Daniel-André Tande

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Daniel André Tande)
Daniel-André Tande
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1994
Narwik

Klub

Kongsberg IF

Wzrost

182 cm[1]

Debiut w PŚ

11 stycznia 2014 w Tauplitz (31. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

12 stycznia 2014 w Tauplitz (15. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

22 listopada 2015 w Klingenthal (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

22 listopada 2015 w Klingenthal

Rekord życiowy

243,5 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2018)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Lahti 2017 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2016 drużynowo
złoto Oberstdorf 2018 indywidualnie
złoto Oberstdorf 2018 drużynowo
złoto Planica 2020 drużynowo
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2017/2018
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2016/2017
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2015
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel-André Tande (ur. 24 stycznia 1994 w Narwiku[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Kongsberg IF. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2018, drużynowy złoty medalista z 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, a także brązowy z Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 i Pucharu Świata 2017/2018. Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Lata 2009–2013[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2009 zadebiutował na zawodach FIS Cup w norweskim Notodden. Nie udało mu się znaleźć w najlepszej trzydziestce[2]. Rok później w konkursach w tej samej miejscowości był 11. i 7. W lutym 2011 wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy w Libercu. Zajął 4. miejsce w zawodach indywidualnych i 6. w drużynowych[3].

W sezonie 2011/2012 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 17 lutego w Oslo zajął 20. miejsce[4]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 32. miejsce w zawodach indywidualnych i 5. w drużynowych[5].

Lata 2013–2015[edytuj | edytuj kod]

Po zajęciu 2. pozycji w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2013, Tande otrzymał szansę debiutu w Pucharze Świata. 11 stycznia 2014 na skoczni mamuciej Kulm w Tauplitz zajął 31. miejsce. Dzień później był 15., zdobywając pierwsze w karierze punkty. 1 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[6].

Dwukrotnie stanął na podium Letniego Grand Prix 2014: był 2. i 3. w konkursach w Hakubie. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajął pozycje w pierwszej dziesiątce cyklu. W pierwszej części sezonu zimowego 2014/2015 występował w Pucharze Świata, zajmując między innymi 8. miejsce w konkursie w Niżnym Tagile 14 grudnia 2014. Od połowy lutego startował w Pucharze Kontynentalnym, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium[7].

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Zwyciężył w czterech konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015[8].

22 listopada 2015 Tande zwyciężył w otwierającym sezon 2015/2016 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal, tym samym po raz pierwszy stając na podium zawodów indywidualnych w tym cyklu. W rozgrywanych w grudniu zawodach Pucharu Świata najwyżej znalazł się na 5. miejscu. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zajął 18. pozycję indywidualnie, a także zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Kennethem Gangnesem, złoty medal w zawodach drużynowych[8].

W drugiej połowie sezonu regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce, w lutym 2016 jeszcze trzykrotnie stając na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata: był drugi w Lahti i Kuopio oraz trzeci w Ałmaty[8]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zajął 7. miejsce z 985 punktami[9].

Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]

Wystartował w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2016 najwyżej sklasyfikowanym będąc na 4. miejscu w Hakubie[10].

Dobrze rozpoczął sezon 2016/2017 Pucharu Świata, na przełomie listopada i grudnia w Ruce, Klingenthal i Lillehammer trzykrotnie z rzędu zajmując drugie miejsce. Po 4. pozycji w Oberstdorfie oraz zwycięstwach w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku[10] Tande był liderem 65. Turnieju Czterech Skoczni, jednak nieudany skok w ostatniej serii konkursu w Bischofshofen zepchnął go na 3. miejsce klasyfikacji generalnej[11].

15 stycznia 2017 zajął 2. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Wiśle. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował w Pucharze Świata miejsca w pierwszej dziesiątce indywidualnie, nie stając jednak na podium. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, indywidualnie zajmując 15. miejsce na skoczni normalnej oraz 10. na skoczni dużej, był też 5. w konkursie drużyn mieszanych, zaś w zawodach drużynowych mężczyzn zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Andreasem Stjernenem, srebrny medal[10]. Puchar Świata 2016/2017 Tande zakończył na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, zdobywając 1201 punktów[9].

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce[12].

