Przejdź do zawartości

Mieczysław Saar

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł od 2024-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Mieczysław Saar
Ilustracja
Mieczysław Saar w czasach studiów
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1925
Łódź

Data i miejsce śmierci

17 października 2015
Łódź

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Medal Benemerenti
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Saar (ur. 24 sierpnia 1925 w Łodzi, zm. 17 października 2015 tamże[1][2]) – polski artysta malarz.

Życiorys artystyczny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1949–1954 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach:

Dyplom uzyskał w 1955 roku. W tym samym roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.

Po studiach wrócił do Łodzi, aby tu tworzyć i aktywnie uczestniczyć w życiu artystycznym łódzkiego środowiska plastycznego. Bierze udział w wystawach organizowanych przez Związek Polskich Artystów Plastyków, ofiarowuje swoje prace na aukcje na cele charytatywne, m.in. na rzecz Centrum Zdrowia Dziecka, Zamku Królewskiego w Warszawie, „Solidarności”, dzieci niepełnosprawnych, Szkoły Podstawowej nr 158 w Łodzi na Sikawie. Dla Technikum Elektronicznego w Łodzi wykonuje projekt i tablicę pamiątkową związaną z patronem.

Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe i monumentalne malarstwo ścienne. Tematyka malarstwa sztalugowego różnorodna: pejzaże, portrety, kwiaty, martwe natury, kompozycje wielopostaciowe o tematyce historycznej, batalistycznej, literackiej, obrazy o tematyce religijnej i metaforycznej. Jest też autorem licznych projektów i wykonań polichromii, oraz projektów wyposażenia wnętrz sakralnych. Jego monumentalne malarstwo sakralne spotkać można w kościołach diecezji: łódzkiej, płockiej, tarnowskiej, łowickiej, kaliskiej, gnieźnieńskiej i częstochowskiej.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
Polichromia wg projektu i wykonania Mieczysława Saara w kościele Zesłania Ducha Świętego w Łodzi ul. Piotrkowska 2/2a.
Fragment polichromii wg projektu i wykonania Mieczysława Saara w kościele Zesłania Ducha Świętego w Łodzi ul. Piotrkowska 2/2a.
Ostatnia wieczerza (jedno z malowideł autorstwa Mieczysława Saara na ścianie nawy głównej kościoła Świętej Trójcy w Piątku).

Twórczość Mieczysława Saara jest niezwykle różnorodna i obejmuje wszystkie znane gatunki malarstwa, ale dominującym jest olejne malarstwo sztalugowe i temperowe malarstwo ścienne. Powstały też małoformatowe fantastyczne kompozycje wykonane tuszem, liczne projekty polichromii, wyposażenia wnętrz, sprzętów i dekoracji okolicznościowych.

Malarstwo sztalugowe

[edytuj | edytuj kod]

Pejzaże świadczą o nieustannym zachwycie artysty naturą i jego wielkiej wrażliwości na jej zmienne piękno. Tematyka pejzaży niezwykle bogata: góry, morze, stawy i rzeki, lasy, miasta widziane z oddali, ich budowle, fragmenty zabudowy ulic. Są wśród nich widoki polskich miast i wsi oraz miejsc odwiedzanych w podróżach (m.in. Wenecja, Konstantynopol). Portrety przedstawiają różnorodne warianty kompozycyjne i różnorodne formy. Zwykle jednopostaciowe, ale zdarzają się też podwójne – małżeństw lub rodzeństwa. Kompozycje figuralne (przedstawiające figury, postacie) nawiązują do ulubionych utworów artysty, czego przykładem jest Chór żydowskich niewolników z opery Giuseppe Verdiego „Nabucco” oraz Ojciec zadżumionych według Juliusza Słowackiego. Nie brak też nawiązań do historii, głównie w scenach batalistycznych (tematy z historii Polski oraz kościoła pojawiają się także w malarstwie ściennym o tematyce sakralnej). Martwe natury ukazują głównie kompozycje kwiatowe, przeważnie w wazonach, a także kompozycje różnych przedmiotów. Nieobca jest Mieczysławowi Saarowi tematyka animalistyczna (dotycząca zwierząt, przedstawiająca zwierzęta). Malował żubry w lesie, bociani sejm o świcie, wielokrotnie konie i swoje ukochane psy. Powstała też seria obrazów przedstawiających zabytkowe wnętrza gdańskie i dworki polskie.

