Andrzej Duda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez PawełMM (dyskusja | edycje) o 18:24, 21 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Andrzej Duda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1972
Kraków

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 6 sierpnia 2015

Pierwsza dama

Agata Kornhauser-Duda

Poprzednik

Bronisław Komorowski

Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres

od 16 stycznia 2008
do 6 lipca 2010

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości
Okres

od 1 sierpnia 2006
do 15 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Faksymile
Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order Lwa Białego I Klasy (Czechy) Order Stara Płanina (Bułgaria) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Andrzej Duda i Lech Kaczyński – uroczystość powołania podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP (16 stycznia 2008)
Para prezydencka z Anną i Bronisławem Komorowskimi w Sejmie po zakończeniu obrad Zgromadzenia Narodowego (6 sierpnia 2015)

ⓘAndrzej Sebastian Duda (ur. 16 maja 1972 w Krakowie[1]) – polski polityk i prawnik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej od 6 sierpnia 2015.

Doktor nauk prawnych, w latach 2006–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, w latach 2008–2010 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, w latach 2007–2011 członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się 16 maja 1972 w Krakowie. Jest synem Jana Dudy, elektrotechnika, profesora nauk technicznych i samorządowca oraz Janiny Milewskiej-Dudy, profesor nauk chemicznych. Jego rodzice swoją działalność zawodową związali z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie[2]. Ma dwie młodsze siostry – Annę i Dominikę[3]. Jego stryjem jest polityk Antoni Duda[4].

W latach 1984–1990 należał do harcerstwa. Działalność tę zakończył jako drużynowy 5 Krakowskiej Drużyny Harcerskiej „Piorun” w strukturach Związku Harcerstwa Polskiego rok założenia 1918, wchodzącej w skład Szczepu 5 KDH „Wichry”[5].

Wykształcenie i praca zawodowa

Od 1987 uczęszczał do klasy humanistycznej II Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, w którym zdał maturę w 1991[5].

W 1996 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy magisterskiej pt. Wywłaszczenie nieruchomości pod budowę autostrad płatnych, obronionej w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ[6]. Podczas studiów startował w Akademickich Mistrzostwach Polski w narciarstwie alpejskim[7].

W lutym 1997 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ, a od października 2001 w Katedrze Prawa Administracyjnego UJ jako asystent. 24 stycznia 2005 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy zatytułowanej Interes prawny w polskim prawie administracyjnym napisanej pod kierunkiem profesora Jana Zimmermanna i obronionej 6 grudnia 2004[6], a następnie wydanej w formie publikacji książkowej w 2008[8]. Wiosną 2005 założył własną kancelarię prawną[5]. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu[9].

Działalność polityczna do 2015

Na początku lat 2000. był działaczem Unii Wolności[10]. Po wyborach parlamentarnych w 2005 rozpoczął współpracę z Klubem Parlamentarnym Prawa i Sprawiedliwości. Jako doradca KP PiS uczestniczył w pracach komisji parlamentarnych (Sejmu i Senatu).

1 sierpnia 2006 na wniosek ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry został powołany przez premiera Jarosława Kaczyńskiego na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W resorcie odpowiadał za legislację, współpracę międzynarodową i przebieg informatyzacji sądów i prokuratur. Kandydował bez powodzenia w wyborach do Sejmu w 2007 z ostatniego miejsca na liście PiS w okręgu tarnowskim, otrzymując 11 158 głosów[11]. W jego ówczesną kampanię zaangażował się Zbigniew Ziobro[12]. Z funkcji wiceministra został odwołany przez Kaczyńskiego 15 listopada 2007 w związku z wyborem przez Sejm w skład Trybunału Stanu, w którym zasiadał do 2011.

16 stycznia 2008 Lech Kaczyński powołał go na stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP[13]. 5 lipca 2010, po wyborze Bronisława Komorowskiego na urząd prezydenta RP, złożył dymisję z tej funkcji, a dzień później został odwołany[14]. W wyborach samorządowych w tym samym roku kandydował bez powodzenia z ramienia PiS na prezydenta Krakowa, zajmując 3. miejsce w pierwszej turze głosowania z wynikiem 22,38% głosów. Uzyskał natomiast mandat radnego miasta[15]. W 2011 wystąpił w filmie dokumentalnym o katastrofie smoleńskiej pt. Mgła[16]. Był także jednym z założycieli stowarzyszenia Ruch Społeczny im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego[17], w którym do 2015 pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej[18][19].