W kilku pierwszych konkursach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Stawał na podium 2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także 10 grudnia w Titisee-Neustadt, gdzie zajął 3. lokatę. Po słabszych występach w dwóch pierwszych konkursach 66. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. miejsce w Innsbrucku. Na tej samej pozycji ukończył konkurs na Kulm. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zdobył na nich złote medale zarówno w konkursie indywidualnym, w którym wyprzedził o 13,3 pkt Kamila Stocha i o 24,3 pkt Richarda Freitaga, jak i w zawodach drużynowych, w których startował w zespole z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Johannem André Forfangiem[12].

3 lutego 2018 wygrał konkurs Pucharu Świata w ramach Willingen Five. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie w zawodach w Pjongczangu zajął 6. miejsce na skoczni normalnej i 4. na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym wraz z Stjernenem, Forfangiem i Johanssonem zdobył złoty medal. W marcu 2018 wygrał w rozgrywanych w ramach Raw Air 2018 zawodach w Oslo, zajął też 3. miejsce w Vikersund. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach w Planicy również zajął 3. pozycję[12]. Zdobyte w trakcie sezonu 985 punktów pozwoliło mu zająć 3. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu[9].

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

W maju 2018 Tande był hospitalizowany z powodu zespołu Stevensa-Johnsona, który rozwinął się u niego jako reakcja po antybiotyku[13]. Z tego powodu treningi na skoczni przed kolejnym sezonem rozpoczął dopiero pod koniec sierpnia[14].

Od początku sezonu 2018/2019 Pucharu Świata do końca 67. Turnieju Czterech Skoczni tylko dwukrotnie zajmował miejsca punktowane, najwyżej klasyfikowanym będąc na 21. pozycji w Niżnym Tagile. Po miesięcznej przerwie od startów powrócił na początku lutego 2019 w Oberstdorfie, zajmując miejsca w najlepszej piętnastce, w tym 5. w trzecim konkursie[15]. Na treningu przed kolejnymi konkursami cyklu w Lahti upadł, w efekcie z powodu kontuzji kolana musiał zakończyć sezon[16][17].

Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]

W dwóch występach w Letnim Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce[18].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od dwóch zwycięstw, odniesionych 24 listopada 2019 w Wiśle i 30 listopada w Ruce. W grudniowych zawodach cyklu osiągał gorsze wyniki – tylko raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, a trzykrotnie nie zdobywał punktów. Po konkursie w Klingenthal 15 grudnia 2019 stracił pozycję lidera klasyfikacji generalnej na rzecz Ryōyū Kobayashiego[18].

4 stycznia 2020 w rozgrywanych w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zawodach w Innsbrucku zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu kończył zawody głównie w pierwszej i drugiej dziesiątce. Raz jeszcze stanął na podium konkursu indywidualnego: 28 lutego był trzeci w Lahti[18]. Sezon zakończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 721 punktami[9].

Sezon 2020/2021[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej połowie sezonu zimowego 2020/2021 w Pucharze Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce lub niższe, w kilku startach nie zdobywając punktów. W tym czasie wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zawody indywidualne, na których bronił tytułu, zakończył na 13. pozycji, zaś w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal[19].

W rozgrywanym 10 stycznia 2021 drugim konkursie w Titisee-Neustadt zajął 2. miejsce. Od tego momentu zaczął osiągać w Pucharze Świata lepsze wyniki, większość konkursów indywidualnych kończąc w pierwszej dziesiątce. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium, 30 stycznia w Willingen zajmując 2. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, był też 6. w drużynie męskiej[19]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 14. pozycji w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[9].

25 marca 2021 Tande upadł podczas serii próbnej przed konkursem Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy. Norweg stracił równowagę podczas lotu i z dużą siłą uderzył o zeskok. W wyniku upadku doznał złamania obojczyka oraz przebicia płuca[20]. Został po nim wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej, z której wybudzony został po kilku dniach[21]. W kwietniu 2021 przeprowadzono u niego operację obojczyka[22].

Sezon 2021/2022[edytuj | edytuj kod]

Do treningów na skoczni po kontuzji powrócił w siepniu 2021[23]. We wrześniu wystąpił w Letnim Pucharze Kontynentalnym w Oslo, a w październiku w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 12. miejsce[24].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 12 grudnia 2021 zawody cyklu w Klingenthal ukończył na 2. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 31. na skoczni dużej, a w drużynie męskiej zajął 4. pozycję. 6 marca 2022 zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo rozgrywanych w ramach Raw Air 2022. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 20. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[24]. Po tych zawodach zakończył sezon[25]. Puchar Świata 2021/2022 ukończył na 21. miejscu w klasyfikacji generalnej z 339 punktami[9].

