Bełt (demon)

Bełt, błąd, błęd, błądzeń, błądzón, błędnik, błud, błudón, obłęd (staropol. bełtać – mącić, błądzić) – złośliwy polny lub leśny demon, występujący w tradycji Małopolski wschodniej; mylił podróżnym drogę i sprowadzał na błędne szlaki.

Siedział pod kamieniem przy skrzyżowaniach dróg, wodził po polach idących w porze nocnej, zwłaszcza nietrzeźwych, powodując u nich dezorientację przestrzenną. Stawiano w takich miejscach kapliczki, aby ochronić się przed jego szkodliwą działalnością.

Może oznaczać również demona nękającego zwierzęta domowe. Płoszył konie; wodził je tak, że nie mogły trafić do swoich zagród.

Były to duchy niewidzialne.

Bibliografia

• Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich. Leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 49. ISBN 83-89375-40-0.