Funkcja dzeta Riemanna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Linki zewnętrzne: 3b1b |
→Zobacz też: problem bazylejski |
||
Linia 67: | Linia 67: | ||
* [[Funkcja η|funkcja eta Dirichleta]] |
* [[Funkcja η|funkcja eta Dirichleta]] |
||
* [[regularyzacja funkcją dzeta]] |
* [[regularyzacja funkcją dzeta]] |
||
* [[Problem bazylejski]] |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 14:58, 15 mar 2021
Funkcja ζ (dzeta) Riemanna – funkcja specjalna zdefiniowana jako przedłużenie analityczne poniższej sumy:
Szereg ten jest zbieżny dla takich których część rzeczywista jest większa od 1 (Re z > 1).
Za pomocą metod analizy matematycznej sumę tę daje się rozszerzyć na wszystkie liczby zespolone, poza Przyjmuje ona wtedy postać:
Aby znaleźć wartość funkcji dzeta dla o części rzeczywistej mniejszej od 1, można posłużyć się również wzorem rekurencyjnym:
gdzie to funkcja Γ (gamma) Eulera.
Z funkcją dzeta związany jest jeden z najważniejszych problemów współczesnej matematyki – hipoteza Riemanna.
Wykres funkcji ζ
Dziedzina liczb rzeczywistych
Dziedzina liczb zespolonych
Wykres funkcji ζ(z) na płaszczyźnie zespolonej uzyskany techniką kolorowania dziedziny.
Ważne wzory związane z funkcją ζ
Związek funkcji dzeta z liczbami pierwszymi (dla ):
gdzie oznacza ciąg kolejnych liczb pierwszych.
Związek z liczbami Bernoulliego:
dla każdej liczby parzystej dodatniej gdzie to -ta liczba Bernoulliego. Ponadto dla liczb całkowitych ujemnych
Zatem funkcja ζ przyjmuje wartość 0 dla każdej ujemnej liczby parzystej.
Związki z funkcjami teorioliczbowymi:
gdzie to funkcja π (pi) określająca liczbę liczb pierwszych nie większych od
gdzie to funkcja τ (tau), określająca liczbę dzielników liczby
Niektóre wartości
Ogólnie, dla mamy:
gdzie to liczba Bernoulliego z indeksem
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Marcin Szweda , Kongruencje na liczbach harmonicznych i ich uogólnienia, [w:] Oblicze 2016, Poznań: Koło Naukowe Matematyków UAM, wrzesień 2016, s. 210, ISBN 978-83-946301-0-2 [dostęp 2019-02-09] (pol.).
- ↑ Titchmarsh 1986 ↓, s. 13.
- ↑ Carl M Bender , Dorje C. Brody , Markus P. Müller , Hamiltonian for the Zeros of the Riemann Zeta Function, „Physical Review Letters”, 118, 2017, s. 130201-1, DOI: 10.1103/PhysRevLett.118.130201 (ang.).
- ↑ Georg Friedrich Bernhard Riemann , Ueber die Anzahl der Primzahlen unter einer gegebenen Grösse, „Monatsberichte der Berliner Akademie”, listopad 1859 .
- ↑ Titchmarsh 1986 ↓, s. 1.
- ↑ Titchmarsh 1986 ↓, s. 2.
- ↑ Titchmarsh 1986 ↓, s. 4.
- ↑ a b c Maligranda 2008 ↓, s. 55.
- ↑ Maligranda 2008 ↓, s. 62.
Bibliografia
- E.C. Titchmarsh , The theory of the Riemann zeta-function, second edition, Oxford: Clarendon Press, 1986 (ang.).
- Lech Maligranda, Szeregi w pracach Eulera, „Antiquitates Mathematicae”, 2, 2008, s. 47-67, DOI: 10.14708/am.v2i1.609, ISSN 1898-5203, URN: urn:nbn:se:ltu:diva-13072 .
Linki zewnętrzne
- Eric W. Weisstein , Riemann Zeta Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-12] (ang.).
- Grant Sanderson, Visualizing the Riemann zeta function and analytic continuation, kanał 3blue1brown na YouTube, 9 grudnia 2016 [dostęp 2021-03-15].