Sezon 2022/2023[edytuj | edytuj kod]

2 października 2022 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2022 w Klingenthal. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie siedmiokrotnie ukończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce, a na podium stanął raz – 5 lutego 2023 w Willingen zajął 3. pozycję[26]. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, ale nie znalazł się w składzie na żaden z konkursów[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu w klasyfikacji generalnej z 449 punktami[9].

Sezon 2023/2024[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 12. miejscu, w grudniu 2023 w Klingenthal. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których zajął 22. lokatę indywidualnie i 4. w drużynie[28]. Po tych zawodach wycofał się z dalszych startów. Powrócił w marcu 2024 na otwierający Raw Air 2024 konkurs w Oslo[29]. Zajął w nim 29. miejsce, nie znalazł się w składzie na kolejne zawody i w efekcie zakończył sezon[28]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 38. pozycji z 90 punktami[9].

Mistrzostwa Norwegii[edytuj | edytuj kod]

Tande zdobywał medale mistrzostw Norwegii. Indywidualnie zwyciężył w 2017[30], a w letnich mistrzostwach kraju zdobył złoto w 2015 (na skoczni normalnej i dużej)[31][32], 2016[33], 2017[34], 2020[35] i 2022[36] oraz brąz w 2014 na skoczni dużej[37] i w 2019[38]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Buskerud, zdobył złoty medal latem 2021[39], srebrny latem 2020[40], 2022[41] i 2023[42], a także brązowy zimą 2012[43] i 2013[44] oraz latem 2019[38]. W drużynie mieszanej zdobył złoto latem 2020[40], 2021[39], 2022[41] i 2023[45].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – 6. miejsce (K-98), 4. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou – 31. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – złoty medal[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 4. miejsce[b]

Starty D. A. Tande na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 103,5 m 111,5 m 242,3 pkt 17,0 pkt Andreas Wellinger
4. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 131,0 m 138,5 m 273,1 pkt 12,6 pkt Kamil Stoch
1. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 136,0 m 140,5 m 1098,5 pkt (287,3 pkt) —
31. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 128,0 m – 120,2 pkt 175,9 pkt Marius Lindvik
4. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 130,5 m 124,0 m 922,1 pkt (231,9 pkt) 20,6 pkt Austria

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2017 Finlandia Lahti – 15. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-116)
2021 Niemcy Oberstdorf – 9. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-120)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2017 Finlandia Lahti – 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[c], srebrny medal (K-116)[d]
2021 Niemcy Oberstdorf – 6. miejsce (K-120)[e]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
15. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 94,5 m 243,5 pkt 27,3 pkt Stefan Kraft
5. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[c] 91,0 m 95,0 m 877,8 pkt (239,5 pkt) 157,7 pkt Niemcy
10. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 121,5 m 129,5 m 261,3 pkt 18,0 pkt Stefan Kraft
2.srebro 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[d] 126,0 m 126,0 m 1078,5 pkt (270,9 pkt) 25,7 pkt Polska
9. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 101,0 m 98,0 m 251,6 pkt 17,2 pkt Piotr Żyła
12. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 131,0 m 120,5 m 237,4 pkt 39,1 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[e] 119,5 m 124,5 m 974,1 pkt (218,4 pkt) 72,5 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2016 Austria Tauplitz – 18. miejsce
2018 Niemcy Oberstdorf – złoty medal
2020 Słowenia Planica – 13. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 20. miejsce
2024 Austria Tauplitz – 22. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2016 Austria Tauplitz – złoty medal[f]
2018 Niemcy Oberstdorf – złoty medal[g]
2020 Słowenia Planica – złoty medal[h]
2022 Norwegia Vikersund – brązowy medal[i]
2024 Austria Tauplitz – 4. miejsce[j]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
18. 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 209,5 m 180,5 m 192,5 m –[k] 497,5 pkt 142,6 pkt Peter Prevc
1.złoto 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[f] 206,5 m 215,5 m 1467,7 pkt (361,7 pkt) –
1.złoto 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 212,0 m 227,0 m 200,0 m –[k] 651,9 pkt –
1.złoto 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[g] 224,0 m 202,5 m 1662,2 pkt (430,0 pkt) –
13. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 203,0 m 218,5 m 224,0 m 218,0 m 777,1 pkt 100,1 pkt Karl Geiger
1.złoto 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[h] 227,5 m 225,5 m 1727,7 pkt (425,9 pkt) –
20. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 197,5 m 201,5 m 207,5 m 215,0 m 706,6 pkt 147,6 pkt Marius Lindvik
3.brąz 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[i] 201,5 m 192,5 m 1559,6 pkt (342,2 pkt) 151,9 pkt Słowenia
22. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 203,0 m 190,0 m 205,5 m –[k] 541,8 pkt 105,6 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[j] 194,0 m 183,5 m 1502,9 pkt (336,1 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2013 Czechy Liberec – 32. miejsce
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 14. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Czechy Liberec – 5. miejsce[l]
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal[m]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
32. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 90,0 m — 112,0 pkt 171,5 pkt Jaka Hvala
5. 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[l] 95,5 m 100,0 m 967,0 pkt (259,5 pkt) 119,5 pkt Słowenia
14. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 84,5 m 94,5 m 211,2 pkt 20,3 pkt Jakub Wolny
3.brąz 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[m] 97,0 m 98,5 m 1011,4 pkt (255,4 pkt) 15,6 pkt Polska

