Białogard: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
(Pokaż wszystkie zmiany oczekujące na przejrzenie)
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 73: Linia 73:
{{dopracować|sekcja|źródła=2009-02}}
{{dopracować|sekcja|źródła=2009-02}}


Pierwsze wzmianki historyczne u [[Gall Anonim|Galla Anonima]] – ''miasto królewskie i znakomite, zwane Białym'' ([[łacina|łac.]] ''Urbus regia et egregia. Alba nomine'')<ref>{{Cytuj książkę|autor=Anonim zwany Galem |tytuł=Kronika |strony=22, 39 |język=la}}</ref>. Zdobyte dwukrotnie w [[1102]] i [[1107]] roku przez [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]]. W [[1124]] roku przez kilka dni przebywał w grodzie biskup [[Otton z Bambergu]]. W 1289 r. władał nim książę Przybysław, a w dokumencie zapisano, że Białogard położony jest w [[Kaszuby|Kaszubii]] (''in Cassubia'')<ref>G. Labuda, Kaszubi i ich dzieje, Gdańsk 1996, s. 158</ref>. [[2 sierpnia]] [[1299]] roku książę [[Bogusław IV]] nadał miastu przywilej lokacyjny wg formuły [[Prawo lubeckie|prawa lubeckiego]]. Na [[XIV wiek]] przypada wzrost znaczenia miasta w życiu gospodarczym [[Pomorze Zachodnie|Pomorza Zachodniego]]. W roku [[1307]] nadano miastu prawo składu na wszystkie towary. W roku [[1315]] książę [[Warcisław IV]] przenosi z [[Anklam]] do Białogardu rezydencję książęcą. Od roku [[1386]] Białogard przynależy do [[Hanza|Związku Hanzeatyckiego]].
Pierwsze wzmianki historyczne u [[Gall Anonim|Galla Anonima]] – ''miasto królewskie i znakomite, zwane Białym'' ([[łacina|łac.]] ''Urbus regia et egregia. Alba nomine'')<ref>{{Cytuj książkę|autor=Anonim zwany Galem |tytuł=Kronika |strony=22, 39 |język=la}}</ref>. Gród został zdobyty dwukrotnie w [[1102]] i [[1107]] roku przez [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]]. W [[1124]] roku przez kilka dni przebywał w grodzie biskup [[Otton z Bambergu]]. W 1289 r. władał nim książę Przybysław, a w dokumencie zapisano, że Białogard położony jest w [[Kaszuby|Kaszubii]] (''in Cassubia'')<ref>G. Labuda, Kaszubi i ich dzieje, Gdańsk 1996, s. 158</ref>. [[2 sierpnia]] [[1299]] roku książę [[Bogusław IV]] nadał istniejącej już osadzie przywilej lokacyjny wg zasad regulowanych przez [[Prawo lubeckie]]. Na [[XIV wiek]] przypada wzrost znaczenia miasta w życiu gospodarczym [[Pomorze Zachodnie|Pomorza Zachodniego]]. W roku [[1307]] nadano miastu prawo składu na wszystkie towary. W roku [[1315]] książę [[Warcisław IV]] przenosi z [[Anklam]] do Białogardu rezydencję książęcą. Od roku [[1386]] Białogard przynależy do [[Hanza|Związku Hanzeatyckiego]].


