1 Dywizja Karabinów Maszynowych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. chor. Hawryło Bazylskyj |
| Ostatni |
gen. chor. Ołeksandr Burkiwskij |
| Działania zbrojne | |
| wojna ukraińsko-radziecka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
1 Dywizja Karabinów Maszynowych – oddział piechoty Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Rozkazem WACz nr 1689 września 1920 jednostki zapasowe Armii URL zostały przekształcone w 1 Dywizję Karabinów Maszynowych. Ze składu każdej brygady zapasowej wydzielono aparaty mobilizacyjne, a reszta stanu osobowego posłużyła do sformowania ośmiu sotni karabinów maszynowych i szkoły km dla oficerów i podoficerów. Sotnie karabinów maszynowych połączono w kurenie, a każde dwa kurenie stanowiły brygadę karabinów maszynowych. Do każdej brygady dołączono dwudziałową baterię i półsotnię konną. Przy sztabie dywizji zorganizowano oficerską i podoficerską szkołę karabinów maszynowych, półsotnię konną, sotnię techniczną i warsztat naprawy broni[1]. Wraz z powrotem wojska ukraińskiego na terytorium państwowe URL, w pierwszej połowie października 1920 dywizja przeprowadziła mobilizację w powiecie płoskirowskim i w ten sposób pozyskała 1597 żołnierzy.
W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[2].
W następstwie listopadowej klęski, 1 Dywizja Karabinów Maszynowych faktycznie przestała istnieć jako jednostka bojowa. Jedna z jej brygad 11 listopada internowana została w Rumunii, a drugą 21 listopada w Polsce. Oficjalnie dywizja istniała do sierpnia 1921, kiedy 1 Brygadę Karabinów Maszynowych włączono do składu 5 Dywizji Strzelców jako jej 14 Brygadę Strzelców, a 2 BKM, która znajdowała się w Rumunii, usamodzielniono[3].
Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]
| Dowódca dywizji | ||
|---|---|---|
| gen. chor. Hawryło Bazylskyj | 9 IX – 6 X | |
| gen. chor. Ołeksandr Burkiwskij | 6 X 1920 – 9 VIII 1921 | |
| Zastępca dowódcy dywizji | ||
| płk Anton Puzyckyj | 4 XI I 920 – VI I 921 | |
| Szef sztabu | ||
| płk Wołodymyr Maziukewycz | 1 IX 1920 – 9 VIll 1921 | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 258.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 177.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 259.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 259–260.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
- Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.