Prowe
| bóg | |
.jpg) Fikcyjne wyobrażenie posągu boga Prowe według B. de Montfaucona, 1722 | |
| Występowanie | |
|---|---|
Prowe – bóstwo połabskie opisane przez Helmolda. Wedle relacji kronikarza, Prowe miał być czczony na ziemi starogardzkiej w Wagrii wraz z Siwą i Radogostem, stanowiąc jedno z najpierwszych i najważniejszych bóstw[1].
Poświęcony mu był otoczony ogrodzeniem święty gaj dębowy, gdzie co poniedziałek odbywały się sądy[1][2]. Helmold wyraźnie podkreśla, że Prowe w przeciwieństwie do innych bóstw nie posiadał swojego posągu[1]. Święty gaj Prowego został odwiedzony przez biskupa oldenburskiego Wicelina (1149–1154), kultowi w nim przewodniczył wówczas kapłan o imieniu Mike. Ostatecznie gaj został zniszczony przez następcę Wicelina, Gerolda (1154–1163)[1].
Identyfikacja Prowego jest bardzo trudna, gdyż nie pojawia się on w żadnych innych źródłach poza Helmoldem. Nie wiadomo, czy chodzi o deifikowaną personifikację prawa, czy też – zgodnie z poglądem Aleksandra Brücknera – Helmold omyłkowo wziął słowo prawo za imię bóstwa[1]. Według innej hipotezy imię Prowe należałoby czytać jako Prone, co wskazywałoby na związek z kultem Peruna[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 163-165.
- ↑ Słownik starożytności słowiańskich. T. 4. Cz. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 368.