W wieku XV i XVI Białogard dzielił zmienne losy [[Pomorze Zachodnie|Pomorza Zachodniego]], związane z rywalizacją [[Książęta pomorscy|książąt pomorskich]] z [[Brandenburgia|Brandenburgią]]. W 1469 r. miał miejsce zatarg między Białogardem a [[Świdwin]]em, który przeszedł do historii jako tzw. [[wojna o krowę]]. Upadek znaczenia miasta związany był z okresem [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]], kiedy to liczba ludności spadła o dwie trzecie, a miasto popadło w długi z powodu konieczności utrzymywania garnizonów wojsk cesarskich i szwedzkich. Od roku 1648 Białogard wszedł w posiadanie [[Brandenburgia|Brandenburgii]]. Od XIX wieku nastąpił rozwój przemysłu, głównie przetwórczego opartego na miejscowych produktach i surowcach rolno-leśnych. W połowie XIX wieku Białogard otrzymuje połączenie kolejowe ze [[Szczecin]]em, [[Koszalin]]em i [[Kołobrzeg]]iem (1859) oraz [[Szczecinek|Szczecinkiem]] (1878). W 1911 roku uruchomiono dwie linie [[kolej wąskotorowa|kolei wąskotorowej]]: Białogard-[[Bobolice]] oraz Białogard-[[Rarwino (powiat białogardzki)|Rarwino]] ([[Białogardzka Kolej Dojazdowa]]).
W wieku XV i XVI Białogard dzielił zmienne losy [[Pomorze Zachodnie|Pomorza Zachodniego]], związane z rywalizacją [[Książęta pomorscy|książąt pomorskich]] z [[Brandenburgia|Brandenburgią]]. W 1469 r. miał miejsce zatarg między Białogardem a [[Świdwin]]em, który przeszedł do historii jako tzw. [[wojna o krowę]]. Upadek znaczenia miasta związany był z okresem [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]], kiedy to liczba ludności spadła o dwie trzecie, a miasto popadło w długi z powodu konieczności utrzymywania garnizonów wojsk cesarskich i szwedzkich. Od kończącego wojnę [[Pokój westfalski|Pokoju westfalskiego]] w roku 1648 Białogard wchodził w skład [[Brandenburgia|Brandenburgii]]. Od 1714 roku Białogard był miastem garnizonowym. Od połowy XIX wieku nastąpił rozwój przemysłu, głównie przetwórczego opartego na miejscowych produktach i surowcach rolno-leśnych. W połowie XIX wieku Białogard otrzymał też połączenie kolejowe ze [[Szczecin]]em, [[Koszalin]]em i [[Kołobrzeg]]iem (1859) oraz [[Szczecinek|Szczecinkiem]] (1878). W 1911 roku uruchomiono dwie linie [[kolej wąskotorowa|kolei wąskotorowej]]: Białogard-[[Bobolice]] oraz Białogard-[[Rarwino (powiat białogardzki)|Rarwino]] ([[Białogardzka Kolej Dojazdowa]]).


Od 1714 roku Białogard był miastem garnizonowym. W latach 1900–1901 wybudowano nowe [[koszary]] (ul.&nbsp;Kołobrzeska). Następne koszary oraz szpital wojskowy powstały w 2. połowie lat 30. XX wieku. W 1939 roku stacjonowały tu pułki zmechanizowane [[32 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|32 dywizji]], której sztab zlokalizowany był w [[Koszalin]]ie. W okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na terenie miasta i w jego okolicach zlokalizowano kilka obozów dla [[roboty przymusowe|robotników przymusowych]] i [[jeniec wojenny|jeńców wojennych]]. Białogard został zdobyty w dniu 5 marca 1945 roku przez oddziały radzieckie [[19 Armia|19 Armii]], [[1 Armia Pancerna (ZSRR)|1 Armii Pancernej]], [[2 Samodzielny Korpus Kawalerii Gwardii|2 Samodzielnego Korpusu Kawalerii Gwardii]] oraz [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]].
W latach 1900–1901 wybudowano nowe [[koszary]] (ul.&nbsp;Kołobrzeska). Następne koszary oraz szpital wojskowy powstały w 2. połowie lat 30. XX wieku. W 1939 roku stacjonowały tu pułki zmechanizowane [[32 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|32 dywizji]], której sztab zlokalizowany był w [[Koszalin]]ie. W okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na terenie miasta i w jego okolicach zlokalizowano kilka obozów dla [[roboty przymusowe|robotników przymusowych]] i [[jeniec wojenny|jeńców wojennych]]. Białogard został zdobyty w dniu 5 marca 1945 roku przez oddziały radzieckie [[19 Armia|19 Armii]], [[1 Armia Pancerna (ZSRR)|1 Armii Pancernej]], [[2 Samodzielny Korpus Kawalerii Gwardii|2 Samodzielnego Korpusu Kawalerii Gwardii]] oraz [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]].