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2011 Czechy Liberec – 4. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2011 Czechy Liberec – 6. miejsce[n]

Starty D. A. Tande na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 15 lutego 2011 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 101,5 m 91,5 m 256,0 pkt 38,5 pkt Jarkko Määttä
6. 17 lutego 2011 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[n] 96,0 m 84,0 m 779,0 pkt (225,5 pkt) 134,5 pkt Polska

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[9]
2013/2014 64.
2014/2015 45.
2015/2016 7.
2016/2017 3.
2017/2018 3.
2018/2019 35.
2019/2020 9.
2020/2021 14.
2021/2022 21.
2022/2023 18.
2023/2024 38.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 22 listopada 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 140,5 m 268,7 pkt —
2. 1 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 142,0 m 289,2 pkt * TCS 2016/2017
3. 4 stycznia 2017 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m — 125,7 pkt * TCS 2016/2017
4. 3 lutego 2018 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,0 m 146,5 m 261,3 pkt * WF 2018
5. 11 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,0 m 132,0 m 258,1 pkt * RA 2018
6. 24 listopada 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,0 m 129,0 m 241,4 pkt —
7. 30 listopada 2019 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,0 m 142,0 m 282,5 pkt —
8. 6 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 133,5 m 271,2 pkt * RA 2022

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2013/2014 – – – –
2014/2015 – – – –
2015/2016 1 2 1 4
2016/2017 2 4 – 6
2017/2018 2 3 3 8
2018/2019 – – – –
2019/2020 2 – 2 4
2020/2021 – 2 – 2
2021/2022 1 1 – 2
2022/2023 – – 1 1
2023/2024 – – – –
Suma 8 12 7 27

