Philip Warren Anderson
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 13 grudnia 1923 Indianapolis |
|
| Zawód | fizyk | |
| Strona internetowa | ||
Philip Warren Anderson (ur. 13 grudnia 1923 w Indianapolis) – amerykański fizyk, profesor w Princeton University laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych[1].
Urodził się w Indianapolis w stanie Indiana, dorastał w Urbana (stan Illinois). Studiował na Uniwersytecie Harvarda, który ukończył z wyróżnieniem w 1943 roku. W czasie wojny krótko pracował w Laboratorium Badawczym Marynarki Wojennej USA (U.S. Naval Research Laboratory)[1].
W latach 1949–1984 pracował w Bell Laboratories w New Jersey, gdzie zajmował się różnymi zagadnieniami materii skondensowanej. W latach 1967–1975 był profesorem na Uniwersytecie Cambridge[1].
Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki otrzymał w roku 1977 wraz z Nevillem F. Mottem i Johnem H. van Vleckiem za ich prace nad teorią materii skondensowanej, w szczególności za fundamentalne badania teoretyczne struktury elektronowej układów magnetycznych i nieuporządkowanych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Philip W. Anderson - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1977 > Philip W. Anderson, Sir Nevill F. Mott, John H. van Vleck [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-06]., Biographical, Nobel Lecture, December 8, 1977, Local Moments and Localized States