Monumentalne malarstwo ścienne

[edytuj | edytuj kod]

Malarstwo ścienne to malarstwo o tematyce sakralnej, tworzone na ścianach naw, prezbiteriów, kaplic, chórów, na ścianach tęczowych, na sufitach i sklepieniach, na podniebieniach łuków i w czaszach kopuł oraz na ich bębnach, w hemisferach (półkolach) absyd. Powstawały pojedyncze postacie świętych, symbole ewangelistów, emblematy narodowe oraz projekty i realizacje motywów ornamentalnych. Wśród malowideł ściennych są osiągające wielkość 60-70 m² przedstawiające nawet do 90 postaci (np. w kościele Dobrego Pasterza w Łodzi)[3].

Technika malarska

[edytuj | edytuj kod]

Obrazy sztalugowe głównie na płótnie. Dominuje w nich technika olejna, rzadko podmalowywanie temperą. Laserunki używane sporadycznie, czasem barwne grunty. Artysta kilkakrotnie posługiwał się techniką kolażu. W dużych kompozycjach metaforycznych z lat 70. wieku XX, wykorzystany został efekt płynącej olejnej farby oraz malowania na mokrym podłożu. Kilka prac powstało przy użyciu szpachli.

Malowidła ścienne w większości w technice temperowej, czasem z dodatkiem farb akrylowych. W nielicznych przypadkach zastosowana została technika fresku prawdziwego.

Okresy i tendencje w twórczości

[edytuj | edytuj kod]

okresy w malarstwie sztalugowym:

  • okres poszukiwań, w czasie studiów i bezpośrednio po ich ukończeniu, widoczne wpływy Matejki i Rembrandta, malarstwo czarnego konturu, poszukiwania zmierzające w kierunku surrealizmu, fantastyki
  • okres szarooliwkowych pejzaży o stonowanych chłodnych zieleniach, lata 60. wieku XX i później, poszukiwanie harmonii barwnej
  • okres impresjonizujący, koniec lat 60. wieku XX do połowy lat 70. wieku XX
  • okres metafory i eksperymentów formalnych, lata 70. wieku XX
  • okres poszukiwania czystej barwy, od końca lat 70. wieku XX
  • okres doskonalenia warsztatu malarskiego, lata 80. wieku XX do połowy lat 90. wieku XX, artystyczne środki malarskie podporządkowane wyrażaniu zachwytu nad pięknem przyrody
  • okres kształtów realnych oraz powrót do kompozycji metaforycznych
  • okres „biały”, rok 2003, dominacja w pejzażach gamy barw ciepłych, rozbielonych

okresy w malarstwie ściennym:

  • kubizujący
  • płaskiej plamy o wyraźnym szarym konturze
  • swobodny

Tytuły wybranych obrazów

[edytuj | edytuj kod]
  • Baza księżycowa (1954)
  • Miasto przyszłości (1968)
  • Pękły święte kanony (1972)
  • Ikar współczesny (1973)
  • Powszechność życia w kosmosie (1978)
  • Pieta Gdańska (1981)
  • Źródło życia (1983)
  • Staw we Dworze na Stokach (1990)
  • Pejzaż górski z turkusowym stawem (1991)
  • Dolina Prudnika (1991)
  • Morskie Oko (1995)
  • Katyń (1999)
  • Schody (2000)

Niektóre cykle obrazów

[edytuj | edytuj kod]
  • Marzenie o wiośnie
  • Nasze życie
  • Moja sztuka
  • Jestem częścią kosmosu
  • Nie jesteśmy sami
  • Obawa i przestroga

Niektóre realizacje sztuki sakralnej

[edytuj | edytuj kod]

Obrazy sztalugowe o tematyce sakralnej:

Mieczysław Saar wykonał także wiele portretów księży.