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 listopada 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 140,5 m 268,7 pkt 1. —
2. 19 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,5 m 127,0 m 263,0 pkt 2. 2,4 pkt Michael Hayböck
3. 23 lutego 2016 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 131,5 m 127,0 m 257,2 pkt 2. 7,3 pkt Michael Hayböck
4. 27 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 140,5 m 139,5 m 310,9 pkt 3. 15,0 pkt Peter Prevc
5. 26 listopada 2016 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,5 m 139,0 m 279,0 pkt 2. 11,6 pkt Severin Freund
6. 4 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 143,0 m 286,7 pkt 2. 0,2 pkt Domen Prevc
7. 10 grudnia 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 136,0 m 137,5 m 290,8 pkt 2. 10,4 pkt Domen Prevc
8. 1 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 142,0 m 289,2 pkt 1. —
9. 4 stycznia 2017 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m — 125,7 pkt 1. —
10. 15 stycznia 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,5 m 134,5 m 270,5 pkt 2. 1,2 pkt Kamil Stoch
11. 2 grudnia 2017 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 141,0 m 134,0 m 266,9 pkt 2. 0,6 pkt Richard Freitag
12. 10 grudnia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 135,5 m — 122,5 pkt 3. 5,9 pkt Richard Freitag
13. 4 stycznia 2018 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,5 m 125,0 m 255,6 pkt 2. 14,5 pkt Kamil Stoch
14. 13 stycznia 2018 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 210,5 m 240,5 m 405,1 pkt 2. 2,5 pkt Andreas Stjernen
15. 3 lutego 2018 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,0 m 146,5 m 261,3 pkt 1. —
16. 11 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,0 m 132,0 m 258,1 pkt 1. —
17. 18 marca 2018 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 231,5 m 243,0 m 436,6 pkt 3. 7,7 pkt Robert Johansson
18. 25 marca 2018 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 243,5 m 234,5 m 439,6 pkt 3. 16,0 pkt Kamil Stoch
19. 24 listopada 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,0 m 129,0 m 241,4 pkt 1. —
20. 30 listopada 2019 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,0 m 142,0 m 282,5 pkt 1. —
21. 4 stycznia 2020 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 126,0 m 131,0 m 249,3 pkt 3. 4,0 pkt Marius Lindvik
22. 28 lutego 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,5 m 128,0 m 273,3 pkt 3. 10,8 pkt Stefan Kraft
23. 10 stycznia 2021 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 138,0 m 297,0 pkt 2. 2,4 pkt Halvor Egner Granerud
24. 30 stycznia 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 145,0 m 140,5 m 276,6 pkt 2. 8,9 pkt Halvor Egner Granerud
25. 12 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 130,5 m 141,5 m 260,2 pkt 2. 2,6 pkt Ryōyū Kobayashi
26. 6 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 133,5 m 271,2 pkt 1. —
27. 5 lutego 2023 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 141,5 m 137,0 m 249,2 pkt 3. 23,8 pkt Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
- - q q - - - - - - - - 31 15 17 48 - - - - - - - - - - - - 30
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - 25 - 19 8 30 48 q 34 47 14 q 46 35 - - q 37 - - 19 - - - - - - - - 81
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
1 6 13 6 5 25 16 10 30 46 21 6 11 35 9 7 9 9 5 2 7 2 4 3 7 8 12 8 12 985
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
14 2 2 2 4 4 11 4 1 1 26 4 2 7 4 4 4 7 5 6 5 7 10 32 13 dq 1201
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
5 4 2 5 3 4 10 20 15 2 12 2 - 1 5 18 1 10 15 3 q 3 985
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
36 33 24 46 21 - - 44 34 43 36 - - - - - 10 14 5 - - - - - - - - - 106
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
1 1 21 4 18 33 58 43 30 3 6 23 16 7 17 13 9 13 - 14 17 18 5 3 9 13 25 721
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
36 48 14 18 27 45 19 22 15 14 11 44 2 10 6 2 5 13 12 6 7 6 - - - 543
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
24 23 29 26 38 18 2 40 q 18 17 38 33 18 18 - - - - 25 q 16 4 1 - - - - 339
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
38 7 7 17 18 22 - - 27 q 19 24 28 9 q 45 12 11 42 3 17 39 23 8 4 9 19 19 16 24 33 30 449
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
22 22 43 28 27 12 27 22 23 27 27 20 - 30 - - - - - - - - - - 29 - - - - - - - 90
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon
2013/2014 		Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
- - 5 - -
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
- 2 1 2 1 1
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
4 5 5 4 1 -
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
1 1 1 - 3 1 1 1
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
10 - - - - - -
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
2 - 2 4 1
Sezon
2020/2021 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
4 3 1 1 -
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
6 3 5 - 4 - -
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- - - - 4 4 -
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- 5 - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[9]
2014/2015 40.
2015/2016 24.
2016/2017 3.
2017/2018 8.
2018/2019 37.
2019/2020 24.
2020/2021 12.
2021/2022 27.
2022/2023 27.
2023/2024 16.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[9]
2017 19.
2018 5.
2020 18.
2022 9.
2023 10.
2024 52.

