Przejdź do zawartości

Front Briański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front Briański
Брянский фронт
Ilustracja
Działania Frontu Briańskiego w 1941
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1943

Tradycje
Kontynuacja

Front Centralny i Front Zachodni

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Andriej Jeriomienko

Ostatni

gen. płk Markian Popow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Stawka

Front Briański (ros. Брянский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Formowania i walki

[edytuj | edytuj kod]
I formowanie

Utworzony 14 sierpnia 1941, w celu odparcia ewentualnego niemieckiego ataku na Briańsk[1]. Front rozwinął się w rejonie: Orzeł, Briańsk, a w jego skład weszła 13 i 50 Armia oraz lotnictwo liczące 159 samolotów. Dowódcą lotnictwa frontu mianowano gen. mjra Fiodora Połynina[1]. Front Briański prowadził walki obronne na kierunku: Orzeł, Kursk (30 września – 29 października), następnie brał udział w walkach pod w walkach pod Moskwą. Rozwiązany 10 listopada 1941.

II sformowanie

Utworzony 24 grudnia 1941. Rozwinął się na linii: Tarusa, Aleksin, Kosa, Gora, Torchowo, Burakowo, Michajłow w walce przeciwko niemieckiej Grupie Armii Środek. 28 czerwca – 16 sierpnia 1942 prowadził walki obronne przeciw niemieckiej Grupie Armii B. 7 sierpnia wydzielono z niego Front Woroneski. 24 stycznia – 5 lutego przeprowadził woronesko-kostromską operację przeciw 2 Armii niemieckiej. Rozwiązany 12 marca 1943. Jego armie weszły w skład Frontu Centralnego i Frontu Zachodniego.

III sformowanie

Utworzony 28 marca 1943. Wziął udział w operacji orłowskiej i operacji briańskiej przeciw 9 Armii niemieckiej. Uczestniczył w bitwie kurskiej (5 lipca – 23 sierpnia 1943) w czasie której dowództwo frontu tworzyli następujący oficerowie: dowódca Markian Popow, szef sztabu Leonid Sandałow, członkowie rady wojennej Lew Mechlis i S. Sabalin oraz szef zarządu politycznego A. Pigurnow[2]. Przemianowany 10 października 1943 na Front Bałtycki. Część jego wojsk weszło w skład Frontu Centralnego.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Skład
Sierpień 1941[3] Listopad 1941[3] Kwiecień 1943[4]
13 Armia
50 Armia
następnie uzupełniony:
3 Armia
GO gen. A. Jermakowa
3 Armia
49 Armia
50 Armia
3 Armia
61 Armia
63 Armia
3 Gwardyjska APanc.
15 Armia Lotnicza

Dowództwo frontu

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy frontu[5]
Stopień, imię i nazwisko Czasokres Formowanie
gen. por. Andriej Jeriomienko do 13 X 1941 I formowanie
gen. mjr Gieorgij Zacharow.
gen. płk Jakow Czeriewiczenko od 24 XII 1941 do 2 IV 1942 II formowanie
gen. por. Filip Golikow do 7 VII 1942
gen. por. Nikandr Czibisow do 13 VII 1942,
gen. por. Konstanty Rokossowski do 27 IX1942,
gen. por. Maks Reiter do 12 III 1943.
gen. płk Maks Reiter od 28 III do 5 VI 1943, III formowanie
gen. płk Markian Popow do 10X 1943.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]