Przejdź do zawartości

Bazylika św. Anny w Kodniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bazylika św. Anny w Kodniu
Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej
Zabytek: nr rej. A/54 z dnia 08.08.1956 r. i z 18.11.1966 r.
bazylika mniejsza, sanktuarium
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Kodeń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Anny w Kodniu

Wezwanie

św. Anny

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Matka Boża Kodeńska

Położenie na mapie gminy Kodeń
Mapa konturowa gminy Kodeń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Anny w KodniuSanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Anny w KodniuSanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Anny w KodniuSanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Anny w KodniuSanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej”
Ziemia51°54′49,86″N 23°36′27,85″E/51,913850 23,607736
Strona internetowa

Bazylika św. Anny w Kodniu – kościół parafialny parafii rzymskokatolickiej pw. Świętej Anny w Kodniu. Godność bazyliki mniejszej kościół posiada od 1973. Znajduje się na trasie Szlaku Renesansu Lubelskiego.

Historia i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wzniesiony w latach 16291635[1] w stylu późnego renesansu w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z 1599. Budowę prowadził murator lubelski J. Cangerle. W 1657 roku kościół złupili Szwedzi ściągając ołowiany dach i kradnąc dzwony. W roku 1680 miał miejsce pożar kościoła i miasta, ale już w 1686 w związku z zakończeniem odbudowy i jej przebudowy (wieża zachodnia), świątynię ponownie konsekrowano. Barokowa fasada pochodzi z 1709 roku.

W 1709 roku papież Klemens XI wydaje bullę, ustanawiającą kościół św. Anny kolegiatą. Po koronacji obrazu Matki Bożej koronami papieskimi w roku 1723 stał się sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej[2].

Ołtarz główny z obrazem Matki Bożej Kodeńskiej

Od 6 kwietnia 1875 kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, którą pozostawał do roku 1917 (w tym samym roku zdjęto z wież prawosławne kopuły). Po odrodzeniu Polski była to ponownie świątynia rzymskokatolicka. W roku 1927 biskup Przeździecki, biskup diecezjalny siedlecki przekazał opiekę nad kościołem Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. W 1941 w czasie działań wojennych związanych z przekraczaniem Bugu przez Niemców w bazylice miał miejsce pożar.

Wewnątrz świątyni znajduje się owalna kopuła z dekoracją stiukową. Większość wyposażenia jest nowa (dawne uległo po 1875 rozproszeniu). W ołtarzu głównym (18751928 znajdował się w Opiniogórze) widnieje otoczony kultem obraz Matki Boskiej Kodeńskiej, zwanej Królową i Matką Podlasia. Obraz ten, wraz z kilkudziesięcioma portretami członków rodziny Sapiehów, znajdował się pierwotnie w kaplicy południowej, pełniącej wówczas rolę rodowego panteonu[3]. Ołtarze boczne zostały wykonane w latach 19321947 przez Mariana Kiersnowskiego i jego syna Stefana. Wewnątrz kościoła, na ołtarzu św. Szczepana znajdują się relikwie – czaszka uważana za głowę św. Feliksa, papieża.

Kościół otoczony jest ogrodzeniem z bramką, za ogrodzeniem stoi dzwonnica z XVIII wieku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako data zakończenia budowy podawany jest też rok 1640.
  2. Historia sanktuarium na stronach parafii kodeńskiej
  3. Tadeusz Chrzanowski, „Kresy, czyli obszar tęsknot”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010, s. 122.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Z. Świechowski, Budowle renesansowe w Kodniu, „Biuletyn Historii Sztuki” XXXVI, 1954, s. 153–161.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]