Po wojnie Białogard został siedzibą [[powiat]]u, obejmującego swoim zasięgiem tereny przedwojennego powiatu białogardzko-świdwińskiego (''Kreis Belgard-Schievelbein''). W latach 50. i 60. XX wieku, m.in. w następstwie braku ujęcia w tzw. [[Plan sześcioletni|planie 6-letnim]], nastąpił regres przemysłu, który rozwijał się tylko przez rozbudowę i modernizację istniejących zakładów. W latach 70. ubiegłego stulecia Białogard był znaczącym ośrodkiem przemysłu elektronicznego (filia Warszawskich Zakładów Radiowych "[[Rawar|RAWAR]]", przekształcona następnie w nowy zakład "[[Unitra|UNITRA]]-[[Eltra|ELTRA]]"); firma pod nazwą "UNICON" funkcjonuje do dziś, choć w znacznie ograniczonym zakresie. Jak dawniej zajmuje ciekawe architektonicznie zabudowania po dawnej elektrowni miejskiej między dwiema liniami kolejowymi.
Po wojnie Białogard został siedzibą [[powiat]]u, obejmującego swoim zasięgiem tereny przedwojennego powiatu białogardzko-świdwińskiego (''Kreis Belgard-Schievelbein''). W latach 50. i 60. XX wieku, m.in. w następstwie braku ujęcia w tzw. [[Plan sześcioletni|planie 6-letnim]], nastąpił regres przemysłu, który rozwijał się tylko przez rozbudowę i modernizację istniejących zakładów. W latach 70. XX wieku Białogard był znaczącym ośrodkiem przemysłu elektronicznego (filia Warszawskich Zakładów Radiowych "[[Rawar|RAWAR]]", przekształcona następnie w nowy zakład "[[Unitra|UNITRA]]-[[Eltra|ELTRA]]"); firma pod nazwą "UNICON" funkcjonuje do dziś, choć w znacznie ograniczonym zakresie. Jak dawniej zajmuje ciekawe architektonicznie zabudowania po dawnej elektrowni miejskiej między dwiema liniami kolejowymi.


W okolicy Białogardu, niedaleko wsi [[Podborsko]] znajdowała się jednostka wojskowa [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]] na terenie której przechowywana była [[broń jądrowa|broń nuklearna]]<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko=Szulc |imię=Tomasz |nazwisko2=Nicpoń |imię2=Krzysztof |tytuł=Magazyny broni jądrowej na terytorium Polski |czasopismo= [[Poligon (czasopismo)|Poligon]]|oznaczenie=2007 |wolumin=Nr. 3|strony=str. 62-77|id={{ISSN|1895-3344}}}}</ref>.
W okolicy Białogardu, niedaleko wsi [[Podborsko]] znajdowała się jednostka wojskowa [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]] na terenie której przechowywana była [[broń jądrowa|broń nuklearna]]<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko=Szulc |imię=Tomasz |nazwisko2=Nicpoń |imię2=Krzysztof |tytuł=Magazyny broni jądrowej na terytorium Polski |czasopismo= [[Poligon (czasopismo)|Poligon]]|oznaczenie=2007 |wolumin=Nr. 3|strony=str. 62-77|id={{ISSN|1895-3344}}}}</ref>.

Wersja z 15:47, 24 mar 2014

Szablon:POL miasto infobox

Brama, kościoły, dworce, panorama
Brama Połczyńska
Kościół pw. Narodzenia NMP, 1900 r.
Kościół pw. Narodzenia NMP, 2003 r.
Kościół pw. św. Jerzego
Dworzec kolejowy
Dawna stacja kolejki wąskotorowej
Nieużywany most kolei wąskotorowej nad Kanałem Ulgi
Panorama miasta z 1618 r.

Białogard (niem. Belgard) – miasto w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu białogardzkiego oraz gminy wiejskiej Białogard. Dziewiąty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby ludności).

Według danych z 31 grudnia 2011 r. miasto miało 24 450 mieszkańców[1]

Niewielki ośrodek przemysłu elektronicznego, metalowego, przetwórstwa tworzyw sztucznych, spożywczego[potrzebny przypis]. Duży magazyn zbożowy, ośrodek handlowy.

