4 Kijowska Brygada Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
sot. Kostiantyn Witko |
| Ostatni |
płk Arkadij Rusaniw |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka wojna ukraińsko-radziecka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 Kijowska Brygada Artylerii – oddział artylerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
Rozkazem dowódcy 4 Kijowskiej Dywizji Strzelców nr 166 z 19 lipca 1920 rozpoczęto formowanie brygady artylerii przeznaczonej dla 4 DS. Początkowo w swoim składzie posiadała jeden kureń artylerii. 23 lipca brygada artylerii Kijowskiej Dywizji Strzelców oficjalnie otrzymała numer porządkowy 4. 19 września rozpoczęto formowanie kolejnego kurenia, początkowo w składzie tylko jednej baterii[1].
W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[2]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[3].
Pod koniec listopada, w następstwie klęski wojsk ukraińskich na froncie bolszewickim, 4 Kijowska Brygada Artylerii przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została rozbrojona przez oddziały polskie i internowana[4]. Polacy przejęli dwie 122 mm haubice polowe i dziewięć 3-calowych dział polowych[5].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Stan we wrześniu 1920[5]
- dowództwo i sztab
- drużyna łączności
- 10 kureń artylerii
- 11 kureń artylerii
23 października 1920 brygada posiadała: 400 ludzi (31 oficerów, 294 szeregowych, 75 pracowników cywilnych); 280 koni (35 wierzchowych, 51 zaprzęgowych, 44 taborowe z wojska, 150 taborowych zmobilizowanych z gospodarstw); tabor - 7 wozów z wojska i 43 wozy zmobilizowane z gospodarstw, kuchnia polowa. Z tego w stanie bojowym: 26 oficerów, 77 szabel, 42 żołnierzy obsługi karabinów maszynowych, 109 artylerzystów; 31 koni wierzchowych, 41 zaprzęgowych ciężkich, 110 taborowych i 12 zaprzęgowych lekkich. Na uzbrojeniu znajdowało się 21 karabinów, 5 rewolwerów, 10 szabel, 6 karabinów maszynowych Colta, 10 lekkich 3-calowych dział polowych (z czego 3 niesprawne)[5].
Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]
| Dowódcy brygady | ||
|---|---|---|
| sot. Kostiantyn Witko | 18 V – VI | |
| płk Arkadij Rusaniw | VI – koniec wojny | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 338.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 189.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 177.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 337.
- ↑ a b c d Rukkas 2020 ↓, s. 339.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
- Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.