacz , Ludwik Zięba , Wojciech Truchan
1993: drużyna: Zofia Kiełpińska , Krystyna Liberda , Anna Stera , Helena Mikołajczyk
1997: drużyna: Wiesław Ziemianin , Jan Ziemianin , Wojciech Kozub , Tomasz Sikora
Łyżwiarstwo szybkie Wielobój Wielobój sprinterski Dystanse
Łyżwiarstwo figurowe Short track Saneczkarstwo Snowboarding