Położenie

Położone jest na Równinie Białogardzkiej, nad rzeką Parsętą i mniejszą rzeką Liśnicą, ok. 145 km na północny wschód od Szczecina. Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 25,73 km²[2]. Miasto stanowi 3% powierzchni powiatu.

Według danych z roku 2002[3] Białogard posiada:

  • użytki rolne: 48%
  • użytki leśne: 9%

Toponimia

Nazwa notowana była wielokrotnie w czasie średniowiecza. Notuje go w roku 1124 Żywot Ottona, biskupa bamberskiego, jako Belgrod. W kronice Galla Anonima pojawia się jako civitas Albam.[4] W innych dokumentach historycznych nazwa notowana jest jako Belegarde (1159, 1176), Belegarda (1194), Belgard (1229). Końcówka -gard jest pozostałością pomorskiej formy będącej odpowiednikiem ogólnopolskiej -gród[5].

Na polskiej mapie wojskowej z 1937 r. podano polski egzonim Białogród[6].

Przez krótki okres po II wojnie światowej miasto nosiło nazwę Białogród[7][8][9]. Obecna nazwa została wprowadzona rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 roku[10].

Historia

Pierwsze wzmianki historyczne u Galla Anonima – miasto królewskie i znakomite, zwane Białym (łac. Urbus regia et egregia. Alba nomine)[11]. Gród został zdobyty dwukrotnie w 1102 i 1107 roku przez Bolesława III Krzywoustego. W 1124 roku przez kilka dni przebywał w grodzie biskup Otton z Bambergu. W 1289 r. władał nim książę Przybysław, a w dokumencie zapisano, że Białogard położony jest w Kaszubii (in Cassubia)[12]. 2 sierpnia 1299 roku książę Bogusław IV nadał istniejącej już osadzie przywilej lokacyjny wg zasad regulowanych przez Prawo lubeckie. Na XIV wiek przypada wzrost znaczenia miasta w życiu gospodarczym Pomorza Zachodniego. W roku 1307 nadano miastu prawo składu na wszystkie towary. W roku 1315 książę Warcisław IV przenosi z Anklam do Białogardu rezydencję książęcą. Od roku 1386 Białogard przynależy do Związku Hanzeatyckiego.

W wieku XV i XVI Białogard dzielił zmienne losy Pomorza Zachodniego, związane z rywalizacją książąt pomorskich z Brandenburgią. W 1469 r. miał miejsce zatarg między Białogardem a Świdwinem, który przeszedł do historii jako tzw. wojna o krowę. Upadek znaczenia miasta związany był z okresem wojny trzydziestoletniej, kiedy to liczba ludności spadła o dwie trzecie, a miasto popadło w długi z powodu konieczności utrzymywania garnizonów wojsk cesarskich i szwedzkich. Od kończącego wojnę Pokoju westfalskiego w roku 1648 Białogard wchodził w skład Brandenburgii. Od 1714 roku Białogard był miastem garnizonowym. Od połowy XIX wieku nastąpił rozwój przemysłu, głównie przetwórczego opartego na miejscowych produktach i surowcach rolno-leśnych. W połowie XIX wieku Białogard otrzymał też połączenie kolejowe ze Szczecinem, Koszalinem i Kołobrzegiem (1859) oraz Szczecinkiem (1878). W 1911 roku uruchomiono dwie linie kolei wąskotorowej: Białogard-Bobolice oraz Białogard-Rarwino (Białogardzka Kolej Dojazdowa).

W latach 1900–1901 wybudowano nowe koszary (ul. Kołobrzeska). Następne koszary oraz szpital wojskowy powstały w 2. połowie lat 30. XX wieku. W 1939 roku stacjonowały tu pułki zmechanizowane 32 dywizji, której sztab zlokalizowany był w Koszalinie. W okresie II wojny światowej na terenie miasta i w jego okolicach zlokalizowano kilka obozów dla robotników przymusowych i jeńców wojennych. Białogard został zdobyty w dniu 5 marca 1945 roku przez oddziały radzieckie 19 Armii, 1 Armii Pancernej, 2 Samodzielnego Korpusu Kawalerii Gwardii oraz 1 Armii Wojska Polskiego.

