Pawieł Czerenkow

Pawieł Czerenkow Павел Алексеевич Черенков
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1904 Nowaja Czigła
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1990 Moskwa
Zawód	fizyk

Pawieł Aleksiejewicz Czerenkow (ros. Павел Алексеевич Черенков; ur. 15 lipca^?/28 lipca 1904 w miejscowości Nowaja Czigła koło Woroneża, zm. 6 stycznia 1990 w Moskwie) – fizyk rosyjski, od roku 1930 pracownik Instytutu Fizyki Akademii Nauk ZSRR, od 1951 – profesor Instytutu Inżynieryjno-Fizycznego w Moskwie(ang.); od 1951 członek Akademii Nauk ZSRR.

W 1935 został starszym pracownikiem naukowym Instytutu Fizyki im. Lebiediewa w Moskwie, 1936 obronił pracę kandydacką, 1941-1943 pracował w Kazaniu, dokąd ewakuowano instytut, 1944-1947 był sekretarzem naukowym Instytutu Fizyki, 1946 został przyjęty do WKP(b). W 1940 otrzymał tytuł doktora, a w 1953 profesora, w latach 1959-1988 kierował laboratorium Instytutu, w 1970 został członkiem rzeczywistym (akademikiem) Akademii Nauk ZSRR.

Badając luminescencję roztworów soli uranu pod działaniem promieni gamma odkrył w roku 1934 promieniowanie, nazwane później promieniowaniem Czerenkowa (jego naturę opisali w roku 1937 Ilja Frank i Igor Tamm). Czerenkow pracował wówczas pod kierownictwem Siergieja Wawiłowa, dlatego w Rosji promieniowanie określane jest często mianem Czerenkowa-Wawiłowa. W roku 1958 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki (wraz z I. Frankiem i I. Tammem).

Linki zewnętrzne

• Pavel Alekseyevich Cherenkov (1904-1990) na Molecular Expressions website (Michael W. Davidson, The Florida State University)