W wyborach parlamentarnych w 2011 z listy PiS został wybrany na posła VII kadencji w okręgu krakowskim, otrzymując 79 981 głosów[20]. W związku z tym zrzekł się mandatu radnego. 27 listopada 2013 został rzecznikiem prasowym PiS[21], pełnił tę funkcję do 9 stycznia 2014. W Sejmie był m.in. członkiem Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej[17].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 z ramienia PiS uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji[22], tym samym wygasł jego mandat posła na Sejm RP[23].

Wybory prezydenckie w 2015

6 grudnia 2014 rada polityczna PiS zatwierdziła jego kandydaturę jako kandydata partii w wyborach prezydenckich w 2015[24] (wystawienie Andrzeja Dudy w tych wyborach zadeklarował 11 listopada 2014 Jarosław Kaczyński[25]). 30 marca 2015 jego kandydatura została zarejestrowana przez Państwową Komisję Wyborczą[26]. Poza PiS poparcia udzieliły mu partie Stronnictwo „Piast”[27], Solidarna Polska[28], Liga Obrony Suwerenności[29] i Polska Razem[30] oraz komisja krajowa związku zawodowego „Solidarność”[31].

W toku kampanii wyborczej złożył obietnice m.in. obniżenia wieku emerytalnego, podniesienia kwoty wolnej od podatku oraz udzielenia pomocy „frankowiczom”[32].

W przeprowadzonej 10 maja 2015 pierwszej turze głosowania zajął pierwsze miejsce, zdobywając 5 179 092 głosy, co stanowiło 34,76% głosów ważnych. Ponieważ żaden z kandydatów nie przekroczył progu 50% głosów ważnych, Andrzej Duda wszedł do drugiej tury głosowania wraz z Bronisławem Komorowskim, który otrzymał 33,77% głosów ważnych[33]. Spośród kandydatów, którzy przegrali w pierwszej turze, oddanie na niego głosu zadeklarował Grzegorz Braun[34]. Przed drugą turą otrzymał także poparcie Prawicy Rzeczypospolitej[35], Unii Polityki Realnej[36] i Samoobrony Odrodzenie[37].

W drugiej turze wyborów z 24 maja 2015 został wybrany na urząd prezydenta RP, pokonując w głosowaniu ubiegającego się o reelekcję Bronisława Komorowskiego. Andrzej Duda uzyskał 51,55% głosów ważnych (8 630 627 głosów)[38]. Dwa dni później zrezygnował z członkostwa w PiS[39]. 25 maja 2015 w związku z ogłoszeniem oficjalnych wyników doszło do wygaśnięcia jego mandatu w Parlamencie Europejskim[40].

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

 Osobne artykuły: Spotkania zagraniczne prezydenta Andrzeja Dudy, Skład Kancelarii Prezydenta Andrzeja Dudy i Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce.
Andrzej Duda składający przysięgę przed Zgromadzeniem Narodowym (6 sierpnia 2015)
Podczas 1. posiedzenia Senatu IX kadencji (12 listopada 2015)
Na konferencji prasowej z Barackiem Obamą podczas szczytu NATO w Warszawie (8 lipca 2016)
Od lewej: pierwsza dama Stanów Zjednoczonych Melania Trump, prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump, prezydent RP Andrzej Duda, pierwsza dama RP Agata Kornhauser-Duda na placu Krasińskich w Warszawie (6 lipca 2017)

Pięcioletnia kadencja prezydencka Andrzeja Dudy rozpoczęła się 6 sierpnia 2015 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym[41]. Tego samego dnia Andrzej Duda przyjął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP[42].