Niektóre realizacje w dziedzinie sakralnego malarstwa ściennego, projekty polichromii, restauracje, złocenia:

  • Siedlec, kościół św. Marcina Biskupa (1956 i 1976)
w roku 1956:
- polichromia;
- cztery obrazy w nawach bocznych: Wniebowstąpienie, Wniebowzięcie Matki Boskiej, Ukrzyżowanie, Boże Narodzenie;
- w prezbiterium 2 postacie: Św. Piotr i Św. Paweł;
- ornamenty w łukach,
w roku 1976:
- odnowienie: własnych malowideł w nawach i w prezbiterium oraz ornamentów w łukach,
- restauracja polichromii,
- obrazy w prezbiterium: 4 postacie czterech ewangelistów;
- obrazy w nawie bocznej: Chrystus wśród dzieci (z portretami parafian), Zaślubiny Marii;
- w nawie głównej w polach pod pierwotnymi gotyckimi łukami ostrymi: Ofiarowanie Chrystusa, Św. Jacek, Tajemnice Różańca Świętego, Kult w Ośrodku Maryjnym w Lourdes;
- na ścianie tęczowej: Adoracja Aniołów (zamalowane, prawdopodobnie istnieją pod obecnym wystrojem malarskim),
  • Mierzyn, kościół św. Mikołaja (1959-1960)
- w nawie: na ścianie tęczowej Adoracja Najświętszego Sakramentu przez anioły, na pozostałych ścianach polscy święci;
- w prezbiterium na ścianach: 6 postaci świętych;
- inskrypcje i ornamenty;
(polichromia obecnie nie istnieje, zniszczona przez wykonanie odkrywek w trakcie poszukiwania wcześniejszych malowideł),
- restauracja polichromii kaplicy Pana Jezusa, w tym strop namalowany od nowa (z powodu odpadania tynków nie udało się uratować dawnego malowidła),
- malowidła w lewej części kościoła: symbole ewangelistów, postacie świętych, na ścianie obraz Chrzest Polski (z portretami osób mieszkających w parafii, m.in. ówczesnego proboszcza, wikarego, organisty),
- w nawie: 18 postaci świętych polskich (obecnie zamalowane, malowidła najprawdopodobniej istnieją pod położoną na nie gładką warstwą farby);
- na fasadzie kościoła: rzeźba Matki Boskiej Różańcowej (odlew gipsowy),
w roku 1964:
- obrazy w kaplicy Serca Jezusowego: na ścianie Św. Małgorzata Maria Alacoque, na suficie Niewierny Tomasz;
- w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej: na suficie Koronacja Najświętszej Maryi Panny, ponadto złocenia i renowacja ołtarza oraz obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej,
w latach 1994-1995:
- w prezbiterium: na ścianie malowidło Zesłanie Ducha Świętego (częściowo uwzględniono wcześniejszą kompozycję), ornamenty na stropie, odkrycie i przywrócenie pierwotnej polichromii w kopule, ornamenty na łukach, girlandy pod gzymsem, domalowanie witraży w trzech ślepych oknach (na wzór witraży istniejących w prezbiterium),
- w nawie na stropie: malowidło Podniesienie Krzyża Świętego;
- na ścianach: postacie świętych;
- w prezbiterium: na stropie w owalu Trójca Święta;
- w kaplicy: powtórzenie istniejących wcześniej ornamentów;
- złocenie ołtarza głównego;
(polichromia nie istnieje, zniszczona w związku z przebudową kościoła),
- projekt i wykonanie gładkiej polichromii barwnej,
- polichromia prezbiterium: na ścianach obrazy Wniebowzięcie NMP i Ostatnia Wieczerza;
- iluzjonistyczna polichromia kopuły (imitująca sztukateryjne kasetony z rozetami);
- analogiczna iluzjonistyczna polichromia w nawach bocznych;
- 4 postacie ewangelistów na pendentywach pod kopułą;
- na podłuczu łuku tęczowego ornament z bojowymi odznaczeniami wojskowymi oraz historycznymi wersjami godeł Polski,
