Pułk Konny Dywizji Kijowskiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1924 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
sot. Jurij Tysarewskyj |
| Działania zbrojne | |
| I pochód zimowy wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 pułk konny Dywizji Kijowskiej – oddział kawalerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1].
Oddział został sformowany w ramach Zbiorczej Dywizji Kijowskiej i w jej składzie wziął udział w I pochodzie zimowym. Posiadał trzy sotnie kawalerii i konny pluton artylerii. Rozkazem nr 187 z 5 września 1920 jednostka otrzymała miano 4 pułku konnego, a rozkazem Dowództwa Armii Czynnej nr 183 zatwierdzono jego pełną nazwę: 4 pułk konny Dywizji Kijowskiej[2].
W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[3]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[4].
Pod koniec listopada, po przejściu na zachodni brzeg Zbrucza, pułk został internowany i rozbrojony przez Wojsko Polskie. 5 grudnia do pułku włączono sztabowe: samodzielną sotnię kawalerii i samodzielną sotnię piechoty[5][6].
W związku z demobilizacją Armii URL i likwidacją obozów internowania żołnierzy ukraińskich w Polsce, pułk w 1924 został rozformowany[5].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
| sot. Jurij Tysarewskyj | do 22 IV | |
| sot. Fedir Hrybowskyj | 22 IV – 1 V | |
| sot. Jurij Tysarewskyj | 1 – 12 V | |
| płk Mychajło Szulajiw | 12 V – 8 VI | |
| sot. Franc Borys | 8 VI – 4 IX | |
| por. Mychajło Palij-Sydorianskyj | 4 IX – koniec wojny | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szajdak 2005 ↓, s. 108.
- ↑ Rukkas 2020 ↓, s. 316.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 189.
- ↑ Legieć 2002 ↓, s. 177.
- ↑ a b c Rukkas 2020 ↓, s. 317.
- ↑ Odziemkowski i Rukkas 2017 ↓, s. 219.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
- Janusz Odziemkowski, Andrij Rukkas: Polska – Ukraina 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 2017. ISBN 978-83-64708-29-9.
- Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.
- Sebastian Szajdak: Polsko – ukraiński sojusz polityczno–wojskowy w 1920 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005. ISBN 83-7399-132-8.