16 listopada 2015, powołując się na art. 139 Konstytucji RP, ułaskawił byłego szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego Mariusza Kamińskiego i trzech funkcjonariuszy CBA skazanych przez sąd I instancji w tzw. aferze gruntowej[43]. Było to pierwsze w historii ułaskawienie przez prezydenta osób, wobec których nie zapadł jeszcze prawomocny wyrok[44]. W opinii części prawników (m.in. Jana Zimmermanna, Leszka Kubickiego i Andrzeja Zolla) prezydent tym ułaskawieniem naruszył Konstytucję RP[45][46][47]. Za dopuszczalnością podjęcia takiej decyzji opowiedział się natomiast m.in. Ryszard Piotrowski, uznając jednocześnie, że ułaskawienie to nie powinno wstrzymywać rozpoznania sprawy oskarżonych w postępowaniu odwoławczym[46]. 30 marca 2016 sąd odwoławczy (Sąd Okręgowy w Warszawie) podjął decyzję o uchyleniu wyroku i umorzeniu sprawy, uznając, że Konstytucja RP nie przewiduje szczególnego trybu ułaskawiania przez prezydenta i że w przypadku prawa łaski nie można stosować przepisów kodeksu postępowania karnego[48]. Sąd Najwyższy w uchwale z 31 maja 2017, wydanej w związku z postępowaniem kasacyjnym w składzie siedmiu sędziów na wniosek rozpatrującego skargę kasacyjną oskarżycieli posiłkowych składu trzyosobowego SN, stwierdził, że prawo łaski jako uprawnienie prezydenta może być stosowane wyłącznie wobec osób, których winę stwierdzono prawomocnym wyrokiem sądu, a jego zastosowanie przed datą prawomocności wyroku nie wywołuje skutków procesowych (nie istnieje)[49][50]. Sędziowie uznali także, że zastosowanie prawa łaski w takiej formie, w jakiej zrobił to Andrzej Duda w stosunku do kierownictwa CBA, złamało konstytucyjną zasadę domniemania niewinności i nie daje się pogodzić z zawartym w ustawie zasadniczej prawem obywatela do sądu[49]. Według Wiceszefa Kancelarii Prezydenta Pawła Muchy uchwała ta nie posiada żadnej podstawy prawnej[51]. Kancelaria opublikowała też listę 13 publikacji z różnych epok, w których polscy prawnicy stwierdzali możliwość stosowania przez prezydenta prawa łaski w postaci abolicji indywidualnej. Wśród tych autorów znaleźli się m.in. Stanisław Śliwiński, Stefan Kalinowski, Andrzej Murzynowski, Stanisław Waltoś, Tomasz Grzegorczyk, Ryszard Piotrowski, Lech Gardocki, Stanisław Stachowiak, Katarzyna Kaczmarczyk-Kłak i Bogusław Banaszak[52]. Spośród wymienionych przez Kancelarię Prezydenta publikacji cztery (Stanisława Śliwińskiego, Stefana Kalinowskiego, Jana Bednarzaka, Andrzeja Murzynowskiego), wydane w latach 60., nie mogą dotyczyć stanu prawnego zaprowadzonego konstytucją z 1997 roku. Lech Gardocki i Stanisław Waltoś odcięli się od popierania poglądu korzystnego dla prezydenta w tym sporze, a Ryszard Piotrowski poczynił zastrzeżenia – wg niego prezydent wprawdzie może wydać akt łaski przed prawomocnym skazaniem, ale „akt łaski nie powinien być arbitralny, społecznie niezrozumiały czy obrażający poczucie sprawiedliwości”, a ułaskawienie nie może wstrzymywać rozpoznania sprawy oskarżonych w postępowaniu odwoławczym[53][54][55][55][46].

Andrzej Duda nie odebrał ślubowania od żadnej z pięciu osób wybranych przez Sejm VII kadencji na sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Nie dokonał tego również w odniesieniu do trzech spośród tych osób wybranych na kadencje od 7 listopada 2015, co do których Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności z Konstytucją RP przepisu ustawy stanowiącego podstawę ich wyboru[56]. Natomiast 3 i 9 grudnia 2015 prezydent odebrał ślubowanie od pięciu osób, co do których Sejm VIII kadencji podjął uchwały o ich wyborze do Trybunału Konstytucyjnego na te same stanowiska[57][58]. 28 grudnia 2015 podpisał ustawę z dnia 22 grudnia 2015 o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym[59], która w opinii m.in. Krajowej Rady Sądownictwa[60], prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta[61] i rzecznika praw obywatelskich Adama Bodnara[62] w sposób istotny naruszała Konstytucję RP.

