Grupa Operacyjna „Śląsk”
(Przekierowano z Grupa Operacyjna Śląsk)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. bryg. Jan Jagmin-Sadowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
Grupa Operacyjna „Śląsk” (GO „Śląsk”) – grupa operacyjna Wojska Polskiego II RP.
GO „Śląsk” powstała 23 marca 1939. Jej zadaniem była obrona Górnego Śląska w wypadku niemieckiej agresji. W kampanii wrześniowej 1939 walczyła w składzie Armii „Kraków”. W południe 1 września 1939 Kwatera Główna przeniesiona została z Katowic do Mysłowic[1]. W nocy z 2 na 3 września 1939 GO „Śląsk” otrzymała kryptonim „Jagmin”.
Struktura organizacyjna GO „Śląsk”[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo Grupy Operacyjnej „Śląsk”
- 23 Górnośląska Dywizja Piechoty
- 55 Dywizja Piechoty (rezerwowa)
- Grupa Forteczna Obszaru Warownego „Śląsk”
- IV batalion 11 pułku piechoty
- IV batalion 73 pułku piechoty
- IV batalion 75 pułku piechoty
- batalion forteczny km „Mikołów”
- IV dywizjon 23 pułku artylerii lekkiej
- 95 dywizjon artylerii ciężkiej
- 64 dywizjon artylerii lekkiej
- 1 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
Obsada personalna Dowództwa GO „Śląsk”[edytuj | edytuj kod]
Obsada ważniejszych stanowisk[2][3]:
- Dowództwo
- dowódca grupy – gen. bryg. Jan Jagmin-Sadowski
- oficer ordynansowy – ppor. rez. Feliks Holeczek
- dowódca artylerii – płk art. Ludomir Kryński
- oficer sztabu dowódcy artylerii – mjr art. Tadeusz Kossakiewicz[a]
- oficer sztabu dowódcy artylerii – kpt. art. Jerzy Jeliński[b]
- oficer sztabu dowódcy artylerii – kpt. art. Jan Stanisław Alfred Gurawski[c]
- dowódca obrony przeciwlotniczej – ppłk dypl. art. Stanisław Jakub Sokołowski
- szef duszpasterstwa – ks. proboszcz dr Ludwik Bombas
- Sztab
- szef sztabu – ppłk dypl. piech. Tadeusz Tomasz Pawlik
- zastępca szefa sztabu – mjr dypl. kaw. Mikołaj Iznoskoff
- szef oddziału II – mjr dypl. art. Kazimierz Szpądrowski (do 2 IX), potem mjr dypl. Mikołaj Iznoskoff
- szef oddziału III – mjr dypl. Marian Drobik
- oficer sztabu – kpt. dypl. Leon Fudakowski
- dowódca łączności – mjr łącz. Adam Parafiński[d]
- zastępca dowódcy łączności – por. Kazimierz Wojda[e]
- kwatermistrz i szef oddziału IV – mjr dypl. piech. Franciszek Kłoskowicz
- oficer sztabu – ppor. rez. Jan Urban
- szef służby sanitarnej – ppłk lek. dr Adam Edward Schebesta
- komendant poczty polowej nr 66 – por. Julian Haraschin
- komendant Kwatery Głównej Grupy – por. Stefan Mucha
- oficer ekspozytury wywiadu – kpt. Nowak
- oficer oddziału II sztabu – kpt. Stawicki
- oficer oddziału II sztabu – por. Paweł Jasiński
- oficer ekspozytury wywiadu – kpt. Szczepański
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Kossakiewicz (ur. 3 września 1899). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 50. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1939 był wykładowcą strzelania wysokorozpryskowego w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. Był odznaczony MN i SKZ[4].
- ↑ Jerzy Jeliński (ur. 4 stycznia 1906 w Radomiu). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 94. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1939 był dowódcą 3 baterii ćwiczebnej w III dywizjonie Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii. Był odznaczony SKZ[5]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg.
- ↑ Jan Stanisław Alfred Gurawski (ur. 8 marca 1910) na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 58. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W tym samym miesiącu był oficerem zwiadowczym 9 dak w Baranowiczach[6].
- ↑ Adam Parafiński (ur. 26 września 1898) na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 5. lokatą w korpusie oficerów łączności. W marcu 1939 pełnił służbę w pułku radiotelegraficznym na stanowisku dowódcy 2 batalionu radiotelegraficznego. Był odznaczony KW, MN i SKZ[7].
- ↑ Kazimierz Wojda (ur. 14 września 1909) na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 14. lokatą w korpusie oficerów łączności. w marcu 1939 był oficerem CWŁącz. w Zegrzu[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Steblik 1975 ↓, s. 116.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 313-314.
- ↑ Zieliński 1981 ↓, s. 304.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 166, 466.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 174, 470.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 181, 764.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263, 817.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 269, 486.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Jan Zieliński: Żołnierz nie odszedł bez walki. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1981. ISBN 83-216-0219-3.