Willingen Six[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2018 3. [46]
2021 2. [47]

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2018 19. [48]
2023 31. [49]

Titisee-Neustadt Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2020 10. [50]

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[9]
2013/2014 22.
2014/2015 42.
2015/2016 9.
2016/2017 11.
2017/2018 5.
2018/2019 16.
2019/2020 14.
2022/2023 21.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[51]
2014 10.
2015 79.
2016 19.
2017 19.
2019 38.
2021 56.
2022 21.
2023 59.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 sierpnia 2014 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 128,5 m 127,5 m 269,4 pkt 3. 8,1 pkt Phillip Sjøen
2. 24 sierpnia 2014 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 135,0 m 249,2 pkt 2. 14,3 pkt Phillip Sjøen
3. 2 października 2022 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 144,0 m 126,0 m 256,0 pkt 3. 15,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 8 10 3 2 dq dq - - 198
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
35 23 - - - - - - - - - 8
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 9 4 - - 35 9 108
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
4 - 11 - - - - - 4 124
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
14 - 10 - - - - - 44
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - 12 22
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 3 60
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 13 20
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2017 Wisła HS134
2
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
3 - -
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[52]
2011/2012 105.
2012/2013 131.
2013/2014 43.
2014/2015 14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 28 lutego 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 130,5 m 260,5 pkt
2. 8 marca 2015 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 104,0 m 103,0 m 254,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 28 grudnia 2013 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 130,0 m 131,5 m 280,1 pkt 2. 0,8 pkt Manuel Poppinger
2. 28 lutego 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 130,5 m 135,5 m 247,8 pkt 3. 6,6 pkt Kenneth Gangnes
3. 28 lutego 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 130,5 m 260,5 pkt 1. —
4. 7 marca 2015 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 98,5 m 104,0 m 240,0 pkt 3. 5,3 pkt Dawid Kubacki
5. 8 marca 2015 Austria Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 104,0 m 103,0 m 254,1 pkt 1. —
6. 14 marca 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 121,5 m 133,0 m 235,3 pkt 3. 12,1 pkt Anže Semenič

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 20 dq 34 - - - - - - 11
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 32 26 - - 5
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
42 25 - - 13 2 - - - - - - - - - - - - - - - 15 36 - 122
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3 1 9 3 1 3 34 409
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[52]
2013 73.
2014 81.
2015 1.
2021 37.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 września 2015 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 117,0 m 275,5 pkt 1. —
2. 13 września 2015 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 112,5 m 111,5 m 261,2 pkt 1. —
3. 20 września 2015 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 102,0 m 247,7 pkt 1. —
4. 3 października 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 146,0 m 290,1 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2022

2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 61 18 - - 13
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - 17 22 - - - - - - - - - - 23
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
26 4 - - - - - - 1 1 4 1 1 dq 505
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 9 4 - - 79
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[53]
2010/2011 104.
2011/2012 258.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
- - - - - - - - - - - 52 47 - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - - - 11 7 - - - - - - - - - - - - 60
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - 30 35 - - - - - - - - - - - - - 1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Andreas Stjernen, Johann André Forfang, Robert Johansson
  2. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson, Marius Lindvik
  3. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Daniel-André Tande, Maren Lundby, Andreas Stjernen
  4. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Andreas Stjernen
  5. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson
  6. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Kenneth Gangnes
  7. ↑ a b Skład zespołu: Robert Johansson, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Daniel-André Tande
  8. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson i Halvor Egner Granerud
  9. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  10. ↑ a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  11. ↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Jonas Gropen Søgård, Sigurd Nymoen Søberg, Mats Søhagen Berggaard
  13. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Hans Petter Bergquist, Mats Søhagen Berggaard
  14. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Alexander Henningsen, Hans Petter Bergquist, Mats Søhagen Berggaard

