Władysław Baka
| ||
Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1936 Boksycka | |
Prezes Narodowego Banku Polskiego | ||
Okres | od 12 września 1989 do 24 stycznia 1991 | |
Poprzednik | Zdzisław Pakuła | |
Następca | Grzegorz Wójtowicz | |
Prezes Narodowego Banku Polskiego | ||
Okres | od 13 listopada 1985 do 13 lipca 1988 | |
Poprzednik | Zdzisław Pakuła (p.o.) | |
Następca | Zdzisław Pakuła | |
Minister-członek Rady Ministrów | ||
Okres | od 3 lipca 1981 do 12 listopada 1985 | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() |
Władysław Wacław Baka (ur. 24 marca 1936 w Boksyckiej) – polski bankowiec, działacz polityczny, ekonomista, doktor habilitowany i profesor UW. Prezes Narodowego Banku Polskiego (1985–1988, 1989–1991) i minister-członek Rady Ministrów (1981–1985), członek Biura Politycznego KC PZPR (1988-1989)
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Władysława i Marty. Studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1958 r. W 1966 obronił doktorat, w 1971 uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Profesorem nadzwyczajnym został w 1977, a w 1989 profesorem zwyczajnym. W 1959 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Ekonomii Politycznej UW. W latach 1975–1981 był członkiem Prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[1].
W 1955 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pracował w jej Komitecie Centralnym. Od 1972 do 1973 był inspektorem wydziału propagandy KC, w latach 1973–1981 zastępca kierownika wydziałów ekonomicznego, planowania i analiz gospodarczych oraz handlu i finansów. W latach 1981–1985 minister-członek Rady Ministrów, pełnomocnik rządu ds. reformy gospodarczej. W latach 1985–1988 i 1989–1991 prezes Narodowego Banku Polskiego. Był sekretarzem komisji ds. reformy gospodarczej KC PZPR oraz przewodniczącym jego komisji polityki ekonomicznej, reformy gospodarczej i samorządu pracowniczego oraz komisji polityki społeczno-ekonomicznej. W latach 1988–1989 sekretarz KC PZPR, a w latach 1988–1990 członek Biura Politycznego KC PZPR. Był przedstawicielem strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej w czasie obrad Okrągłego Stołu. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. Gubernator z ramienia Polski w Banku Światowym w drugiej połowie lat 80. Bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy krajowej w 1989 r.
Autor licznych publikacji z dziedziny ekonomii, a w szczególności bankowości centralnej i systemów gwarantowania depozytów. Uznawany za eksperta w tej dziedzinie. Obecnie pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 24 lutego 2005 „w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju system finansowego w Polsce, za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej” nadany mu został Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[2]. Wcześniej odznaczony był m.in. Krzyżem Kawalerskim (1974), Komandorskim (1994)[3] oraz Komandorskim z Gwiazdą (1997) tegoż orderu[4].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zmagania o reformę. Z dziennika politycznego 1980–1990, Wydawnictwo Iskry 2007, ISBN 978-83-244-0031-7.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-01-31] .
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 43, poz. 586.
- ↑ Władysław Baka (pol.). TIGER. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 377.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Informacje o Władysławie Bace
- Wizytówka Władysława Baki na stronie Wydziału Nauk Ekonomicznych UW (wersja archiwalna)
|
|
- Członkowie Biura Politycznego KC PZPR
- Członkowie Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN
- Członkowie Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Ludzie związani z bankowością w Polsce
- Ministrowie PRL
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Prezesi Narodowego Banku Polskiego
- Sekretarze Komitetu Centralnego PZPR
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona partyjno-rządowa)
- Urodzeni w 1936
- Zastępcy kierowników wydziałów KC PZPR