Pawieł Czerenkow
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 28 lipca 1904 Nowaja Czigła |
|
| Data i miejsce śmierci | 6 stycznia 1990 Moskwa |
|
| Zawód | fizyk | |
Pawieł Aleksiejewicz Czerenkow (ros. Павел Алексеевич Черенков; ur. 15 lipca?/28 lipca 1904 w miejscowości Nowaja Czigła koło Woroneża, zm. 6 stycznia 1990 w Moskwie) – fizyk rosyjski, od roku 1930 pracownik Instytutu Fizyki Akademii Nauk ZSRR, od 1951 – profesor Instytutu Inżynieryjno-Fizycznego w Moskwie(ang.); od 1951 członek Akademii Nauk ZSRR. Badając luminescencję roztworów soli uranu pod działaniem promieni gamma odkrył w roku 1934 promieniowanie, nazwane później promieniowaniem Czerenkowa (jego naturę opisali w roku 1937 Ilja Frank i Igor Tamm). Czerenkow pracował wówczas pod kierownictwem Siergieja Wawiłowa, dlatego w Rosji promieniowanie określane jest często mianem Czerenkowa-Wawiłowa[1]. W roku 1958 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki (wraz z I. Frankiem i I. Tammem)[2].
Przypisy
- ↑ Milena Ratajczak: Kosmos. Teleskopy czerenkowskie. T. 59. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2012, s. 15. ISBN 978-83-252-1912-3.
- ↑ Pavel A. Cherenkov - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1958 > Pavel A. Cherenkov, Il´ja M. Frank, Igor Y. Tamm [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-22]., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1958, Radiation of Particles Moving at a Velocity Exceeding That of Light, and Some of the Possibilities for Their Use in Experimental Physics