W czerwcu 2016 odmówił bez uzasadnienia powołania 10 sędziów sądów powszechnych zawnioskowanych przez Krajową Radę Sądownictwa[63].

W lipcu 2016 był gospodarzem szczytu NATO w Warszawie, którego organizację przyznano Polsce w 2014, oraz przewodniczył części spotkań formalnych szczytu[64].

31 lipca 2017 złożył weto wobec uchwalonych głównie głosami posłów Prawa i Sprawiedliwości i wywołujących duże protesty społeczne ustaw o Sądzie Najwyższym i o Krajowej Radzie Sądownictwa[65][66].

Pełniąc funkcję prezydenta, pozostał aktywnym użytkownikiem mediów społecznościowych, prowadząc osobiście swoje konto na Twitterze, zamieszczając na nim informacje dotyczące swojej prezydentury, jak również luźne komentarze oraz zdjęcia typu selfie, a także wdając się w polemikę z internautami[67][68].

Wybrane nominacje i powołania

Życie prywatne

21 grudnia 1994 Andrzej Duda poślubił germanistkę Agatę Kornhauser1=:0, z którą ma córkę Kingę (ur. 1995)[5]. Ma dwie młodsze siostry – Annę i Dominikę[3]. Jego stryjem jest polityk Antoni Duda[4]. Jego teściem jest poeta Julian Kornhauser1=:0, a szwagrem Jakub Kornhauser. Jest katolikiem[76].

Wyniki wyborcze

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2007 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VI kadencji nr 15 11 158 (3,97%)N[11]
2010 Prawo i Sprawiedliwość Prezydent miasta Krakowa – 56 302 (22,38%)N[15]
Rada Miasta Krakowa VI kadencji nr 2 6887 (16,77%)T[15]
2011 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VII kadencji nr 13 79 981 (15,79%)T[20]
2014 Prawo i Sprawiedliwość Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 97 996 (10,71%)T[22]
2015 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Andrzeja Dudy 		Prezydent RP – 5 179 092 (34,76%)[33]
8 630 627 (51,55%)T[38]

Odznaczenia i wyróżnienia

Otrzymane z urzędu

Z tytułu objęcia urzędu prezydenta RP Andrzej Duda został kawalerem Orderu Orła Białego, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły, a także kawalerem Orderu Odrodzenia Polski I Klasy, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły.