w latach 1974-1975:
- w nawie i transepcie w niszach pod oknami: 20 postaci świętych;
- w prezbiterium: 4 postacie ewangelistów;
w roku 1978:
- projekt wielkich drzwi centralnych z symbolami starochrześcijańskimi oraz drzwi bocznych z kasetonami i rozetami (troje drzwi wg tych projektów wykonano w drewnie w Miejscu Piastowym k. Krosna, a w miedzi w Tarnowie),
- gładka polichromia w prezbiterium,
- nadzór nad przywróceniem wnętrzu kościoła, charakteru budowli drewnianej;
- w ołtarzu głównym obraz przedstawiający św. Bartłomieja,
- w prezbiterium: 4 postacie świętych;
- na ścianie tęczowej: Składanie pokłonu Matce Bożej tronującej przez świętych polskich;
- w nawie na stropie: iluzjonistyczne kasetony, plafon Koronacja NMP;
- w nawie na ścianie wschodniej po lewej stronie, we wnęce: Chrzest Chrystusa;
- na chórze: Św. Cecylia i Król Dawid,
- w nawie głównej nad łukami do naw bocznych: 8 postaci świętych polskich i błogosławionych;
- w prezbiterium: Papież Jan Paweł II,
- w prezbiterium na stropie: nowa organizacja podziału stropu, obraz Wniebowzięcie Matki Boskiej (zachowany został dawny temat i częściowo układ kompozycyjny), medaliony w narożnikach przedstawiające personifikacje cnót teologalnych: Wiary, Nadziei, Miłości;
- na ścianie tęczowej: Św. Franciszek i Św. Teresa;
- w nawie głównej na stropie: nowa organizacja podziału stropu, wydzielony poprzez ornament plafon przedstawiający Męczeństwo św. Andrzeja (zachowany został dawny temat i częściowo układ kompozycyjny), w medalionach postacie czterech ewangelistów, ornamenty obok ramy okalającej św. Andrzeja;
- złocenie ołtarza,
w latach 1980-1981:
- projekt stropu kasetonowego w nawie, na stropie plafon Chrzest Chrystusa w Jordanie;
- nad łukami do 2 kaplic bocznych: polscy święci;
- pod stropem: fryz z ornamentu roślinnego;
- w kaplicy św. Anny w kopule: Litania aniołów (8 postaci z szarfami z fragmentami modlitwy);
- złocenie ołtarzy,
w roku 2002:
- odnowienie własnej polichromii,
  • Jeżewo, kościół św. Bartłomieja Apostoła (1982)
- w nawie na ścianie: Zesłanie Ducha Świętego, Chrystus wśród mędrców, Zwiastowanie, Boże Narodzenie;
- w prezbiterium: Papież Jan Paweł II i Maksymilian Kolbe;
- w ołtarzu głównym obraz sztalugowy Chrystus Miłosierny,
- nowa polichromia;
- w nawie: na stropie plafon Ukrzyżowanie oraz postacie świętych i ornamenty, na ścianie Chrystus wśród dzieci i Zmartwychwstanie;
- w prezbiterium na ścianach: Chrystus uciszający burzę na morzu, Kazanie Chrystusa na górze Synaj (na dole po lewej stronie autoportret artysty), dwie postacie świętych;
- nad łukiem tęczowym: Ostatnia Wieczerza, rozety ornamentalne;
- złocenie 3 ołtarzy,
- w prezbiterium: wielki obraz w półkopule Matka Boża wśród świętych polskich i kościoła powszechnego, a wśród świętych m.in. św. Jacek, św. Jadwiga Śląska, św. Krzysztof, Urszula Ledóchowska, w dole obrazu pejzaż z kościołem w Konstantynowie (malowidło przedstawia ponad 60 postaci i ma powierzchnię ok. 60 m²);
- projekt okładziny marmurowej w prezbiterium,
- 4 postacie świętych polskich,
- 4 postacie świętych polskich,
  • Dłutów, Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i Trzech Króli (1985)
- na ścianach nawy: postacie świętych polskich;