Po wojnie Białogard został siedzibą powiatu, obejmującego swoim zasięgiem tereny przedwojennego powiatu białogardzko-świdwińskiego (Kreis Belgard-Schievelbein). W latach 50. i 60. XX wieku, m.in. w następstwie braku ujęcia w tzw. planie 6-letnim, nastąpił regres przemysłu, który rozwijał się tylko przez rozbudowę i modernizację istniejących zakładów. W latach 70. XX wieku Białogard był znaczącym ośrodkiem przemysłu elektronicznego (filia Warszawskich Zakładów Radiowych "RAWAR", przekształcona następnie w nowy zakład "UNITRA-ELTRA"); firma pod nazwą "UNICON" funkcjonuje do dziś, choć w znacznie ograniczonym zakresie. Jak dawniej zajmuje ciekawe architektonicznie zabudowania po dawnej elektrowni miejskiej między dwiema liniami kolejowymi.

W okolicy Białogardu, niedaleko wsi Podborsko znajdowała się jednostka wojskowa Armii Radzieckiej na terenie której przechowywana była broń nuklearna[13].

Do lat 90.[14] stacjonowały tu 3 znaczne zgrupowania jednostek Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej – obecnie dawne koszary są wyremontowane i zagospodarowane (mieszkania, szkoły, urzędy, firmy).

Demografia

Rok   Liczba ludności
1715 1 200
1850 4 000
1875 7 200
1890 7 000
1939 16 500
1950 12 700
1975 21 800
1995 25 093
2000 24 530
2005 24 408
2008 24 361
2011 31 100

Struktura demograficzna mieszkańców miasta Białogard wg danych z 31 grudnia 2007[15]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 24 407 100 12 797 52,43 11 610 47,57
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 4922 20,17 2412 9,88 2510 10,28
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 15 844 64,92 7783 31,89 8061 33,03
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 3641 14,92 2602 10,66 1039 4,26

Gminę miejską Białogard zamieszkuje 50,5% ludności całego powiatu. Na 1 km² przypada 948 osób – tym samym jest to gmina o największej gęstości zaludnienia w powiecie.

Zabytki

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[16][17]:

 Osobny artykuł: Stary Ratusz w Białogardzie.
  • spichlerz, obecnie magazyn, ul. Piłsudskiego 25, szachulcowo-murowany, z końca XVIII wieku, w połowie XIX wiek wieku, budynek przemysłowy
  • dom z dwiema oficynami, ul. Najświętszej Marii Panny 3, z 1880 roku
  • dom, obecnie bank PKO, pl. Wolności 17, z 1910 roku

inne zabytki:

Pomniki i miejsca pamięci narodowej

  • • Tablica upamiętniająca elektryfikację kolei
    • Tablica upamiętniająca elektryfikację kolei
  • • Pomnik ku czci ofiar komunizmu
    • Pomnik ku czci ofiar komunizmu
  • • Pomnik Orła Białego
    • Pomnik Orła Białego
  • • Pomnik upamiętniający 700 lat praw miejskich
    • Pomnik upamiętniający 700 lat praw miejskich
  • • Pomnik strajku w zakładach UNITRA-UNITECH.
    • Pomnik strajku w zakładach UNITRA-UNITECH.
  • cmentarz żołnierzy radzieckich – cmentarz wojenny 763 oficerów i żołnierzy radzieckich 1. Frontu Białoruskiego, poległych podczas walk o Białogard w 1945 r. wraz z pomnikiem ku czci poległych żołnierzy z 1970 r.

Kultura

Od października 2008 roku na terenie Białogardu otwarte jest Centrum Kultury i Spotkań Europejskich, które organizuje różne imprezy kulturalne, np.: koncerty, przedstawienia teatralne. W CKiSE działają różne grupy artystyczne, m.in. Teatr Lalek Marko, Białogardzki Chór Kameralny Bel Canto i teatr RÓŻ. W Białogardzie co roku odbywają się Międzynarodowe Dni Kultury Chrześcijańskiej.

Od roku 1969, rokrocznie w czerwcu, na przemian w Świdwinie i Białogardzie, odbywa się impreza rozrywkowa nawiązująca do wojny o krowę z 1469 roku.