Ordery i odznaczenia państw obcych
Wyróżnienia i inne odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-05-22].
  2. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 14. ISBN 978-83-7813-924-9.
  3. ↑ a b Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 19. ISBN 978-83-7813-924-9.
  4. ↑ a b Nasz prezydent elekt Andrzej Duda to mój bratanek. nto.pl, 7 czerwca 2015. [dostęp 2015-11-18].
  5. ↑ a b c d Andrzej Duda. Kalendarium. andrzejduda.pl. s. 8. [dostęp 2015-05-25].
  6. ↑ a b Andrzej Duda. prezydent.pl. [dostęp 2015-06-08].
  7. ↑ Piotr Lisiewicz: Duda story – historia miłości, podboju gór i niespodziewanego wejścia w politykę. niezalezna.pl, 15 lutego 2015. [dostęp 2015-05-25].
  8. ↑ Andrzej Duda, Interes prawny w polskim prawie administracyjnym, C.H. Beck, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7483-883-2.
  9. ↑ Andrzej Duda w czasie urlopu na UJ pracował na prywatnej uczelni w Poznaniu. wp.pl, 19 maja 2015. [dostęp 2015-05-29].
  10. ↑ Michał Krzymowski, Anna Szulc: Andrzej Duda był działaczem Unii Wolności. newsweek.pl, 14 marca 2015. [dostęp 2015-03-14].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-06-19].
  12. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 66. ISBN 978-83-7813-924-9.
  13. ↑ Andrzej Duda powołany na Podsekretarza Stanu w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 16 stycznia 2008. [dostęp 2015-06-08].
  14. ↑ Bronisław Komorowski przyjął rezygnację ministrów. prezydent.pl, 6 lipca 2010. [dostęp 2010-09-12].
  15. ↑ a b c Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2010-11-24].
  16. ↑ Posłowie obejrzą „Mgłę”. wprost.pl, 18 stycznia 2011. [dostęp 2015-12-03].
  17. ↑ a b Andrzej Duda. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-04-29].
  18. ↑ a b Duda honorowym prezesem Ruchu Społecznego im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. telewizjarepublika.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  19. ↑ Ruch Społeczny im. Prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego. monitorfirm.pl. [dostęp 2015-08-06].
  20. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-28].
  21. ↑ Andrzej Duda nowym rzecznikiem prasowym PiS. pis.org.pl, 27 listopada 2013. [dostęp 2013-11-27].
  22. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
  23. ↑ Postanowienie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 maja 2014 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu posła Andrzeja Sebastiana Dudy (M.P. z 2014 r. poz. 399).
  24. ↑ Duda oficjalnym kandydatem na prezydenta. Kaczyński: Polska potrzebuje zmian. tvn24.pl, 6 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-06].
  25. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 80. ISBN 978-83-7813-924-9.
  26. ↑ Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 2015: Informacje o Komitecie Wyborczym. prezydent2015.pkw.gov.pl. [dostęp 2015-05-01].
  27. ↑ PIAST nie wystawi kandydata. moje.radio.lublin.pl, 8 lutego 2015. [dostęp 2015-03-30].
  28. ↑ Rada Główna SP udzieliła poparcia dla Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich. solidarna.org.pl, 21 marca 2015. [dostęp 2015-03-30].
  29. ↑ Oświadczenie w sprawie wyborów prezydenckich. lospolski.pl, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26].
  30. ↑ I Kongres Polski Razem Zjednoczonej Prawicy. polskarazem.pl, 27 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-27].
  31. ↑ „Solidarność” poparła Andrzeja Dudę na prezydenta. newsweek.pl, 5 maja 2015. [dostęp 2015-05-08].
  32. ↑ Obietnice wyborcze Andrzeja Dudy. Które udało się zrealizować po roku od wyborów?. money.pl. [dostęp 2017-03-14].
  33. ↑ a b Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-05-12].
  34. ↑ Grzegorz Braun: nie walczymy o procenty, ale o duszę narodu. Reżyser zapowiedział na kogo zagłosuje w drugiej turze. pch24.pl, 13 maja 2015. [dostęp 2015-05-13].
  35. ↑ Jeszcze jeden wysiłek! (oświadczenie Prawicy Rzeczypospolitej). prawicarzeczypospolitej.org, 16 maja 2015. [dostęp 2015-05-18].
