Stefan Olszowski

Stefan Olszowski

Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1931 Toruń
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 22 grudnia 1971 do 2 grudnia 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stefan Jędrychowski
Następca	Emil Wojtaszek
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 21 lipca 1982 do 12 listopada 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Józef Czyrek
Następca	Marian Orzechowski
Odznaczenia

Stefan Michał Olszowski (ur. 28 sierpnia 1931 w Toruniu) – polski polityk, działacz komunistyczny, członek Biura Politycznego KC PZPR w latach 1970–1980 oraz 1981–1985, minister spraw zagranicznych w latach 1971–1976 i ponownie w latach 1982–1985. Poseł na Sejm PRL V, VI i VII kadencji.

Życiorys

Przemówienie podczas 25-lecia „Głosu Wielkopolskiego”, Poznań (1970)

Syn Stefana i Leokadii. Pochodzi z rodziny nauczycielskiej. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. W 1952 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1953–1956 był działaczem Związku Młodzieży Polskiej, należał również do Zrzeszenia Studentów Polskich. W 1956 reprezentował ZSP w Międzynarodowym Związku Studentów w Pradze, natomiast w latach 1956–1960 był przewodniczącym Rady Naczelnej ZSP. W marcu 1960 został sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu. Trzy lata później przeszedł na stanowisko kierownika Biura Prasy Komitetu Centralnego, w ramach tej posady współpracował m.in. z Mieczysławem Moczarem. Od czerwca 1964 był członkiem, a od listopada 1968 sekretarzem KC (do grudnia 1971). W grudniu 1970 wszedł w skład Biura Politycznego KC. Od grudnia 1970 do grudnia 1971 był członkiem BP PZPR i KC PZPR odpowiedzialnym za oświatę.

Dwukrotnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych – w latach 1971–1976 i 1982–1985. W grudniu 1976 powrócił na stanowisko sekretarza KC. Za krytykę polityki Edwarda Gierka utracił funkcje we władzach partyjnych w lutym 1980 i został wysłany na placówkę dyplomatyczną do Niemiec Wschodnich (jako ambasador). W sierpniu 1980 ponownie wszedł w skład Biura Politycznego KC i został sekretarzem KC. Od lipca 1982 do listopada 1985 minister spraw zagranicznych. Opowiadał się za twardym kursem wobec „Solidarności”.

W latach 1981–1983 zasiadał w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Członkiem Biura Politycznego KC był do listopada 1985, członkiem KC do lipca 1986. W 1983 wybrany w skład prezydium Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

W 1986 wyjechał na stałe do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkał w Nowym Jorku. W 2007 razem z żoną Zofią i synem Mikołajem przeprowadził się do Eastport na Long Island. W 2008 została wydana książka autorstwa Andrzeja Mrozińskiego i Bogdana Rupińskiego pt. How are you doing Mr Olszowski, w której po raz pierwszy opowiedział o swoim życiu, pracy i wyjeździe do Stanów Zjednoczonych.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (Mongolia, 1975)
• Medal 90-lecia urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1972)
• Medal 100. Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983)
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985)

Bibliografia

• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991.
• Informacje w BIP IPN.