- na ścianach prezbiterium: postacie świętych,
Na ścianie tęczowej wielofiguralna kompozycja o powierzchni ok. 70 m², złożona z 90 postaci:
- scena znajdująca się na osi u góry: Chrystus rozmawiający z faryzeuszami i uzdrawiający niewidomego,
- poniżej: Męczeńska śmierć św. Wojciecha patrona Polski,
- nad łukiem tęczowym postacie polskich świętych: Stanisława, Kazimierza, Andrzeja Boboli, Jadwigi, Maksymiliana Kolbe, Jacka, Stanisława Kostki, Jana Kantego, Alberta Chmielowskiego, Kingi oraz błogosławionych: m.in. Wincentego Kadłubka, Jolanty,
- po lewej: Święta Helena i odnalezienie Krzyża Świętego, Edykt mediolański z 313 roku, Chrzest Polski w 966 roku, Papież Jan Paweł II w Warszawie podczas pielgrzymki do Ojczyzny w roku 1979,
- po prawej: postacie twórców zgromadzeń zakonnych: św. Wincenty, św. Benedykt, św. Paweł Pustelnik, św. Ignacy Loyola, św. Franciszek, św. Dominik, oraz papieży: św. Grzegorza i św. Leona,
- poniżej: Chrzest Litwy w roku 1387, Poświęcenie przez papieża Piusa XII dwu kopii obrazu jasnogórskiego w 1952 roku w obecności prymasa Stefana Wyszyńskiego i zakonników,
- w scenie dolnej: Wprowadzenie kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej do kościoła Dobrego Pasterza w Łodzi w roku 1975 (wśród przedstawionych postaci m.in. autoportret artysty i członków jego rodziny);
Projekty dwu ołtarzy bocznych oraz schodów wejściowych,
- na ścianach prezbiterium obrazy: Boże Narodzenie, Najświętsza Maria Panna Niepokalanie Poczęta, Ostatnia Wieczerza, Kazanie na Górze Synaj (na dole po lewej autoportret artysty);
- w kaplicy św. Katarzyny: odnowienie malowideł na stropie;
- na ścianie za organami malowidło przedstawiające św. Cecylię;
- złocenia ołtarzy,
- renowacja kaplicy grobowej Heinzlów;
- w niszy na ścianie ołtarzowej: Chrystus na krzyżu,
- w kopule obraz: Chór anielski;
- odnowienie i uzupełnienie obrazów w nawach bocznych i w transepcie;
- w prezbiterium obrazy: Matka Boża z Dzieciątkiem (u jej stóp św. Wincenty a Paulo, św. Ludwika, bł. Bojanowski) i Błogosławiona Kuzkówna;
- w transepcie: Anioł Stróż, Zwiastowanie, Michał Archanioł strącający szatana do piekieł oraz Scena starotestamentowa (z zachowaniem dawnej kompozycji), nowe złocenie w obrazach;
- w kaplicy chrzcielnej: Rodzice Matki Boskiej - Joachim i Anna, Grota Matki Bożej w Lourdes;
- ornamenty z różnymi symbolami i odnowienie starych ornamentów;
- złocenie ołtarzy: głównego i w kaplicy;
- 7 olejnych obrazów sztalugowych,
  • Borszewice, kościół św. Stanisława Biskupa i św. Mikołaja Biskupa (1986)
- polichromia całego kościoła;
- 4 postacie świętych polskich;
- złocenie ołtarzy,
- w prezbiterium: 2 postacie świętych, oraz Ojciec Święty Jan Paweł II, błogosławieni,
- w nawie: na stropie obraz Wniebowzięcie NMP, na ścianach postacie czterech ewangelistów, na chórze Św. Cecylia;
- w prezbiterium na stropie: Ostatnia Wieczerza,
- w prezbiterium: 2 obrazy o tematyce chrystologicznej, m.in. Chrystus wśród dzieci;
- złocenia ołtarza głównego,
  • Strzegocin, kościół św. Bartłomieja Apostoła i św. Wojciecha Biskupa i Męczennika (1990)
- na ścianie tęczowej: Ukrzyżowanie;
- w prezbiterium: czterech ewangelistów z ich symbolami, na stropie ornamenty;
- w nawie: 4 postacie świętych, ornamenty w podłuczach arkad międzynawowych,