  36. ↑ UPR w II turze popiera Andrzeja Dudę. niezalezna.pl, 22 maja 2015. [dostęp 2017-01-19].
  37. ↑ Popieramy. samoobrona.mazowsze.pl. [dostęp 2015-05-20].
  38. ↑ a b Ponowne głosowanie. pkw.gov.pl, 25 maja 2015. [dostęp 2015-05-25].
  39. ↑ Andrzej Duda zrzekł się członkostwa w PiS. rp.pl, 26 maja 2015. [dostęp 2015-05-26].
  40. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-06-06].
  41. ↑ Uroczystości inauguracji Prezydenta RP Andrzeja Dudy. prezydent.pl, 6 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-06].
  42. ↑ Prezydent do żołnierzy: Jedno jest polskie wojsko i jedna jest Polska. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-06].
  43. ↑ Prezydent ułaskawił m.in. b. szefa CBA Mariusza Kamińskiego. [w:] Polska Agensja Prasowa [on-line]. pap.pl, 17 listopada 2015. [dostęp 2015-12-14].
  44. ↑ Marek Domagalski. Prezydencka łaska dzieli prawników. „Rzeczpospolita”, s. C2, 19 listopada 2015. 
  45. ↑ „Prezydent złamał konstytucję przynajmniej trzykrotnie”. Promotor Andrzeja Dudy krytykuje swojego doktoranta. dziennik.pl, 3 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-20].
  46. ↑ a b c Ewa Siedlecka: Czy prezydent złamał konstytucję? Prawnicy podzieleni. wyborcza.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2015-12-20].
  47. ↑ Prof. Andrzej Zoll: Prezydent Duda złamał prawo. polskatimes.pl, 19 listopada 2015. [dostęp 2015-12-20].
  48. ↑ Koniec sprawy Kamińskiego. Sąd uchylił wyrok skazujący byłych szefów CBA. tvn24.pl, 30 marca 2016. [dostęp 2016-03-30].
  49. ↑ a b Małgorzata Kryszkiewicz. Prezydent nie mógł ułaskawić Mariusza Kamińskiego. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. B6, 1 czerwca 2017. 
  50. ↑ Agata Łukaszewicz. Prezydent nie mógł ułaskawić byłego szefa CBA. „Rzeczpospolita”, s. C1, 1 czerwca 2017. 
  51. ↑ Sąd Najwyższy nie może ingerować w sferę prerogatyw Prezydenta RP. prezydent.pl. [dostęp 2017-06-02].
  52. ↑ Lista publikacji, w których wskazywano na możliwość stosowania przez Prezydenta RP prawa łaski w postaci indywidualnej abolicji. prezydent.pl. [dostęp 2017-06-02].
  53. ↑ Michał Wilgocki: Prezydent Duda publikuje „listę prawników”, którzy go popierają. Jeden z nich: Znalazłem się tam przez nieporozumienie. wyborcza.pl. [dostęp 2017-06-10].
  54. ↑ Wojciech Czuchnowski, Agnieszka Kublik: Prezydencka manipulacja z ułaskawieniem Kamińskiego. Co naprawdę sądzą o abolicji przywoływani przez Kancelarię Prezydenta prawnicy. wyborcza.pl. [dostęp 2017-06-10].
  55. ↑ a b Jacek Gądek: Cel był prosty: pokazać, że prawnicy przyznali rację Dudzie. Co myślą oni sami? Pytamy. gazeta.pl. [dostęp 2017-06-10].
  56. ↑ Dz.U. z 2015 r. poz. 2129
  57. ↑ Prezydent odebrał ślubowanie od sędziów Trybunału Konstytucyjnego. prezydent.pl, 3 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-24].
  58. ↑ Prezydent przyjął ślubowanie od sędzi Julii Przyłębskiej. prezydent.pl, 9 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-24].
  59. ↑ Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy o TK, komentarze po wystąpieniu prezydenta. onet.pl, 28 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  60. ↑ Stanowisko Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa w sprawie uchwalonej 22 grudnia 2015 r. zmiany ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. poz. 1064 ze zm.). krs.pl, 23 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  61. ↑ Nowelizacja ustawy o TK. Prokurator Generalny straszy paraliżem prac. dziennik.pl, 23 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  62. ↑ RPO i HFPC apelują do prezydenta ws. noweli ustawy o TK. rp.pl, 24 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  63. ↑ Ewa Siedlecka. Prezydent sądzi sędziów. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 29 czerwca 2016. 
  64. ↑ tvn24.pl: Sześć spotkań Dudy w czasie szczytu NATO. 5 lipca 2016. [dostęp 2016-09-07].
  65. ↑ Prezydent przekazał ustawę o SN do ponownego rozpatrzenia przez Sejm. prezydent.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2017-08-03].