Każdego roku w Białogardzie, w lipcu lub sierpniu organizowana jest tu impreza kulturalna, trwająca 2-3 dni, zwana Dniami Białogardu. Wtedy na białogardzkiej scenie występują polscy i zagraniczni artyści.

Rok Artyści/Zespoły
2001 IRA
2002 Varius Manx, Blenders
2003 Tomek Makowiecki Band
2004 Andrzej Piaseczny
2005 Oddział Zamknięty, Lotyń, Trebunie Tutki
2006 Ich Troje, Patrycja Markowska, Kukiz i Piersi
2007 Oddział Zamknięty, TSA, Shakin Dudi
2008 Video, Łzy, D-Bomb
2009 Ewa Farna, Pectus
2010 Lady Pank, Volver, Blenders, Manchester, Mrozu
2011 Brathanki, Kasia Kowalska
2012 Ryszard Rynkowski, Extazy, Hormons
2013 Mirami, Doda

Gospodarka

Na terenie Białogardu istnieje podstrefa Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej obejmującą wyznaczone 2 kompleksy[19].

W III kwartale 2012 r. Białogard miał 1989 zarejestrowanych bezrobotnych[20]

W Białogardzie znajduje się zakład produkcji płyt klejonych[21]. Ponadto w mieści ma miejsce produkcja w sektorze zbóż i traw[22].

Kolejnym zakład zbożowo-młynarskie zajmuje się produkcją mąki pszennej i żytniej[23].

W mieście zlokalizowany jest szpital powiatowy z 6 oddziałami[24].

Komunikacja

Przez miasto przebiegają dwie drogi wojewódzkie:

W Białogardzie działa komunikacja autobusowa prowadzona przez ZKM Białogard.

Przy stacji Białogard przecinają się tu dwie linie kolejowe (jednotorowe, zelektryfikowane):

Do lat 90. XX wieku Białogard był także stacją końcową dla dwóch linii kolejki wąskotorowej tzw. Białogardzka Kolej Dojazdowa, która obecnie nie funkcjonuje.

Oświata

W Białogardzie znajdują się dwie biblioteki: Biblioteka Pedagogiczna oraz Biblioteka Miejska, która posiada także filie.

Miasto posiada 3 przedszkola miejskie.

Lista szkół działających w Białogardzie:

  • Gimnazjum nr 1 im. Marii Skłodowskiej-Curie
  • Gimnazjum nr 2 im. Polskich Olimpijczyków
  • Gimnazjum "Scholar"
  • Szkoła Podstawowa nr 3 im. Bolesława Krzywoustego
  • Szkoła Podstawowa nr 4 im. Mikołaja Kopernika
  • Szkoła Podstawowa nr 5 im. Władysława Broniewskiego
  • Zespół Szkół Specjalnych, im. Jana Pawła II
  • Liceum profilowane "Scholar"
  • I Prywatne Liceum Ogółnokształcące
  • Liceum Ogólnokształcące im. Bogusława X,
  • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, w ramach którego działa Technikum i Zasadnicza Szkoła Zawodowa
  • Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia.

Sport

W kompleksie rekreacyjno-wypoczynkowym istnieje stosunkowo niedawno odnowiony stadion oraz klub sportowy z wieloma sekcjami. W lecie działają baseny miejskie.

  • UKS Herkules Białogard - zajęcia dla młodych koszykarzy i koszykarek
  • hala sportowa przy LO
  • baseny miejskie
  • sekcja podnoszenia ciężarów
  • sekcja tenisa stołowego "UKS T-Tenis 2005"
  • Klub Piłkarski "Iskra"
  • Klub Piłkarski "UKS Unia"
  • Klub Piłkarski "Konsorcjum Białogard"
  • Klub Lekkoatletyczny "Iskra"
  • Stowarzyszenie Pływackie "AQUA" w Białogardzie
  • Sekcja Karate Kyokushin
  • Atletyczny klub sportowy sekcja zapasy "AKS BIAŁOGARD"
  • Sekcja mma ,bjj,zapasy,boks " AKS GRAPPLING BIAŁOGARD "

Wspólnoty religijne

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i wspólnoty wyznaniowe:

Administracja

Siedziba władz miasta

Białogard ma status gminy miejskiej, miasto posiada 168 ulic. Mieszkańcy wybierają do Rady Miasta Białogardu 21 radnych. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedziba władz miasta znajduje się przy ul. 1 Maja.