- w nawie głównej na stropie plafon wydzielony ornamentami, z obrazami: Pokłon Trzech Króli oraz Boże Narodzenie (malowidła nawiązujące do pierwotnych, źle zachowanych pod warstwą wtórną);
- w prezbiterium na stropie: Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (plafon otoczony ornamentami),
- na bębnie pod kopułą: malowany fryz Jezus Chrystus tronujący na tle płonącej Warszawy, postacie świętych polskich oraz bpa Józefa Zawitkowskiego, kardynała Stefana Wyszyńskiego, bpa Alojzego Orszulika, Ojca Świętego Jana Pawła II;
- w kopule: żebrowy podział czaszy, między żebrami 16 postaci proroków Starego Testamentu i 16 aniołów, ornamenty;
- na ścianie tęczowej: Zdjęcie z Krzyża i Zmartwychwstanie, w podłuczu łuku tęczowego ornament z rozet;
- w transepcie: strop kasetonowy z rozetami, na ścianach obok okien 4 postacie świętych;
- w prezbiterium: nad ołtarzem głównym Trójca Święta, na stropie w półkopule: podział żebrowy, między żebrami postacie 4 ewangelistów, ornamenty, na ścianach: brat Albert Chmielowski i bł. Rafał Chyliński z Łagiewnik;
- złocenia wszystkich ołtarzy,
- 4 postacie ewangelistów z symbolami,
w roku 1994:
- prezbiterium: strop kasetonowy z rozetami i ornamentami, centralnie na stropie: Chrystus dzielący chleb i ryby;
- na ścianach: Ojciec Święty Jan Paweł II w otoczeniu dzieci na tle Bazyliki św. Piotra w Rzymie i kościołów odwiedzonych w czasie pielgrzymek, Zmartwychwstanie Chrystusa, Zesłanie Ducha Świętego;
- na ścianach nawy głównej: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Chrzest Chrystusa w Jordanie, Ostatnia Wieczerza, Ukrzyżowanie, Matka Boża z Dzieciątkiem w otoczeniu postaci m.in. kardynała Stefana Wyszyńskiego, bpa Alojzego Orszulika, bpa Józefa Zawitkowskiego, ks. Jerzego Popiełuszki, bł. Bronisławy, a w głębi obrazu kolegiata łowicka, kościół w Piątku i kościół w pobliskich Ciechosławicach;
- w nawie głównej: na stropie: Koronacja Najświętszej Marii Panny, Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa;
- w kaplicy bocznej: Jezu ufam Tobie oraz polscy święci i błogosławieni: św. Jacek, św. Faustyna, królowa Jadwiga, św. Jadwiga Śląska, św. Kazimierz, bł. Kózkówna, św. Izydor, Brat Albert Chmielowski;
- na chórze: św. Cecylia i król Dawid;
- złocenie i renowacja ołtarza głównego oraz kaplicy;
w roku 1997:
- na ścianie tęczowej od strony prezbiterium: Śluby Jana Kazimierza,
  • Dąbrowa-Pawlikowice, kościół Świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Narodzenia NMP (1994)
- na stropie: postacie świętych polskich;
- na ścianie tęczowej: Święta Rodzina, Ukrzyżowanie;
- w ołtarzach bocznych: obrazy Chrzest Chrytusa, Św. Andrzej,
- w kruchcie: polichromia i złocenia;
- na ścianie nad wielkimi drzwiami Chrystus tronujący (mozaika);
- napisy;
- projekt posadzki;
- wykonanie (wraz z synem Mieczysławem) rzeźby Misjonarski Medalik,
w latach 1999-2000:
- polichromia ścian kaplicy;
- w żagielkach pod kopułą insygnia papieskie, kardynalskie, biskupie, proboszczowskie;
- złocenia,
w roku 2001:
- restauracja zniszczonego w trakcie kradzieży obrazu, przedstawiającego Świętą Rodzinę;
- obraz Matki Boskiej (tondo) na frontonie kaplicy, nad głównym wejściem.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