  66. ↑ Prezydent przekazał Sejmowi do ponownego rozpatrzenia ustawę o KRS. prezydent.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2017-08-03].
  67. ↑ radiozet.pl: Andrzej Duda tweetuje i zawstydza internautów. Co takiego napisał prezydent?. 25 stycznia 2016. [dostęp 2016-05-23].
  68. ↑ polityka.pl: Foczka, Karolina Wazelina, Pimpuś Sadełko. Czyli kogo śledzi na Twitterze Andrzej Duda. 14 marca 2016. [dostęp 2016-05-23].
  69. ↑ Prezydent RP przyjął dymisję Rady Ministrów. prezydent.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2015-11-12].
  70. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  71. ↑ Prezydent wręczył akty powołania członkom Rady Polityki Pieniężnej. prezydent.pl, 23 lutego 2016. [dostęp 2016-05-06].
  72. ↑ Adam Glapiński kandydatem Prezydenta RP na Prezesa NBP. prezydent.pl, 6 maja 2016. [dostęp 2016-05-06].
  73. ↑ Prezydent powołał Julię Przyłębską na Prezesa Trybunału Konstytucyjnego. prezydent.pl, 21 grudnia 2016. [dostęp 2017-12-08].
  74. ↑ Prezydent RP desygnował Mateusza Morawieckiego na Premiera. prezydent.pl. [dostęp 2017-12-08].
  75. ↑ Zaprzysiężenie rządu Morawieckiego. Czekają nas niespodzianki kadrowe?. gazeta.pl. [dostęp 2017-12-11].
  76. ↑ Agata Kondzińska: Kościół i Bóg Andrzeja Dudy. Jak kandydat PiS podpiera się wiarą i przywiązaniem do Kościoła. wyborcza.pl, 23 kwietnia 2015. [dostęp 2015-05-22].
  77. ↑ Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. dre.pt. [dostęp 2010-09-12]. (port.).
  78. ↑ Belgijska Para Królewska z oficjalną wizytą w Polsce. prezydent.pl, 13 października 2015. [dostęp 2015-10-25].
  79. ↑ Drugi dzień wizyty Prezydenta RP w Czechach. prezydent.pl, 15 marca 2016. [dostęp 2016-03-15].
  80. ↑ Udělení státních vyznamenání při oficiální návštěvě polského prezidenta v ČR. hrad.cz, 15 marca 2016. [dostęp 2016-03-18]. (cz.).
  81. ↑ „Rozmawiając z Rosją, NATO powinno pokazywać charakter”. prezydent.pl, 18 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-18].
  82. ↑ Tildelinger av ordener og medaljer. kongehuset.no, 23 maja 2016. [dostęp 2016-10-02]. (norw.).
  83. ↑ Spotkanie Prezydentów Polski i Rumunii. prezydent.pl, 10 lipca 2016. [dostęp 2016-07-11].
  84. ↑ Para Prezydencka rozpoczęła wizytę w Finlandii PL/ENG. prezydent.pl, 24 października 2017. [dostęp 2017-10-24].
  85. ↑ Prezydent rozpoczął wizytę w Grecji. prezydent.pl, 2017-11-20. [dostęp 2017-11-22].
  86. ↑ Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Posłowie na medal i posłowie z naganą. polityka.pl, 26 września 2013. [dostęp 2015-06-01].
  87. ↑ Ewa Barczyk: Prezydent Andrzej Duda Honorowym Obywatelem Wolbromia. przeglad.olkuski.pl, 29 maja 2015. [dostęp 2015-06-01].
  88. ↑ Prezydent Andrzej Duda Honorowym Obywatelem Starego Sącza. sadeczanin.info, 26 września 2016. [dostęp 2016-09-26].
  89. ↑ Korea Południowa: Andrzej Duda honorowym obywatelem Seulu. fakty.interia.pl, 8 lutego 2018. [dostęp 2018-02-08]. (pol.).
  90. ↑ Prezydent honorowym obywatelem Bochni. prezydent.pl, 27 lutego 2018. [dostęp 2018-03-10]. (pol.).
  91. ↑ Andrzej Duda Człowiekiem Wolności 2015. wsieci.pl, 7 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-07].
  92. ↑ Andrzej Duda – Człowiek Roku Klubów „Gazety Polskiej” za rok 2015. prezydent.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-30].
  93. ↑ Prezydent Andrzej Duda z nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego. prezydent.pl, 7 marca 2016. [dostęp 2016-03-08].
  94. ↑ Prezydent Duda w JW GROM. defence24.pl, 2017-07-04. [dostęp 2018-01-08].
  95. ↑ Prezydent Andrzej Duda dostał honorową odznakę GROM. rp.pl, 2017-07-05. [dostęp 2018-01-08].
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „:0”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB). [dostęp 2011-10-28].
Prezydenci Polski
II Rzeczpospolita (1918–1939)
Rząd RP na Uchodźstwie (1939–1990)
Polska Ludowa (1944–1989)
Rzeczpospolita
Polska
(1944–1952)
Polska
Rzeczpospolita
Ludowa
(1952–1989)
III Rzeczpospolita (od 1989)
Pełniący obowiązki prezydenta RP
Zobacz też:

Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Duda&oldid=53264963”