Jerzy Woźniak (ur. 1932): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Syn Zygmunta i Bronisławy. Członek [[Związek Walki Młodych|Związku Walki Młodych]] (1947–1948) i [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]] (1948–1956). W październiku 1954 został członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. Uzyskał tytuł zawodowy inżyniera metalurga w 1957 na [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie]]. po czym został kierownikiem działu [[Huta Batory|Huty „Batory”]] w [[Chorzów|Chorzowie]]. W 1966 przeniósł sę na stanowisko zastępcy dyrektora w [[Huta Bankowa|Hucie im. F. Dzierżyńskiego]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], po czym od 1972 do 1973 pełnił tożsame stanowisko w Zjednoczeniu Hutnictwa Żelaza i Stali w [[Katowice|Katowicach]]. Od 1973 do 1976 był dyrektorem naczelnym [[Huta Baildon|Huty „Baildon”]], następnie rozpoczął pracę na stanowisku podsekretarza stanu w [[Ministerstwo Hutnictwa|Ministerstwie Hutnictwa]] i [[Ministerstwo Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego|Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego]]. W [[Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego|rządzie Wojciecha Jaruzelskiego]] i w [[Rząd Zbigniewa Messnera|rządzie Zbigniewa Messnera]] pełnił urząd [[Urząd Gospodarki Materiałowej|ministra gospodarki materiałowej]] (1983–1985) i [[Ministerstwo Gospodarki Materiałowej i Paliwowej|ministra gospodarki materiałowej i paliwowej]] (1985–1987). W latach 1988–1990 [[Ambasadorowie Polski|ambasador PRL/RP]] w [[Rumunia|Rumunii]]<ref>{{Cytuj | url=http://www.bukareszt.msz.gov.pl/pl/wspolpraca_dwustronna/historia_i_dyplomacja/bukareszt_ro_a_312/?printMode=true | tytuł=Początek stosunków dyplomatycznych z Rumunią<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.bukareszt.msz.gov.pl | język=pl | data dostępu=2018-01-26}}</ref>. |
Syn Zygmunta i Bronisławy. Członek [[Związek Walki Młodych|Związku Walki Młodych]] (1947–1948) i [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]] (1948–1956). W październiku 1954 został członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. Uzyskał tytuł zawodowy inżyniera metalurga w 1957 na [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie]]. po czym został kierownikiem działu [[Huta Batory|Huty „Batory”]] w [[Chorzów|Chorzowie]]. W 1966 przeniósł sę na stanowisko zastępcy dyrektora w [[Huta Bankowa|Hucie im. F. Dzierżyńskiego]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], po czym od 1972 do 1973 pełnił tożsame stanowisko w Zjednoczeniu Hutnictwa Żelaza i Stali w [[Katowice|Katowicach]]. Od 1973 do 1976 był dyrektorem naczelnym [[Huta Baildon|Huty „Baildon”]], następnie rozpoczął pracę na stanowisku podsekretarza stanu w [[Ministerstwo Hutnictwa|Ministerstwie Hutnictwa]] i [[Ministerstwo Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego|Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego]]. W [[Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego|rządzie Wojciecha Jaruzelskiego]] i w [[Rząd Zbigniewa Messnera|rządzie Zbigniewa Messnera]] pełnił urząd [[Urząd Gospodarki Materiałowej|ministra gospodarki materiałowej]] (1983–1985) i [[Ministerstwo Gospodarki Materiałowej i Paliwowej|ministra gospodarki materiałowej i paliwowej]] (1985–1987). W latach 1986-1988 członek Prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta [[Zamość|Zamościa]]<ref>https://www.zamosciopedia.pl/index.php/so-ss/item/5514-spoleczny-komitet-odnowy-starego-miasta</ref>. |
||
W latach 1988–1990 [[Ambasadorowie Polski|ambasador PRL/RP]] w [[Rumunia|Rumunii]]<ref>{{Cytuj | url=http://www.bukareszt.msz.gov.pl/pl/wspolpraca_dwustronna/historia_i_dyplomacja/bukareszt_ro_a_312/?printMode=true | tytuł=Początek stosunków dyplomatycznych z Rumunią<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.bukareszt.msz.gov.pl | język=pl | data dostępu=2018-01-26}}</ref>. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 17:33, 12 kwi 2020
Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1932 |
---|---|
Ambasador PRL/RP w Rumunii | |
Okres |
od 19 maja 1988 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister gospodarki materiałowej i paliwowej | |
Okres |
od 23 marca 1983 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Jerzy Woźniak (ur. 13 grudnia 1932 w Jaworzniku) – polski inżynier metalurg, polityk i dyplomata. Minister gospodarki materiałowej (1983–1985) i minister gospodarki materiałowej i paliwowej (1985–1987).
Życiorys
Syn Zygmunta i Bronisławy. Członek Związku Walki Młodych (1947–1948) i Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956). W październiku 1954 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Uzyskał tytuł zawodowy inżyniera metalurga w 1957 na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. po czym został kierownikiem działu Huty „Batory” w Chorzowie. W 1966 przeniósł sę na stanowisko zastępcy dyrektora w Hucie im. F. Dzierżyńskiego w Dąbrowie Górniczej, po czym od 1972 do 1973 pełnił tożsame stanowisko w Zjednoczeniu Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach. Od 1973 do 1976 był dyrektorem naczelnym Huty „Baildon”, następnie rozpoczął pracę na stanowisku podsekretarza stanu w Ministerstwie Hutnictwa i Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego. W rządzie Wojciecha Jaruzelskiego i w rządzie Zbigniewa Messnera pełnił urząd ministra gospodarki materiałowej (1983–1985) i ministra gospodarki materiałowej i paliwowej (1985–1987). W latach 1986-1988 członek Prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa[2]. W latach 1988–1990 ambasador PRL/RP w Rumunii[3].
Przypisy
- ↑ Do 12 listopada 1985 jako minister gospodarki materiałowej.
- ↑ https://www.zamosciopedia.pl/index.php/so-ss/item/5514-spoleczny-komitet-odnowy-starego-miasta
- ↑ Początek stosunków dyplomatycznych z Rumunią [online], www.bukareszt.msz.gov.pl [dostęp 2018-01-26] (pol.).
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Biuletyn IPN