Burmistrzowie Białogardu:

Miasto jest siedzibą starostwa białogardzkiego, a także wiejskiej gminy Białogard. W Białogardzie działa prokuratura rejonowa, znajduje się tu również sąd rejonowy[26].

Białogard jest członkiem Związku Miast Polskich i Nowej Hanzy. W 2005 r. miasto otrzymało Dyplom Europejski a od 5 sierpnia 2007 r. posiada Flagę Europy[27].

Mieszkańcy Białogardu wybierają posłów z okręgu wyborczego nr 40, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Współpraca międzynarodowa

Miasto posiada umowy partnerskie z następującymi miastami i gminami[28]:

Osoby urodzone w Białogardzie

Osoby związane z Białogardem

  1. ↑ Stan w dniu 30 VI 2009 r.. „Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym”, 2009-11. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1734-6118. 
  2. ↑ 2009 r.. „Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym”, 2009-08-20. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  3. ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  4. ↑ "Kronika polska, Gall Anonim", seria "Kroniki polskie", Zakł. Nard. Ossolińskich, Wrocław, ISBN 978-3-939991-64-9, str. 106.
  5. ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 32. ISBN 83-04-02436-5.
  6. ↑ Arkusz 32 Kolberg (Kołobrzeg). Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1937
  7. ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 33, poz. 196
  8. ↑ Mapa Polski 1:1 000 000 Wojskowy Instytut Geograficzny Sztabu Generalnego W.P., Warszawa 1945 [1]
  9. ↑ Koleje Pomorza Przyodrzańskiego 1:1 000 000 Dyr. Okręg. Kolei Państw. w Szczecinie, 1946 [2]
  10. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85, s. 1)
  11. ↑ Anonim zwany Galem: Kronika. s. 22, 39. (łac.).
  12. ↑ G. Labuda, Kaszubi i ich dzieje, Gdańsk 1996, s. 158
  13. ↑ Tomasz Szulc, Krzysztof Nicpoń. Magazyny broni jądrowej na terytorium Polski. „Poligon”. 2007. Nr. 3. s. str. 62-77. ISSN 1895-3344. 
  14. ↑ ostatnia jednostka opuściła miasto 24 czerwca 1992 roku
  15. ↑ Bank Danych Regionalnych – Strona główna. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  16. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 2. [dostęp 25.3.13].
  17. ↑ Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie
  18. ↑ Brama Wysoka. www.bialogard.info. [dostęp 2010-08-25].
  19. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 maja 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 99, poz. 570)
  20. ↑ Struktura bezrobocia w gminach 2012. Wojewódzki Urząd Pracy w Szczecinie, 2012-11-05. [dostęp 2013-02-10].
  21. ↑ Zakład Przemysłu Drzewnego Białogard. KPPD-Szczecinek SA. [dostęp 2013-02-09].
  22. ↑ Zakłady. Rolimpex Nasiona SA. [dostęp 2013-02-09].
  23. ↑ Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie PZZ w Białogardzie. Starostwo Powiatowe w Białogardzie. [dostęp 2013-02-10].
  24. ↑ Oddziały. Szpital Powiatowy w Białogardzie. [dostęp 2013-02-09].
  25. ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 29 stycznia 2013.
  26. ↑ Sąd Rejonowy w Białogardzie. Oddział Informatyczny Sądu Okręgowego w Koszalinie. [dostęp 2009-02-21]. (pol.).
  27. ↑ Flaga Europy. UM w Białogardzie. [dostęp 2009-02-17]. (pol.).
  28. ↑ Współpraca międzynarodowa. UM w Białogardzie. [dostęp 2009-02-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku
Powiat białogardzki
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gmina wiejska

Powiat białogardzki (1946–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1945–54 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
Miasta województwa zachodniopomorskiego
Miasta na prawach powiatu
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa zachodniopomorskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Białogard&oldid=39096060”