11 stycznia 1994 roku Mieczysław Saar nagrodzony został przez papieża Jana Pawła II Medalem Benemerenti za zasługi dla Kościoła katolickiego w dziedzinie sztuki sakralnej[4].

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]

O twórczości Mieczysława Saara powstał film, z cyklu „Mój świat”, w reżyserii Jadwigi Wileńskiej[5]. Stanowi on relację i refleksję na temat twórczości artysty. Prezentuje jego wypowiedzi dotyczące sztuki i drogi życiowej. Ukazuje charakter człowieka i jego dorobek. Film powstał za życia artysty i z jego udziałem.

W roku 2004, obchody pięćdziesiątej rocznicy pracy twórczej Mieczysława Saara, uświetniły dwie duże wystawy[6]. Pierwsza miała miejsce w Galerii Sztuki "Wozownia" w Toruniu (30 stycznia-15 lutego), a druga w Muzeum Historii Miasta Łodzi przy ul. Ogrodowej (01-18 kwietnia).

Pochówek

[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Saar pochowany został 23 października 2015 roku na cmentarzu w Mileszkach[1][2].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Po obejrzeniu polichromii w kościele Zesłania Ducha Świętego w Łodzi, prof. dr hab. Mariusz Karpowicz, stwierdził[7]:

To ciepły, jasny, słoneczny świat śródziemnomorski, powiew wielkiej sztuki włoskiego renesansu. I to nie dlatego, że ślicznie wyrysowane arkady, kolumny, kapitele, przypominają architekturę Florencji z najlepszego okresu (Ospedale degli Innocenti, ale także dziedziniec Laurany w Urbino czy Cancelleria w Rzymie!). Ale przede wszystkim dlatego, że całość jest taka słoneczna, pełna umiaru, harmonijna, podnosząca na duchu. A przy tym z przyjemnością i zaskoczeniem cieszyłem się umiejętnością artysty. Jakże świetnie, z przenikliwym znawstwem, wykreślona jest perspektywa, jakże znakomicie została skonstruowana przestrzeń, jakże piękny jest, po lewej stronie widoczny, pejzaż Ziemi Świętej. I ta stara, zapomniana już, umiejętność złudy materiału - krągłość kolumn, marmur posadzki, lśnienia na wypolerowanej powierzchni. Zwłaszcza posadzka - z refleksami światła, cieniami, i szklistą, gładką powierzchnią, przy idealnym wykreśleniu zbiegów perspektywicznych. Że też jeszcze ktoś to wszystko umie w naszym XX wieku, który odwrócił się od wspaniałej, wielkiej tradycji! A także piękna umiejętność budowy pędzlem draperii - to co Maratta stawiał najwyżej, jako umiejętność zależną wyłącznie od talentu i wyobraźni. Jako tło dla Starca pierwszego z lewej Mieczysław Saar zawiesił ciężką, złotolitą, zapewne turecką tkaninę, świetnie oddając jej fałdy, lśnienie światła na złotym wzorze, grę cienia. W pofałdowane draperie ubiera też Apostołów. Draperie to prawdziwe, przekonujące, jakże naturalne i trafne. Że też jeszcze ktoś żyjący wśród nas umie zastosować cały ten spadek po sztuce renesansu i baroku! A na dodatek artysta, świetnie rysując i wypełniając kolorem - unika we wszystkim przesady. Jego sztuka jest harmonijna, świetlista i powściągliwa, zarówno w gestach, jak i w kolorze. Znakomita to dekoracja, swoją doskonałością świetnie towarzysząca absolutnej Doskonałości w tabernakulum.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Zmarł Mieczysław Saar, łódzki artysta malarz. radiolodz.pl. [dostęp 2015-10-21]. (pol.).
  2. ↑ a b Pogrzeb Mieczysława Saara, łódzkiego artysty malarza. dzienniklodzki.pl. [dostęp 2015-10-23]. (pol.).
  3. ↑ Saar-Kozłowska 2004 ↓, s. 21.
  4. ↑ Saar-Kozłowska 2004 ↓, s. 10.
  5. ↑ Saar-Kozłowska 2004 ↓, s. 19.
  6. ↑ Saar-Kozłowska 2004 ↓, s. 7.
  7. ↑ Saar-Kozłowska 2004 ↓, s. obwoluta książki.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mieczysław Saar. Malarstwo. Monografia wydana z okazji 50-lecia pracy twórczej. Alicja Saar-Kozłowska (oprac.). Toruń: Toruńska Oficyna Wydawnicza, 2004. ISBN 83-917354-3-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Saar&oldid=75168522”