3 Żelazna Brygada Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. chor. Wołodymyr Bańkiwskyj |
| Ostatni |
płk Hryhoryj Czyżewskyj |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka wojna ukraińsko-radziecka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Żelazna Brygada Artylerii – oddział artylerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
Rozkazem dowództwa Armii Czynnej nr 73 z 8 maja 1920 wyznaczony został pierwszy dowódca 2 Brygady Artylerii gen. Wołodymyr Bańkiwskij[1].
Rozkazem dowódcy 3 Żelaznej Dywizji Strzelców nr 27 z 9 czerwca zmieniono numer porządkowy na 3, a wchodzące w jej skład 4. i 5 pułk artylerii przemianowano odpowiednio na 7. i 8 kureń artylerii[1]. Nieco później sformowano 9 kureń artylerii. 1 sierpnia brygada posiadała 12 lekkich dział polowych przekazanych Ukraińcom przez Wojsko Polskie.
W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[2]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[3].
10 listopada rozpoczęła się ofensywa wojsk bolszewickich. Tego dnia 8 kureń artylerii utracił wszystkie swoje działa i większą część żołnierzy.
Pod koniec listopada 3 Żelazna Brygada Artylerii przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została rozbrojona przez oddziały polskie i internowana[4].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Stan we wrześniu 1920[4]
- dowództwo i sztab
- drużyna łączności
- 7 kureń artylerii
- 8 kureń artylerii
- 9 kureń artylerii
- park artyleryjski
Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]
| Dowódcy brygady | ||
|---|---|---|
| gen. chor. Wołodymyr Bańkiwskyj | 8 V – 14 VI | |
| płk Hryhoryj Czyżewskyj | 14 VI – koniec wojny | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rukkas 2020 ↓, s. 336.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 189.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 177.
- ↑ a b c Rukkas 2020 ↓, s. 337.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
- Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.