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dominik Formela: Andre TANDE Daniel - sylwetka. skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-07].
  2. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  3. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  4. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  5. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  6. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  7. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  8. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
  10. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  11. ↑ Adam Bucholz, Marcin Hetnał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2020-03-07].
  12. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  13. ↑ Dominik Formela: Problemy zdrowotne mistrza świata w lotach narciarskich. skijumping.pl, 2018-05-30. [dostęp 2019-04-07].
  14. ↑ Piotr Bąk: Daniel-Andre Tande powrócił na skocznię. skijumping.pl, 2018-08-29. [dostęp 2019-04-07].
  15. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  16. ↑ Piotr Bąk: Norwegowie bez Stjernena i Tandego w Willingen. skijumping.pl, 2019-02-13. [dostęp 2019-04-07].
  17. ↑ Adam Bucholz: Tande, Schlierenzauer i D. Prevc nie pojadą do Seefeld. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-07].
  18. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-15]. (ang.).
  19. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
  20. ↑ Adam Bucholz: Daniel Andre Tande w śpiączce po upadku w Planicy. Nie ma zagrożenia życia. skijumping.pl, 2021-03-25. [dostęp 2021-03-27].
  21. ↑ Dominik Formela: Daniel Andre Tande wybudzony ze śpiączki farmakologicznej. skijumping.pl, 2021-03-29. [dostęp 2021-05-09].
  22. ↑ Adrian Dworakowski: Tande przeszedł operację obojczyka. skijumping.pl, 2021-04-09. [dostęp 2021-05-09].
  23. ↑ Tadeusz Mieczyński: Daniel-Andre Tande wrócił na skocznię!. skijumping.pl, 2021-08-24. [dostęp 2022-04-07].
  24. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
  25. ↑ Dominik Formela: Tande zakończył sezon. "Potrzebuję czasu przed kolejnymi lotami". skijumping.pl, 2022-03-15. [dostęp 2022-04-07].
  26. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  27. ↑ Planica (SLO) FIS Nordic World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  28. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
  29. ↑ Dominik Formela: Tande wraca na Raw Air, Stoeckl potwierdza propozycję zmiany miejsca pracy. skijumping.pl, 2024-03-06. [dostęp 2024-04-13].
  30. ↑ Piotr Bąk: Daniel–Andre Tande mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2017-01-25. [dostęp 2018-04-30].
  31. ↑ Martyna Szydłowska: Tande i Lundby mistrzami Norwegii na K-90. skokinarciarskie.pl, 2015-10-10. [dostęp 2018-04-30].
  32. ↑ Martyna Szydłowska: Tande i Jahr mistrzami na dużej skoczni. skokinarciarskie.pl, 2015-10-11. [dostęp 2018-04-30].
  33. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby najlepsi w Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-29. [dostęp 2018-04-30].
  34. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2017-10-28. [dostęp 2020-03-07].
  35. ↑ Dominik Formela: Tande i Opseth indywidualnymi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-30. [dostęp 2021-05-09].
  36. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Bjoerseth i Tande górą na Midtstubakken. skijumping.pl, 2022-10-29. [dostęp 2023-05-06].
  37. ↑ Martyna Szydłowska: Sjøen lepszy od Bardala w mistrzostwach Norwegii. skokinarciarskie.pl, 2014-09-04. [dostęp 2018-04-30].
  38. ↑ a b Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-04-15].
  39. ↑ a b Dominik Formela: Skok Tandego na wagę złota. skijumping.pl, 2021-10-31. [dostęp 2022-04-07].
  40. ↑ a b Dominik Formela: Za nami konkursy drużynowe Mistrzostw Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-31. [dostęp 2021-05-09].
  41. ↑ a b Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zwycięstwo drużyny Lindvika i Graneruda, Tande ze złotem w mikście. skijumping.pl, 2022-10-30. [dostęp 2023-05-06].
  42. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zespół Graneruda i Lindvika z drużynowym złotem. skijumping.pl, 2023-10-29. [dostęp 2024-04-13].
  43. ↑ Adrian Dworakowski: Oppland drużynowym Mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2012-03-25. [dostęp 2018-04-30].
  44. ↑ Sølv og bronse til Jenny og Gyda. nrk.no, 2012-11-17. [dostęp 2018-04-30]. (norw.).
  45. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Złote medale dla Kvandal i Graneruda. skijumping.pl, 2023-10-28. [dostęp 2024-04-13].
  46. ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  47. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  48. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  49. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  50. ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  51. ↑ TANDE Daniel Andre - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  52. ↑ a b TANDE Daniel Andre 1994.01.24 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-05-06].
  53. ↑ TANDE Daniel Andre - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-14]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzowie świata w lotach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zdobywcy Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich
Zwycięzcy
edycji zimowych
Zwycięzcy
edycji letnich
Mistrzowie Norwegii w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Drużynowo
Zwycięzcy skoków narciarskich na Festiwalu Narciarskim w Holmenkollen
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniel-André_Tande&oldid=73604282”